Παπαγεωργίου Βασίλης

Τώρα, όμως - σύμφωνα με όσα ομολογούν τα φερόμενα ως μέλη του μηχανισμού - όλ' αυτά δε φαίνεται να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ουσιαστικά, όλοι γνωρίζονταν, λίγο - πολύ, μεταξύ τους. Αρκετοί γνώριζαν ακόμη και τον φερόμενο ως αρχηγό, Αλ. Γιωτόπουλο. Πέρα απ' αυτό, ο τελευταίος κυκλοφορούσε για δεκαετίες με μια πλαστή αστυνομική ταυτότητα και κινδύνευε να αποκαλυφθεί, ακόμη και με μια απλή εξακρίβωση στοιχείων. Κάποιοι άλλοι έριχναν ψηφοδέλτια με το σήμα του εγκληματικού και προβοκατόρικου μηχανισμού στο εκλογικό τμήμα της κοινότητας, απ' όπου κατάγονταν τρία τουλάχιστον μέλη της «17 Ν», κλπ., κλπ. Και, τέλος, πού πήγε ...τόση εκπαίδευση στη συνωμοτικότητα και στην ιδεολογική θωράκιση, στην οποία παρέπεμπαν οι διαβόητες προκηρύξεις, κλπ., κλπ., όταν σήμερα συναγωνίζονται στο «κάρφωμα», πριν καλά καλά ρωτηθούν..;

Μπορεί, βέβαια, κάποιοι να μιλούν σήμερα, για την απομυθοποίηση της «17 Ν». Κι έχουν δίκιο, σε σχέση, όμως, με το μύθο, που οι ίδιοι είχαν φτιάξει. Οσο για το παλιό και εύλογο ερώτημα, όχι μόνον παραμένει, αλλά παίρνει πλέον και άλλες διαστάσεις: Πού οφείλεται η 27χρονη αδυναμία των αστυνομικών αρχών;

Την περασμένη βδομάδα ο Φ. Καρζής του «Φλας» εγκαλούσε το ΚΚΕ για τις ενστάσεις του και τις επιφυλάξεις του στο θέμα της λεγόμενης εγχώριας τρομοκρατίας και το καλούσε να κάνει δημόσια αυτοκριτική. Χτες, ο Φ. Καρζής, διαβάζοντας τον πρώτο τίτλο της «Απογευματινής» («Κρύβουν την αλήθεια για τη "17 Ν"»)αποφάνθηκε, ότι είναι η πρώτη φορά που διατυπώνεται δημόσια η αμφισβήτηση για ολόκληρη την αλήθεια.

Ωστε λοιπόν, υπάρχει και μη «κομμουνιστική άποψη», η οποία εκτιμά, ότι είναι πολλά τα σκοτεινά σημεία με τις εξελίξεις για τη «17 Ν», την οποία, μάλιστα, δεν αμφισβητεί - τουλάχιστον - ο Φ. Καρζής; 'Η, να περιμένουμε, ότι, την κατάλληλη στιγμή, ο Φ. Καρζής θα καλέσει και την «Απογευματινή» να κάνει δημόσια αυτοκριτική;

Φαίνεται πως πολλοί ενοχλούνται από την απήχηση των θέσεων του ΚΚΕ, ιδιαίτερα ενόψει των νομαρχιακών και δημοτικών εκλογών. Τέτοια περίπτωση φαίνεται να αποτελεί και η τοπική εφημερίδα «Βήμα της Πρέβεζας» που «ενοχλήθηκε», βλέποντας την ανταπόκριση του κόσμου στην επίσκεψη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην πόλη της Πρέβεζας. Γι' αυτό και χτες, επιχειρεί να συκοφαντήσει την πρόσφατη περιοδεία της, γράφοντας ψευδέστατα πως η Α. Παπαρήγα κατά την επίσκεψή της στην πόλη μας «εγκαινίασε το εκλογικό κέντρο του κ. Ντούμου».(!!!) Ασφαλώς, η εφημερίδα ανησυχεί για λογαριασμό των πολιτικών της φίλων και καταφεύγει στην παραπληροφόρηση. Αυτό, αν μη τι άλλο, απλώς αποκαλύπτει την αδυναμία αντιπαράθεσης με τις πολιτικές θέσεις του ΚΚΕ. Πολύ σωστά, λοιπόν, σχολιάζει η ΝΕ Πρέβεζας του ΚΚΕ, σε σχετική επιστολή που έστειλε στην εφημερίδα: «Φαίνεται ότι για σας προέχουν τα "οφέλη" που μπορεί να αποκομισθούν από την εξύμνηση των κυβερνητικών και μη στελεχών, από την αντικειμενική ενημέρωση των πολιτών της Πρέβεζας». Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα δηλαδή...

«... Τότε προς τι το μίσος και η αιματοχυσία παιδιά; Μήπως μας δουλεύετε όλοι μαζί; Δεν είμαι καλά ενημερωμένη πηγή (και όποιος διατείνεται ότι είναι να σηκώσει το χέρι!) αλλά το νιώθω ότι μου κάνουν πλάκα όλοι: Η Αστυνομία από την οποία διαρρέουν οι καταθέσεις των υπόπτων, τα παπαδοπαίδια που γίνονται τρομοκράτες και ξαναγίνονται παπαδοπαίδια ομολογούντες με τη χάρη του Αγίου Φανουρίου, ο δικηγόρος του Γεωργιάδη που δήλωσε ότι ο πελάτης του συμμετείχε λόγω παιδικής ηλιθιότητας, οι δημοσιογράφοι που κάνουν τον πορτ-παρόλ της Αστυνομίας, οι άθλιοι σεναριογράφοι τρομοσίριαλ της απογευματινής ζώνης (θυμόσαστε το υπαινικτικά, αλλά ερεθιστικά σέξι σενάριο με την πρώην και τη νυν του Σάββα Ξηρού πιασμένες χέρι χέρι;) και το Foreign Office που δηλώνει "Η εξάρθρωση πάει απολύτως κατά το σχέδιο". Σύμφωνοι, αλλά πέστε μας κι εμάς κι εμάς, βρε παιδιά, διότι λόγω πολιτικής ηλιθιότητας δεν το πιάσαμε: ποιο ακριβώς είναι αυτό το σχέδιο;» Της κ. Λένας Διβάνη, επικούρου καθηγήτριας της Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική Σχολή Αθηνών, από τα χτεσινά «Νέα».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόνον, που η ποσότητα των συλλήψεων δε δείχνει καμία τάση να μετατραπεί σε ποιότητα. Γιατί ακόμα κι αν γεμίσουν οι ανακριτικές αίθουσες της ΓΑΔΑ και οι σελίδες των εφημερίδων με περιγραφές ενεργειών, υπό τη μορφή απολογίας, δεν απαντώνται τα πραγματικά, ουσιαστικά και κρίσιμα ερωτήματα και, κυρίως, τα πολιτικά.

Και ξέρετε, όσο περισσότερους μαζεύουν οι διωκτικές αρχές, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η ανάγκη να μας εξηγήσουν κάποτε ποια είναι τα γενεσιουργά αίτια αυτής της ιστορίας, πώς, από ποιους και γιατί χρησιμοποιήθηκαν αυτοί οι άνθρωποι και η συγκεκριμένη οργανωτική δομή αυτού του μηχανισμού, μαζί, βέβαια, με το πολιτικοϊδεολογικό της προσωπείο.

Βεβαίως, υπάρχουν και οι διάφοροι «κεντροαριστεροί τρομοκρατολογούντες», όπως, π.χ., ο Νίκος Μπίστης, που περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι για να δηλώνουν ότι δεν υφίσταται κανένα πολιτικό ερώτημα και όλα είναι «κρυστάλλινα». Ομως, δε συμμερίζεται την άποψη αυτή κι ο μέσος Ελληνας. Δεν είναι τόσο ανόητος.

ΑΣΧΗΜΑ ΤΑ πράγματα. Είναι σε ετοιμότητα, λέει, ο κρατικός μηχανισμός για τις επικείμενες βροχοπτώσεις που προβλέπει η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία στην ηπειρωτική χώρα από σήμερα. Οπότε ...ετοιμάστε τη βάρκα σας.

Διότι, ναι μεν εμπιστευόμαστε πλήρως τις δομές του σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους, στου οποίου την επικράτεια έχουμε την τύχη να ζούμε, όμως την τελευταία φορά που βρέθηκαν σε ετοιμότητα οι αρμόδιες αρχές, ούτε λίγο - ούτε πολύ πνιγήκαμε, αν θυμάστε.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Βεβαίως, για μια ακόμα φορά, θα μας πουν ότι ...κονταροχτυπήθηκαν με τα συμφέροντα των «βόρειων» στα κοινοτικά όργανα και όλη τη σχετική φιλολογία. Δεν τους πιστεύει, όμως, πια κανείς.

Για άλλη μια φορά, η δημοκρατία γνώρισε μια αφάνταστη δοκιμασία μέσα στα μηνύματα των δύο εταίρων του δικομματισμού. Οπως είχε ταλαιπωρηθεί και πριν από 28 χρόνια.

Με αυτό το «εκ γενετής» χαρακτηριστικό, η δημοκρατία από το 1974 μέχρι σήμερα λειτούργησε και αναπτύχθηκε υπό την επιρροή δύο αλληλοσυγκρουόμενων παραγόντων, του λαϊκού κινήματος και της άρχουσας τάξης με τους μηχανισμούς της. Σήμερα, οι δημοκρατικές ελευθερίες, κατακτήσεις πολύχρονων λαϊκών αγώνων, απειλούνται ευθέως και χωρίς προσχήματα στο πλαίσιο της «αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας».

Ομως η ποιότητα της δημοκρατίας δεν κρίνεται μόνο από την ένταση της καταστολής, αλλά και από την καθημερινή της έκφραση. Παραδείγματος χάριν: Τι σημαίνει δημοκρατία για έναν άνεργο, όταν του στερείται το στοιχειώδες δικαίωμα της εργασίας; Τι σημαίνει δημοκρατία για ένα νέο που βλέπει να συντρίβονται οι ελπίδες του πάνω στους ταξικούς φραγμούς του εκπαιδευτικού συστήματος; Τι σημαίνει δημοκρατία για τον εργαζόμενο, ασθενή, που ρίχνεται σε ένα «ράντζο» σε κάποιο διάδρομο ενός νοσοκομείου; Τι σημαίνει δημοκρατία για το συνταξιούχο που καλείται να ζήσει με μια σύνταξη πείνας;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αυτά έγραφε, ανάμεσα σε άλλα, χτες, η «Καθημερινή», στο κύριο άρθρο της και το σημειώνουμε, γιατί κάνει εντύπωση η προκλητικότητα της αυθαιρεσίας και της λαθροχειρίας. Δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία ισχυρίζεται η «Καθημερινή». Οποιαδήποτε τέτοια ιδέα, αποδείχνεται εφιαλτική και παραπέμπει, ούτε λίγο ούτε πολύ, στη «17Ν» και την τρομοκρατία. Δε νομίζουμε, πως ο αρθρογράφος δεν ξέρει για το σοσιαλισμό και τη σοσιαλιστική δημοκρατία. Ούτε πως η επικράτησή του προϋποθέτει τη συνειδητή μαζική στράτευση και δράση της εργατικής τάξης, των άλλων εργαζομένων της πόλης και του χωριού, δηλαδή της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας. Ολ' αυτά τα γνωρίζει. Τα προσπερνά, όμως και, εμμέσως πλην σαφώς, τα τσουβαλιάζει με τη λεγόμενη τρομοκρατία.

Προφανώς, το γεγονός δεν είναι τυχαίο. Φανερώνει - τουλάχιστον - τους όρους της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης, καθώς «εξαρθρώνεται» η «17Ν»...

Για την ώρα, οι σχετικές «πληροφορίες» δημοσιεύονται αποσπασματικά και σε χαμηλούς τόνους. Προφανώς, καλλιεργούν και προετοιμάζουν απλώς το απαραίτητο κλίμα. Αλλωστε, τώρα, είναι η ώρα των κρησφύγετων, των προσαγωγών, των συλλήψεων, των ομολογιών κλπ., κλπ. Είναι η ώρα των «προσώπων» της πρώτης γραμμής. Αργότερα θα έρθει και η στιγμή που το νυστέρι θα πάει βαθύτερα και θα... αποκαλύψει τις «διασυνδέσεις» τους με τη μήτρα της τρομοκρατίας και, γενικότερα, κάθε κακού, που κυκλοφορεί και μολύνει τον πλανήτη μας, τους δυο τελευταίους αιώνες. Ποια είναι αυτή η μήτρα; Μα ποια άλλη; Οι σοσιαλιστικές ιδέες και - προκειμένου για τη «17Ν» και τα κάθε λογής «αδερφάκια» της - οι πρώην και νυν σοσιαλιστικές χώρες και, βέβαια, οι μυστικές υπηρεσίες τους.

Τα παραπάνω δεν τα γράφουμε, βέβαια, τυχαία. Ούτε μόνον ως μια βάσιμη πολιτική εκτίμηση, γνωρίζοντας και από άλλες παρόμοιες περιπτώσεις τους προσανατολισμούς και σχεδιασμούς, σύμφωνα με τους οποίους λειτουργούν και δουλεύουν τα σχετικά κέντρα και παράκεντρα. Διαβάζουμε και όσα γράφονται τις μέρες αυτές, όπως και όσα λέγονται στις διάφορες εκπομπές των ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Και, βέβαια, βγάζουμε τα συμπεράσματά μας.

Ηδη, για παράδειγμα, έχει επανειλημμένα γραφτεί σε εφημερίδες και ειπωθεί σε τηλεοπτικά παράθυρα, για ένα ...μυστηριώδες ταξίδι του Γιωτόπουλου στην Κούβα, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, την εποχή που ήταν φοιτητής στο Παρίσι. Κι από κοντά, κάθε λογής ...ειδικοί να βεβαιώνουν - σαν να ήταν αυτόπτες μάρτυρες... - ότι ο Φιντέλ Κάστρο εκπαίδευε, την εποχή εκείνη, στο «αντάρτικο πόλεων» διάφορους Ελληνες, αρκεί να δήλωναν επαναστάτες...

Χτες, επίσης, στο «Βήμα» και σε ρεπορτάζ, που υπογράφουν οι Αλ. Παπαχελάς και Τ. Τέλλογλου - πάντα, καλά πληροφορημένοι, σχετικά με όσα τα σχετικά κέντρα σχεδιάζουν - γράφονται και τα εξής: «Στα αρχεία των ελληνικών υπηρεσιών υπάρχει πολύτιμο υλικό για τις σχέσεις των ομάδων Γιωτόπουλου, αλλά και του Κασσίμη τον καιρό της δικτατορίας, με υπηρεσίες χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ, αλλά και του Βελιγραδίου. Δεν είναι σαφές αν οι σχέσεις αυτές συνεχίστηκαν μετά το 1974. Το βέβαιο είναι ότι ο ΕΛΑ, ο οποίος επιχειρούσε από κοινού με τη "17 Ν", στην αρχή είχε επαφές με τη ΣΤΑΖΙ, τον τρομοκράτη Κάρλος και κάποιες παλαιστινιακές οργανώσεις...».

Με άλλα λόγια, δηλαδή, οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες και οι όποιες υπηρεσίες τους - ακόμη κι αν δεχτούμε τον τέτοιο χαρακτήρα, προσανατολισμό και αντίστοιχη δράση τους - στρατολογούσαν στη γύρα τρομοκράτες και διάφορους άλλους «αναρχικούς», «τροτσκιστές», «μαοϊκούς», κλπ., κλπ. Αλήθεια, πώς τα κατάφεραν, τόσα χρόνια και δε στρατολόγησαν και πράκτορες της ΣΙΑ ή άλλων δυτικών μυστικών υπηρεσιών, από τους οποίους βρίθουν οι προαναφερόμενοι χώροι;

«Και, τέλος, ένα προσωπικό παράπονο. Ολοι οι φίλοι, που τώρα μας λένε ότι τόσα χρόνια συζητούσαν "συνωμοτικά" μεταξύ τους: "Η "17Ν" είναι σίγουρα εκείνος ο ψηλός παρανοϊκός που είχαμε στο στρατιωτικό σκέλος της οργάνωσης", γιατί δε μιλούσαν τόσα χρόνια; Οχι στους Αμερικανούς ή στους Βρετανούς, αλλά στα απολύτως νόμιμα όργανα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Γιατί;».

Του Αλ. Παπαχελά είναι και το παραπάνω απόσπασμα και δημοσιεύεται στο χτεσινό «Βήμα». Και, δε γνωρίζουμε, βέβαια, για ποιο λόγο οι προαναφερόμενοι φίλοι του δε μίλησαν τόσα χρόνια. Ούτε μας ενδιαφέρει. Παρουσιάζει, όμως, τεράστιο και εύλογο στον καθένα ενδιαφέρον, γι' αυτή καθ' αυτή την υπόθεση της «17 Ν» και της εγχώριας τρομοκρατίας γενικότερα, να γίνουν δημόσια γνωστά τα πρόσωπα, στα οποία αναφέρεται. Πολύ περισσότερο, να γίνει δημόσια γνωστό, για ποιο στρατιωτικό σκέλος μιλά και σε ποια οργάνωση ανήκε.

Αν δεν προχωρήσει στη δημοσιοποίηση των στοιχείων αυτών, ένα τεράστιο «γιατί;» θα τον συνοδεύει μόνιμα.