Για άλλη μια φορά, η δημοκρατία γνώρισε μια αφάνταστη δοκιμασία μέσα στα μηνύματα των δύο εταίρων του δικομματισμού. Οπως είχε ταλαιπωρηθεί και πριν από 28 χρόνια.

Με αυτό το «εκ γενετής» χαρακτηριστικό, η δημοκρατία από το 1974 μέχρι σήμερα λειτούργησε και αναπτύχθηκε υπό την επιρροή δύο αλληλοσυγκρουόμενων παραγόντων, του λαϊκού κινήματος και της άρχουσας τάξης με τους μηχανισμούς της. Σήμερα, οι δημοκρατικές ελευθερίες, κατακτήσεις πολύχρονων λαϊκών αγώνων, απειλούνται ευθέως και χωρίς προσχήματα στο πλαίσιο της «αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας».

Ομως η ποιότητα της δημοκρατίας δεν κρίνεται μόνο από την ένταση της καταστολής, αλλά και από την καθημερινή της έκφραση. Παραδείγματος χάριν: Τι σημαίνει δημοκρατία για έναν άνεργο, όταν του στερείται το στοιχειώδες δικαίωμα της εργασίας; Τι σημαίνει δημοκρατία για ένα νέο που βλέπει να συντρίβονται οι ελπίδες του πάνω στους ταξικούς φραγμούς του εκπαιδευτικού συστήματος; Τι σημαίνει δημοκρατία για τον εργαζόμενο, ασθενή, που ρίχνεται σε ένα «ράντζο» σε κάποιο διάδρομο ενός νοσοκομείου; Τι σημαίνει δημοκρατία για το συνταξιούχο που καλείται να ζήσει με μια σύνταξη πείνας;