Παπαγεωργίου Βασίλης

Θεώρησε, λοιπόν, σκόπιμο να βγάλει μια τρισέλιδη (!) επιστολή «αυστηρώς προσωπική» προς τους εργαζόμενους της εταιρείας, προσπαθώντας να εμφανίσει τον Ομιλο σαν μια επιχείρηση, στην οποία όλοι, αφεντικά και εργαζόμενοι, είναι μια οικογένεια. Κατά συνέπεια, λέει, η μάχη της απεργίας δεν ήταν μόνο ενάντια στα συμφέροντα της εργοδοσίας, αλλά και ενάντια στους εργαζόμενους. Φθάνει, μάλιστα, στο σημείο να ισχυριστεί ότι οι ταξικές δυνάμεις έχουν βάλει στο στόχαστρο αποκλειστικά την επιχείρηση αυτή και άλλες δύο. Διαμαρτύρεται επειδή στη μάχη της περιφρούρησης, εκτός από τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις του κλάδου, βρέθηκαν και αντιπροσωπείες ταξικών συνδικάτων από άλλους κλάδους και βουλευτές του ΚΚΕ, οι οποίοι έκαναν το αυτονόητο ταξικό τους καθήκον.

Τέλος, ο γενικός διευθυντής του Ομίλου αποκαλεί με περισσή υποκρισία τους εργαζόμενους «συναδέλφους» και προειδοποιεί όσους δεν προσαρμόζονται στο «οικογενειακό κλίμα του Συνεταιρισμού», ότι αυτού του είδους οι τακτικές «επιφέρουν ακριβώς το αντίθετο για αυτούς αποτέλεσμα». Και μόνο το «κήρυγμα» του εργοδότη δείχνει ότι η παρουσία των ομάδων περιφρούρησης όχι μόνο έπιασε τόπο, αλλά άνοιξε και δρόμους παρέμβασης στους εργαζόμενους, που δικαιολογημένα έχουν θορυβήσει την εργοδοσία. Αυτούς ακριβώς τους δρόμους επιχειρεί να κλείσει ο εργοδότης, αλλά ο κόπος του θα πάει στράφι.

Δεν έχει τέλος η εξαπάτηση που ασκούν τα μονοπώλια σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων στην προσπάθειά τους - με την πλήρη στήριξη της κυβέρνησης - να αποσπάσουν ακόμα μεγαλύτερα μερίδια αγοράς και να μεγεθύνουν τα προκλητικά τους κέρδη. Την ώρα, λοιπόν, που μια σειρά από επιχειρήσεις, μονοπώλια η κάθε μια στον κλάδο της, ανακοινώνουν ότι προχωράνε σε «μείωση» ή «πάγωμα» τιμών, σπεύδοντας να ...επιβεβαιώσουν την «κοινωνική ευθύνη» που τις διακρίνει (!), έχουν ήδη επιβάλει μικρότερες ή μεγαλύτερες ανατιμήσεις είτε στα είδη για τα οποία πρόκειται να «παγώσουν» τις τιμές είτε σε δεκάδες άλλα, προκειμένου να αντισταθμίσουν ακόμα κι αυτές τις ελάχιστες απώλειες από το προσωρινό «πάγωμα» ή «μείωση» - κράχτη για τα προϊόντα που εμπορεύονται.

Αλλά, όπως αποδεικνύεται, ακόμα και τις μειώσεις που ανακοίνωσαν, στην πράξη δεν τις εφαρμόζουν ή τις εφαρμόζουν επιλεκτικά. Λόγου χάρη, η «Vivartia» («ΔΕΛΤΑ»), η οποία τη μείωση του 3% στην τιμή του γάλακτος την εφάρμοσε επιλεκτικά. Ετσι, σε ορισμένες περιπτώσεις μείωσε μόνο την τιμή του δίλιτρου και άφησε ως έχει την τιμή του λίτρου, σε κάποιες άλλες η «μείωση» δεν ήταν 3% αλλά 1,8% (από 1,65 σε 1,63 ευρώ σε μίνι μάρκετ). Και, βέβαια, δεν έχει κανείς αυταπάτες ότι ακόμα κι αν για ένα διάστημα η κάθε «Vivartia» μείωνε 3% ή 5% την τιμή του γάλακτος από τα απαράδεκτα επίπεδα στα οποία έχουν διαμορφώσει τις τιμές αυτό θα είχε καμιά σχέση με την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Αλλά και τόσο απροκάλυπτη κοροϊδία! Αλλά, τι; Σάμπως θα τους ελέγξει κανείς; Μήπως θα τους εγκαλέσει η κυβέρνηση γιατί είχαν πει 3% και έκαναν 1,8% ή καθόλου; Μονοπώλια είναι, «ελεύθερη αγορά» είν' αυτή, ό,τι θέλουν κάνουν και το σερβίρουν και για ...«κοινωνική ευαισθησία».

Αφού πρώτα επιδόθηκαν επί μακρόν σε όργιο τρομοκρατίας και εκφοβισμού, τώρα οι διοικούντες τον ΗΛΠΑΠ (τρόλεϊ) μαζί με τα στελέχη της ΔΑΚΕ και την ανοχή - αν όχι στήριξη - των στελεχών της ΠΑΣΚΕ, επιχειρούν να διαλύσουν το μοναδικό από τα πέντε σωματεία του χώρου που δεν ελέγχουν!

Την επιχείρηση διάλυσης του σωματείου τους, που ιδρύθηκε το 1945, καταγγέλλουν οι εκπρόσωποι του Συλλόγου Υπαλλήλων ΗΛΠΑΠ, με την επισήμανση ότι τόσο ο ίδιος ο διευθύνων σύμβουλος ΗΛΠΑΠ, Παν. Κανελλόπουλος, όσο και το μεγαλοστέλεχος της ΔΑΚΕ και της ΝΔ στο χώρο Χαρ. Τσιάντος, «πιέζουν φορτικά και εκβιάζουν μέλη μας να διαγραφούν, με στόχο να φιμώσουν και τελικά να καταργήσουν τη μικρή ανεξάρτητη φωνή του Συλλόγου μας». Ηδη, με τον εκφοβισμό και την τρομοκρατία άρχισαν να εμφανίζονται και οι πρώτες «εκβιαστικές διαγραφές». Σημειώνεται ότι τα τέσσερα από τα πέντε Σωματεία στο χώρο του ΗΛΠΑΠ ελέγχονται από κοινού από τις παρατάξεις ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ και δήθεν ανεξάρτητους, με εξαίρεση τον Σύλλογο Υπαλλήλων ΗΛΠΑΠ.

Με επιστολή τους προς τους πολιτικά αρμόδιους, τα κόμματα και τις διοικήσεις ΓΣΕΕ και ΕΚΑ, οι εκπρόσωποι του Συλλόγου Υπαλλήλων ΗΛΠΑΠ, ζητούν την άμεση παρέμβασή τους για να αποτραπούν τα σχέδια διάλυσης του σωματείου τους. Εξέλιξη που μπορεί και πρέπει να παρεμποδιστεί από τους εργαζόμενους, προκειμένου να σταλεί ένα ηχηρό μήνυμα στις άθλιες μεθοδεύσεις της πλειοψηφίας που επιχειρεί να εξαφανίσει ό,τι δεν μπορεί να ελέγξει.

Οταν το ΚΚΕ, στις αναλύσεις του, υποστήριζε ότι ο καπιταλισμός στην Ελλάδα έχει περάσει στη μονοπωλιακή του φάση, ότι κυριαρχεί το μονοπωλιακό κεφάλαιο, οι απολογητές της αστικής τάξης παρίσταναν τον ανήξερο. Και να που ορισμένοι από αυτούς σήμερα, εν έτει 2008... ανακάλυψαν την ύπαρξη των μονοπωλίων.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Απορεί γιατί ο Γ. Παπανδρέου είπε ότι μπορεί να γίνει δημοψήφισμα για την Ευρωσυνθήκη.

Ο Γ. Παπανδρέου είπε τέτοια πράγματα, κ. πρώην πρωθυπουργέ, γιατί τα λόγια ...τσάμπα είναι.

Τα ίδια (όπως γράφαμε και χτες) κάνει και ο Ε. Βενιζέλος, που ζήτησε να ψηφιστεί η Συνθήκη όχι με 150, αλλά με 180 βουλευτές, ενώ γνωρίζει ότι την υπερψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Μπορούμε να διαβεβαιώσουμε τον κ. πρώην πρωθυπουργό ότι ουδόλως άλλαξε η «πάγια θέση» του ΠΑΣΟΚ. Υπέρ τέτοιων αντιδραστικών συνθηκών ήταν και υπέρ παραμένει.

Ενθερμος υποστηρικτής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της ΕΕ ήταν (αυτό το ξέρει πολύ καλά ο Κ. Σημίτης), και τέτοιο παραμένει.

Οσο για την υπόθεση του δημοψηφίσματος, το ΠΑΣΟΚ λέει ότι τού 'ρθει, διότι, απλούστατα, ξέρει πολύ καλά πως η ΝΔ δεν πρόκειται να αφήσει κάτι τέτοιο να συμβεί.

Οπως ακριβώς δεν άφησε το ΠΑΣΟΚ, όταν ήταν κυβέρνηση. Γιατί αμφότεροι δίνουν καθημερινά με την πολιτική και τις επιλογές τους διαπιστευτήρια στο διευθυντήριο των Βρυξελλών.

Το τελευταίο που θέλουν, είναι ο ελληνικός λαός να κληθεί να πει τη γνώμη του.

Πολύ δε περισσότερο, να συζητήσει για το περιεχόμενο κειμένων, όπως το (σχωρεμένο) «ευρωσύνταγμα» ή τώρα η Συνθήκη της Λισαβόνας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Εν ολίγοις, ...για κολπάκια πρόκειται. Και θα δούμε πολλά τέτοια ακόμα. Βλέπετε, αυτή η «τέχνη» ανθίζει σε όλα τα κόμματα, που θέλουν να κρύψουν τις πραγματικές πολιτικές τους θέσεις ή να θολώσουν τα νερά.

Εχει και μεγάλη, μάλιστα, σημασία ο τρόπος που επιλέγει κανείς να διατυπώσει αυτήν ή την άλλη θέση. Ιδιαίτερα, όταν πρόκειται για εκπροσώπους πολιτικών δυνάμεων. Οπως ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος, που χτες έκανε δηλώσεις για μια σειρά ζητήματα της επικαιρότητας.

Είπε σχετικά με την απόφαση για εβδομαδιαίο εργάσιμο χρόνο 65 ωρών ότι πρόκειται για «προσπάθεια να πληγεί ένα από τα θεμέλια του κοινωνικού κράτους που είναι το 8ωρο» και συμπλήρωσε «εμείς, αλλά και η Ευρωπαϊκή Αριστερά θα αγωνιστούμε μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά και στις κοινωνίες για να μην περάσει αυτό το μέτρο».

Δεν είπε πως το 8ωρο ήταν κατάκτηση της εργατικής τάξης, η οποία τορπιλίστηκε χρόνια πριν, όταν αυτοί και ομοϊδεάτες τους, της «ευρωπαϊκής αριστεράς», ψήφιζαν με χέρια και με πόδια αντεργατικές ευρωενωσιακές συνθήκες που εισήγαγαν μορφές ελαστικής απασχόλησης. Και, φυσικά, δεν είπε πως για να μην περάσει αυτό το μέτρο χρειάζεται να γίνουν πολύ περισσότερα απ' τους αγώνες της «ευρωπαϊκής αριστεράς» μέσα στο «ευρωπαϊκό κοινοβούλιο» και στις, γενικά κι αφηρημένα, «κοινωνίες».

Συνέχισε ο Αλ. Αλαβάνος λέγοντας: «Είμαστε αντίθετοι στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη, η οποία είναι εντελώς έξω από τις ανάγκες που αντιμετωπίζει σήμερα μια Ευρώπη της κρίσης, του πληθωρισμού, της στασιμότητας και της φτώχειας». Μάλιστα, η Ευρώπη διέρχεται κρίση και περίοδο στασιμότητας. Και η Ευρωσυνθήκη είναι «έξω απ' τις ανάγκες»... Θαυμάσια. Το γεγονός ότι η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου κάθε άλλο παρά σε κρίση βρίσκεται, όπως και το γεγονός ότι η Ευρωσυνθήκη συνιστά ένα αντιλαϊκό τερατούργημα του ευρωενωσιακού κεφαλαίου που ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες του, διέλαθαν της προσοχής του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Δήλωσε χτες ο Αλ. Τσίπρας: «Το Συμβούλιο Υπουργών Απασχόλησης της ΕΕ πήρε χθες μια απόφαση που δε θα τολμούσε να πάρει καμία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση σε όλη την Ευρώπη» (...) «είναι μια εξέλιξη που είχε προαναγγελθεί στην περίφημη στρατηγική της Λισαβόνας, ένα σχέδιο το οποίο πρέπει κάπου να σταματήσει, διότι, αν δε σταματήσει, αυτές οι αποφάσεις δε θα έχουν τελειωμό».

Παριστάνουν τους ανήξερους, για να μην παραδεχτούν αυτό που και οι πέτρες γνωρίζουν, την αντιλαϊκή φύση της ΕΕ που δεν αλλάζει όσο κι αν προπαγανδίζουν το αντίθετο. Τα ευρωενωσιακά όργανα, συν τοις άλλοις, παίζουν κι αυτόν το ρόλο, το ξέρει ο ΣΥΝ, της παροχής άλλοθι στις κυβερνήσεις των χωρών - μελών για το πέρασμα αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων. Που, αφού συναποφασίζονται σε ευρωενωσιακό επίπεδο, παρουσιάζονται μετά σαν «αναγκαίο κακό» στο πλαίσιο του «ευρωμονόδρομου», θιασώτης του οποίου είναι και ο ΣΥΝ.

Βιάστηκε η κυβέρνηση να «κλείσει» το κεφάλαιο με τις καταστροφές από το σεισμό των 6,5 Ρίχτερ, υποβαθμίζοντας ως συνήθως την έκταση των ζημιών. Κάθε μέρα όμως που περνάει αναδεικνύει ότι το μέγεθος της καταστροφής είναι πολύ μεγαλύτερο από την αρχική εικόνα που καλλιεργήθηκε. Ετσι μέχρι προχτές το βράδυ είχαν γίνει 4.412 αυτοψίες, από τις οποίες προκύπτει ότι συνολικά 1.788 σπίτια έχουν κριθεί μέχρι στιγμής μη κατοικήσιμα στην Αχαΐα και στην Ηλεία (περίπου τέσσερα στα δέκα), ενώ το 20% από αυτά πρέπει να κατεδαφιστούν. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αυτοψίες δεν έχουν ολοκληρωθεί και γι' αυτό δόθηκε εντολή να δουλέψουν τα συνεργεία των μηχανικών και τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος. Κι όμως η κυβέρνηση διαβεβαίωνε, μετά τη διυπουργική σύσκεψη το βράδυ της Δευτέρας, ότι μέχρι το μεσημέρι της Τετάρτης (χτες) θα είχαν εξεταστεί όλα τα σπίτια και άρα θα μπορούσαν οι σεισμόπληκτοι ν' αρχίσουν να παίρνουν τα γνωστά επιδόματα... Δυστυχώς επαληθεύονται οι ανησυχίες που από την πρώτη στιγμή εκφράστηκαν ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους σεισμόπληκτους χειρότερα από τους πυρόπληκτους και αυτό δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο. Και η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την οργάνωση της πάλης.