Στην αρχή ήταν ο Ζιρινόφσκι, μετά το τουρκικό «βαθύ κράτος» και τη «Ζαμάν». Προχτές, τη σκυτάλη πήραν οι «δημοκρατικές δυνάμεις» στην Πορτογαλία, διά στόματος του Ριμπέιρο ι Κάστρο, προέδρου του ακροδεξιού «Δημοκρατικού Κοινωνικού Κέντρου - Λαϊκού Κόμματος», ο οποίος βρήκε, πως για τα μεγάλα δεινά της ανθρωπότητας και την ...τρομοκρατία ευθύνονται ο μαρξισμός και ο σοσιαλισμός!
«Ο 20ός αιώνας κυριαρχήθηκε από το σοσιαλισμό και πολλά από τα σύγχρονα δεινά του κόσμου και της κοινωνίας μας είναι βαριά θραύσματα αυτών των χρόνων», δήλωσε για να συνεχίσει πως «το τελευταίο τέκνο αυτής της εποχής είναι η τρομοκρατία» και να συμπληρώσει: «Η προέλευση της τρομοκρατίας βρίσκεται στην αριστερά, γιατί ένα μέρος της αριστερής σκέψης εδράζεται στο κήρυγμα και στη νομιμοποίηση της βίας ως κινητήριας δύναμης του μετασχηματισμού της ιστορίας, και αυτό είναι που γέννησε πολλά κινήματα που ορισμένα επιλέγουν ως δρόμο την τρομοκρατία».
Και αναπαράγοντας το αντικομμουνιστικό μνημόνιο συνεχίζει πως «συγκεκριμένα, η μαρξιστική ιδεολογία γεννά δικτατορίες, ορισμένες εκ των οποίων διαρκούν ακόμη».
Και αυτά είναι ...επιχειρήματα για τις προεδρικές εκλογές στην Πορτογαλία, που θα γίνουν σε ένα μήνα, τα οποία δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του κόμματός του με φόντο τα πορτρέτα των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν, Στάλιν, Μάο. Μικρή ένδειξη για το πολιτικό κλίμα που θέλουν να καλλιεργήσουν με την αντικομμουνιστική σταυροφορία που έχει ξεκινήσει το Συμβούλιο της Ευρώπης και πρέπει να βρει αντιμέτωπους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά κινήματα.
Δε λέμε, καλά κάνει ο νομάρχης Αθήνας κ. Σγουρός και πραγματοποιεί ελέγχους σε διάφορα νοσοκομεία της πρωτεύουσας, αλλά μας έχουν δημιουργηθεί ορισμένα ερωτήματα:
Πρώτον, γιατί το αντικείμενο των ελέγχων περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στις συνθήκες υγιεινής και δεν επεκτείνεται και στις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων στα νοσοκομεία, στις πολυάριθμες κενές οργανικές θέσεις, στην προωθούμενη, άμεση ή έμμεση, εμπορευματοποίηση υπηρεσιών κλπ. κλπ; Εκτός όλων των άλλων, δεν επηρεάζουν οι παράγοντες αυτοί και τις συνθήκες υγιεινής; Δεύτερον, γιατί οι έλεγχοι της Νομαρχίας διενεργούνται μόνο σε δημόσια νοσοκομεία και όχι σε ιδιωτικές κλινικές; Μήπως οι τελευταίες έχουν κάποιο είδος... ασυλίας; Τρίτον, γιατί δε γίνονταν ανάλογοι έλεγχοι, μέχρι τον Μάρτη του 2004, όταν έγιναν βουλευτικές εκλογές και άλλαξε η κυβέρνηση;
Πάσα απάντηση δεκτή, εκτός των ψευτοδικαιολογιών, περί των τυπικών αρμοδιοτήτων της Νομαρχίας και των ελλείψεων σε προσωπικό, που κι αυτή πράγματι έχει.
Παρά τις έντονες λαϊκές αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν πολλές φορές - πραγματοποιήθηκαν και αγωνιστικές κινητοποιήσεις - η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ αποφάσισε να επιτρέψει τη συνέχιση της καύσης του επικίνδυνου υλικού ΠΕΤ- ΚΟΚ από συγκεκριμένη κεραμοποιία της Λάρισας. Μια απόφαση, που αποδεικνύει, περίτρανα, ότι η κυβέρνηση ουδόλως ενδιαφέρεται για το λαό, παρά μόνο για τους επιχειρηματίες. Να σημειώσουμε ότι το ΠΕΤ - ΚΟΚ (οπτάνθρακας) είναι ένα υλικό, η καύση του οποίου προκαλεί τεράστια επιβάρυνση του περιβάλλοντος, δημιουργώντας μεγάλους κινδύνους για την υγεία των εργαζομένων στην επιχείρηση και των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.
Κι ενώ η απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ προκαλεί νέες λαϊκές αντιδράσεις στη Λάρισα, οι «ηγήτορες» της Αυτοδιοίκησης - νομαρχιακής και δημοτικής - που στηρίζονται από το κυβερνών κόμμα, «αγρόν ηγόραζον». Οχι μόνο δε συντάσσονται με το λαό της περιοχής, αλλά κάνουν ό,τι μπορούν για να περάσει η απόφαση «στο ντούκου», ώστε και ο επιχειρηματίας να «κάνει τη δουλιά του», αποκομίζοντας περισσότερα κέρδη, και ο Λαρισαίος στην καταγωγή υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιάς, να μην εκτεθεί υπέρ το δέον. Κι αυτή η στάση τους επιβεβαιώνει, για μια ακόμα φορά, τη θέση του ΚΚΕ ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση, που ελέγχεται από τους εκπροσώπους της ΝΔ, όπως και του ΠΑΣΟΚ, έχει, πλέον, μπει στη «δούλεψη» των επιχειρηματιών και λειτουργεί ως «υπηρέτης» των κυβερνήσεων και του κράτους και σαν εχθρός του λαού.
Δύσκολα μπορούν να αποκρυβούν πλέον οι τεράστιες ευθύνες των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για την τριτοκοσμική κατάσταση την οποία βιώνουν οι κάτοικοι της χώρας μας όσον αφορά τη διαχείριση των απορριμμάτων.
Φτάσαμε, στην κυριολεξία, οι κάτοικοι της Αττικής να κινδυνεύουν να μείνουν με τα σκουπίδια έξω από την πόρτα τους. Φτάσαμε η ΕΕ να μας κυνηγά - για δικούς της βέβαια λόγους και προφανώς για να εδραιωθεί η ιδιωτικοποίηση στον τομέα και η καρκινογόνα καύση που προωθούν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα - και να μας απειλεί με νέα πρόστιμα δισεκατομμυρίων για τον Κουρουπητό και για τις 1.500 ανεξέλεγκτες χωματερές.
Κι, όμως, οι υπεύθυνοι, αντί να σιωπήσουν, προσπαθούν με ανακοινώσεις να «θολώσουν τα νερά» και να ρίξουν ο ένας την ευθύνη στον άλλον - ακόμη και οι υπουργοί της κυβέρνησης μεταξύ τους! Ετσι ο τομέας Οικονομίας - ΥΠΕΧΩΔΕ του ΠΑΣΟΚ, κατηγορεί την κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τους συναδέλφους του υπουργούς Οικονομίας, που δε δίνει λεφτά και Εσωτερικών, που δεν επεμβαίνει στους νομάρχες και δημάρχους...
Ετσι όπως πάνε, σε λίγο θα μας πουν ότι φταίει ο... Χατζηπετρής, του γνωστού τραγουδιού!
Ο Δημήτρης Σιούφας χτες ομολόγησε αυτό που όλοι γνωρίζουμε εδώ και πολύ καιρό: Την επιδίωξη, δηλαδή, της κυβέρνησης να καταργήσει την κυριακάτικη αργία στα εμπορικά καταστήματα (και γιατί όχι, στη συνέχεια παντού...).
Βέβαια, το παρουσίασε πονηρά, λέγοντας ότι θα μπορούσαν τα καταστήματα να λειτουργούν δυο - τρεις Κυριακές πριν από κάθε μεγάλη γιορτή και, βέβαια, στον καιρό των εκπτώσεων. Προφανώς, υπολογίζει ότι στην Ελλάδα είναι ...πλουσιότατο το ορθόδοξο εορτολόγιο.
Οπως και να έχει πάντως, ο υπουργός Ανάπτυξης φρόντισε από τώρα να ...διαψεύσει τα «καλή χρονιά» και «ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος», που θα ανταλλάξουμε σε λίγες μέρες. Με τέτοιες κυβερνητικές προθέσεις, δύσκολο να «πιάσουν» οι ευχές.
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, χτες, ο Γιώργος Αλογοσκούφης φρόντισε να διαφημίσει όσο μπορούσε τον προϋπολογισμό του (ανεξαρτήτως αν όλοι προβλέπουν πως είναι εξαιρετικά απίθανο να εφαρμοστεί χωρίς ...να χειροτερέψει).
Το μόνο καινούριο στοιχείο, όμως, που μπόρεσε να παρουσιάσει (εκτός, φυσικά, από τη γνωστή λιτότητα σε κάθε είδους δαπάνες που αφορούν τον κοσμάκη) είναι οι θριαμβολογίες για τα ευρωκονδύλια. Βρήκαν έναν ακόμη λόγο να μας κοροϊδεύουν.
Βλέπετε, και ο τελευταίος Ελληνας πολίτης έμαθε - λόγω των δηλώσεων του πρωθυπουργού και της σχετικής προβολής του θέματος - πόσα χρήματα θα δώσει στην Ελλάδα η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Αυτό που δεν έμαθε (και, φυσικά, πολλοί φροντίζουν να μην το μάθει) είναι πόσα συνεισέφερε η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μέσω της φορολογίας και τόσων άλλων τρόπων, που έχουν για να «μας τα παίρνουν» οι ...«εταίροι μας».
Μιλώντας την ίδια μέρα στο 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τη Διοίκηση και τα Οικονομικά της Υγείας, ο Νικήτας Κακλαμάνης είπε: «Οι ημιμαθείς να διαβάσουν το νομικό καθεστώς του ΚΕΕΛΠΝΟ (σ.σ.: Είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου) Να μάθουν πως γίνονταν, πως γίνονται και πως θα συνεχίσουν να γίνονται οι προσλήψεις. Θα ξανακάνουμε προσλήψεις στο ΚΕΕΛΠΝΟ, αρκεί να μας το επιτρέπει ο προϋπολογισμός, γιατί δημόσια υγεία χωρίς ανθρώπινο δυναμικό δεν υπάρχει. Και εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να αφήνω το Κεντρικό Εργαστήριο Δημόσιας Υγείας κλειστό επειδή δεν υπάρχει προσωπικό».
Και είναι, βέβαια, σωστή η διαπίστωση, ότι δημόσια υγεία χωρίς προσωπικό δε γίνεται, αλλά δεν έχει την παραμικρή αξία και αντίκρισμα, όταν μπαίνει στην Προκρούστεια κλίνη του γνωστού σε όλους αντιλαϊκού προϋπολογισμού σκληρής μονόπλευρης λιτότητας και στον χώρο της Υγείας. Προϋπολογισμού, στον οποίο έχει συμφωνήσει και ο κ. Κακλαμάνης...
Οσο για τις 150 προσλήψεις στο Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου (ΚΕΕΛΠΝΟ) η αλήθεια είναι η εξής, σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξε η στήλη. Οι προσλήψεις αυτές αποτελούν στην πραγματικότητα τη μετατροπή συνεχόμενων, ολιγόμηνων συμβάσεων εργαζομένων σε συμβάσεις αορίστου χρόνου. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν κοντά στους 270 εργαζόμενους - μέσω ακριβών προγραμμάτων, όπως έλεγαν οι ίδιες πηγές - που αμείβονταν με ελάχιστα, ενώ βρίσκονταν στη θέση του «δουλαπάροικου» και σε συνεχή ομηρία. Η νέα διοίκηση του ΚΕΕΛΠΝΟ, λοιπόν, μετέτρεψε ένα μέρος των συμβάσεων αυτών σε αορίστου χρόνου για να καλύψει - όπως υποστήριζαν πηγές του Κέντρου - κάποιες ανάγκες του, που - με βάση τους μετριότερους υπολογισμούς - χρειάζεται τουλάχιστον 700 άτομα προσωπικό.
Ωστόσο, τόσο τα δημοσιεύματα όσο και ο υπουργός Υγείας Νικήτας Κακλαμάνης δεν ανέφεραν ούτε λέξη, τόσο για το καθεστώς της «δουλοπαροικίας» των εργαζομένων, που καθιερώθηκε απ' τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και για τις υπάρχουσες ακόμη μεγάλες ελλείψεις του ΚΕΕΛΠΝΟ. Μάλιστα, ο Νικήτας Κακλαμάνης με συνέντευξή του στην εφημερίδα «Αξία» (8/10/2005) τάχτηκε «υπέρ της άρσης της μονιμότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κάτω όμως από προϋποθέσεις αντικειμενικής αξιολόγησης των προσόντων, της εργασίας και της συμπεριφοράς των υποψηφίων προς εργασία αλλά και κατά τη διάρκεια αυτής».
Σκιαμαχίες δηλαδή με φόντο τη «δουλοπαροικία» του νέου εργασιακού μεσαίωνα....
Αρκετές φορές ο υπουργός Υγείας, Νικήτας Κακλαμάνης, έχει εκφράσει δημοσίως τον -όπως τον αποκαλεί ο ίδιος - ευρωσκεπτικισμό του. Σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» ισχυρίζεται ότι «εγώ πιστεύω στην Ευρώπη των Λαών και όχι στην Ευρώπη των Τραπεζών», ενώ, το περασμένο Σάββατο, μιλώντας στο αναφερόμενο σε προηγούμενο σχόλιο Συνέδριο, δήλωσε: «Είμαστε αποφασισμένοι, εν αντιθέσει με τις διεθνείς τάσεις, να μην περιορίσουμε την παρεχόμενη από την πολιτεία υγειονομική περίθαλψη. Είμαστε αποφασισμένοι να πάμε κόντρα στο ρεύμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Και στο ερώτημα - που ο ίδιος έθεσε - πώς θα χρηματοδοτηθεί αυτή η πολιτική ο υπουργός Υγείας απάντησε: «Ελέγχοντας το κόστος του συστήματος Υγείας, εξορθολογίζοντας τις δαπάνες του, περιορίζοντας έως του μηδενός τις διαρροές του. Και τα ποσά που θα εξοικονομηθούν σας διαβεβαιώ ότι είναι τεράστια». Με άλλα λόγια, θα βαδίσει στην πεπατημένη των κοινωνικών περικοπών. Για να μην αναφέρουμε την εντεινόμενη συνεχώς εμπορευματοποίηση της Υγείας και τη συνεχή υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών του δημόσιου συστήματος.
Οπως καταλαβαίνετε, μπορεί ο κ. υπουργός, στα λόγια, να πιστεύει στην «Ευρώπη των Λαών», αλλά στην πράξη πορεύεται με αυτή των τραπεζών και των πολυεθνικών...
Πέρασαν δεκαπέντε ολόκληροι μήνες από το τραγικό δυστύχημα του φονικού πετάλου του Μαλιακού, το Σεπτέμβρη του 2004, στο οποίο βρήκαν το θάνατο επτά παιδιά που πήγαιναν να παρακολουθήσουν τους Παραολυμπιακούς.
Ασφαλώς, πολύ λίγοι θα θυμάστε ότι τότε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής δήλωσε ότι και τα έργα για τη μετατροπή του δρόμου σε κανονικό αυτοκινητόδρομο θα ξεκινήσουν, αλλά και επείγοντα έργα βραχυχρόνιων παρεμβάσεων θα γίνουν, προκειμένου να αυξηθεί η οδική ασφάλεια.
Ε, λοιπόν, από τα «επείγοντα» εκείνα έργα το μόνο που έγινε σχεδόν αμέσως ήταν η τοποθέτηση 10 καμερών! Για κάποιες άλλες από τις «βραχυχρόνιες» παρεμβάσεις - και πολύ πιο ουσιαστικές, όπως τοποθέτηση πινακίδων και αντιολισθηρού τάπητα, αναδιαγραμμίσεις κλπ., συνολικού προϋπολογισμού 3 εκατ. ευρώ - ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, μόλις προχτές ανακοίνωσε ότι θα γίνουν. Αλλά κι αυτές υπολογίζεται ότι θα ολοκληρωθούν προς το τέλος του 2006, αφού ο διαγωνισμός θα γίνει στις 30 Γενάρη 2006 και οι εργασίες θα διαρκέσουν 180 μέρες μετά την υπογραφή της σύμβασης.
Υστερα αναρωτιέται κανείς γιατί θρηνούμε κάθε χρόνο τόσα θύματα στην άσφαλτο...
Από τις δηλώσεις που ακολούθησαν, προκύπτει ότι ο κάθε ηγέτης έβαζε τον πήχη των προσδοκιών του στο ύψος εκείνο, που του επέτρεπε να θεωρεί τον εαυτό του νικητή στην τελική έκβαση. Οπως έκανε και ο Ελληνας πρωθυπουργός.
Ομως, τι σημασία έχει για τους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας αυτό το παζάρι και τα αποτελέσματα του; Μια ματιά στο πώς διατέθηκαν τα κονδύλια των δύο προηγούμενων «πακέτων» της ΕΕ, σε συνδυασμό με τους όρους που διατίθενται τα κοινοτικά κονδύλια, είναι αρκετή για να βγάλουμε τα συμπεράσματα.
Τα κονδύλια της ΕΕ διατέθηκαν για το θάψιμο της αγροτικής παραγωγής της χώρας, για έργα που εξυπηρετούν τις ανάγκες των μονοπωλίων στην πρόσβασή τους στις αγορές της ευρύτερης περιοχής, για τη χειραγώγηση της «κοινής γνώμης» υπέρ της ευρωενωσιακής πολιτικής, για την εξαγορά συνειδήσεων. Τελικά, διατέθηκαν για να αποκτήσουν τα μονοπώλια μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους.
Η ολιγαρχία στη χώρα μας, όπως και στις υπόλοιπες χώρες - μέλη της ΕΕ, μπορεί να «θριαμβολογεί» για το παζάρι των Βρυξελλών. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, όχι μόνο δεν έχουν λόγο συμμετοχής σ' αυτό το «πανηγύρι», αλλά έχουν έναν επιπλέον λόγο να ανατρέψουν αυτήν την πολιτική.