Εχει και μεγάλη, μάλιστα, σημασία ο τρόπος που επιλέγει κανείς να διατυπώσει αυτήν ή την άλλη θέση. Ιδιαίτερα, όταν πρόκειται για εκπροσώπους πολιτικών δυνάμεων. Οπως ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος, που χτες έκανε δηλώσεις για μια σειρά ζητήματα της επικαιρότητας.

Είπε σχετικά με την απόφαση για εβδομαδιαίο εργάσιμο χρόνο 65 ωρών ότι πρόκειται για «προσπάθεια να πληγεί ένα από τα θεμέλια του κοινωνικού κράτους που είναι το 8ωρο» και συμπλήρωσε «εμείς, αλλά και η Ευρωπαϊκή Αριστερά θα αγωνιστούμε μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά και στις κοινωνίες για να μην περάσει αυτό το μέτρο».

Δεν είπε πως το 8ωρο ήταν κατάκτηση της εργατικής τάξης, η οποία τορπιλίστηκε χρόνια πριν, όταν αυτοί και ομοϊδεάτες τους, της «ευρωπαϊκής αριστεράς», ψήφιζαν με χέρια και με πόδια αντεργατικές ευρωενωσιακές συνθήκες που εισήγαγαν μορφές ελαστικής απασχόλησης. Και, φυσικά, δεν είπε πως για να μην περάσει αυτό το μέτρο χρειάζεται να γίνουν πολύ περισσότερα απ' τους αγώνες της «ευρωπαϊκής αριστεράς» μέσα στο «ευρωπαϊκό κοινοβούλιο» και στις, γενικά κι αφηρημένα, «κοινωνίες».

Συνέχισε ο Αλ. Αλαβάνος λέγοντας: «Είμαστε αντίθετοι στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη, η οποία είναι εντελώς έξω από τις ανάγκες που αντιμετωπίζει σήμερα μια Ευρώπη της κρίσης, του πληθωρισμού, της στασιμότητας και της φτώχειας». Μάλιστα, η Ευρώπη διέρχεται κρίση και περίοδο στασιμότητας. Και η Ευρωσυνθήκη είναι «έξω απ' τις ανάγκες»... Θαυμάσια. Το γεγονός ότι η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου κάθε άλλο παρά σε κρίση βρίσκεται, όπως και το γεγονός ότι η Ευρωσυνθήκη συνιστά ένα αντιλαϊκό τερατούργημα του ευρωενωσιακού κεφαλαίου που ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες του, διέλαθαν της προσοχής του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.