Τρεις βδομάδες μετά την πυρκαγιά και οι πυρόπληκτοι στις κατακαμένες περιοχές σε Νέα Μάκρη και Ραφήνα δεν ξέρουν «τι θα ξημερώσει». Τα ερωτήματα σωρό:

Ποιος θα κατεδαφίσει και θα ξεμπαζώσει τα «κόκκινα» σπίτια; Με τι χρήματα και πότε; Πού θα βρεθούν τα λεφτά για να ξαναχτιστούν, να γίνουν οι απαραίτητες επισκευές σε όσα είναι «κίτρινα» και «πράσινα»;

Τι σημαίνει το πρόγραμμα της «στεγαστικής συνδρομής», που διαφημίζει η κυβέρνηση από την περασμένη Πέμπτη; Τι ενισχύσεις περιλαμβάνει και για ποιους; Μήπως είναι ο προθάλαμος για να «δεθούν» ξανά με τις τράπεζες; Τα αυτοκίνητα και οι μοτοσικλέτες που κάηκαν, ποιος θα τα αποζημιώσει, πώς θα αντικατασταθούν;

Ποιες δομές θα στηρίξουν όσους έχασαν ανθρώπους, όταν σβήσουν τα φώτα και εξαφανιστεί ακόμα και αυτή η υποτυπώδης «έκτακτη» κρατική μέριμνα; Τι θα γίνει με τα παιδιά των πυρόπληκτων οικογενειών;

Τι θα γίνει με τις υποδομές που καταστράφηκαν; Πότε θα ξαναφτιαχτούν και ποιος θα επιβαρυνθεί γι' αυτές; Θα γίνουν μελέτες και θα αντιμετωπιστούν οι πιθανότητες μόλυνσης και πλημμυρών;

Με αυτά και πολλά ακόμα ερωτήματα έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά οι πυρόπληκτοι, χωρίς όμως να έχουν απαντήσεις. Οσο για το έκτακτο επίδομα που ορισμένοι το έχουν ήδη πάρει, αποδεικνύεται γρήγορα «σταγόνα στον ωκεανό» των τεράστιων αναγκών που υπάρχουν αυτές τις πρώτες μέρες μετά την καταστροφή.

Τα έκτακτα επιδόματα φτάνουν σωρευτικά τις 10 - 11 χιλιάδες ευρώ. Τι να σου κάνουν όμως αυτά τα λεφτά, όταν ακόμα και στα σπίτια που δεν έχουν καταστραφεί ολοσχερώς, οι εργασίες αποκατάστασης κοστίζουν πολύ περισσότερο;

Την ίδια ώρα οι επιπτώσεις της πυρκαγιάς έρχονται να οξύνουν πολλαπλάσια τα προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζουν από καιρό με τις συντάξεις, τους μισθούς, την Υγεία, την Παιδεία. Με τα χρέη που έχουν σε Δημόσιο, τράπεζες και πάει λέγοντας.

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση συνεχίζει το παιχνίδι των υποσχέσεων και «σπρώχνει» λύσεις, οι οποίες μεταξύ άλλων εμφανίζουν ως δυνατότητα το δανεισμό από τις τράπεζες.

Σε συναντήσεις με αντιπροσωπείες κατοίκων της περιοχής, κυβερνητικά στελέχη διατυπώνουν γενικόλογες προτάσεις, αόριστες σκέψεις που άλλοτε εμφανίζονται ως απόψεις της κυβέρνησης και άλλοτε προσωπικές.

Αλλοι δεσμεύονται ότι θα δοθούν ολικές αποζημιώσεις. Οτι οι αρμόδιες υπηρεσίες θα αναλάβουν τις κατεδαφίσεις και να ξαναχτίσουν τα σπίτια, αλλά δεν ξέρουν το πότε! Αλλά και ότι οι πυρόπληκτοι μπορούν να τα χτίσουν και μόνοι τους με χαμηλότοκα δάνεια...

Ακόμα και μετά την έκδοση της ΚΥΑ για τη «στεγαστική συνδρομή», τα ερωτήματα αυτά παραμένουν, δίνοντας το έδαφος σε κυβερνητικά στελέχη να κάνουν εμπόριο ελπίδας και προσδοκιών.

Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε ξανά αυτές τις μέρες στα καμένα της Ανατ. Αττικής, και ιδιαίτερα στο Στέκι Αλληλεγγύης στη Νέα Μάκρη, που στήθηκε με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου - Ανατ. Αττικής, σωματείων και φορέων της περιοχής.

Από το ξεκίνημα της λειτουργίας μέχρι σήμερα, όλο και περισσότερος κόσμος απευθύνεται σε αυτό για να εφοδιαστεί με πράγματα που χρειάζεται, για να καθαρίσει τα σπίτια ή ό,τι απέμεινε από αυτά, να προμηθευτεί είδη ένδυσης, φαΐ, φάρμακα και ό,τι άλλο χρειάζεται και μπορεί να δοθεί. Η βοήθεια συνεχίζει να φτάνει απ' όλη την Ελλάδα, μαζί με μηνύματα αλληλεγγύης από σωματεία και φορείς.

«Μένουμε στο σαλόνι, το υπόλοιπο σπίτι κάηκε», μας λέει μια κυρία που ήρθε κατάκοπη στο Στέκι. Μια άλλη, Αγγλίδα, μένει 45 χρόνια στο Μάτι. Μας λέει πως «το σπίτι χαρακτηρίστηκε "κίτρινο". Αποζημιώσεις δεν έχω δει ακόμα»...

Βρίσκουμε ένα ζευγάρι, τον Βασίλη και την κυρία Μαρία. Το σπίτι τους δεν κάηκε. Κάηκαν όμως ο περιβάλλων χώρος, το αυτοκίνητό τους και μια μοτοσικλέτα. «Δεν ήταν κάνα φοβερό αμάξι, αλλά κάναμε τη δουλειά μας. Πώς θα το αντικαταστήσω τώρα;» αναρωτιέται ο Βασίλης. Η κυρία Μαρία αναφέρει πως μέσα σε όλα είναι αντιμέτωποι με τη μεγάλη καθυστέρηση στην καταβολή της σύνταξής της: «42 χρόνια δουλειάς, περιμένω 30 μήνες να βγει»!

Κουβέντα στην κουβέντα αναδείχθηκε και ένα ακόμα ζήτημα: Εξαιτίας των σπιτιών που κάηκαν και της ανάγκης των πυρόπληκτων να στεγαστούν, διάφοροι επιτήδειοι ιδιοκτήτες σπιτιών της περιοχής «βρήκαν την ευκαιρία» να αυξήσουν τα νοίκια, όπως μας κατήγγειλε το ζευγάρι.

Λίγο μετά συναντηθήκαμε με τον Λευτέρη, που το σπίτι του κάηκε ολοσχερώς. Μένει σε σπίτι στις κατασκηνώσεις αξιωματικών του στρατού. Συνταξιούχος ξυλουργός, 65 χρόνια κάτοικος στο Μάτι. «Υπόγειο, ισόγειο, πρώτος. Κάηκαν όλα. Ημουν με το γιο μέσα. Ευτυχώς γλιτώσαμε. Πήγαμε να πάρουμε το αμάξι να φύγουμε αλλά ευτυχώς καθυστερήσαμε να μπούμε και γλιτώσαμε. Την επόμενη στιγμή είχε λαμπαδιάσει. Σιγά μην αποζημιωθούμε για ό,τι χάσαμε. Μέχρι στιγμής δεν έχω πάρει τίποτα».

Σχολιάζοντας μάλιστα τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για τα αυθαίρετα, μας λέει: «Τη μέρα της πυρκαγιάς πλήρωσα την τελευταία δόση του προστίμου για τη νομιμοποίηση του αυθαιρέτου»...

Σε μια ακόμα συνάντηση, βρεθήκαμε με την Ελένη Μπέλλου, κάτοικο Νέου Βουτζά, μέλος του ΔΣ της Ενωσης Γονέων και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Πυρόπληκτων Νέου Βουτζά. Διαλύοντας το επιχείρημα ότι τα αυθαίρετα ήταν βασική αιτία για τη μεγάλη καταστροφή, μας λέει πως «στον Νέο Βουτζά η περιοχή είναι εντός σχεδίου. Κι όμως, είχαμε 16 νεκρούς και πολλά καμένα σπίτια».

Στη συνέχεια, μας δίνει μια άλλη οπτική αυτής της καταστροφής αναδεικνύοντας ένα κομμάτι των επιπτώσεων που δεν έχει συζητηθεί. «Εχουμε ένα Δημοτικό, ένα Γυμνάσιο και ένα Λύκειο», αναφέρει. «Η πλειοψηφία των μαθητών είναι από τις πυρόπληκτες περιοχές. Είχαμε ένα νεκρό μαθητή. Υπάρχουν παιδιά που έχασαν συγγενείς τους και καταστράφηκαν περιουσίες τους. Μπαίνει λοιπόν το ζήτημα: Τι στήριξη θα έχουν αυτά τα παιδιά όταν πάνε στα σχολεία; Θα υπάρχει επαρκές προσωπικό, θα καλυφθούν τα κενά; Θα υπάρχει ουσιαστική στήριξη από ψυχολόγο και κοινωνικό λειτουργό; Θα ενισχυθούν τα τμήματα ένταξης και παράλληλης στήριξης; Τι θα γίνει με το εκπαιδευτικό προσωπικό, αυτό πώς θα στηριχθεί; Ηρθε παιδαγωγός και μας είπε: Τι θα πω στα παιδιά;»...