ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Νέα «κρυάδα» για τους αγρότες

Γρηγοριάδης Κώστας

Προειδοποιούσαμε, πριν τις εκλογές, τους αγρότες ότι, αν ψηφίσουν τη ΝΔ για να βγάλουν το «άχτι» τους για το ΠΑΣΟΚ, δε θα έχουν όφελος, αφού μια κυβέρνηση της ΝΔ θα συνέχιζε την αντιαγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που διαχειρίστηκαν, με συνέπεια και ζήλο, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς, δε φαίνεται να πήραν στα σοβαρά την προειδοποίησή μας, καθώς οι περισσότεροι από εκείνους που «έφυγαν» από το ΠΑΣΟΚ, «πήγαν» στη ΝΔ, βοηθώντας τη να καταλάβει την πολυπόθητη κυβερνητική εξουσία.

Και να που, λίγες μόνο μέρες μετά τις εκλογές, αποδεικνύεται ότι είχαμε δίκιο. Η νέα κυβέρνηση συνεχίζει στα χνάρια της προηγούμενης, όπως φάνηκε και από τη στάση που κράτησε η νέα ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας, στο πρόσφατο Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ, όπου συζητήθηκαν οι προτάσεις της Κομισιόν για τα μεσογειακά προϊόντα. Η υπό τον Σ. Τσιτουρίδη ελληνική αντιπροσωπεία δε θέλησε - ή, εν πάση περιπτώσει, δεν τόλμησε - να προβάλει αντίσταση, απορρίπτοντας ορθά - κοφτά τις καταστροφικές προτάσεις της Κομισιόν, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στο βαμβάκι, τον καπνό και το λάδι. Η αναβολή της απόφασης του Συμβουλίου Υπουργών δεν μπορεί, προφανώς, να εκληφθεί σαν ελληνική «νίκη», παρά μόνο σαν παράταση της αγωνίας των Ελλήνων αγροτών. Κι αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι στην προεκλογική περίοδο ο Κ. Καραμανλής είχε υποσχεθεί ότι ως πρωθυπουργός θ' ασχοληθεί προσωπικά με τα αγροτικά θέματα. Προφανώς, τις δικές του οδηγίες εφάρμοσε ο Κ. Τσιτουρίδης...

Αξιοσημείωτη επιμονή...

Αξιοσημείωτη η μετεκλογική επιμονή και εμμονή της «Αυριανής», δυο βδομάδες τώρα, να ζητά τις κεφαλές του Κ. Σημίτη και των άμεσων συνεργατών του επί πίνακι, χρεώνοντάς τους την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ. Πολύ περισσότερο, που, την ίδια στιγμή, ενώ στηρίζει - υποτίθεται - τον Γ. Παπανδρέου, ζητώντας μάλιστα αντιπολίτευση «με τσαμπουκά», προσφέρει τη διακριτική της υποστήριξη στην κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή.

Προφανώς, η αναζήτηση του ακριβούς μετεκλογικού στίγματος και ρόλου - και όχι μόνο - δεν ισχύει μόνο για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ...

Ιστορική ... επίσκεψη

Ως ιστορική χαρακτήριζαν προχτές τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων την επίσκεψη του Τόνι Μπλερ στην Τρίπολη της Λιβύης, την πρώτη, μετά από 24 χρόνια, επίσκεψη Βρετανού πρωθυπουργού στη χώρα αυτή. Και δε λέμε, έχει μια τέτοια σημασία. Πολύ περισσότερο, αφού - απ' ό,τι φαίνεται - το βασικό αντικείμενό της ήταν η ορμητική είσοδος των βρετανικών πολυεθνικών στη χώρα του Καντάφι. Ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση της επίσκεψης, ανακοινώθηκε η σύναψη συμβολαίου με την αγγλοολλανδική εταιρία πετρελαίων «Σελ», στην οποία η Τρίπολη εκχωρεί δικαιώματα εκμετάλλευσης κοιτασμάτων φυσικού αερίου στα ανοιχτά των λιβυκών ακτών. Ανακοινώθηκαν, επίσης, η επίσκεψη Βρετανών επιχειρηματιών στη Λιβύη, στις αρχές του επόμενου μήνα και η υπογραφή στο άμεσο μέλλον συμφωνίας μεταξύ της Λιβύης και της εταιρίας ΒΑΕ για την αγορά εξοπλιστικών συστημάτων από την πρώτη.

Προφανώς, μετά κι απ' αυτές τις εξελίξεις, η Λιβύη και ο Καντάφι διαγράφονται από τις λίστες των «κακών». Δημοσιεύματα, σαν αυτά του πρόσφατου παρελθόντος, περί χώρας - τροφοδότη της διεθνούς τρομοκρατίας και, πιθανόν, ανάλογες προβοκατόρικες ενέργειες, από δω και πέρα, θα έχουμε μόνον όταν οι κάθε λογής πολυεθνικές θα ζητούν ακόμη περισσότερα και, ενδεχομένως, συναντούν αντιστάσεις...

Περιμένουμε...

Τις εικόνες διαμαρτυρίας, αγανάκτησης έως και απόγνωσης των χιλιάδων επισκεπτών στην Ολυμπία, που φιλοδοξούσαν να δουν ζωντανά την τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας και «τράκαραν» πάνω στα διαβόητα μέτρα ασφάλειας και την ανοργανωσιά των αρμοδίων, τις είδατε στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και δε νομίζουμε ότι χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτε περισσότερο, πλην του ότι - απ' όσα γνωρίζουμε - ίχνη ...της «Αλ Κάιντα» δεν εντοπίστηκαν...

Εμείς, με αφορμή την προχτεσινή εμπειρία, προσπαθήσαμε να φανταστούμε τι θα συμβεί στην Αθήνα, στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, όταν οι χώροι φύλαξης θα είναι πολύ περισσότεροι και, μάλιστα, μέσα σε μια μεγάλη πόλη, η οποία, έτσι κι αλλιώς, ασφυκτιά. Οταν οι επισκέπτες - θεατές υποτίθεται πως θα είναι πολύ πολύ περισσότεροι, τα μέτρα φύλαξης πολλαπλάσια και πολύ αυστηρότερα (από αστυνομικούς και πύλες ανίχνευσης μεταλλικών αντικειμένων, μέχρι πολεμικά πλοία και αεροπλάνα του ΝΑΤΟ, κλπ., κλπ.), αλλά δεν τα καταφέραμε.

Γι' αυτό και περιμένουμε, να δούμε την πραγματικότητα. Τούτη τη φορά, μάλλον, θα ξεπεράσει και την πλέον καλπάζουσα φαντασία...

Εμπαιγμός με ευρωπαϊκό περιτύλιγμα

Χοντρό παιχνίδι στις πλάτες των χιλιάδων συμβασιούχων του δημοσίου παίζουν τον τελευταίο καιρό ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, εκμεταλλευόμενοι την αγωνία τους για το μεροκάματο. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την ιστορία παίζει ο ΣΥΝ, που, διά στόματος Αλαβάνου, ισχυρίζεται ότι «η κοινοτική οδηγία 70/1999 προβλέπει αυτόματο μηχανισμό μετατροπής των συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου». Ομως, η κοινοτική οδηγία όχι μόνο δεν επιβάλλει τη μονιμοποίηση ή τη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, αλλά, αντίθετα, υπογραμμίζει την ανάγκη λήψης μέτρων για «την αύξηση σε ένταση της απασχόλησης στα πλαίσια της ανάπτυξης κυρίως μέσω ελαστικότερης οργάνωσης της εργασίας», με σκοπό να γίνουν «οι επιχειρήσεις παραγωγικές και ανταγωνιστικές».

Η οδηγία διατυπώνει την αρχή της μη διάκρισης εργαζομένων ορισμένου και αορίστου χρόνου. Δηλαδή, να μην αντιμετωπίζονται οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου δυσμενώς από τους εργοδότες. Η επόμενη παράγραφος περιλαμβάνει, υποτίθεται, μέτρα «για να αποτραπεί η κατάχρηση που μπορεί να προκύψει από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου». Τα μέτρα αυτά είναι ο καθορισμός: α) «Αντικειμενικών λόγων» που να δικαιολογούν την ανανέωση συμβάσεων ορισμένου χρόνου. β) Της μέγιστης συνολικής διάρκειας διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου. γ) Του αριθμού των ανανεώσεων τέτοιων συμβάσεων. Αμέσως πιο κάτω επισημαίνεται ότι το τι είναι «διαδοχική σύμβαση» και «σύμβαση ορισμένου χρόνου» αυτό ορίζεται από τα κράτη-μέλη. Ουσιαστικά, το ίδιο ισχύει και για το τι σημαίνει «αντικειμενικός λόγος».

Η ασάφεια των παραπάνω μέτρων είναι τόσο μεγάλη που επιδέχονται οποιασδήποτε ερμηνείας και, επομένως, σε καμία περίπτωση δεν υποχρεώνουν στη μονιμοποίηση των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου ούτε στη μετατροπή της σύμβασής τους σε αορίστου. Τέλος, η οδηγία προβλέπει πως οι εργοδότες πρέπει να ενημερώνουν τους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου «για κενές θέσεις που είναι διαθέσιμες στην επιχείρηση ώστε να εξασφαλιστεί ότι έχουν τις ίδιες ευκαιρίες να διεκδικήσουν μόνιμες θέσεις όπως οι άλλοι οι εργαζόμενοι». Ούτε εδώ επιβάλλεται η μονιμοποίησή τους.

Η εμμονή του ΣΥΝ στην κοινοτική οδηγία είναι απόρροια της λογικής που τον διαπερνά όλα αυτά τα χρόνια. Μια λογική που σπέρνει την αυταπάτη ότι η ΕΕ μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος των εργαζομένων και μάλιστα μέσω νομικίστικων διαδικασιών. Μια τακτική που απομακρύνει τους εργαζόμενους από τη μοναδική πραγματική διέξοδο. Αυτή που δίνει ο συλλογικός ταξικός αγώνας όχι μόνο για την υπεράσπιση των σημερινών δικαιωμάτων. Αλλά και για τη ρήξη με αυτό το σύστημα, που η ανεργία, η φτώχεια, η διαρκής συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης αποτελούν εγγενή χαρακτηριστικά του.

Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ

Τα προσωρινά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΔΩΣΑΜΕ λοιπόν ...«εθνικό αγώνα», για να αποφασίσει να διανύσει την απόσταση Βρυξελλών - Λουκέρνης ο Γκίντερ Φερχόιγκεν; Δε λέμε, ...πολύτιμες θα είναι οι συμβουλές και οι παραινέσεις του για το «κοινοτικό κεκτημένο», όπως, όμως, όλοι συνομολογούν - τουλάχιστον, εμμέσως - ουδεμία αξία έχουν.

Τώρα, το τι είναι αυτό το «κεκτημένο», ας το αφήσουμε καλύτερα, κι ας το «παπαγαλίζουν» πολλοί και διάφοροι τόσο πολύ. Μια φορά, με τις αποφάσεις του ΟΗΕ κατά της κατοχής της βόρειας Κύπρου, της απομάκρυνσης των ξένων στρατευμάτων και της αποκατάστασης της ανεξαρτησίας και του ενιαίου της Κυπριακής Δημοκρατίας, ουδεμία σχέση έχει, κι όποιος μπορεί ας επιχειρηματολογήσει για το αντίθετο.

Οσο για τα «μεταβατικά στάδια» και όλα τα σχετικά που φημολογούνται, όλοι γνωρίζουν τη λαϊκή ρήση ότι «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού»...

ΠΑΝΤΩΣ - όσο κι αν κάποιοι θέλουν να το παρουσιάζουν έτσι - δεν ήταν το Κυπριακό το θέμα που κυριάρχησε στη Σύνοδο Κορυφής. Ευρω-αντάλματα, ευρω-αστυνομίες και ευρω-ανταλλαγές πληροφοριών, ήταν τα θέματα που συζητούσαν οι «15». Και, το χειρότερο, αποφάσισαν...

Μαζί, βέβαια, με την επιτάχυνση των γνωστών αποφάσεων της Λισαβόνας...

Αραγε, πράγματι θεωρούν πως η ένταση της αστυνόμευσης και οι συντονιστές για την τρομοκρατία είναι μέτρα που κάνουν τους Ευρωπαίους να νιώθουν πιο ασφαλείς; Μάλλον σε όλη την ήπειρο αναρωτιούνται ...πώς μπλέξαμε έτσι.

Με όλ' αυτά, μόνον η ανασφάλεια ενισχύεται και το γνωστό ερώτημα ποιος θα μας προστατεύσει απ' τους ...προστάτες, έρχεται στο προσκήνιο ακόμη πιο έντονο...

ΚΑΙ ΓΙΑ όσους δεν το γνωρίζουν, βρισκόμαστε σε καθεστώς ασφάλειας «Ολυμπιακού επιπέδου». Το είπε χτες ο αρμόδιος υπουργός Γιώργος Βουλγαράκης, δηλώνοντας ότι την έναρξη του προαναφερομένου καθεστώτος αποτέλεσαν τα μέτρα ασφάλειας για την αφή της Ολυμπιακής Φλόγας.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν θεωρήσουμε ως ...δείγμα τη σπουδή, που έδειξαν οι αρχές για να κατασχέσουν νυχοκόπτες, λίμες, κουζινομάχαιρα για χόρτα, τσιμπιδάκια φρυδιών, ψαλιδάκια και φουρκέτες από τις γυναικείες τσάντες στην εκδήλωση, καταλαβαίνουμε το πνεύμα...

Πέρασαν πέντε χρόνια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πέντε χρόνια έκλεισαν τις μέρες αυτές από την έναρξη του βρώμικου πολέμου του ΝΑΤΟ ενάντια στη Γιουγκοσλαβία. Από τη μέρα, που ξεκίνησαν οι αλλεπάλληλοι και φονικοί βομβαρδισμοί της γειτονικής χώρας απ' τα ΝΑΤΟικά αεροπλάνα. Κι επειδή η μνήμη είναι συνήθως ασθενής, θυμίζουμε ότι ο πόλεμος εκείνος δεν ήταν μόνον εγκληματικός, απάνθρωπος και άδικος. Πραγματοποιήθηκε, επίσης, χωρίς την τυπική έστω κάλυψη μιας σχετικής απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, καταρρακώνοντας κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας και χωρίς, βέβαια, το γεγονός αυτό να έχει την παραμικρή συνέπεια σε βάρος των πρωταγωνιστών του. Αποτέλεσε, επίσης, την πρώτη, ωμή και ανοιχτή επίδειξη δύναμης της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων, όπως και του ΝΑΤΟ, ως του βασικού στρατιωτικού βραχίονά της. Θυμίζουμε, επίσης, ότι ο πόλεμος επιβλήθηκε με τη σύμφωνη γνώμη και πρακτική συμμετοχή, τόσο του αμερικανικού, όσο και του ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού, ενώ οι κεντροαριστερές τότε κυβερνήσεις της Ιταλίας και της Γαλλίας, όπως και η «κοκκινοπράσινη» της Γερμανίας, πρόσφεραν απλόχερα τη βοήθειά τους, στο όνομα, βέβαια, της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αποτροπής της δήθεν εθνοκάθαρσης σε βάρος των Αλβανοφώνων του Κοσσυφοπεδίου. Από κοντά, βέβαια και η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που πρόσφερε όλες όσες διευκολύνσεις ζήτησε το ΝΑΤΟ, ενώ ο Γ. Παπανδρέου - υπουργός Εξωτερικών τότε - παρίστανε τον ...ουδέτερο διαμεσολαβητή.

Αυτά δεν επιτρέπεται κανείς να τα ξεχνά. Πολύ περισσότερο, καθώς οι πληγές της γειτονικής χώρας παραμένουν ορθάνοιχτες...

«Κομμένη στη μέση» η Λάρισα

Το ένα μετά το άλλο «έρχονται» τα θανατηφόρα «ατυχήματα» στις διαβάσεις των σιδηροδρομικών γραμμών, οι οποίες διέρχονται από το κέντρο της Λάρισας, κόβοντας την πόλη στη μέση. Στην αρχή της βδομάδας μια γυναίκα σκοτώθηκε περνώντας τη φυλασσόμενη διάβαση της οδού Βόλου, ενώ πριν από λίγες μέρες, σε άλλη κοντινή διάβαση, έχασαν τη ζωή τους μια μάνα με τις δυο μικρές κόρες της.

Κι όμως, παρ' όλα αυτά οι αρμόδιοι δε φαίνονται να ενδιαφέρονται, στα σοβαρά, γι' αυτό το μεγάλο πρόβλημα και, πάντως, δε λαμβάνονται τ' αναγκαία μέτρα για να σταματήσει το «κακό».

Η ουσιαστική και μακροπρόθεσμη λύση του προβλήματος είναι η υπογείωση ή η απομάκρυνση των σιδηροδρομικών γραμμών από το κέντρο της πόλης. Αυτό ακριβώς ζητούν οι κάτοικοι των συνοικιών που βρίσκονται κοντά, κάποιοι εκ των οποίων, εκτός του κινδύνου των δυστυχημάτων, αντιμετωπίζουν και πρόβλημα αποκλεισμού τους από το κέντρο της πόλης, καθώς είναι πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη, η διέλευσή τους από τις διαβάσεις, όπως π.χ. συμβαίνει με τους κατοίκους του «Θεσσαλικού».

Ο ΟΣΕ αρνείται την υπογείωση των γραμμών, επικαλούμενος το μεγάλο χρηματικό κόστος - δε δέχεται ούτε να κατασκευάσει υπόγειες διαβάσεις - ο Δήμος και η Νομαρχία Λάρισας κάνουν πως ενδιαφέρονται χωρίς να νοιάζονται πραγματικά και οι κυβερνητικοί παράγοντες περί άλλα τυρβάζουν.

Ετσι το μόνο που μπορεί να επιβάλει τη λύση που απαιτείται είναι η αγωνιστική κινητοποίηση των δημοτών, η οποία θα πρέπει να οργανωθεί σωστά και να λάβει μαζικές και δυναμικές διαστάσεις, ώστε να είναι αποτελεσματική...

Καταστρέφουν τα ποτάμια

Τεράστια είναι η οικολογική καταστροφή που συντελείται σε πολλά από τα ποτάμια της Θεσσαλίας, λόγω της μόλυνσης των νερών τους, η οποία θ' αφανίσει κάθε μορφή ζωής στις κοίτες τους. Τη ρύπανση προκαλούν, κυρίως, τα λύματα που ρίχνουν βιομηχανίες, αλλά και τα σκουπίδια που συγκεντρώνονται δίπλα από τις όχθες, όπως και τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται σε παραποτάμιες αγροτικές περιοχές.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του ξακουστού Πηνειού, ο οποίος έχει μετατραπεί σε βρωμοπόταμο. Η κύρια αιτία γι' αυτό είναι η ρύπανση που προκαλούν τα απόβλητα βιομηχανιών, οι οποίες λειτουργούν στο Νομό Τρικάλων - ιδίως τυροκομικές, αλλά και άλλες - καθώς και τα σκουπίδια μερικών δήμων της περιοχής που εναποτίθενται δίπλα στο ποτάμι.

Για το πόσο μολυσμένα είναι τα νερά αυτών των ποταμιών και τι κινδύνους συνεπάγονται, χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι πολλά πρόβατα που ήπιαν νερό από τον Γκουσμπασανιώτη - ποτάμι, που ρέει στο Νομό Λάρισας κι έχει μολυνθεί από τ' απόβλητα εργοστασίου της περιοχής - πέθαναν!

Κι ενώ όλοι στη Θεσσαλία παραδέχονται το μέγεθος και την επικινδυνότητα του προβλήματος, μέτρα για την αντιμετώπισή του δεν παίρνονται. Ο κόσμος φωνάζει και διαμαρτύρεται, αλλά οι νομάρχες κάνουν τα στραβά μάτια, επιτρέποντας στους βιομήχανους να ρυπαίνουν - μάλιστα, κάποιοι από τους ρυπαντές το παίζουν τσαμπουκάδες κι απειλούν όσους σκέφτονται να τους καταγγείλουν ονομαστικά - οι δήμαρχοι είναι βαρήκοοι και οι κυβερνητικοί αρμόδιοι «αγρόν ηγόραζον και ζεύγος βοών»...

Πρόκληση για τους λαούς

Η Σύνοδος Κορυφής των Βρυξελλών επιβεβαίωσε πλήρως αυτούς που τη χαρακτήριζαν από τις σημαντικότερες των τελευταίων χρόνων στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Από τις σημαντικότερες, αλλά και από τις πιο απειλητικές για τους εργαζόμενους και τους λαούς των χωρών-μελών. Από τη Σύνοδο των Βρυξελλών η Ευρωπαϊκή Ενωση βγαίνει με ενισχυμένα τα χαρακτηριστικά της καταστολής, της περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων, της στρατιωτικοποίησης και της αντεργατικής πολιτικής.

Το κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου αποπνέει, από κάθε παράγραφό του, το πνεύμα μιας ολοκληρωτικής στροφής της ΕΕ προς αντιδραστικότερες κατευθύνσεις. Συγκεκριμένα και όσον αφορά στην προώθηση της «στρατηγικής της Λισαβόνας», από τις αποφάσεις της Συνόδου και τα «συμφραζόμενα» προκύπτει ότι εντός των επόμενων μηνών θα έχουμε μια συντονισμένη επίθεση για την κατάργηση θεμελιωδών δικαιωμάτων στο εργασιακό καθεστώς και στην Κοινωνική Ασφάλιση. Η «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας, δηλαδή η αύξηση των ποσοστών κέρδους του μεγάλου κεφαλαίου, γίνεται ο «ιερός» στόχος, για τον οποίο οι εργαζόμενοι καλούνται να δεχτούν (με «κοινωνική συναίνεση») την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τη μείωση των συντάξιμων αποδοχών τους, τη μερική απασχόληση και τις συνέπειές της.

Αν η «ανταγωνιστικότητα» είναι η προκάλυψη του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων για την επίθεση κατά των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, η τρομοκρατία είναι το άλλοθι για τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, τους απαραίτητους για την επιβολή αυτής της πολιτικής.

Η ενεργοποίηση του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης και έκδοσης, ο συντονισμός κυβερνήσεων και υπηρεσιών για την παρακολούθηση και το φακέλωμα, η «ρήτρα αλληλεγγύης», η εφαρμογή όλων των «τρομο-συμφωνιών» που υπογράφτηκαν από τις 11 του Σεπτέμβρη του 2001 μέχρι σήμερα, η δημιουργία ειδικής θέσης συντονιστή για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και η ενίσχυση της ευρωαστυνομίας, αλλά και της δικαστικής συνεργασίας, συνιστούν ένα οπλοστάσιο κατά των λαών.

Οι εργαζόμενοι, οι λαοί των χωρών-μελών της ΕΕ οφείλουν να απαντήσουν στην πολλαπλή πρόκληση. Η κινητοποίηση σε κάθε χώρα-μέλος και ο συντονισμός σε κοινοτικό επίπεδο είναι επιτακτική ανάγκη. Πολυεθνικές, τραπεζίτες, μεγάλο κεφάλαιο και κυβερνήσεις δεν κρύβουν τις προθέσεις τους. Σ' αυτή τη σύγκρουση κρίνονται πολλά. Κρίνονται δικαιώματα δεκαετιών που αφαιρούνται, κατακτήσεις της πολύχρονης ταξικής πάλης που καταστρατηγούνται, κρίνονται το αίμα και οι θυσίες εκατομμυρίων ανθρώπων στους αγώνες για μια καλύτερη ζωή, χωρίς πολέμους, καταδυναστεύσεις, εκμετάλλευση, κρίνεται το αν θα υψωθεί εμπόδιο αντίστασης για το φρενάρισμα της επίθεσης του κεφαλαίου για να αντιστραφεί στη συνέχεια η πορεία προς τη σύγκρουση και ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα.

Αντεπίθεση και αντιιμπεριαλιστικός αγώνας είναι ο μόνος ρεαλιστικός, σήμερα, δρόμος για τους ευρωπαϊκούς λαούς. Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να εφησυχάζει», όπως σημειώνει στην ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ.