ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ευρύτερο σχέδιο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπορεί η ηγεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να προσπάθησε να δικαιολογήσει την πρόσφατη, μονομερή αναγνώριση της ΠΓΔΜ ως «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» συναρτώντας τη με το δημοψήφισμα της Κυριακής στη γειτονική μας χώρα, αλλά το αποτέλεσμα του τελευταίου, μάλλον, δε συνηγορεί στους ισχυρισμούς αυτούς και δικαιώνει όλους όσοι εκτιμούσαν, από την πρώτη στιγμή, ότι δε χρειαζόταν η ενέργεια των ΗΠΑ για να απόσχουν μαζικά οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ. Το γεγονός αυτό, όμως, ενισχύει ακόμη περισσότερο το ενδεχόμενο, η μονομερής κίνηση της Ουάσιγκτον να εντάσσεται σ' ένα γενικότερο σχέδιο νέας παρέμβασης των ΗΠΑ στα Βαλκάνια. Κι ενώ είναι παρακινδυνευμένο - λόγω της έλλειψης των απαραίτητων πληροφοριών και στοιχείων - να προβλέψει κανείς το σχέδιο αυτό, μπορεί από τώρα με αρκετή δόση σιγουριάς να εκτιμήσει τα εξής: Πρώτον και το πλέον βέβαιο είναι πως το όποιο γενικότερο σχέδιο εντάσσεται στην ιμπεριαλιστική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε», που εφαρμόζουν χρόνια τώρα οι ΗΠΑ και η ΕΕ στην περιοχή. Δεύτερον, θα συσχετίζεται, επίσης, με το επιφυλασσόμενο από τους ιμπεριαλιστές μέλλον του Κοσσυφοπεδίου - οι σχετικές διαπραγματεύσεις ξεκινούν τον επόμενο χρόνο - και, επομένως, με το γενικότερο σήμερα «στάτους» της ευρύτερης περιοχής (Σερβία-Μαυροβούνιο, Αλβανία, ΠΓΔΜ, κλπ.). Τρίτον, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το συσχετισμό του με τα υπόλοιπα ανοιχτά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των Ελληνοτουρκικών, του Κυπριακού, κλπ.

«Φύρα» ο άνεργος!

Παρά τα συγκινητικά λόγια υπέρ των ανέργων, που ακούμε συχνά από τους εκπροσώπους των κυβερνήσεων κι άλλους αρμοδίους, στην πραγματικότητα ουδείς ενδιαφέρεται ουσιαστικά γι' αυτούς και στη χώρα μας είναι πολίτες «δεύτερης κατηγορίας». Το κράτος τους θεωρεί «φύρα» και οι υπηρεσίες του τους αντιμετωπίζουν σαν «παρίες». Ακόμα χειρότερη συμπεριφορά επιδεικνύει προς αυτούς η λεγόμενη «ιδιωτική πρωτοβουλία», η οποία τους βλέπει σαν «κατώτερους» και «άχρηστους», που θα πρέπει να πεταχτούν στον «Καιάδα».

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τράπεζες αρνούνται να βγάλουν πιστωτική κάρτα σε άνεργο, θεωρώντας τον εκ προοιμίου αφερέγγυο και, εκ των προτέρων, «μπαταχτσή», στερώντας του ακόμα και τη δυνατότητα να αγοράσει με δόσεις από τα καταστήματα που συνεργάζονται μ' αυτές!

Βεβαίως, ο επιχειρηματικός τομέας θωρεί «πολύτιμους» τους ανέργους ως «εφεδρικό στρατό», που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν «μέσο πίεσης και εκβιασμού» εναντίον της εργατικής τάξης, με στόχο να σταματήσει αυτή να αγωνίζεται κατά της εκμετάλλευσης και για τη διεύρυνση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων κι όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Αυθαίρετοι παραλληλισμοί

Δεν είναι η πρώτη φορά και δε θα είναι και η τελευταία. Βλέπετε, βολεύει πολύμορφα τους κάθε λογής απολογητές του καπιταλισμού, να παραλληλίζουν, αυθαίρετα, τα όποια προβλήματα και τις άσχημες καταστάσεις του συστήματος, με τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Αυτό έκανε και ο Γ. Παπανδρέου, προχτές στη Βουλή, στη διάρκεια της συζήτησης για την Παιδεία, παραλληλίζοντας την κακή κατάσταση της τελευταίας με το «σοβιετικό μοντέλο». Λογάριαζε, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο... Λίγο μετά, πήρε το λόγο η Αλέκα Παπαρήγα και αντί άλλης απάντησης ανέφερε μια παλιότερη συζήτησή της με την σημερινή βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Αννα Διαμαντοπούλου.

Η Α. Διαμαντοπούλου - είπε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ - ήταν τότε επίτροπος της ΕΕ και η συνάντηση είχε γίνει ενόψει της διεύρυνσης της ΕΕ, στα πλαίσια σχετικής ενημέρωσης των ελληνικών κομμάτων. Στη συνάντηση αυτή, η επίτροπος τότε της ΕΕ είχε αναφέρει ότι το επίπεδο της Παιδείας στις υποψήφιες τότε για ένταξη, πρώην σοσιαλιστικές χώρες, ήταν υψηλότερο απ' αυτό των δυτικών χωρών. Κι αυτό συνέβαινε, παρότι είχαν περάσει δέκα χρόνια από την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων, συμπλήρωσε η Αλέκα Παπαρήγα.

Αντιδραστική επίθεση

«Σε επίδειξη συντηρητικών και αντιδραστικών προτάσεων και ιδεών, ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αναμένεται να εξελιχθεί η προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση για την Παιδεία στη Βουλή, την ερχόμενη Δευτέρα». Αυτά έγραφε η στήλη την περασμένη Παρασκευή και η προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή δικαίωσε πέρα για πέρα την προαναφερόμενη πρόβλεψη. Ο Κ. Καραμανλής τάχτηκε υπέρ της υλοποίησης των σχετικών ευρωενωσιακών κατευθύνσεων και αποφάσεων (Μπολόνια, κλπ.), της πολύ μεγαλύτερης σύνδεσης της Παιδείας με τις «ανάγκες της αγοράς» και της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ο Γ. Παπανδρέου θεώρησε τα προηγούμενα λίγα και ζήτησε την ολοκληρωτική υποταγή της Παιδείας στη ζούγκλα της αγοράς και στα συμφέροντα των επιχειρήσεων, ενώ, χαρακτήρισε «αστείο δίλημμα» το θέμα κρατικών και ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Οπως καταλαβαίνετε, έτσι θα προχωρήσει ο διάλογος για την Παιδεία, ο οποίος υποτίθεται πως άνοιξε με την προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή. Με την κυβέρνηση να κόβει και το ΠΑΣΟΚ να ράβει στην πλέον αντιδραστική κατεύθυνση, που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.

Τα άνεργα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΟΛΛΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ τις τελευταίες μέρες και πολλά γράφονται (δικαίως) για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης και την ΠΓΔΜ. Πολύ λίγα, όμως, για την εσωτερική κυβερνητική πολιτική και τη ...Δυτική Μακεδονία. Κι ας βρίσκεται η τελευταία - στο χάρτη - ακριβώς κάτω από την πρώτη...

Στη Δυτική Μακεδονία υπάρχει ένα υψηλό (και καθ' όλα ελληνικότατο, σας βεβαιώνουμε) ποσοστό ανεργίας, που ανέρχεται στο 16,1%, σύμφωνα με στοιχεία της Γιούροστατ. Μάλιστα, τα πραγματικά στοιχεία, μάλλον, είναι πολύ χειρότερα από όσα υποστηρίζει ο εν λόγω οργανισμός.

Αυτά, την ώρα που η μια επιχείρηση μετά την άλλη κλείνουν σε όλη τη βόρεια Ελλάδα και η κυβέρνηση ...κάθεται και τις κοιτάζει, μια και «ελεύθερη αγορά έχουμε» ως γνωστόν. Μήπως πρέπει να αναγνωρίσουμε τις περιοχές αυτές, ως ...«Δημοκρατία της Ανεργίας;».

ΠΑΡΤΙ ΚΑΝΟΥΝ (όπως διαβάζουμε) οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, μετά τις δηλώσεις και τις εκτιμήσεις του υπουργού Οικονομίας, Γιώργου Αλογοσκούφη, περί «περιθωρίων ανάπτυξής τους» στην ελληνική αγορά...

Προφανώς, και κάτι ξέρει ο υπουργός για να λέει τέτοια πράγματα, και συγκεκριμένες ιδέες, και νέα μέτρα θα έχει στο μυαλό του, ευνοϊκά προς το συγκεκριμένο χώρο, στα πλαίσια του οποίου δραστηριοποιούνται γνωστοί και μη εξαιρετέοι «διαπλεκόμενοι».

Θα μπορούσαμε, βέβαια, να πούμε ότι όλ' αυτά είναι «δική του δουλιά», αν τα «περιθώρια ανάπτυξης» δεν είχαν να κάνουν με ...«το συμπληρωματικό ρόλο», όπως είπε, της ιδιωτικής ασφάλισης σε σχέση με την κοινωνική. Φράση, που όλοι κατανοούμε τι σημαίνει...

Αλλωστε, και μόνον η επέκταση της μερικής απασχόλησης (που θεσμοθέτησε και εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ) σημαίνει «χρυσές δουλιές» για τις ασφαλιστικές εταιρίες. Πόσο δε μάλλον, αν κάπου στο άμεσο μέλλον προβλέπονται και μερικές ακόμη νομοθετικές παρεμβάσεις.

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΡΟΜΕΡΟ: Ο Δημήτρης Σιούφας έκανε συστάσεις προς τις εταιρίες πετρελαιοειδών προκειμένου να ...αφομοιώσουν τις τιμές των καυσίμων που μειώνονται στη διεθνή αγορά. Αν δεν «πιάσουν» οι συστάσεις, μήπως πρέπει να στείλουμε στο υπουργείο Ανάπτυξης τα ...κοινόχρηστα;

Αντιδραστικά σχέδια για την Παιδεία

Δείγμα γραφής του περίφημου «διαλόγου» για την Παιδεία ήταν η προχτεσινή προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για την Παιδεία. Για μια ακόμα φορά φάνηκε η ταύτιση των δύο κομμάτων της άρχουσας τάξης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, στα ζητήματα της ιδιωτικοποίησης και της προσαρμογής της Παιδείας στις ανάγκες της αγοράς, μιλώντας μάλιστα ταυτόχρονα για εξασφάλιση «ίσων ευκαιριών» στη μόρφωση. Πλειοδοτώντας σε αντιεκπαιδευτικά μέτρα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ομολογουμένως πιο τολμηρός από τον πρωθυπουργό, έκανε προχτές λόγο «για εκπαιδευτικό σύστημα που δεν αντιδρά στις εξελίξεις στην αγορά και στην κοινωνία»!!! Χαρακτήρισε «αστείο το δίλημμα δημόσια ή ιδιωτική εκπαίδευση», λανσάροντας τα «μη κρατικά πανεπιστήμια», και επανέφερε την άκρως αντιδραστική πρότασή του για αποκέντρωση των σχολείων, διαφοροποίησή τους από περιοχή σε περιοχή στο πρόγραμμα σπουδών, με την ενεργό συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, άλλων φορέων και, φυσικά, των τοπικών επιχειρηματιών.

Η «προωθημένη» αυτή θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ εξυπηρετεί ακριβώς την κεντρική στρατηγική που υπαγορεύουν οι σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου, ώστε να κλείνει η στρόφιγγα των κρατικών δαπανών για την Παιδεία και οι επιχειρήσεις να έχουν μεγαλύτερο λόγο και να παρεμβαίνουν στο περιεχόμενο της μόρφωσης. Αυτή η πολιτική βοηθά και την υποκατάσταση της ολόπλευρης μόρφωσης με φτηνές βραχυπρόθεσμες καταρτίσεις εφ' όρου ζωής για την απόκτηση των δεξιοτήτων, που θα ορίζει πάλι η αγορά. Σε αυτές τις αντιδραστικές προτάσεις υπάρχει η συμφωνία της κυβέρνησης, η οποία γλυκοκοιτάει το λεγόμενο φινλανδικό μοντέλο που συχνά πυκνά επικαλείται η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Μία πρόταση που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ταξική διαφοροποίηση και ένταση των ανισοτήτων.

Σε ό,τι αφορά στην «καραμέλα» της καταπολέμησης της ανεργίας μέσα από μια αναδιάρθρωση της Παιδείας, μία αντίληψη που τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση στηρίζουν, χωρίς κεντρικό προγραμματισμό, με ένα σχολείο που θα το καθορίζουν οι «τοπικοί φορείς» με βάση τις «τοπικές ανάγκες», είναι άκρως επικίνδυνη και αποπροσανατολιστική. Αλλωστε, το ίδιο αυτό σύστημα ούτε μπορεί ούτε θέλει να προσφέρει ίσες ευκαιρίες πραγματικής μόρφωσης για όλους.

Οι φραγμοί και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η λαϊκή οικογένεια στην εκπαίδευση των παιδιών της, με το κόστος να γίνεται δυσβάσταχτο και την αμορφωσιά να μεγαλώνει, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για μέτρα σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Απέναντι σε μία πολιτική έντασης της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας και ακόμα πιο στενής, ασφυκτικής, σύνδεσής της με τις ανάγκες της αγοράς, το ΚΚΕ προβάλλει και αποκαλύπτει, όπως έγινε κατά την προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή, την πραγματική στόχευση όσων μιλούν για «συναίνεση» και προφέρουν το «διάλογο» σε όλους τους τόνους. Οι ίδιοι που καταργούν λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ίσες ευκαιρίες πραγματικής μόρφωσης για όλους. Καλεί δε το λαό να βάλει στο προσκήνιο τις δικές του ανάγκες για δημόσια δωρεάν Παιδεία για όλους.

Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ

Τι θα κάνει;

Γρηγοριάδης Κώστας

Πληθαίνουν τα κρίσιμα ερωτήματα, που ζητούν όλο και περισσότερο επίμονα απαντήσεις και αφορούν στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης. Η μια ομάδα εξ αυτών έχει σχέση με τις ελληνοτουρκικές διαφορές, το Κυπριακό και τη σύνοδο κορυφής του Δεκέμβρη της ΕΕ, όπου θα αποφασιστεί η ημερομηνία έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων για την Τουρκία.

Η Αγκυρα, από την πλευρά της - πέρα από τα παραμένοντα, σοβαρά προβλήματα δημοκρατίας στο εσωτερικό της Τουρκίας - συνεχίζει και εντείνει τις προκλήσεις της στο Αιγαίο. Κρατά σε ισχύ το «κάζους μπέλι» εναντίον της Ελλάδας και δεν προχωρά στην αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε αποσύρει τα στρατεύματά της από το κατεχόμενο, βόρειο μέρος του νησιού.

Τι θα κάνει, επομένως, η κυβέρνηση της ΝΔ στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, τον Δεκέμβρη; Οπως καταλαβαίνει ο καθένας, πάντως, η επικείμενη - σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις - θετική απόφαση της συνόδου κορυφής και απόδοση ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην Τουρκία, εμμέσως πλην σαφώς, προσφέρει την ευρωενωσιακή νομιμοποίηση στην παράνομη και προκλητική συμπεριφορά της Αγκυρας. Και, βέβαια, η υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης στην απόφαση, καθιστά την τελευταία συνένοχη σε μια ενέργεια, που στρέφεται ευθέως ενάντια στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.

Στην ίδια «στρούγκα»...

Πάντως, μπορεί η κυβέρνηση να έχει την πρώτη και μεγάλη ευθύνη του καθορισμού της εξωτερικής πολιτικής, αλλά τα ίδια ακριβώς, προαναφερόμενα ερωτήματα στέκουν μπροστά και στα υπόλοιπα κόμματα, που έχουν στηρίξει και συνεχίζουν να στηρίζουν τις ελπίδες τους, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών στη λεγόμενη ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Για παράδειγμα, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σηκώνει τους τόνους τελευταία και κάνει γενικόλογα κριτική, για διάφορους κυβερνητικούς χειρισμούς, κλπ., σχετικά με την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά δεν τολμά ούτε καν να διανοηθεί το ενδεχόμενο της υποβολής «βέτο», από την πλευρά της χώρας μας, εφόσον η Αγκυρα δεν αντιμετωπίζει ουσιαστικά και σύμφωνα με τη διεθνή έννομη τάξη τις σχέσεις της με την Ελλάδα και την Κύπρο. Την ίδια ουσιαστικά στάση έχει και η ηγεσία του ΣΥΝ. Βλέπετε, μπορεί οι προαναφερόμενες ηγεσίες να λένε πολλά και διάφορα, όταν όμως ο κόμπος φτάσει στο χτένι, τότε υπερισχύει η λογική του «ευρωμονόδρομου»...

Οι «ανάγκες της αγοράς»

Μήπως, θυμάστε πότε έκανε την εμφάνισή του το διαβόητο επιχείρημα των «αναγκών της αγοράς», μια και πάλι είχε την τιμητική του στην προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή, για την Παιδεία; Μάλλον όχι. Σας θυμίζουμε, λοιπόν, ότι πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και συνόδευσε τις προωθούμενες τότε προσαρμογές της ελληνικής οικονομίας (εμπόριο, εισαγωγές και εξαγωγές, κλπ.), ενόψει της εφαρμογής τότε της Ενιαίας Εσωτερικής Αγοράς της ΕΕ. Μετά «συνόδευσε» την πολιτική των αποκρατικοποιήσεων και πολύμορφων ιδιωτικοποιήσεων, τις κάθε λογής «απελευθερώσεις», τις αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και σε μια σειρά άλλους τομείς, ενώ τα τελευταία χρόνια επεκτείνεται στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, ακόμη και του Πολιτισμού. Τα πάντα πρέπει να προσαρμοστούν, πολύ περισσότερο απ' ό,τι μέχρι σήμερα, στις «ανάγκες της αγοράς».

Με άλλα λόγια, τα πάντα πρέπει να υποταχθούν ολοκληρωτικά στις ανάγκες, τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων και της πλουτοκρατίας. Γιατί - όπως καταλαβαίνει ο καθένας - η αγορά δεν είναι κάτι αόριστο, αλλά πολύ συγκεκριμένο. Εχει το θεό της (επιχειρηματικό κέρδος), τους νόμους και τους κανόνες της (ανταγωνισμός, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό κλπ.) και, κυρίως, τους πρωταγωνιστές της, αυτούς που έχουν το πάνω χέρι και καθορίζουν τους όρους του παιγνιδιού.

Μέσω Τουρκίας...

Μέρα παννησιωτικής κινητοποίησης κήρυξε την 24η του Νοέμβρη η Παναιγαιακή Συντονιστική Επιτροπή, κλιμακώνοντας τον αγώνα των κατοίκων των νησιών του Αιγαίου και των ναυτεργατικών σωματείων, τα οποία συμπαρατάσσονται μαζί τους, για το σοβαρότατο και συνεχώς εντεινόμενο πρόβλημα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, τις «τσουχτερές» τιμές των εισιτηρίων και την εφοπλιστική ασυδοσία γενικότερα.

Και πολύ καλά κάνουν. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και όλα δείχνουν ότι θα γίνουν ακόμη χειρότερα, αφού η κυβέρνηση της ΝΔ - συνεχίζοντας το έργο της προκατόχου της - πορεύεται στα πλαίσια του διαλυτικού κανονισμού 3577/92 της ΕΕ και του νόμου 2932/2001, ενώ ετοιμάζει και νέα προνόμια για τους εφοπλιστές της ακτοπλοΐας.

Για να πάρετε μια μυρουδιά και μόνο των προβλημάτων, αναφέρουμε όσα ειπώθηκαν πρόσφατα σ' ένα συνέδριο αιμοδοτών από τα νησιά του Αιγαίου, που πραγματοποιήθηκε στην Κω. Ο εκπρόσωπος από τη Λέσβο κατήγγειλε αγανακτισμένος ότι για να φτάσει στην Κω και να πάρει μέρος στο συνέδριο, υποχρεώθηκε να πάει από τη Μυτιλήνη στις απέναντι τουρκικές ακτές. Από κει με λεωφορείο πήγε μέχρι το Μποντρούμ (Αλικαρνασσό) και στη συνέχεια με καΐκι έφτασε στην Κω...

Εκμετάλλευση και καταστολή

Τον καλύτερο συντονισμό στην επίθεση κατά της εργατικής τάξης στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποφάσισαν οι «είκοσι πέντε» στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών στις 4 και 5 Νοέμβρη. Κεντρική θέση στην απόφασή τους κατέχει η «στρατηγική της Λισαβόνας», την οποία χάραξαν πριν από τέσσερα χρόνια, συνοψίζοντας όλες τις αντεργατικές πολιτικές κάτω από τη στέγη της «ανταγωνιστικότητας».

Απαραίτητο συμπλήρωμα μιας τέτοιας πολιτικής, που οδηγεί μοιραία σε κοινωνικές συγκρούσεις, είναι η ένταση της πολιτικής παρακολούθησης και καταστολής με την ενίσχυση και τη συνεργασία των μηχανισμών που έχουν στηθεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως η «ευρωαστυνομία» και το «Eurojustice». Ετσι, η πολιτική που χαράχτηκε στο Τάμπερε, το 1999, ενισχύεται τώρα με νέα μέτρα και υπό τον τίτλο «Πρόγραμμα της Χάγης» κωδικοποιείται, για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού».

Η απόφαση της Συνόδου για επιτάχυνση στην εφαρμογή της «στρατηγικής της Λισαβόνας» και καλύτερο συντονισμό μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της ΕΕ, αντανακλά τις αγωνίες και τις επιδιώξεις των ευρωπαϊκών μονοπωλίων να κατοχυρώσουν τις θέσεις τους, κατ' αρχήν στο εσωτερικό των χωρών - μελών της Ενωσης, αλλά και στις διεθνείς αγορές όπου ο ανταγωνισμός με τις αμερικανικές πολυεθνικές παίρνει μεγάλες διαστάσεις.

Πίσω από τις περίπλοκες διατυπώσεις και τις σκόπιμες αοριστολογίες, στην απόφαση της Συνόδου κρύβεται το σύνθημα μιας επέλασης κατά των εργαζομένων σε όλα τα μέτωπα. Κάθε μέτρο που οδηγεί στη μείωση του «κόστους εργασίας», στην ένταση της εκμετάλλευσης, στη σχετική, αλλά και την απόλυτη εξαθλίωση της εργατικής τάξης, νομιμοποιείται και καθαγιάζεται από τους «είκοσι πέντε» στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», με δύο λόγια της διεύρυνσης των περιθωρίων κέρδους για το μεγάλο κεφάλαιο.

Αυξήσεις που οδηγούν σε διαρκή μείωση της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων, πάγωμα μισθών υπό την απειλή απολύσεων και εξαγωγή θέσεων εργασίας, κατάργηση θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων υπό τον εκβιασμό του κλεισίματος βιομηχανικών μονάδων και μεταφοράς τους σε άλλες χώρες με φθηνότερα εργατικά χέρια, περικοπή και κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, είναι στοιχεία αυτής της «στρατηγικής της Λισαβόνας».

Η τελευταία Σύνοδος Κορυφής επιβεβαιώνει μια σταθερή πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς την αντιδραστικότερη κατεύθυνση με την ενίσχυση όλων των αντιδραστικών χαρακτηριστικών της. Η Ευρωπαϊκή Ενωση των μονοπωλίων, των τραπεζιτών, της καταστολής, της στρατιωτικοποίησης και του πολέμου δεν κρύβει ούτε τους στόχους, ούτε τις προθέσεις της. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να αντιτάξουν τη δική τους στρατηγική, της κινητοποίησης για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων τους, την απόκρουση των επιλογών του Διευθυντηρίου της ΕΕ, τη ρήξη με την πολιτική και την ουσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.