Η ανάγκη για συνεχή αγωνιστική δράση με στόχο την παραπέρα ανάπτυξη του φιλειρηνικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος στην κατεύθυνση ανατροπής του καθεστώτος των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, αναδείχτηκε στη χθεσινή συζήτηση που οργάνωσε σε κεντρικό ξενοδοχείο η Επιτροπή Αθήνας «Δράση Θεσσαλονίκη 2003» με θέμα: «Ενα χρόνο μετά τη Γένοβα. Στόχοι και δράση ενόψει της Συνόδου Κορυφής των ηγετών της ΕΕ, τον Ιούνη του 2003, στη Θεσσαλονίκη».

Ο Γ. Πέρρος, μέλος της Επιτροπής, μιλώντας μέσα σε μια κατάμεστη αίθουσα, αναφέρθηκε στην αυξανόμενη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα που, όμως, δείχνει και την αδυναμία του καπιταλισμού να αντιμετωπίσει τις εντεινόμενες αντιθέσεις του. Μια αδυναμία ενδεικτική για την αναγκαιότητα και τις δυνατότητες να μπουν φραγμοί στους σχεδιασμούς των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού.

Απαντώντας σε όσους ισχυρίζονται ότι οι δυνάμεις που συμμετέχουν στην Κίνηση αυτή δεν είχαν πάρει μέρος σε διεθνείς κινητοποιήσεις πριν από αυτή της Γένοβας, επεσήμανε: «το παγκόσμιο εργατικό, λαϊκό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα χρόνια τώρα δίνει μάχες... το ίδιο και στη χώρα μας».

Αναφερόμενος στο κίνημα που διαμορφώνεται μέσω των διεθνών κινητοποιήσεων, παρουσίασε τις δύο γραμμές που υπάρχουν: «η γραμμή της γενικής αντίθεσης στον ιμπεριαλισμό και τους οργανισμούς του και, η γραμμή κάποιας κριτικής αντιμετώπισης, πλευρών της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ακολουθεί το καπιταλιστικό σύστημα, χωρίς όμως να αμφισβητεί την κυριαρχία του ιμπεριαλισμού». Οι οργανώσεις που στηρίζουν τη δεύτερη γραμμή λένε ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός χωρίς όμως να θέτουν το ζήτημα της ανατροπής του καθεστώτος των μονοπωλίων, πρόσθεσε. Επιδιώκουν τη χειραγώγηση και την ενσωμάτωση του κινήματος στα πλαίσια του καπιταλισμού. Τέτοιες απόψεις στη χώρα μας - τόνισε - εκφράζονται από τις δυνάμεις του ΣΥΝ και άλλων.

«Εχουμε εντελώς διαφορετικές αντιλήψεις από το ευρωπαϊκό φόρουμ και από αυτό που στήνεται στην Ελλάδα», επισήμανε και συνέχισε λέγοντας ότι το ανερχόμενο εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει να προφυλαχτεί από τη διάβρωση, να γίνει καθαρό ότι ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται. Για να γίνει αυτό το κίνημα μοχλός πίεσης πρέπει να αποκτήσει «εθνικά πόδια» και να αμφισβητήσει συνολικά το κεφάλαιο. Επιπλέον, απαιτείται να αποκτήσει πολιτικό σχέδιο, ενιαία στρατηγική όλων των ριζοσπαστικών ρευμάτων.

Μιλώντας για τους στόχους δράσης σημείωσε: «σταθμό στον αγώνα μας μπορεί να αποτελέσει η Σύνοδος της ΕΕ, στη Θεσσαλονίκη». Καλούμε σε κοινή δράση τα κινήματα των εργατών, νεολαίας, ΕΒΕ, όλων όσοι αμφισβητούν τη νέα τάξη. Καταλήγοντας υπογράμμισε ότι η Επιτροπή πρέπει να πάρει σάρκα και οστά παντού, να συνδεθεί με το εργατικό και το νεολαιίστικο κίνημα.

Η συζήτηση που ακολούθησε ήταν πλούσια σε προβληματισμό για την κατάσταση που επικρατεί αλλά και για τους τρόπους ανάπτυξης της δράσης. Ενδεικτικά, ο φοιτητής Θ. Αργυρίου επεσήμανε την αυξανόμενη αγωνιστική αφύπνιση που υπάρχει στη νεολαία παρά την προσπάθεια του ιμπεριαλισμού και των οργάνων του να εμφανίσουν τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης ως αναπόφευκτες.

Ο υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα, Σπ. Χαλβατζής, τόνισε ότι η «Συμπαράταξη για την Αθήνα» στέκεται ομόθυμα στην πάλη ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων και ότι η συμμετοχή της σε αυτόν τον αγώνα θα είναι συνεχής και σταθερή.

Ο Μπ. Μηνάς, μέλος του ΔΣ της ΓΣΕΒΕΕ, επεσήμανε ότι στόχος του αγώνα δεν είναι μόνο να «βουλιάξει» η Θεσσαλονίκη το επόμενο καλοκαίρι αλλά, με μπροστάρη την εργατική τάξη, να ανατραπεί ο καπιταλισμός.