Πρώτα απ' όλα να χρεώσει το όλο ζήτημα στο κομμουνιστικό κίνημα και στην ΚΔ! Οποία άραγε ομοιότητα με όσα λένε διάφορα δεξιά και ακροδεξιά κέντρα που έχουν βρει ευκαιρία να ξεσπαθώσουν τον αντικομμουνισμό τους. Κρύβοντας έτσι τις ευθύνες της ελληνικής αστικής τάξης, του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που ιδιαίτερα μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αντιμετώπισε το όλο ζήτημα με κριτήριο την αντιπαράθεση με την ΕΣΣΔ και τα άλλα σοσιαλιστικά κράτη, ως βαλκανικός προμαχώνας (όπως και σήμερα) του ΝΑΤΟ και του ιμπεριαλισμού.
Δεύτερον, συγκρίνει μήλα με πορτοκάλια, για να δημιουργήσει συγχύσεις. Γιατί παρά τα όποια λάθη έκαναν και η ΚΔ και το ΚΚΕ στο λεγόμενο «Μακεδονικό ζήτημα», που στην πραγματικότητα έπαψε να υφίσταται από τη δεκαετία του 1920-1930, το κριτήριο δεν ήταν βεβαίως το πώς θα στηριχθούν ιμπεριαλιστικά σχέδια σαν αυτά που υπηρετεί η σημερινή ευρωατλαντική συμφωνία Ελλάδας - ΠΓΔΜ.
Τρίτον, σηκώνοντας όλο αυτόν τον κουρνιαχτό περί ιστορίας, προσπαθεί να κρύψει τη διάσταση που πήρε το θέμα μετά το 1991, με την παρέμβαση των ΝΑΤΟ και ΕΕ, που «βγαίνουν λάδι» για το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, την αναζωπύρωση εθνικισμών και αλυτρωτισμών, οι οποίοι αποτέλεσαν άλλοθι για επεμβάσεις και πολέμους.
Τέταρτον, με αστείες διατυπώσεις περί «σεβασμού από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους», επιχειρεί να κρύψει ότι η συμφωνία είναι ευρωΝΑΤΟική παραγγελιά, κάτι που ομολόγησε άλλωστε τις προάλλες και ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών. Οτι η συμφωνία περιέχει στο άρθρο 2 σαφή ΝΑΤΟική σφραγίδα, αλλά ταυτόχρονα και το σπέρμα του αλυτρωτισμού, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο, στο πλαίσιο ευρύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, να εξελιχθεί στο μέλλον σε παράγοντα κλιμάκωσης της έντασης στην περιοχή, σε βάρος του ελληνικού και των άλλων λαών.