ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η συνήθης στόχευση

Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν είναι μόνο θύμα εμπαθών πηγών ο συντάκτης της εφημερίδας «ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ» Σπ. Γκουτζάνης. Απλώς, όπως συνηθίζει ο ίδιος και η εφημερίδα, παίζει ένα συγκεκριμένο ρόλο. Το ρόλο που τον θέλει να συμβάλλει - στο μέτρο των δυνάμεών του - όχι στην αντικειμενική ενημέρωση, αλλά στη γενικότερη επίθεση κατά του ΚΚΕ, ως ένα απ' τα γρανάζια της.

Πρωτοφανές; Οχι! Απλώς ο Σπ. Γκ. τούτη τη φορά υπερέβη εαυτόν. Στο «ρεπορτάζ» της 2/11 ανακαλύπτει, ότι «δέκα στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ τάσσονται κόντρα στις επιλογές της ηγεσίας»!!! Ανακαλύπτει, επίσης, ότι ορισμένοι στην «ηγετική ομάδα» (sic) «θέλουν ν'ακολουθήσει ο Σπ. Χαλβατζής το δρόμο του Δ. Κωστόπουλου», και ότι ο Δ. Γόντικας επέβαλε τον Σπ. Χαλβατζή στην Αθήνα ως υποψήφιο, για να του χρεωθεί η μείωση του εκλογικού ποσοστού, αφού (κατά τον Σπ. Γκ.) ο Χαλβατζής διαφωνεί με τη συνολική πολιτική του ΚΚΕ, όπως και ο Ορ. Κολοζώφ!

Τι ενοχλεί την εφημερίδα «ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ» και το συγκεκριμένο τύπο; Η πολιτική του ΚΚΕ! Θα του άρεσε ένα ΚΚΕ κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση της ΚΕΔΑ. Ενα ΚΚΕ που θα «στόλιζε» το σύστημα με «σύγχρονο λόγο», δηλαδή ενσωματωμένο. Κι επειδή αυτό δε γίνεται, πολλοί... ανησυχούν, ακόμα και για την... υγεία των κομμουνιστών!! Οπως ο συγκεκριμένος του «ΕΠΕΝΔΥΤΗ», που «ανησυχεί» για τις συμμαχίες του ΚΚΕ! Το θέλει «ανοιχτό»! Για το... καλό μας!

Υ.Γ. Ας πάψει να εμπιστεύεται ο Σπ. Γκ. τις πηγές που τον τροφοδοτούν, γιατί τον εκθέτουν. Εντάξει η επίθεση, αλλά ας την κάνει πιο έξυπνα...

Γ.

«Αριστερά» δημοσιεύματα...

Δύο απόψεις για το ίδιο συλλαλητήριο, την ίδια διαδήλωση και με τον ίδιο (κυρίως) στόχο: Το ΚΚΕ! Απολαύστε τα δημοσιεύματα του «ΠΡΙΝ» και της «ΕΠΟΧΗΣ»:

«ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ που ηγήθηκαν πολιτικά της διαδήλωσης, άφησαν εκτός κριτικής την ελληνική κυβέρνηση...», γράφει το «ΠΡΙΝ» της Κυριακής.

«Εντύπωση προκάλεσε η ομιλία του Γ. Πέρου, ο οποίος κατέβασε ολόκληρη την πλατφόρμα του ΚΚΕ, με τον πιο σεχταριστικό τρόπο ενάντια στην κυβέρνηση, τη ΝΔ, το Συνασπισμό. Το κίνημα αντίστασης στον πόλεμο ή θα είναι ευρύ και ενωτικό ή δε θα υπάρχει», γράφει η «ΕΠΟΧΗ» της Κυριακής.

Δε θα σχολιάσουμε τίποτα απολύτως. Τα συμπεράσματα όλα δικά σας...

Η... χαμένη βραχονησίδα

Δε λέμε, μπορεί να έχουν δίκιο όσοι διπλωματικοί παράγοντες ισχυρίζονται ότι η χρονική σύμπτωση του δημοσιεύματος στο «Εθνος» της Κυριακής, με τις τουρκικές εκλογές, δημιουργεί ερωτηματικά. Ετσι ή αλλιώς, όμως, το ζήτημα παραμένει. Και, ίσως, δεν περιλαμβάνει μόνο το κρίσιμο ερώτημα, σε ποιον ανήκει η βραχονησίδα «Τσούκα» (και στα τουρκικά «Τοπάν»), η οποία βρίσκεται ανατολικά της Καλύμνου και νοτίως των Ιμίων. Αλλωστε, το ερώτημα αυτό θα απαντηθεί, μόλις οι αρμόδιοι του υπουργείου Εξωτερικών και της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του ΓΕΝ βάλουν κάτω τους χάρτες και τα υπόλοιπα, απαραίτητα κιτάπια. Και εάν αποδειχθεί λάθος το δημοσίευμα του «Εθνους» της Κυριακής, τότε μένουν μόνο τα ερωτήματα των διπλωματικών παραγόντων. Εάν, όμως, το δημοσίευμα αποδειχθεί σωστό, τότε στα ερωτήματα αυτά προστίθενται και πολλά ακόμη. Φανταστείτε, ότι η πρώτη, μετά το δημοσίευμα, αντίδραση κύκλων του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, σύμφωνα με τα χτεσινά «Νέα», ήταν η εξής: «Η βραχονησίδα είναι τούρκικη και στους χάρτες σημειώνεται με το τούρκικο όνομα».

Γνωρίζουμε, βέβαια, ότι η διαχείριση ενός κράτους δεν είναι εύκολο πράγμα. Αλλά να... χάνονται και ολόκληρες βραχονησίδες δεν το περιμέναμε...

Να τους ζήσει

Τα... ζευγάρωσε το περασμένο Σάββατο η Μελίνα. Μόλις, έκλεισε ο Κωνσταντίνος τα δύο του χρόνια, ήρθε και η Αννούλα! Μιλάμε για τη δική μας Μελίνα Ζιάγκου του Οικονομικού Τμήματος, η οποία έφερε στον κόσμο μια υγιέστατη κορούλα. Την... άλλη Αννα που λέει και ο μικρός Κωνσταντίνος. Ευχόμαστε στη Μελίνα και στο Χρήστο να τους ζήσει.

Τα ... διπλά

Παπαγεωργίου Βασίλης

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ. Εξελίξεις στο Κυπριακό, λέει η ελληνική κυβέρνηση πως περιμένει, μετά το προχτεσινό αποτέλεσμα των τουρκικών εκλογών. Αραγε, το ενδιαφέρον της στρέφεται περισσότερο προς τις προτάσεις Ανάν ή στον επαναληπτικό αγώνα Παναθηναϊκού και Φενέρ Μπαχτσέ;

Απ' ό,τι φαίνεται, και τα δυο αυτά στοιχεία είναι ...κομβικά, για την παραπέρα εξέλιξη της τακτικής της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Εδώ φτάσαμε και αν συνεχίσουμε έτσι θα πάμε ακόμα χειρότερα.

Πάντως, τους θυμίζουμε ότι ένα «διπλό» της Φενέρ Μπαχτσέ στη Λεωφόρο θα είναι δυσάρεστο, βέβαια, αλλά θα καταφέρουμε να το ξεπεράσουμε το όλο θέμα. Ενα διπλό (δηλαδή διχοτομημένο) νησί, όμως, δε θα μπορέσουμε να το χωνέψουμε με τίποτε. Δυστυχώς γι' αυτούς.

Ακόμα κι αν βρίσκεται σε ενταξιακή πορεία, ακόμα κι αν έχει μόνιμα την προεδρία της ΕΕ, ακόμα κι αν χαρακτηριστεί «εξέχον μέλος της Ευρωπαϊκής Οικογένειας» ή οποιαδήποτε άλλη σάλτσα θελήσουν να βάλουν.

ΠΑΓΑΝΙΑ ΒΓΗΚΑΝ χτες οι Τροχαίοι και μάζεψαν δειγματοληπτικά τα δίκυκλα και τα αυτοκίνητα που βρίσκονταν παρκαρισμένα πάνω στα πεζοδρόμια ταλαιπωρώντας δεκάδες πολίτες και, φυσικά, χωρίς να λύσουν το κυκλοφοριακό πρόβλημα του κέντρου της Αθήνας.

Μήπως εκτιμούν ότι μετά τη συγκέντρωση της μισής Ελλάδας στο Λεκανοπέδιο, τα ...χιλιάδες δημοτικά πάρκινγκ που έφτιαξαν, τα ...τέλεια μέσα μαζικής μεταφοράς που διαθέτουμε, τους ...εξαίρετους δρόμους και το θαυμάσιο πολεοδομικό σχεδιασμό είναι άθλιοι και βολεψάκηδες οι Αθηναίοι που παρκάρουν σε πεζοδρόμια;

Γρηγοριάδης Κώστας

Πού είναι τώρα η πολυδιαφημισμένη Φώφη Γεννηματά να αναλάβει τις ευθύνες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που μας έφαγε τ' αυτιά προεκλογικά με τα ανάλογα συνθήματα;

ΔΥΣΚΟΛΗ ΔΟΥΛΙΑ ανέλαβε η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο για την τηλεοπτική κάλυψη των δικών που θα φέρει άμεσα στη Βουλή. Βλέπετε, και οι ...τηλεοπτικές ανάγκες των σόου των καναλιών πρέπει να βολευτούν και η αλήθεια να μην αναδεικνύεται. Δύσκολη, πολύ δύσκολη δουλιά.

Εχθροί και «φίλοι» του Πολυτεχνείου

Προς τι η βιασύνη;», αναρωτιόταν σχολιογράφος στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία», αναφερόμενος στο ότι το ΚΚΕ «έσπευσε» να βγάλει ανακοίνωση για την 29η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αν και μένουν 14 μέρες από το γιορτασμό της. Η αλήθεια είναι ότι το ΚΚΕ διόλου δε βιάστηκε ούτε για να αποτίσει φόρο τιμής στο «φως που καίει» ούτε να προσδώσει το νόημα, όπως το αντιλαμβάνεται, στη φετινή επέτειο. Αντίθετα, ήταν η κυβέρνηση Σημίτη και ο Κ. Λαλιώτης, που, πολύ καιρό νωρίτερα, είχαν επιχειρήσει, άλλη μια χρονιά, να εκτροχιάσουν και μαγαρίσουν το ανατρεπτικό μήνυμα του Νοέμβρη και μάλιστα να το μετατρέψουν σε καθεστωτικό σύμβολο!

Ειδικά φέτος, η κυβέρνηση αξιοποιώντας την υπόθεση της «17 Ν» - της «οργάνωσης», δηλαδή, που προβοκατόρικα ιδιοποιήθηκε την κορυφαία στιγμή της αντιδικτατορικής πάλης για να «διευκολύνει» την επιχείρηση υπονόμευσης και κατασυκοφάντησης - δεν κρύβει ότι θέλει ο φετινός γιορτασμός του Πολυτεχνείου να σημάνει «το τέλος της μεταπολίτευσης». Η αποκωδικοποίηση της τελευταίας φράσης σημαίνει ότι θέλουν να «τελειώνουν» με τους μεγάλους αγώνες του λαϊκού κινήματος τις τελευταίες τρεις δεκαετίες και κυρίως με τον αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό χαρακτήρα τους. Ονειρεύονται ένα «κίνημα» συναινετικό, εκφυλισμένο και υποταγμένο στην κυρίαρχη πολιτική. Δεν είναι διόλου τυχαίο, από την άποψη αυτή, ότι η κυβέρνηση «τιμά» το Πολυτεχνείο, ετοιμάζοντας νέα δεσμά για το λαϊκό κίνημα (νέος τρομονόμος, «περιορισμός» διαδηλώσεων), είτε προθυμοποιούμενη να συμμετέχει στο νέο πόλεμο κατά του Ιράκ, είτε προετοιμάζοντας το «μεγάλο συμβιβασμό» στο Κυπριακό...

Επειδή η κυβέρνηση με την πολιτική της έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με το μήνυμα του Νοέμβρη, ακριβώς γι' αυτό δε σταματά τις προσπάθειες να το ευνουχίσει και ακόμα να το καταργήσει. Η πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία, που αποδίδει με συμβολικό και ουσιαστικό τρόπο το νόημα του Νοέμβρη, βρισκόταν πάντα στο στόχαστρο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (ασφαλώς και της ΝΔ). Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ετοιμάζουν, όπως όλα δείχνουν, το γνωστό προβοκατόρικο και τρομοκρατικό παιχνίδι «ΜΑΤ -κουκουλοφόρων», στοχεύοντας, βέβαια, στην αποθάρρυνση της συμμετοχής της νεολαίας και του λαού.

Προκαλεί, ωστόσο, αίσθηση (και αγανάκτηση) το γεγονός ότι ενώ είναι ξεκάθαρος ο «στόχος» ενάντια στον οποίο πρέπει να στραφούν οι εκδηλώσεις του λαού για το γιορτασμό του Πολυτεχνείου, από ορισμένες πλευρές, επιχειρείται να αναγορευτεί ως «αντίπαλος» και «εχθρός» ...το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Εμπρακτη απόδειξη μιας τέτοιας αντίληψης διαπιστώθηκε κατά τη διάρκεια του αντιπολεμικού συλλαλητηρίου την περασμένη Πέμπτη με το «μπλοκάρισμα» των διαδηλωτών του ΠΑΜΕ, της ΕΕΔΥΕ, κ.ά., από αναρχοαριστερίστικες ομάδες. Είτε το παραδέχονται είτε όχι, οι διάφοροι ηγετίσκοι του χώρου, με τη στάση τους αυτή, αντικειμενικά, παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης και αντί να τιμούν το Πολυτεχνείο μπαίνουν στην υπηρεσία των ορκισμένων εχθρών του. Ο λαός βλέπει και βγάζει τα συμπεράσματά του.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Οι τουρκικές εκλογές

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι προχτεσινές εκλογές στην Τουρκία έγινε κεντρικό θέμα, χτες και προχτές, στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και τις εφημερίδες. Και δε λέμε, το θέμα παρουσιάζει εύλογο ενδιαφέρον, τόσο γενικό όσο και ειδικό για τη χώρα μας. Εχουμε την εντύπωση, όμως, ότι οι διάφορες αναλύσεις αποφεύγουν συστηματικά να θίξουν την πλέον κρίσιμη πλευρά των προαναφερομένων εξελίξεων. Σωστά σημειώνουν, πως τα εκλογικά αποτελέσματα οφείλονται, σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον, στις δραματικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης, τη μαζική αύξηση της φτώχειας και της ανεργίας. Το γεγονός αυτό, όμως, προδικάζει και την από δω και πέρα πορεία των εξελίξεων. Και μπορεί, οι διάφοροι αναλυτές να προσπερνούν με δυο λόγια την προσήλωση του συνόλου σχεδόν των τουρκικών πολιτικών δυνάμεων στους κανόνες της αγοράς, αλλά το σίγουρο είναι ότι οι όποιες συνταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας -είτε η πορεία ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ- δεν προσφέρουν διεξόδους και ουσιαστικές λύσεις στα οξύτατα κοινωνικά προβλήματα της γειτονικής χώρας.

Η Τουρκία είναι καζάνι που βράζει και τέτοιο θα παραμείνει. Και το μοναδικό, αλλά κρίσιμο, ερώτημα βρίσκεται στους τρόπους και τις μορφές, που θα επιλέξουν οι κυρίαρχες πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας, για να κρατήσουν τις κοινωνικές εντάσεις σε αποδεκτά για το σύστημα πλαίσια.

Το κυκλοφοριακό αδιέξοδο...

Σε 108.000 ανεβάζει τα ΙΧ αυτοκίνητα, που κυκλοφορούν καθημερινά στο κέντρο της Αθήνας, μια παλιότερη μελέτη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Σήμερα, ίσως, είναι ακόμη περισσότερα. Σε 100.000 ανέρχονται τα δίκυκλα. Εχει προσδιοριστεί, μάλιστα, ότι εντός των ορίων του μικρού δακτυλίου και στο χρονικό διάστημα από τις 10 το πρωί έως τη 1 το μεσημέρι, 100.000 αυτοκίνητα και αρκετές δεκάδες χιλιάδες δίκυκλα ζητούν εναγωνίως μια θέση στάθμευσης. Οι τελευταίες ανέρχονται σε 68.000 για αυτοκίνητα και 4.000 για δίτροχα. Αυτές είναι οι νόμιμες. Οσοι σταθούν τυχεροί, έχει καλώς. Οι υπόλοιποι αντιμετωπίζουν από χτες τις καθημερινές πλέον εξορμήσεις της Τροχαίας και τις συνεπαγόμενες τσουχτερές ποινές: Πρόστιμο 61 ευρώ και αφαίρεση πινακίδων για 20 μέρες. Οποιος θέλει να παραλάβει τις πινακίδες του γρηγορότερα, θα πρέπει να πληρώσει το τριπλάσιο πρόστιμο, δηλαδή 183 ευρώ, και ένα ακόμη για χαρτόσημο. Κι αν, μάλιστα, είναι διπλά άτυχος και το όχημά του μεταφερθεί από γερανό, τότε επιβαρύνεται -πέραν του προστίμου - με άλλα 45 ευρώ, για το κόστος μεταφοράς.

Το κυκλοφοριακό - και όχι μόνον... - αδιέξοδο στο ευρύτερο κέντρο της πρωτεύουσας είναι περισσότερο κι από φανερό. Οπως και ο εισπρακτικός χαρακτήρας των εξορμήσεων της Τροχαίας.

... και η διέξοδος

Και τι μπορεί να γίνει; Υπάρχει διέξοδος; Είναι λογικά και αναπόφευκτα ερωτήματα, που τα θέτει κάθε καλόπιστος, είτε ταλαιπωρείται είτε όχι στο κέντρο της Αθήνας. Και, βέβαια, δεν έχουν εύκολη την απάντηση. Κυρίως γιατί το πρόβλημα δεν είναι, πλέον, μόνον κυκλοφοριακό, ούτε καν απλά και μόνον τεχνοκρατικό. Σίγουρα, πάντως, δεν αποτελούν την όποια ουσιαστική και ριζική λύση οι εξορμήσεις της Τροχαίας. Ούτε, όμως, και η προτεινόμενη κατασκευή χώρων πάρκινγκ θα προσφέρει μόνιμη λύση, αφού η μέχρι σήμερα εμπειρία έχει αποδείξει, ότι πολύ γρήγορα τα αυτοκίνητα γίνονται περισσότερα από τις θέσεις παρκαρίσματος.

Το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Αθήνας είναι άμεσα και άρρηκτα δεμένο με το σύνολο των υπολοίπων προβλημάτων, που κάνουν τις συνθήκες ζωής στην πρωτεύουσα όλο και λιγότερο ανθρώπινες. Και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ουσιαστικά, χωρίς την εφαρμογή μιας γενικότερης, ριζικά διαφορετικής πολιτικής, η οποία θα έχει στο κέντρο της προσοχής της τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού. Μόνον η εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής μπορεί να κάνει ανθρώπινη τη ζωή στην πρωτεύουσα και να υλοποιήσει όλα τα απαραίτητα για το σκοπό αυτό μέτρα.

Να απαντηθεί η ετεροδικία

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και μάλιστα στην περίοδο που ανακύπτει. Ο λόγος για τη γενικευμένη ετεροδικία για Αμερικανούς υπηκόους, στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό που έχει την ταμπέλα «του ευρισκόμενου σε κρατική αποστολή των ΗΠΑ στη χώρα μας», η οποία παρέχεται μέσω σύμβασης που υπογράφτηκε από τον υπουργό Εξωτερικών και τον Αμερικανό ομόλογό του και τώρα φέρνει η κυβέρνηση προς κύρωση στη Βουλή.

Με βάση αυτή τη σύμβαση οι Αμερικανοί στρατιωτικοί και άλλοι υπάλληλοι που διαπράττουν ποινικό αδίκημα στη χώρα μας δε διώκονται από τις ελληνικές αρχές αλλά μόνον από τις αρχές της χώρας τους. Βέβαια, για να είναι καλυμμένος ο επικυρίαρχος, στη σύμβαση προβλέπει και την «αμοιβαιότητα», δηλαδή ότι και οι Ελληνες στις ΗΠΑ που είναι σε κρατική αποστολή θα υπόκεινται στο ίδιο καθεστώς. Λες και στις ΗΠΑ υπάρχουν στρατιωτικές βάσεις και υπάλληλοι με ειδικές αποστολές, όπως, για παράδειγμα, τα κλιμάκια της CIA και του FBI, που έχουν καθίσει στο σβέρκο της πατρίδας εδώ και δεκαετίες.

Η σύμβαση αυτή, που αναβαθμίζει το καθεστώς της εξάρτησης της χώρας μας στον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, δεν είναι τυχαίο ότι έρχεται τώρα και μάλιστα με τέτοια γενικευμένη μορφή. Μαζί με τον «τρομονόμο» είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα της λεγόμενης αντιτρομοκρατικής εκστρατείας, η οποία έχει στο στόχαστρο τα ίδια τα λαϊκά κινήματα που αντιστέκονται στη βαρβαρότητα της «νέας τάξης», στην καθημερινή επιδείνωση της ζωής των εργαζομένων, που δέχονται πολυμέτωπη επίθεση στα εργασιακά, δημοκρατικά δικαιώματά τους. Αλλωστε, πώς αλλιώς οι Αμερικανοί πράκτορες θα είχαν το ελεύθερο να αλωνίζουν στη χώρα μας; Οχι ότι δεν το έκαναν στο παρελθόν, αλλά τώρα οι συνθήκες τούς κάνουν να ζητούν ακόμη περισσότερη ελευθερία κινήσεων, και τόσο η κυβέρνηση όσο και οι Αμερικανοί προγραμματίζουν τη δράση τους για να αντιμετωπίσουν τον «εχθρό-λαό».

Με τη σύμβαση αυτή της ετεροδικίας τίθεται εκ των πραγμάτων ζήτημα και εθνικής κυριαρχίας και όλοι πρέπει να πάρουν θέση. Τόσο τα πολιτικά κόμματα, όσο και ο νομικός κόσμος αλλά, κυρίως, οι λαϊκοί φορείς δεν μπορούν να μείνουν αδιάφοροι σε μια τέτοια εξέλιξη. Εκεί θα κριθεί σε ποια όχθη του ποταμού βρίσκεται ο καθένας. Οι κομμουνιστές, όπως στο παρελθόν έτσι και τώρα, και σε αυτό το ζήτημα θα πρωτοστατήσουν να αποκαλυφθεί ο ρόλος όλων αυτών που δέχονται ως δεδομένη την εξάρτηση, αυτών που λένε «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» και θα συμβάλουν με όλες τους τις δυνάμεις στην ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Και θα το κάνουν παντού, από όλα τα μετερίζια.

«Προστάτες»

Σε «φίλους»

στηριζόμαστε

και όλο γκρεμιζόμαστε

σε «φίλους»

και «προστάτες»

να λείπουν

τέτοιες πλάτες!

* * *

Σ' «εταίρους»

βάση δίνουμε

και δες μισοί θα μείνουμε