Βαθιά περιφρόνηση στις αγωνίες και τους αγώνες των μαθητών που έχουν προχωρήσει σε καταλήψεις επιδεικνύει η κυβέρνηση. Μπορεί να σταμάτησε τις προκλητικές δηλώσεις περί δυναμικών μειοψηφιών ή ελαχίστων, επειδή το μόνο που κατάφερναν ήταν να ρίχνουν «λάδι στη φωτιά», ωστόσο επί της ουσίας η κυβέρνηση κρατά μια αδιάλλακτη στάση και μια πολιτική πυγμής απέναντι στην «κραυγή αγωνίας» των μαθητών. Εχοντας ως φανατικούς συμμάχους τα κανάλια, όπου η λέξη κατάληψη σημαίνει αυτόματα «βανδαλισμοί», καταστροφές, βία, βιασμοί κ.ο.κ., η κυβέρνηση δεν έχει κάνει την παραμικρή προσπάθεια να αφουγκραστεί τη «φωνή» των μαθητών. Για το σχολείο που «δε μορφώνει και εξοντώνει». Για την παραπαιδεία, τις άθλιες και «παγωμένες» σχολικές εγκαταστάσεις, για το αντιδραστικό περιεχόμενο σπουδών που ταιριάζει σε ανθρώπινα ρομπότ, για όλα αυτά και τόσα άλλα... Αντ' αυτών, η κυβέρνηση νοιάζεται μόνο για «να αποκατασταθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα η πλήρης ομαλότητα στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας». Πλανώνται πλάνην οικτράν, αν πιστεύουν ότι έτσι «θα ελέγξουν την κατάσταση» και τα πράγματα θα συνεχίσουν να κυλούν σαν να μην έγινε τίποτα... Οι αγώνες για την Παιδεία θα είναι διαρκείας και πολύμορφοι μέχρι την τελική νίκη. Και αυτός είναι ο εφιάλτης τους...