Λίγη ιστορία λοιπόν: ο Βορέας, ο Ζέφυρος, ο Νότος και ο Εύρος ήταν οι άνεμοι των αρχαίων. Ο Βορέας ήταν γρήγορος. Ο Νότος είχε ομίχλη. Ο Εύρος ξερίζωνε δέντρα, ενώ ο Ζέφυρος, άλλες φορές δυνατός και επικίνδυνος, κι άλλες φορές έπνεε σε μέρη μακρινά και παραδεισένια όπως ήταν τα Ηλύσια πεδία. Ωσπου έκανε το λάθος ο Αίολος κι έδωσε τον ασκό με τους ανέμους στον Οδυσσέα, αφήνοντας απ' έξω μόνο τον Ζέφυρο. Ανοιξαν οι ναύτες τον ασκό, ξεχύθηκαν έξω οι άλλοι άνεμοι κι από τότε γίνεται της... κλιματικής αλλαγής.

Ο «Ζέφυρος» έγινε το σινεμά των παιδικών μας χρόνων με τον Ανέστη Βλάχο πάντα στο ρόλο του κακού. Τώρα ο κακός ξανάρχεται στο «Ζέφυρο» σε μια ιστορία που μιλάει για αντάρτες και χωροφύλακες. Εχει κύρια ιστορική αξία η ταινία. Είναι μέρος του κινηματογράφου μας. Σηκώνει πολύ ιδεολογική διαφωνία. Ε, και; Το σπουδαίο της είναι πως δείχνει χωροφύλακες να σκοτώνουν φυγόδικο που παραδόθηκε μόνος του. Παίρνει θέση, δηλαδή. Ασε που σε βάζει και σε σκέψεις για το τι παθαίνει όποιος παραδίνεται...

Κολλάει μ' αυτά που γράφουν οι εφημερίδες; Κολλάει, λέει ο συνειρμός.

Τι λένε οι ειδήσεις από την Ουκρανία; Οτι με 4-5 εκατομμύρια ευρώ θα εξασφαλίσουν ένα 30% των ψηφοφόρων να υποστηρίζει την ένταξη στο ΝΑΤΟ το 2011. Πρώτον, λοιπόν, δουλεύουν από τώρα γι' αυτό. Δεύτερο, δε χρειάζονται πλειοψηφία. Αρκεί 30%. Η τέλεια δημοκρατία.

Πάμε απέναντι. Ρίγη συγκίνησης για τον Ομπάμα. Οχι από τα 28 εκατομμύρια που σιτίζονται με κουπόνια. Ούτε από τα 12 εκατομμύρια ανθρώπων στις ιδιωτικοποιημένες φυλακές που εκτίουν ποινή δουλεύοντας με απλήρωτο όλο το χρόνο εργασίας τους. Δεν πανηγυρίζει το 60% του πληθυσμού που δε μετέχει ποτέ στις εκλογές. Ποιοι πανηγυρίζουν; Το 20% όσων μετέχουν. Λιγότεροι δηλαδή από το 30% που χρειάζονται τα αδερφάκια τους στην Ουκρανία.

Ερχεται, λοιπόν, μια - κατά τεκμήριο - καλή συνάδελφος που η γνώμη της περνάει καθημερινά σε εκατομμύρια σπίτια από το κρατικό κανάλι και λίγο απέχει από το να ξαναδηλώσει «είμαστε όλοι Αμερικανοί». Δεν έχει συνείδηση του τι κάνει; Δε διαβάζει τα παράλληλα νούμερα; Στην ηλικία της - ειδικά την επαγγελματική - δεν έμαθε πως δεν ήταν η γοητεία του Κλίντον αλλά η οικονομία που βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία, δεν ήταν η γοητεία, αλλά η οικονομία που αφού είχε κάψει την Κορέα, συνέχισε να ρίχνει ναπάλμ στο Βιετνάμ τον καιρό που τραγουδούσε ο Ντίλαν;

Και έμαθε και ξέρει. Κι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Η Τιμοσένκο με όρους γοητείας παραμένει άπαιχτη. Μόνο που οι πεδιάδες της Ουκρανίας είναι ακόμα σπαρμένες με τα πτώματα από τα τανκς του τότε ΝΑΤΟ, του Γ΄ Ράιχ. Οπως και τα ελληνικά βουνά από τα πτώματα που σκόρπισαν οι χωροφύλακες του υπό κατασκευή τότε ΝΑΤΟ.

Εδώ έρχεται και κολλάει ο Ζέφυρος. Καλός άνεμος, αλλά για νοικοκύρηδες. Στη σημερινή επέλαση του ιμπεριαλισμού, όπου -ελλείψει αντιπάλου - διάφοροι αποφασίζουν «65 ώρες δουλειάς τη βδομάδα», είναι καλύτερα να κρατάς ανοιχτό τον ασκό. Στο τέλος πάντα νικάει ο βοριάς. Αρκεί να 'χεις ναύτες στα κουπιά. Δε φοβάσαι τίποτα. Αρκεί να μην παραδοθείς. Κι ας την Ιθάκη να περιμένει όσους έμαθαν να στρογγυλεύουν τις γωνιές μη και χαλάσουν το χατίρι στο ταμείο.

Ασχετο: δηλαδή, τι λένε οι «Φίλοι της Γης»; Οταν η «τζιπούρα» του αφεντικού σου, που καίει πετρέλαιο, ανεβαίνει στην Πάρνηθα, καίγοντας τους πόντους που του έχεις δώσει εσύ που κάνεις αναρρίχηση στη Χούνη, αυτό είναι καλό για το περιβάλλον; Και γιατί σ' ακούω να βήχεις, αφού δεν καπνίζεις;