Πρώτον, ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε ένα διαρκές παζάρι με τους «εταίρους» της, όπου η προσθαφαίρεση αντιλαϊκών μέτρων οδηγεί πάντα σε αρνητικό ισοζύγιο για το λαό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η αναστολή της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά, που αποφασίστηκε στο πλαίσιο του συμβιβασμού για το Μεταναστευτικό και προϋποθέτει νέες «Μόριες» στην Ελλάδα, ένταση της καταστολής και του εγκλωβισμού στα νησιά. Δεύτερο, ότι οι όποιες περικοπές αποφασίζει η κυβέρνηση είναι μόνιμες, σε αντίθεση με τις ψευτοπαροχές της, όπως η 13η σύνταξη, που είναι εφάπαξ και αφορά μόνο τους πιο εξαθλιωμένους από τους συνταξιούχους. Τρίτο και βασικότερο, η κυβέρνηση μπορεί να επικαλείται την «ευχέρεια» που έχει μετά το τέλος του μνημονίου να διαλέγει η ίδια τα μέσα για να πιάνει τους συμφωνημένους στόχους, αλλά αντιλαϊκοί στόχοι με φιλολαϊκά μέτρα δεν πιάνονται. Επομένως, τα 3 δισ. ευρώ κατ' έτος που έχει συμφωνηθεί να κόβονται από τις συντάξεις, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πιαστούν, πέρα από το να μετρήσουν νέες απώλειες παλιοί και νέοι συνταξιούχοι. Καμία αυταπάτη επομένως και καμία προσδοκία να μην τρέφει ο λαός. Διέξοδο μπορεί να δώσει μόνο ο οργανωμένος αγώνας και όχι τα ταξίματα και οι κοροϊδίες της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου.