Ερωτηματικά προκαλεί η προχτεσινή αναβολή του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας. Πολύ νωρίτερα από την προγραμματισμένη ώρα συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου, είχε ήδη... διαρρεύσει ότι δεν πρόκειται να γίνει. Κι αυτό, παρ' ότι υπήρχαν θέματα, για τα οποία έπρεπε να παρθούν αποφάσεις, αφού θα εξέπνεαν προθεσμίες. Την ίδια στιγμή, βέβαια, υπήρχαν και τα σημαντικά θέματα των ενστάσεων για το γήπεδο της ΠΑΕ ΠΑΟ στο Βοτανικό που επίσης θα συζητούνταν την ίδια μέρα.

Ετσι, αφού αναγνώστηκε ο κατάλογος και αποφασίστηκε ότι «ελλείψει απαρτίας το δημοτικό συμβούλιο αναβάλλεται», ο Σπύρος Χαλβατζής, επικεφαλής της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», ζήτησε το λόγο για να τονίσει πως η διοίκηση πρέπει άμεσα να επιληφθεί του θέματος του ελεύθερου χώρου που βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Πολέμωνος και Ελλανίκου στο Παγκράτι.

Συγκεκριμένα, η ένσταση που έχει υποβάλει κάτοικος κατά της τροποποίησης του ρυμοτομικού σχεδίου (σ.σ.: προβλέπει τη μετατροπή του χώρου σε πράσινο και παιδική χαρά), πρέπει να εκδικαστεί από το συμβούλιο έγκαιρα, αφού στις 5 του Δεκέμβρη λήγει η προθεσμία αναστολής οικοδομικών εργασιών στο χώρο και ως τότε ο νομάρχης πρέπει να υπογράψει την τροποποίηση. Προκαλούνται, λοιπόν, σοβαρά ερωτηματικά, για το τι προτίθεται να κάνει η διοίκηση του δήμου, αλλά και αν θα εκπνεύσουν ή όχι οι προθεσμίες, μετά την προχτεσινή αναβολή...

Η σωρεία των σιδηροδρομικών δυστυχημάτων, ιδιαίτερα, τα τελευταία χρόνια, σίγουρα δεν είναι τυχαίο γεγονός. Ο πρόσφατος θάνατος του 43χρονου αρχιπυροσβέστη στις ράγες στην Αγ. Σοφία Πειραιά, επιβεβαιώνει με δραματικό τρόπο, ότι όσο δε λαμβάνονται μέτρα ενίσχυσης της ασφάλειας στην κυκλοφορία των τρένων, τόσο θα θρηνούμε την απώλεια ανθρώπινων ζωών.

Απάντηση στο ερώτημα «τι φταίει» και τα δυστυχήματα προσλαμβάνουν ανησυχητικές διαστάσεις, δίνει η κεντρική φιλοσοφία των προηγούμενων και νυν κυβερνώντων για τη λειτουργία του σιδηρόδρομου. Μια φιλοσοφία που στον πυρήνα της έχει τον δολοφονικό συνδυασμό του δίπτυχου «γρήγορα τρένα» και «ανταγωνιστικά δρομολόγια». Συνδυασμό, που στην πράξη σημαίνει αύξηση των ταχυτήτων των τρένων και πιο πυκνά δρομολόγια, αλλά και περικοπή δαπανών, ακόμα και αυτών που σχετίζονται άμεσα με την ασφάλεια, όπως κατάργηση των φυλάκων στις ισόπεδες διαβάσεις.

Ολα αυτά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στα 2.600 χλμ. του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου υπάρχουν περισσότερες από 1.500 ισόπεδες διαβάσεις, προοιωνίζονται τα χειρότερα, εάν δεν αλλάξει η βασική πολιτική επιλογή για τη διαχείριση και λειτουργία του σιδηρόδρομου.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παρ' όλ' αυτά, μας προέκυψε μια κυβέρνηση που μιλάει για «διευρυμένο διάλογο» και αναζητεί «ευρύτερες συναινέσεις», συκοφαντώντας, την ίδια ώρα, μαθητές και εκπαιδευτικούς με όποιους τρόπους μπορεί.

Για «διάλογο» μιλά και το ΠΑΣΟΚ. Και, μάλιστα, προκειμένου αυτός να γίνει σε συνθήκες ηρεμίας - σε ό,τι αφορά στη θεσμοθέτηση των ιδιωτικών ΑΕΙ - ζήτησε την αναβολή της συζήτησης για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.

Εχουμε, επίσης, τις πλειοψηφίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που κι αυτές ζητούν την «έναρξη διαλόγου» για την Παιδεία, χωρίς καμία από τις δύο οργανώσεις, φυσικά, να έχει θέση ενάντια στις λεγόμενες «αναδιαρθρώσεις» που προωθούνται και στα μέτρα ιδιωτικοποίησης των ΑΕΙ.

Εχουμε, λοιπόν, άδικο να πιστεύουμε, ξέροντας για ποιους μιλάμε, ότι κάποια μεγάλη μπαμπεσιά κρύβεται πίσω από τις τόσο ...διαλλακτικές διαθέσεις; Το σκηνικό «συναίνεσης» μοιάζει να στήνεται προσεκτικά, όσο και γρήγορα.

ΠΑΝΤΩΣ, ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαίνεται ότι βαρέθηκαν να ασχολούνται με τα μικροπροβλήματα της Ελλάδας και αποφάσισαν να δώσουν τα φώτα τους σε θέματα παγκόσμιου επιπέδου.

Είδαμε προχτές, λοιπόν, τον Κώστα Καραμανλή να ομιλεί για το παγκόσμιο μέλλον του Διαδικτύου και τους τρόπους οργάνωσής του και τον Γ. Παπανδρέου να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την παγκόσμια φτώχεια και την παιδική εργασία.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ισως είναι καλύτερο να μην τους απασχολούμε εφεξής με τα μικροπροβλήματά μας...

Να μην ξέρουν για παράδειγμα ότι η 9η Μάη 1945, μέρα της νίκης των λαϊκοαπελευθερωτικών κινημάτων με επικεφαλής το σοβιετικό λαό κατά των ναζιστοφασιστών, γιορτάζεται ως Μέρα Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Αλλά να την αποδεχτούν ως μέρα γιορτασμού της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ενωσης γιατί τότε ιδρύθηκε η καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Κοινότητα, που μετεξελίχθηκε σε ΕΕ.

Είναι γνωστό ότι ο υποψήφιος του ΣΥΝ για την υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά και επικεφαλής του συνδυασμού «Ενεργοί πολίτες» κ. Γ. Πανούσης είναι πανεπιστημιακός και πρόεδρος του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθήνας.

Στο τμήμα αυτό, λοιπόν, οι φοιτητές είχαν προχωρήσει σε κατάληψη, με απόφαση γενικής συνέλευσης του συλλόγου τους. Ομως φρόντισαν - προς τιμήν τους - να αφήσουν τη γραμματεία του Τμήματος να λειτουργήσει κάποιες ώρες, προκειμένου να διανέμονται δωρεάν στους φοιτητές τα «πάσο», για τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Ομως ο «κεντροαριστερός» υποψήφιος του ΣΥΝ είχε διαφορετική άποψη και τελικά έκλεισε τη γραμματεία, με το πρόσχημα ότι «δεν μπορεί η γενική συνέλευση των φοιτητών να αποφασίζει τι θα κάνω εγώ» και λέγοντας στους φοιτητές ότι αν ήθελαν τη γραμματεία ανοιχτή, έπρεπε να ψήφιζαν κατά της κατάληψης!

Είπαμε! Πρόεδρος του Τμήματος είναι, όχι ο Λουδοβίκος ο 14ος..!

Γρηγοριάδης Κώστας

Εμείς, απλώς θυμίζουμε, ότι τα ίδια έλεγε και στο παρελθόν για άλλους, αλλά τα κατοπινά γεγονότα τον διέψευσαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το διθυραμβικό σχόλιο που είχε κάνει από τις στήλες πάλι της «Ελευθεροτυπίας» για το εκλογικό ποσοστό που είχε συγκεντρώσει ο κ. Βούγιας στις δημοτικές εκλογές του 1998, αλλά και τις πικρόχολες αναφορές του για τον Αγάπιο Σαχίνη και το ΚΚΕ. Θυμίζουμε ακόμη το εγκώμιο που έπλεκε από τις στήλες και πάλι της «Ελευθεροτυπίας» για τη Μ. Δαμανάκη το 1991, όταν μιλούσε, μεταξύ άλλων, για... «το φωτεινό χαμόγελο της Μαρίας που δεν ταιριάζει με το γκρίζο περιβάλλον του Περισσού».

Ολοι γνωρίζουν, βέβαια, ότι οι προαναφερόμενοι... φωτισμένοι ανανεωτές στη συνέχεια κατέληξαν στην αγκαλιά του ΠΑΣΟΚ. Παρ' όλα αυτά, ο κ. Βότσης συνεχίζει ακάθεκτος και επανέρχεται αυτή τη φορά με νέα περισπούδαστη ανάλυση για το... φαινόμενο Τσίπρα. Προφανώς, δε διδάσκεται ούτε καν από τα λάθη του...

Περί τα 200 εκατομμύρια πρόσφυγες και ένα κόστος που προσεγγίζει τα 5,5 τρισεκατομμύρια ευρώ θα δημιουργήσει τις επόμενες δεκαετίες στον πλανήτη το «φαινόμενο του θερμοκηπίου», αν δε ληφθούν επείγοντα μέτρα για τη μείωση των ρύπων που το προκαλούν. Αυτό είναι το συμπέρασμα έκθεσης που εκπόνησε για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης ο οικονομολόγος Ν. Στερν, πρώην στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Το θέμα, βέβαια, είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες. Γνωστό είναι, επίσης, ότι τα οποιαδήποτε ουσιαστικά μέτρα για την καταπολέμηση του «φαινομένου του θερμοκηπίου», όπως απέδειξε και η Σύνοδος του ΟΗΕ στο Ρίο και το Πρωτόκολλο του Κιότο, σκοντάφτουν ακριβώς στην αντίδραση των μεγάλων καπιταλιστικών χωρών και των πολυεθνικών τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι αυτοί αρνούνται να πάρουν μέτρα ευθείας μείωσης των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου, όπως: Προώθηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, σε συνδυασμό βέβαια με τις πραγματικές ανάγκες κάθε χώρας και τη χρήση βιοκαυσίμων. Βελτίωση των διαθέσιμων τεχνικών, ώστε να εκπέμπονται λιγότερα αέρια ανά μονάδα παραγόμενης ενέργειας. Ουσιαστική προστασία των δασών, που μπορούν να δεσμεύσουν τα επικίνδυνα αέρια, κ.ά. Το μόνο «μέτρο» που προώθησαν ήταν το «εμπόριο ρύπων», το οποίο δίκαια θεωρείται ως η απάτη του αιώνα, αφού αντί να μειώνει τη ρύπανση, λειτουργεί ήδη ως «δεξαμενή» υπερκερδών για χρηματιστηριακές και άλλες μεγάλες εταιρείες.

Αποδεικνύεται έτσι περίτρανα ότι όσο κυριαρχεί ο καπιταλισμός και θεριεύουν οι πολυεθνικές, ο πλανήτης μας θα κινδυνεύει με φτώχεια, προσφυγιά ή ακόμη και με τον απόλυτο όλεθρο...

Τι το λέει και δεν ΤΟ κάνει; Μήπως πιστεύει ότι είναι αναντικατάστατος; Ο λόγος για τον ανεκδιήγητο πρόεδρο του ΕΣΥΠ Θ. Βερέμη, ο οποίος απειλεί ξανά και ξανά ότι θα παραιτηθεί, δίχως όμως να έχει κάνει μέχρι τώρα πράξη την απειλή του. Ακόμα μια φορά χΤες εξέφρασε (στο «Φλας») τους φόβους του ότι το νομοσχέδιο για τις αντιδραστικές αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση «πάει στις ελληνικές καλένδες» και γι' αυτό προειδοποίησε «θα πάω κι εγώ σπίτι μου».

Δυστυχώς, αμέσως μετά συμπλήρωσε ότι αυτό δε θα γίνει άμεσα. «Θα παραιτηθώ κάποια ώρα», διευκρίνισε. Ας είναι βέβαιος ότι θα βρεθούν άλλοι να τον αντικαταστήσουν επάξια. Αλλωστε οι αντιδραστικές προτάσεις «του» δεν είναι παρά μια συρραφή αυτών που έχουν ακουστεί εδώ και χρόνια, εντός και εκτός των ΑΕΙ και της χώρας από διάφορους ομοϊδεάτες του... Ας πάει «ήσυχος» σπίτι του και ας πάψει να μας ζαλίζει. Νισάφι πια.

Ενα νεογνολογικό τμήμα υπάρχει σ' όλη τη Θεσσαλία - εδρεύει στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας - κι αυτό υπολειτουργεί και κινδυνεύει με «λουκέτο». Αιτία, η έλλειψη γιατρών, που το καθιστά ανήμπορο να ανταποκριθεί στο μεγάλο φόρτο δουλιάς για την εξυπηρέτηση των αναγκών των τεσσάρων νομών της περιοχής, αλλά και του νομού Φθιώτιδας. Το πρόβλημα - όπως σημειώνουν οι εργαζόμενοι - μπορεί να αντιμετωπιστεί με την κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων επιμελητών γιατρών, αλλά η κυβέρνηση και η διοίκηση της ΔΥΠΕ Θεσσαλίας δεν κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση. Ανακοινώνουν ότι έχει εγκριθεί η προκήρυξη δύο θέσεων γιατρών (επιμελητών Α' και Β'), καθώς και η πρόσληψη δύο θέσεων επικουρικών γιατρών, αλλά χωρίς δεσμεύσεις για το πότε κι αυτές θα γίνουν.

Ομως, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα μόνο το νεογνολογικό τμήμα. Ελλείψεις γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού υπάρχουν και σε πολλά άλλα τμήματα και κλινικές, όπως, π.χ., στην Αγγειοχειρουργική, στη Γαστρεντερολογική, στην Καρδιολογική, στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στην ΩΡΛ, στη Δερματολογική, ενώ δεν τέθηκαν καν σε λειτουργία η Νεφρολογική, η Ρευματολογική, η Ενδοκρινολογική, η Ογκολογική - Αιματολογική, η Ψυχιατρική κ.ά. Ολα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας για 1.000.000 και πάνω κατοίκους της Θεσσαλίας, αλλά και των γύρω περιοχών.

Τα παραπάνω οδηγούν σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Η αντιασφαλιστική επίθεση δεν ανακόπηκε, ούτε σταμάτησε ποτέ. Βρίσκεται εν εξελίξει. Ακόμα και ρυθμίσεις που γίνονται ή εμφανίζονται ότι γίνονται αποσπασματικά, στην πραγματικότητα εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο, υπηρετούν την ίδια αντεργατική στρατηγική επεξεργασμένη από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίες και την υλοποιούν, αλλά και από άλλους διεθνείς οργανισμούς που έχουν στην υπηρεσία τους οι καπιταλιστές. Γι' αυτό και ανάλογη πρέπει να είναι η στάση των εργαζομένων, που μαζί με τα ταξικά συνδικάτα θα αντιπαραθέσουν τη δική τους στρατηγική, παλεύοντας και διεκδικώντας το δικό τους αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.