Πολλά και διάφορα έχουν λεχθεί και ειπωθεί κατά καιρούς, για τον άκρως συνωμοτικό χαρακτήρα της «17 Ν», τον «κλειστό» χαρακτήρα του μηχανισμού, κλπ., κλπ. Μάλιστα, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, ο παράγοντας αυτός αποτελούσε και την πρώτιστη δικαιολογία των κυβερνώντων και των αρμόδιων υπηρεσιών, για την αδυναμία τους, να την αντιμετωπίσουν.

Τώρα, όμως - σύμφωνα με όσα ομολογούν τα φερόμενα ως μέλη του μηχανισμού - όλ' αυτά δε φαίνεται να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ουσιαστικά, όλοι γνωρίζονταν, λίγο - πολύ, μεταξύ τους. Αρκετοί γνώριζαν ακόμη και τον φερόμενο ως αρχηγό, Αλ. Γιωτόπουλο. Πέρα απ' αυτό, ο τελευταίος κυκλοφορούσε για δεκαετίες με μια πλαστή αστυνομική ταυτότητα και κινδύνευε να αποκαλυφθεί, ακόμη και με μια απλή εξακρίβωση στοιχείων. Κάποιοι άλλοι έριχναν ψηφοδέλτια με το σήμα του εγκληματικού και προβοκατόρικου μηχανισμού στο εκλογικό τμήμα της κοινότητας, απ' όπου κατάγονταν τρία τουλάχιστον μέλη της «17 Ν», κλπ., κλπ. Και, τέλος, πού πήγε ...τόση εκπαίδευση στη συνωμοτικότητα και στην ιδεολογική θωράκιση, στην οποία παρέπεμπαν οι διαβόητες προκηρύξεις, κλπ., κλπ., όταν σήμερα συναγωνίζονται στο «κάρφωμα», πριν καλά καλά ρωτηθούν..;

Μπορεί, βέβαια, κάποιοι να μιλούν σήμερα, για την απομυθοποίηση της «17 Ν». Κι έχουν δίκιο, σε σχέση, όμως, με το μύθο, που οι ίδιοι είχαν φτιάξει. Οσο για το παλιό και εύλογο ερώτημα, όχι μόνον παραμένει, αλλά παίρνει πλέον και άλλες διαστάσεις: Πού οφείλεται η 27χρονη αδυναμία των αστυνομικών αρχών;