Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και μάλιστα στην περίοδο που ανακύπτει. Ο λόγος για τη γενικευμένη ετεροδικία για Αμερικανούς υπηκόους, στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό που έχει την ταμπέλα «του ευρισκόμενου σε κρατική αποστολή των ΗΠΑ στη χώρα μας», η οποία παρέχεται μέσω σύμβασης που υπογράφτηκε από τον υπουργό Εξωτερικών και τον Αμερικανό ομόλογό του και τώρα φέρνει η κυβέρνηση προς κύρωση στη Βουλή.

Με βάση αυτή τη σύμβαση οι Αμερικανοί στρατιωτικοί και άλλοι υπάλληλοι που διαπράττουν ποινικό αδίκημα στη χώρα μας δε διώκονται από τις ελληνικές αρχές αλλά μόνον από τις αρχές της χώρας τους. Βέβαια, για να είναι καλυμμένος ο επικυρίαρχος, στη σύμβαση προβλέπει και την «αμοιβαιότητα», δηλαδή ότι και οι Ελληνες στις ΗΠΑ που είναι σε κρατική αποστολή θα υπόκεινται στο ίδιο καθεστώς. Λες και στις ΗΠΑ υπάρχουν στρατιωτικές βάσεις και υπάλληλοι με ειδικές αποστολές, όπως, για παράδειγμα, τα κλιμάκια της CIA και του FBI, που έχουν καθίσει στο σβέρκο της πατρίδας εδώ και δεκαετίες.

Η σύμβαση αυτή, που αναβαθμίζει το καθεστώς της εξάρτησης της χώρας μας στον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, δεν είναι τυχαίο ότι έρχεται τώρα και μάλιστα με τέτοια γενικευμένη μορφή. Μαζί με τον «τρομονόμο» είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα της λεγόμενης αντιτρομοκρατικής εκστρατείας, η οποία έχει στο στόχαστρο τα ίδια τα λαϊκά κινήματα που αντιστέκονται στη βαρβαρότητα της «νέας τάξης», στην καθημερινή επιδείνωση της ζωής των εργαζομένων, που δέχονται πολυμέτωπη επίθεση στα εργασιακά, δημοκρατικά δικαιώματά τους. Αλλωστε, πώς αλλιώς οι Αμερικανοί πράκτορες θα είχαν το ελεύθερο να αλωνίζουν στη χώρα μας; Οχι ότι δεν το έκαναν στο παρελθόν, αλλά τώρα οι συνθήκες τούς κάνουν να ζητούν ακόμη περισσότερη ελευθερία κινήσεων, και τόσο η κυβέρνηση όσο και οι Αμερικανοί προγραμματίζουν τη δράση τους για να αντιμετωπίσουν τον «εχθρό-λαό».

Με τη σύμβαση αυτή της ετεροδικίας τίθεται εκ των πραγμάτων ζήτημα και εθνικής κυριαρχίας και όλοι πρέπει να πάρουν θέση. Τόσο τα πολιτικά κόμματα, όσο και ο νομικός κόσμος αλλά, κυρίως, οι λαϊκοί φορείς δεν μπορούν να μείνουν αδιάφοροι σε μια τέτοια εξέλιξη. Εκεί θα κριθεί σε ποια όχθη του ποταμού βρίσκεται ο καθένας. Οι κομμουνιστές, όπως στο παρελθόν έτσι και τώρα, και σε αυτό το ζήτημα θα πρωτοστατήσουν να αποκαλυφθεί ο ρόλος όλων αυτών που δέχονται ως δεδομένη την εξάρτηση, αυτών που λένε «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» και θα συμβάλουν με όλες τους τις δυνάμεις στην ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Και θα το κάνουν παντού, από όλα τα μετερίζια.