Γράφαμε τις προάλλες για το ευρωΝΑΤΟικό περιτύλιγμα με το οποίο η κυβέρνηση ετοιμάζεται να σερβίρει μια συμφωνία για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ, εγκαλώντας μάλιστα τη ΝΔ ότι δεν αντιλαμβάνεται τη βαρύτητα που έχει μια τέτοια συμφωνία για τους ευρύτερους σχεδιασμούς των ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια, καθιστώντας τη διαπραγμάτευση κάτι πολύ μεγαλύτερο από ένα «διμερές θέμα». Σχολιάζαμε, επίσης, ότι ΕΕ και ΝΑΤΟ θέτουν ανοιχτά το ζήτημα της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» ως «αντίβαρο» στη διείσδυση της Ρωσίας στα Βαλκάνια. Επομένως, ο ρόλος που έχει αναλάβει η κυβέρνηση στην προώθηση αυτών των σχεδιασμών, προς όφελος της αστικής τάξης και όχι του λαού, βάζει την Ελλάδα στο επίκεντρο οξυμένων και επικίνδυνων ανταγωνισμών. Τώρα, με αφορμή τη Σύνοδο της ΕΕ με τα Δυτικά Βαλκάνια, γράφτηκε στον Τύπο ότι η ΕΕ αναπτύσσει «έντονη κινητικότητα», τόσο ανάμεσα σε Ελλάδα και ΠΓΔΜ, όσο και στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας, προκειμένου να υπάρξει συμβιβασμός στο όνομα, ενώ διαρρέεται ότι η ΕΕ θα αποτελέσει και «συμβαλλόμενο μέρος» της συμφωνίας, κάτι σαν «εγγυητής», αν αυτή (όπως όλα δείχνουν) προβλέπει εφαρμογή των συμφωνηθέντων σε βάθος χρόνου. Το γεγονός, εξάλλου, ότι η διαπραγμάτευση έχει προχωρήσει αρκετά, κάνει τα στόματα να ανοίγουν και να αποκαλύπτεται το πραγματικό διακύβευμα, που όπως ομολογείται από αξιωματούχους της ΕΕ και τον πρωθυπουργό των Σκοπίων, είναι να εμποδιστεί η «επιρροή τρίτων» στην ΠΓΔΜ και τα Βαλκάνια, δηλαδή της Ρωσίας. Να, λοιπόν, τι ετοιμάζεται να φέρει προς κύρωση η κυβέρνηση στη Βουλή: Το σχεδιασμό των ΝΑΤΟ - ΕΕ για τα Βαλκάνια, που μέρος του είναι η συμφωνία Ελλάδας - ΠΓΔΜ και στον οποίο η Ελλάδα πρωταγωνιστεί.