Νέα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα εντοπίστηκαν κατά τις εργασίες κατασκευής της Εγνατίας Οδού, στο τμήμα Ιωαννίνων, στη θέση «Αγιοι Απόστολοι» κοινότητας Πεδινής, περίπου 5 χλμ. νοτιοδυτικά της πόλης των Ιωαννίνων, όπου πέρυσι, πάλι στο εργοτάξιο της Εγνατίας, είχαν αποκαλυφθεί κιβωτιόσχημος τάφος του 4ου π.Χ. αι. και αποσπασματικά σωζόμενα θεμέλια κτιρίων.

Το περασμένο καλοκαίρι και ενώ η Εγνατία Οδός στο σημείο αυτό είχε σχεδόν ολοκληρωθεί, εντοπίστηκαν νέα ευρήματα στο βόρειο παράπλευρο δρόμο του έργου, καθώς και στην επαρχιακή οδό Πεδινής - Αμπελιάς, όπου γίνονται εργασίες βελτίωσης. Συγκεκριμένα, 200 μ. βορειοδυτικά του κιβωτιόσχημου τάφου, αποκαλύφθηκε τμήμα οικίας ελληνιστικών χρόνων, θεμελιωμένης σε λείψανα πρωιμότερου κτίσματος, πιθανόν κλασικών χρόνων. Η οικία επεκτείνεται βόρεια εκτός ζώνης απαλλοτρίωσης της Εγνατίας Οδού μέσα στα γειτονικά χωράφια.

Πρόκειται για χώρους με κτιστή εστία, αποθηκευτικούς πίθους και άφθονα κινητά ευρήματα, όπως πολυάριθμα υφαντικά βάρη, μεταλλικά αντικείμενα, χάλκινα νομίσματα και λίθινους τριπτήρες. Εντοπίστηκε και παλαιότερη φάση χρήσης, που αντιπροσωπεύεται από σποραδικά και αποσπασματικά σωζόμενα κατάλοιπα κατασκευών και μεμονωμένες θέσεις καύσης, συσχετισμένα με κεραμική προϊστορικού τύπου.

Στο δρόμο Πεδινής - Αμπελιάς αποκαλύφθηκε λακκοειδής κτερισμένος τάφος Υστερης Μυκηναϊκής Εποχής. Δίπλα στο νεκρό είναι τοποθετημένο και άριστα διατηρημένο χάλκινο ξίφος με λαβή επενδεδυμένη με ελεφαντοστό, χάλκινη αιχμή δόρατος και ακέραιο πήλινο αγγείο. Επίσης αποκαλύφθηκαν ελληνιστικά αποθηκευτικά αγγεία, γυάλινο αλάβαστρο φοινικικού τύπου και ληκύθια από τάφο του 5ου π.Χ. αι. και οικοδομικά λείψανα. Ολα αυτά αποδεικνύουν ότι οι δυτικές παρυφές του λεκανοπεδίου ήταν σε συνεχή χρήση από το τέλος της μυκηναϊκής εποχής έως τους υστεροελληνιστικούς χρόνους.

Πάλι σε εργοτάξιο της Εγνατίας στη θέση Ράχη κοινότητας Πλατανιάς, κοντά στην αρχαία ακρόπολη στο λόφο Καστρίτσα και από τη νοτιοανατολική όχθη της λίμνης των Ιωαννίνων, εντοπίστηκαν οικοδομικά λείψανα άγνωστου ηπειρωτικού οικισμού, εξαρτημένου πιθανώς από τη γειτονική αρχαία ακρόπολη. Ο οικισμός ήταν σε χρήση από τον 4ο π.Χ. αι. και μάλλον καταστράφηκε μαζί με τις υπόλοιπες ηπειρωτικές πόλεις από τους Ρωμαίους το 167 π.Χ. Είναι οργανωμένος γύρω από κεντρικό δημόσιο χώρο και οι οικίες είναι μικρών διαστάσεων με 3-4 δωμάτια, στο κεντρικό από τα οποία βρισκόταν ορθογώνια εστία. Δύο τουλάχιστον οικίες αναπτύσσονται δυτικά της πλατείας, ενώ ένα άλλο σύνολο εντοπίζεται στα νότια. Ο οικισμός διέθετε αποχετευτικό σύστημα, όπως μαρτυρούν τα υπολείμματα αποχετευτικών αγωγών. Μεταξύ των πολυάριθμων ευρημάτων, ξεχωρίζουν τρεις ασημένιοι στατήρες Κορίνθου, ενσφράγιστες κεραμίδες στέγης, καθώς και ενσφράγιστα υφαντικά βάρη.