Πυκνώνουν τα δημοσιεύματα που μιλάνε για «γερμανική βοήθεια» στην Τουρκία, προκειμένου η οικονομία της να «ξεγλιστρήσει» από τη μέγγενη που σφίγγει εξαιτίας των αμερικανικών κυρώσεων. Μάλιστα, στις 21/9 οι υπουργοί Οικονομικών και Οικονομίας της Γερμανίας και της Τουρκίας θα συναντηθούν στο Βερολίνο για να προετοιμάσουν την επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου μια βδομάδα αργότερα. Μέχρι τότε, σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜΕ, ενδεχομένως να υπάρξουν ανακοινώσεις για συγκεκριμένα μέτρα στήριξης της Τουρκίας, μέσα από ένα «ευρύ φάσμα» επιλογών για την προώθηση των εξωτερικών συναλλαγών και του εμπορίου. Από την πλευρά της, η Τουρκία συνεχίζει τα «σινιάλα καπνού» προς την ΕΕ και ειδικά προς τη Γερμανία, απελευθερώνοντας Γερμανούς υπηκόους, ενώ και η απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών ερμηνεύεται ως κίνηση «καλής θέλησης» προς την ΕΕ. Αυτό που έχει αξία να επισημανθεί, είναι οι άξονες και οι αντιάξονες που στήνονται με κάθε αφορμή ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κράτη και κέντρα, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα των μονοπωλίων τους. Οι τεταμένες παλιότερα σχέσεις Τουρκίας - Γερμανίας (αλλά και Τουρκίας - ΕΕ) φαίνεται να «εξομαλύνονται» όχι μόνο εξαιτίας των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων που διατηρούν τα γερμανικά μονοπώλια στην Τουρκία, αλλά και λόγω της έντασης στις σχέσεις Γερμανίας - ΗΠΑ, με αιχμή τους δασμούς, τη συμφωνία με το Ιράν και άλλα. Πίσω απ' όλους αυτούς τους συμβιβασμούς και τις αντιθέσεις κρύβεται η συνολικότερη ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπου η Ελλάδα διεκδικεί ενεργότερο ρόλο, βάζοντας το κεφάλι του λαού στον ντορβά των επιδιώξεων της αστικής τάξης, με ανυπολόγιστες συνέπειες και κινδύνους.