Η Αλ. Παπαρήγα σχολιάζοντας τις απόψεις όσων απορρίπτουν τη λογική της λεγόμενης πρόωρης συνταξιοδότησης επισήμανε:

...«Βεβαίως, η πρόωρη συνταξιοδότηση είναι πολιτική του συστήματος. Και βεβαίως, μέσα στον καπιταλισμό είμαστε και θα χρησιμοποιήσουμε και εμείς ορισμένα αγαθά. Δηλαδή, δεν καταλαβαίνω... Οταν χρησιμοποιούμε με δημιουργική προσαρμογή ορισμένα επιχειρήματα ή ακόμα και ορισμένα όπλα - δε βρίσκω τώρα άλλη λέξη να χρησιμοποιήσω - που μας δίνει το σύστημα, γιατί να μην τα χρησιμοποιήσουμε, αν αυτά οδηγούν προς όφελος των εργαζομένων;

Εμείς ξεκινάμε κατ' αρχήν από την άποψη ότι πρέπει να πέσει το όριο συνταξιοδότησης και, αν θέλετε, αυτό είναι και ένα από τα πολλά μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Λέμε, λοιπόν, για σύνταξη στα 60 και στα 55. Οταν μια σαρανταπεντάρα -πενηντάρα, σε κλάδους μάλιστα που έχουν συγκεκριμένα φθίνουσα πορεία, χάνει τη δουλιά της - έχει, αν θέλετε και ένα συγκεκριμένο μορφωτικό επίπεδο - και είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί να βρει άλλη δουλιά (βεβαίως δουλιά με όρους δουλεμπορίου μπορεί να βρει, απασχόληση στο πόδι μπορεί να βρει, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα) και εμείς δε δίνουμε την πρόωρη συνταξιοδότηση, γιατί αυτό είναι μέτρο που ωφελεί το σύστημα και την Ευρωπαϊκή Ενωση;

Ξεκινάμε με μια τέτοια λογική. Δεν ξεκινάω από τη λογική να φτάσει το όριο συνταξιοδότησης στα 71. Φυσικά, αν η προοπτική είναι να πάει το όριο συνταξιοδότησης στα 71, όταν ζητάς πρόωρη σύνταξη στα 50 για την κλωστοϋφαντουργίνα της Νάουσας, βέβαια μπορείς να πεις ότι έχει 20 χρόνια μπροστά της... Οταν βγαίνει ο κ. Παπανδρέου και λέει ότι μέχρι τα 75 είναι παραγωγικός ο άνθρωπος, εγώ θα πω ότι και μέχρι τα 80 μπορεί να είναι παραγωγικός, αν δεν πάθει άνοια και αλτσχάιμερ ή δεν έχει άλλα προβλήματα... Αλλο, όμως, παραγωγικός και άλλο να δουλεύω για να επιβιώσω μέχρι τα 75»!

Η πρόταση νόμου του ΚΚΕ για την ουσιαστική προστασία των ανέργων δε χωράει σε πολιτικές λογικές υπεράσπισης του «ευρωμονόδρομου» και της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων, από όπου κι αν προέρχονται, όπως έγινε φανερό χτες στη σχετική συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στη Βουλή.

«Προτείνουμε ένα σύστημα προστασίας των ανέργων ακριβώς γιατί είμαστε εναντίον της ανεργίας», τόνισε παρεμβαίνοντας η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σημειώνοντας ότι το πρόβλημα δεν είναι συγκυριακό αλλά σύμφυτο με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Από την πλευρά της κυβέρνησης, ο υπουργός Εργασίας, Σάββας Τσιτουρίδης, υποστήριξε ότι η ανεργία μειώνεται μέσω της «ανάπτυξης» και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων αλλά και την ενίσχυση των εργοδοτών μέσω του ΟΑΕΔ. Το ΠΑΣΟΚ μέσω του κοινοβουλευτικού του εκπροσώπου Χάρη Καστανίδη, επιτέθηκε στο ΚΚΕ λέγοντας ότι «ταυτίζει» την πολιτική του ΠΑΣΟΚ με αυτή της ΝΔ, ενώ ο εισηγητής του Αθ. Χωρέμης, ζήτησε την εφαρμογή των νόμων του ΠΑΣΟΚ που αποδεδειγμένα λειτούργησαν και λειτουργούν υπέρ της ενίσχυσης των εργοδοτών.

Η πρόταση του ΚΚΕ δεν τέθηκε σε ψηφοφορία αφού αξιοποιήθηκε σε αυτή την κατεύθυνση ρύθμιση του Συντάγματος που δεν επιτρέπει την ψηφοφορία σε προτάσεις που προκαλούν δαπάνες σε βάρος του δημοσίου.

Η ανεργία δεν είναι ούτε τοπικό, ούτε συγκυριακό φαινόμενο. Είναι πρόβλημα σύμφυτο με τον καπιταλισμό

«Νομίζω ότι αυτό το επιχείρημα δεν είναι πολιτικό. Στην πολιτική δεν κρίνουμε τις προτάσεις των άλλων μ' αυτόν τον τρόπο. Με αυτήν την έννοια δικαιώνονται τα πάντα σήμερα και παγκόσμια από την ηγεσία του Ισραήλ που μακελεύει. Αυτός είναι ο παγκόσμιος συσχετισμός δύναμης. Δικαιώνεται στο παρελθόν η συγκεκριμένη φάση που ο συσχετισμός δύναμης ήταν υπέρ φασιστών κλπ.

Δεν είναι έτσι. Βεβαίως έχουμε κι εμείς επίγνωση, αλλά το ΚΚΕ την πολιτική δεν την καθορίζει με βάση το συσχετισμό δύναμης, την καθορίζει με βάση την ιδεολογία του, το χαρακτήρα του και με μία σειρά από άλλα χαρακτηριστικά. Δε θα την αλλάξουμε προκειμένου να κερδίσουμε πέντε και δέκα έδρες παραπάνω. Εχουμε κι εμείς τα κριτήριά μας, αλλά αυτό δεν είναι επιχείρημα και μάλιστα σ' ένα χώρο που υποτίθεται ότι είναι ο κορυφαίος χώρος της δημοκρατίας που επιτρέπει στον καθένα να διεκδικεί αλλαγή συσχετισμού δύναμης.

Eurokinissi

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφερόμενη στο γιατί κατατέθηκε η συγκεκριμένη πρόταση νόμου υπογράμμισε:

«Ναι, απομονώσαμε από την ενιαία με πολλές συστατικές πλευρές πολιτική μας, ένα ζήτημα και είπαμε για προστασία των ανέργων και δεν την μπερδέψαμε με άλλες θεωρίες που κι εμείς τις έχουμε - το θεωρίες δεν το λέω με ειρωνικό τρόπο - και από άλλες προτάσεις που επίσης έχουμε. Γιατί ακριβώς θέλουμε να συζητήσουμε, αποσπασματικά βεβαίως, ένα συγκεκριμένο οξύ πρόβλημα, παίρνοντας υπόψη ότι το πρόβλημα αυτό όχι μόνο δεν μπορεί να το λύσει η κυβέρνηση - απευθυνόμαστε στην κυβέρνηση μ' αυτό το πρόβλημα - αλλά θα οξυνθεί στην πορεία, παίρνοντας υπόψη την κυρίαρχη αντίληψη και πολιτική που υπάρχει μέσα στο Κοινοβούλιο, παίρνοντας υπόψη όλους εκείνους τους παράγοντες που ακριβώς και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και διεθνώς για μεγάλο διάστημα θα οξύνουν αυτό το πρόβλημα, όχι για πάντα, γιατί εμείς πιστεύουμε στην αλλαγή συσχετισμού δύναμης.

Επομένως, ακριβώς επειδή μιλάμε στο σήμερα και δεν μπορούμε να μιλάμε σε ένα αύριο που δεν ξέρουμε χρονικά πότε μπορεί να έρθει, επειδή εμείς δεν ατενίζουμε το αύριο παθητικά, πρέπει να προτείνουμε συγκεκριμένα μέτρα προστασίας για τους ανέργους. Βεβαίως, αν κάποιος άνθρωπος εν τω μεταξύ βρει δουλιά, θα χάσει το επίδομα. Ομως πρέπει να λύσουμε ορισμένα ζητήματα. Η ανεργία δεν είναι ούτε γεωγραφική, ούτε συγκυριακή πολύ περισσότερο. Απορώ και με τη λογική του Συνασπισμού που αναγνωρίζει ότι είναι σύμφυτο το πρόβλημα με το καπιταλιστικό σύστημα. Μα, αν έχεις μια τέτοια θέση, θα έχεις και μια άλλη πρακτική, όχι στις συγκεκριμένες προτάσεις - γιατί εκεί, στις επιμέρους προτάσεις, μπορεί να διαφωνούμε και να υπάρχει ένα α ή β αίτημα - αλλά στην κατεύθυνση αντιμετώπισης του ζητήματος. Τώρα, για το ΠΑΣΟΚ, δε θα το σχολιάσω. Και στην επιτροπή και εδώ, ένα θέμα που λέει, είναι ότι υπάρχει αγορά, λες και η αγορά βγήκε από τον ουρανό. Λένε να υπάρξει μια πολιτική κοινωνική που να βάζει την αγορά στα όριά της. Καλά αυτό δεν το έκανε το ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια που ήταν στην εξουσία; Οχι μόνο δεν έβαλε την αγορά στη θέση της, την υπηρέτησε πολύ πιστά».

Αναλύοντας το πρόβλημα της ανεργίας τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, η Αλ. Παπαρήγα παρατήρησε ότι δεν είναι απλώς γεωγραφικό πρόβλημα και υπογράμμισε: «Υπάρχει, λοιπόν, το οξύτατο πρόβλημα της ανεργίας. Δεν αφορά μόνο κάποιους κλάδους. Μπορεί στην Ελλάδα να αφορά οξυμένα κάποιους κλάδους. Στη Γερμανία αφορά άλλους κλάδους. Και ακριβώς πρέπει να το δούμε στη διεθνή του διάσταση και στη διεθνή του ενότητα - να το πω έτσι - όχι όποτε μας συμφέρει είμαστε - ας πούμε - διεθνιστές και με τη διεθνοποίηση και όποτε μας συμφέρει, για να βγάλουμε λάδι την Ευρωπαϊκή Ενωση και τη διεθνή πολιτική, να φορτώνουμε το ζήτημα ότι είναι θέμα πολιτικής διαχείρισης. Στη Γερμανία παραδείγματος χάρη οι θέσεις εργασίας μειώνονται στην αυτοκινητοβιομηχανία. Τι είναι, ξεπερασμένη;

Δε θέλω να μπω σε βαθύτερη ανάλυση γιατί εδώ υπάρχουν δυο αντιλήψεις, καθαρά πράγματα. `Η είσαι με τον καπιταλισμό ή με το σοσιαλισμό. Από εκεί και πέρα βέβαια, άλλος τον καπιταλισμό μπορεί να τον βλέπει έτσι ή αλλιώς, άλλος το σοσιαλισμό έτσι ή αλλιώς, αλλά υπάρχουν δυο γραμμές, καθαρά πράγματα. Ομως, δε θα το λύσουμε με τη συζήτηση εδώ. Βεβαίως γεωγραφικά εμφανίζεται το πρόβλημα. Μα, δεν είναι γεωγραφικό και απ' αυτή την άποψη καμία πολιτική με γεωγραφική διάσταση δεν πρόκειται να λύσει το θέμα, όπως επίσης βεβαίως κάποιοι κλάδοι θα αυξάνουν την απασχόληση. Είναι θέμα προτύπου παραγωγικού και μοντέλου;

Να σας πω τι συμβαίνει και από την άλλη πλευρά. Από τη μια, εν πάση περιπτώσει, δέχεσαι ότι η Ελλάδα πρέπει να εντάσσεται μέσα στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης - και μάλιστα όποιος είναι αντίθετος και όποιος μιλά για σύγκρουση και ρήξη και ανατροπή αυτής της κατάστασης θεωρείται ότι είναι δογματικός και ξεπερασμένος - και από την άλλη πλευρά μιλάς για ένα παραγωγικό μοντέλο, που είπε ο κ. Δραγασάκης, διαφορετικό στην Ελλάδα. Δεν είναι παθητικό αυτό που λέμε, αλλά δεν μπορεί να κάνεις σωστές επισημάνσεις, γιατί είναι σωστό το ζήτημα που έβαλε. Πού δημιουργούνται θέσεις απασχόλησης; Βεβαίως θα έχουμε και αύξηση των θέσεων απασχόλησης. Αλίμονο! Συνολικά όμως θα έχουμε μείωση της ζωντανής - ας το πούμε έτσι - εργασίας, διότι σήμερα με τις νέες τεχνολογίες αυτή είναι η τάση. Και βέβαια δε νομίζω ότι το ΚΚΕ ούτε κανένα άλλο κόμμα θα είναι αντίθετο στην ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών και στη χρήση τους στην παραγωγή, στην κατανάλωση και παντού».

Για το «κόστος» που προκύπτει από την πρόταση νόμου του Κόμματος, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ήταν ξεκάθαρη στην τοποθέτησή της: «Εμείς προτείνουμε ένα σύστημα προστασίας των ανέργων, ακριβώς γιατί είμαστε εναντίον της ανεργίας και ακριβώς επειδή παλεύουμε για δημιουργία προϋποθέσεων για πλήρη, σταθερή, κανονική απασχόληση. Θα ήθελα, όμως, να βάλω και μια άλλη παράμετρο. Ολα τα κόμματα στην Επιτροπή, κυρίως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - το ΠΑΣΟΚ εδώ το ξανάφερε, δεν ξέρω τι θα πει ο κ. Τσιτουρίδης στη δευτερολογία του - είπαν ότι πονάει κάπου η πρόταση, γιατί δεν έχει κοστολόγηση. Εμείς κοστολογούμε τις συνέπειες της ανεργίας, όχι μόνο στους ανέργους και στις οικογένειες, αλλά συνολικά στα λαϊκά στρώματα, διότι η ανεργία ρίχνει τον κατώτατο μισθό και έχει διάφορες άλλες πολύπλευρες κοινωνικές, πολιτιστικές και ηθικές συνέπειες.

Εμείς προτείνουμε ένα σύστημα προστασίας των ανέργων με υψηλό κόστος. Ποιος θα το πληρώσει; Το κράτος και η εργοδοσία, αυτοί που το δημιουργούν. Αδιαφορούμε. Και δεν εννοώ ότι αδιαφορούμε για το ποιος θα το πληρώσει, αλλά αδιαφορούμε για το κόστος που θα έχουν αυτοί. Εδώ είναι μια μεγάλη και ουσιαστική διαφορά μας από το ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και αυτοί που κατατάσσουν τον εαυτό τους στο κεντροαριστερό μπλοκ των προοδευτικών δυνάμεων λένε: "μα, αδιαφορείτε ότι το υψηλό κόστος θα μετακυλιστεί στις πλάτες των εργαζομένων"; Οχι, ξέρουμε ότι και ένα σεντ να κερδίσει ο εργαζόμενος, είτε με τη μορφή μισθού, είτε με τη μορφή σύνταξης, θα κοιτάξει το σύστημα γενικά, αλλά και η συγκεκριμένη κυβέρνηση, να το μετακυλήσει. Μα, με αυτή τη λογική πρέπει να πάψουμε να διεκδικούμε. Βεβαίως ξέρουμε ότι αυτό θα γίνει, αλλά τι να κάνουμε; Να πάψουμε να διεκδικούμε;

Ακριβώς, λοιπόν, αυτό είναι μέρος μιας γενικότερης πάλης, μιας γενικότερης σύγκρουσης και ρήξης, η οποία βεβαίως δε θα γίνει σε ένα βράδυ. Διαφορετικά, όμως, πρέπει να πάψουμε να διεκδικούμε. Κοιτάξτε τις αυξήσεις. Τι γίνεται μ' όσους ζητούν αναδιανομή; Ποιος την πληρώνει την αναδιανομή; Πάλι μετακυλίεται στον εργαζόμενο. Να, λοιπόν, ένα μεγάλο πρόβλημα».

Για την πολιτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ απέναντι στην ανεργία, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σημείωσε: «Εγώ δε θα σταθώ στις συνέπειες της ανεργίας, αλλά θα σταθώ στο εξής ζήτημα: Ναι, σήμερα και η Ευρωπαϊκή Ενωση και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θέλουν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα. Θέλουν, όμως, να το διαχειριστούν με έναν τρόπο που και δε θα το λύσουν, αλλά θα προσπαθήσουν όχι μόνο να μην έχουν πολιτικό κόστος - και το έκαναν και το κάνουν - αλλά θα χρησιμοποιήσουν την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ανεργίας με έναν τέτοιο τρόπο, που η συνολική αντιλαϊκή πολιτική υπέρ του κεφαλαίου θα προχωρεί πάρα πολύ καλά και με τη διαχείριση αυτού του προβλήματος. Και μπορεί από τη μια μεριά να σου δώσουν και από την άλλη να κερδίσουν πολιτικά σε δεκαπλάσιο βαθμό και κατά συνέπεια να κερδίσει και το κεφάλαιο. Και μ' αυτήν την έννοια, είναι διαφορετικό πράγμα.

Σήμερα, βγαίνει το ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα και λέει "176 ευρώ επίδομα στους εκπαιδευτικούς, 1.400 ευρώ κατώτατος μισθός στο δάσκαλο". Από πού θα το προτείνει τελικά, συζητιέται. Εμείς δεν έχουμε αντίρρηση να δοθούν 1.400 ευρώ στο δάσκαλο. Εμείς, αν θυμάμαι καλά, έχουμε προτείνει - ελπίζω να μην κάνω λάθος - 1.600 ευρώ στο δάσκαλο, αλλά οι διαφορές μας με το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ποσοτικές. Την ίδια ώρα, στήριξε τη σύμβαση 0,77 ευρώ για όλους τους υπόλοιπους εργατοϋπάλληλους. Επιλεκτική πολιτική σε κλάδο, με συγκεκριμένους σκοπούς και στόχους, συγκυριακούς, αντιδεξιό μέτωπο, τοπικές εκλογές.

Γατί το αίτημα των 176 ευρώ είναι ριζοσπαστικό αίτημα και δεν αναπαράγει την επιδοματολογία και αναπαράγει την επιδοματολογία το να πεις ότι ο άνεργος, ο οποίος κάνει τη δουλιά - δεν έχουμε εθελοντική ανεργία - πρέπει να πάρει ένα επίδομα στο 80% του κατώτατου μισθού του εργατοϋπάλληλου, πάνω στο οποίο εμείς βέβαια έχουμε αυξημένη απαίτηση; Αυτό είναι επιδοματολογία; Υπάρχει επιδοματολογία και επιδοματολογία.

Τα επιχειρήματα, λοιπόν, που έρχονται απέναντι στην πρόταση του Κόμματος, με συγχωρείτε, αλλά είναι σαθρά, όχι γιατί ενδεχομένως να μπορούσαμε να διατυπώσουμε ένα καλύτερο αίτημα - εγώ λέω να μπορούσαμε να έχουμε και ένα πρόσθετο αίτημα και μια καλύτερη διατύπωση κάπου, δεν είναι ευαγγέλιο η πρότασή μας - αλλά η κριτική που γίνεται, γίνεται από άλλη σκοπιά και όχι από τη σκοπιά της βελτίωσης μιας πρότασης που εγώ σας λέω ότι μπορεί να επιδέχεται βελτίωση και εμείς οι ίδιοι αύριο να βρούμε και μια άλλη πρόταση καλύτερη σε ένα θέμα».

Σε άλλο σημείο της τοποθέτησής της, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε: «Η πρότασή μας, λοιπόν, είναι ότι ζητάμε προστασία των ανέργων μέσα στις συνθήκες του συστήματος. Υπάρχουν κενά στα σχολεία, υπάρχουν κενά στα νοσοκομεία. Υπάρχουν μακροχρόνια κενά. Και αφήστε τώρα αυτά που λέγονται για το πότε θα γίνει ο ΑΣΕΠ για να καθορίσουμε εκείνο και το άλλο και δεν ξέρω τι άλλες διαδικασίες.

Υπάρχουν πραγματικά κενά που δε συνειδητοποιούνται. Καλλιτεχνική Παιδεία. Ακουσα κάπου ότι θα διοριστούν κάποιοι μουσικοί κλπ.. Φυσική αγωγή. Υπάρχουν θέσεις όπου δε διαπιστώνεται ότι υπάρχει ανάγκη να υπάρχουν δουλιές. Εμείς βεβαίως αυτά τα προτείνουμε. Δεν καθόμαστε παθητικά στο σοσιαλισμό. Βέβαια, μέσα σε συνθήκες με όρους πάλης, αλλά με καθαρή αμφισβήτηση όχι της Νέας Δημοκρατίας ή του ΠΑΣΟΚ, αλλά με καθαρή αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής. Ανεξάρτητα από το τι ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ ή η Νέα Δημοκρατία, ο Κλίντον ή ο Μπους υπάρχουν δυνατότητες απόσπασης κατακτήσεων».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε στη συνέχεια στην άποψη ότι οι επενδύσεις δημιουργούν θέσεις εργασίας και τόνισε: «Και για να τελειώσω εδώ, απευθύνομαι και στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα. Λένε ότι οι επενδύσεις δημιουργούν θέσεις εργασίας. Βέβαια. Πώς μπορείτε να επιβάλλετε στα μονοπώλια, στις πολυεθνικές, στους καπιταλιστές - πείτε το όπως θέλετε - να προσλάβουν τόσους και όχι τόσους; Οι άνθρωποι επενδύουν και θα χρησιμοποιήσουν το εργατικό δυναμικό που τους χρειάζεται για την κερδοφορία της επιχείρησής τους. Πώς μπορείτε να απαγορεύσετε σε κάποιον να κλείσει την επιχείρηση; Σου λέει "εγώ δεν έχω κέρδη". Επομένως, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία λένε "αύξηση των επενδύσεων, αύξηση της απασχόλησης" όμως και αύξηση των επενδύσεων μπορεί να έχουμε και μείωση της απασχόλησης.

Δεύτερον, υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ τους. Δε θα επιβιώσουν όλοι, κάποιοι θα κλείσουν. Εξαγορές, συγχωνεύσεις μειώνουν τις θέσεις εργασίας. Επίσης, οι νέες τεχνολογίες. Επομένως, δε λύνεται το πρόβλημα. Πλήρης σταθερή απασχόληση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες δεν πρόκειται να υπάρξει. Αρα, θα υπάρξει σύστημα προστασίας των ανέργων».

«Και έρχεται η άλλη πρόταση - συνέχισε η Αλέκα Παπαρήγα. Εγινε εδώ και από την πλευρά του εκπροσώπου του Συνασπισμού. Για τις δημόσιες επενδύσεις συμφωνούμε και εμείς. Λέμε για δημόσια έργα, αλλά σήμερα τα δημόσια έργα δε γίνονται από το κράτος. Γίνονται από τους ιδιώτες, με εργολαβίες, με όρους δουλεμπορίου. Και πού θα γίνουν δημόσια έργα; Στη Eurovision και τα Καζίνο; Βγήκε ο εκπρόσωπος του Καζίνο Λουτρακίου προχτές και λέει "έχουμε δημιουργήσει χίλιες θέσεις εργασίας". Τι λέτε; Τιμή μας και καμάρι μας για τις χίλιες θέσεις. Δεν υπάρχει λέει ανεργία στο Λουτράκι με το Καζίνο του Λουτρακίου. Μιλάμε για δημόσιες επενδύσεις, για έργα υποδομής κλπ.. Αλλα θα κρατήσουν 5 χρόνια και άλλα 10. Μετά;

Βεβαίως, τα έργα υποδομής πρέπει να ανανεώνονται. Υπάρχει, λοιπόν, στις σημερινές συνθήκες ένα τέτοιο ζήτημα. Αρα, σημαίνει εδώ σύγκρουση με τη λογική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και με όλη τη λογική ότι το κράτος δεν είναι εργοδότης, δεν είναι κατασκευαστής, δεν είναι επιχειρηματίας. Σύγκρουση με τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες. Δεν μπορεί να λένε να γίνουν δημόσιες επενδύσεις. Μα, δεν υπάρχει χώρος. Πού θα γίνουν; Εκεί που δεν πάει το κεφάλαιο. Δεύτερον, λέει ο χώρος της κοινωνικής οικονομίας. Ποια είναι η κοινωνική οικονομία; Η παιδεία, η υγεία, ο πολιτισμός, η προστασία της τρίτης ηλικίας, τα άτομα με ειδικές ανάγκες έγιναν κοινωνική οικονομία; Αυτοί οι χώροι, βεβαίως, έχουν ανάγκη θέσεων εργασίας, αλλά δεν παράγουν κέρδη, ή αυτοί οι τομείς καταλαμβάνονται σήμερα από τις μεγάλες εταιρείες. Πώς μπορείς να δημιουργήσεις θέσεις εργασίας; Τι μπορείς να δημιουργήσεις; Υποκατάστατα κοινωνικών υπηρεσιών με τις αλληλοβοήθειες κλπ., δηλαδή προσωρινή εργασία με ανειδίκευτο προσωπικό.

Για να ολοκληρώσω, όσο αναπτύσσετε και κάνετε επενδύσεις κλπ., τόσο ένα μέρος της αναντικατάστατης και πιο βασικής παραγωγικής δύναμης, της ανθρώπινης, θα καταστρέφεται. Και θα καταστρέφεται και μέσω της ανεργίας και μέσω της απασχόλησης. Θα έχουμε ετεροαπασχόληση κλπ.. Επομένως, εμείς επιμένουμε στο αμυντικό σύστημα προστασίας των ανέργων που το πληρώνουν κράτος και εργοδοσίες, ούτως ώστε η ανεργία να γίνεται όλο και λιγότερο παράγοντας γενικότερης πίεσης για τη μείωση των απαιτήσεων των εργαζομένων».

Καταλήγοντας η Αλ. Παπαρήγα απευθύνθηκε στα δύο κόμματα με αφορμή τις επικείμενες δημοτικές εκλογές και τόνισε: «Με την ευκαιρία, για ψαχτείτε Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Οργιο γίνεται τώρα, σύνδεσης του θέματος της ανεργίας με τις τοπικές εκλογές. Δεν υπάρχει δήμαρχος, νυν ή υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ ή της Νέας Δημοκρατίας, των κομμάτων εξουσίας δηλαδή, που δεν υπόσχεται μία θέση σε χίλιους. Αυτό μήπως δεν το έχετε δει; Μήπως δεν το παίρνετε χαμπάρι;».

Στο βασικό κυβερνητικό επιχείρημα ότι το κόστος της πρότασης του ΚΚΕ είναι μεγάλο και δεν μπορεί να καλυφθεί από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, εστίασε την παρέμβασή του ο βουλευτής του ΚΚΕ Αγγελος Τζέκης, σημειώνοντας ότι πρόκειται «περί μύθου».

Οπως χαρακτηριστικά είπε, «τόσο η σημερινή Κυβέρνηση όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, υπερηφανεύονται για την αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Αυτό σημαίνει, δηλαδή, ότι μέσα σ' ένα χρόνο έχει παραχθεί μεγάλος πλούτος, έχουμε μεγάλη ανάπτυξη στη χώρα μας. Αλλά την ίδια ώρα, όταν πρόκειται για τέτοια ζητήματα που ανακουφίζουν ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων που είναι άνεργοι, τότε λένε ότι δεν αντέχουν τα όρια της οικονομίας. Αντέχουν όμως γιατί αυτό τον πλούτο τον καρπώνονται οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι πλουτοκράτες, όπως εμείς τους ονομάζουμε. Αρα λοιπόν είναι πολιτική επιλογή μέσα από τις διάφορες κατευθύνσεις που έχεις και την πολιτική ιδεολογική σου ταυτότητα το ποιον θα ευνοήσεις».

Ο βουλευτής του ΚΚΕ αναφέρθηκε μάλιστα και σε συγκεκριμένες πτυχές της πρότασης που δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση αρνείται να τα υιοθετήσει. Χαρακτηριστικά ανέφερε πως «στο άρθρο 1 λέμε ότι πρέπει η αποζημίωση των εργατών και τεχνιτών που απολύονται να είναι ίδια με την αποζημίωση των υπαλλήλων. Υπάρχει κανένα κόστος του Κρατικού Προϋπολογισμού γι' αυτό; Οχι. Εδώ και ογδόντα έξι χρόνια κυβερνήσεις βενιζελικές, αντιβενιζελικές, κυβερνήσεις φιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές, κρατήσανε αυτή τη διαφορά γιατί έτσι όριζαν και ορίζουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Κανένα κόστος. Γιατί δεν προχωράτε λοιπόν;».

«Η ανεργία στη χώρα μας έχει πάρει χαρακτηριστικά κοινωνικής συμφοράς» σημείωσε στην ομιλία του ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Γκατζής. Μάλιστα, επισήμανε ότι η ανεργία ήταν «23%-24% στο πολεοδομικό συγκρότημα του Βόλου. Πώς βγαίνει τώρα η Καρδίτσα να έχει 27%, η Λάρισα 23%, τα Τρίκαλα 25% κλπ. - μιλάω για τη Θεσσαλία που γνωρίζω καλύτερα - στις άλλες περιοχές, στη Δυτική Μακεδονία και στην Ηπειρο, φθάνει στο 30% και ο μέσος όρος μειώνεται στο 9,5%;»!

Αναφερόμενος στις θέσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σημείωσε πως «είναι η λογική των δύο κομμάτων, ότι τα κέρδη των επιχειρήσεων θα φέρουν επενδύσεις, οι επενδύσεις θα φέρουν προσλήψεις, οι προσλήψεις θα μειώσουν την ανεργία. Καλό σκεπτικό! Ωραία ακούγεται και αποπροσανατολίζει και τον κόσμο. Για πείτε μου όμως, τι λέει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία για τις ανώνυμες εταιρείες, τις εισηγμένες επιχειρήσεις στο Χρηματιστήριο Αθηνών σχετικά με τα κέρδη και την πορεία το 2004 και την εργασία; Είπε ότι οι εισηγμένες εταιρείες κέρδισαν 70,5 δισεκατομμύρια ευρώ το 2004. Και θα περίμενε κανένας, με βάση τη λογική των δύο μεγάλων κομμάτων, να γίνουν επενδύσεις, να πάρουν προσωπικό, να αυξηθεί η απασχόληση κλπ. Απεναντίας, το ίδιο χρονικό διάστημα, κατά την ΕΣΥΕ, είχαμε 11.100 απολύσεις απ' αυτές τις ίδιες επιχειρήσεις». Οσον αφορά το κόστος για την ενίσχυση των ανέργων ο Νίκος Γκατζής θύμισε ότι «οι αυξήσεις στους εργαζόμενους ήταν 77 λεπτά του ευρώ φέτος και άλλο τόσο περίπου θα είναι και του χρόνου. Πόσα ήταν τα κέρδη των μεγαλοκαρχαριών, των μεγαλοεπιχειρήσεων; Εχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκώμενο ποσοστό. Είναι πρώτες στην Ευρώπη και δεύτερες σε όλο τον κόσμο σε ποσοστό κερδών. Οταν λέμε "φορολογήστε τους", τι κάνετε; Μειώνετε τη φορολογία. Μόνο 1 δισ. ευρώ περίπου χαρίσατε στις εισηγμένες και ανώνυμες εταιρείες με τη μείωση του φόρου από 35% σε 25%».

Motion Team

Ο Τάκης Τσιόγκας αναφέρθηκε εκτενώς στους κυβερνητικούς κομπασμούς, λέγοντας ευθέως ότι «αμφισβητούμε τα στοιχεία που παρουσιάζονται από τον ΟΑΕΔ και από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία για τη μείωση της ανεργίας», υποστηρίζοντας ότι όχι μόνον δε μειώνεται, αλλά αντίθετα αυξάνεται.

Στηρίζοντας την εκτίμηση αυτή, ανέφερε συγκεκριμένα παραδείγματα. Οπως είπε «ένας εργαζόμενος ακόμα και ένα μεροκάματο τη βδομάδα να κάνει δε θεωρείται άνεργος». Συνέχισε αναφερόμενος στα περίφημα σεμινάρια του ΟΑΕΔ καθώς και στα προγράμματα κατάρτισης, λέγοντας ότι «όσοι πάνε στα σεμινάρια για να κάνουν ένα σεμινάριο δύο μηνών πρέπει να παραδώσουν στον ΟΑΕΔ την κάρτα ανεργίας, άρα δε μετράνε σαν άνεργοι και αφαιρούνται. Επίσης, 55.000 σήμερα είναι σε κατάρτιση σε διάφορα προγράμματα τα οποία τα "ξεκοκαλίζουν" αυτοί που έχουν τα διάφορα ΚΕΚ και "καταρτίζουν" τους ανέργους. Ολοι αυτοί δε μετράνε στο γενικό ποσοστό ανεργίας. Επίσης έχουμε τα προγράμματα STAGE όπου είναι δεκάδες χιλιάδες νέα παιδιά που στο όνομα της ανεργίας τα στέλνουμε ως φθηνή εργατική δύναμη στους εργοδότες. Δεν πληρώνουν ούτε δραχμή οι εργοδότες από την τσέπη τους. Αυτά τα παιδιά παίρνουν από τον ΟΑΕΔ ένα φθηνό μεροκάματο, ανάλογα και με το πτυχίο που έχουν και οι εργοδότες δε βάζουν δραχμή από την τσέπη τους και αυτά τα παιδιά είναι χωρίς ένσημα. Εχουν μόνο ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όσο διάστημα είναι στο πρόγραμμα STAGE και δε μετράνε ως άνεργοι».

Ως μέσο αλλοίωσης των στοιχείων της ανεργίας λειτουργεί και η μερική απασχόληση, σημείωσε ο Τάκης Τσιόγκας, θυμίζοντας πως «το ΠΑΣΟΚ ψήφισε νόμο το καλοκαίρι του 2003 και πριν προλάβει να κλείσει χρόνος, επειδή έγιναν εκλογές, το Μάιο του 2004 η Νέα Δημοκρατία έφερε άλλον πανομοιότυπο νόμο. Εφερε καινούριο νόμο, πανομοιότυπο με το νόμο του ΠΑΣΟΚ και βεβαίως η μερική απασχόληση και στο δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα γιγαντώνεται καθημερινά και σ' αυτήν την περίπτωση μία θέση εργασίας μοιράζεται σε δύο και τρεις άνεργους».

Ο βουλευτής του ΚΚΕ αναφέρθηκε και σε «κρυφές» μορφές ανεργίας, όπως για παράδειγμα αυτή των αγροτών «που ξεκληρίζονται και θα ενταθεί το ξεκλήρισμα τα επόμενα χρόνια με την εφαρμογή της νέας ενδιάμεσης αναθεώρησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Εφόσον είναι ασφαλισμένοι στον ΟΓΑ, δεν τους γράφουν στον ΟΑΕΔ, δεν τους δίνουν κάρτα ανεργίας και μιλάμε για χιλιάδες νέους αγρότες που οδηγούνται στα αστικά κέντρα για να βρουν δουλιά. Αυτοί δε μετράνε». Τόνισε επίσης ότι «σε παραδοσιακούς κλάδους όπως είναι η κλωστοϋφαντουργία, ο ιματισμός, το δέρμα, αλλά και άλλοι κλάδοι όπου έμειναν άνεργοι κατά δεκάδες χιλιάδες, οι εργαζόμενοι που πήγαν και θεώρησαν ένα χρόνο, δύο χρόνια, τρία χρόνια την κάρτα ανεργίας στον ΟΑΕΔ, είδαν και απόειδαν, δουλιά δεν τους βρήκε ο ΟΑΕΔ και δεν ξαναπήγαν. Είναι και σε μια ηλικία και είναι ιδιαίτερα γυναίκες. Αυτοί δε μετράνε, δε φαίνονται σαν άνεργοι».

Αρθρο 1ο

Επιχειρήσεις και εκμεταλλεύσεις που υπάγονται στις περί της ασφαλίσεως ανεργίας διατάξεις του ΝΔ 2961/54 «περί συστάσεως Οργανισμού Απασχολήσεως και Ασφαλίσεως Ανεργίας» (σήμερα ΟΑΕΔ) σε περίπτωση καταγγελίας της σχέσης εργασίας των απασχολουμένων εργατών, τεχνιτών και υπηρετών, καταβάλλουν σε αυτούς την από τον Ν. 2112/20 προβλεπόμενη για υπαλλήλους αποζημίωση σε περίπτωση καταγγελίας της σύμβασης εργασίας.

Αρθρο 2ο

1. Οι εργαζόμενοι μετά τη με οιονδήποτε τρόπο λύση της εργασιακής τους σχέσης δικαιούνται, χωρίς περαιτέρω προϋποθέσεις, επίδομα ανεργίας, το οποίο ανέρχεται μηνιαίως σε ποσοστό 80% επί του βασικού μισθού, όπως αυτός καθορίζεται από την οικεία και ισχύουσα συλλογική ρύθμιση.

2. Το χρονικό διάστημα παραμονής τους στην ανεργία αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος, χωρίς καμία επιβάρυνσή τους.

3. Κατά το διάστημα παραμονής τους στην ανεργία δικαιούνται, αυτοί και τα μέλη των οικογενειών τους, δωρεάν και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Αρθρο 3ο

Ανεργοι που κατά τη λύση της εργασιακής τους σχέσης με καταγγελία εκ μέρους του εργοδότη τους ή εκ μέρους τους αλλά με υπαιτιότητα του εργοδότη τους, έχουν συμπληρώσει το 50ό έτος της ηλικίας τους και έχουν 4.050 μέρες ασφάλισης και εξακολουθούν να παραμένουν άνεργοι επί δύο έτη μετά τη λύση της εργασιακής τους σχέσης, δικαιούνται πλήρη σύνταξη από τους οικείους ασφαλιστικούς οργανισμούς κύριας και επικουρικής ασφάλισης.

Αρθρο 4ο

1. Για την εφαρμογή των διατάξεων της παρούσας, άνεργος θεωρείται αυτός που αναζητεί εργασία και αποδέχεται απασχόληση σε πλήρη και σταθερή εργασία που του προσφέρεται ή έστω σε εργασία με τους ίδιους ή παρεμφερείς τουλάχιστον όρους με τους οποίους απασχολούνταν στην τελευταία απασχόλησή του, στον ευρύτερο επαγγελματικό του κλάδο.

2. Ως εργασία στον ευρύτερο επαγγελματικό κλάδο θεωρείται εκείνη που εμπίπτει στην ομάδα επαγγελμάτων ή ειδικοτήτων ή εργασιών που ανάγονται στην τελευταία απασχόληση ή γνώση ή εμπειρία του ανέργου.

3. Παρεμφερείς θεωρούνται οι όροι που δεν έχουν σαν αποτέλεσμα τη μείωση των αποδοχών ή τη χειροτέρευση των συνθηκών παροχής της εργασίας.

Αρθρο 5ο

Από την έναρξη ισχύος του παρόντος καταργούνται οι διατάξεις που αντίκεινται καθ' οιονδήποτε τρόπο σ' αυτόν.

Αρθρο 6ο

Η ισχύς του νόμου αυτού αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.

H ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και η «ανάπτυξη» είναι το φάρμακο κατά της ανεργίας σύμφωνα με την τοποθέτηση του υπουργού Εργασίας Σάββα Τσιτουρίδη, ο οποίος για μια ακόμη φορά υποστήριξε ότι η πολιτική της κυβέρνησης οδήγησε στη μείωση της ανεργίας. Παρουσιάζοντας στοιχεία του ΟΑΕΔ, ο υπουργός επιχείρησε να πείσει για την «αποτελεσματικότητα» των ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο προωθούμενο Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης που θα αποτελέσει το «μαξιλαράκι» για τους άνεργους που βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης και θα συμβάλει στην παραπέρα συγκάλυψη της ανεργίας.

Αναφερόμενος στην πολιτική λογική της κυβέρνησης, ο υπουργός Εργασίας σημείωσε ότι «σε μια εποχή που η Ευρώπη και ο κόσμος προχωρά με ανοιχτά σύνορα, δεν είναι απλό ούτε εύκολες οι λύσεις στο να μπορέσεις να συνδυάσεις δύο πράγματα: να έχεις μια οικονομία υψηλής ανταγωνιστικότητας και συγχρόνως να διατηρήσεις ένα αξιακό και κοινωνικό μοντέλο, το οποίο διαμορφώθηκε σε προηγούμενες εποχές, όπου τα πράγματα ήταν ευκολότερα για την Ευρώπη, ή τουλάχιστον για το δυτικό κόσμο και όταν στις εποχές εκείνες άλλες κοινωνίες και άλλα κράτη σήκωσαν πολύ ψηλά τον πήχη του κοινωνικού τους μοντέλου». Τέλος, όσον αφορά το Ασφαλιστικό, ο Σάββας Τσιτουρίδης ομολόγησε εμμέσως τη νομοθετική σύμπνοια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ λέγοντας πως «υπάρχουν νόμοι οι οποίοι δεν έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα. Υπάρχουν πτυχές του νόμου του 1992 - αυτού που έμεινε ως "νόμος Σιούφα" - που είναι προς εφαρμογή. Υπάρχει όλος ο νόμος του 1999, ο "νόμος Παπαϊωάννου", που είναι προς εφαρμογή. Υπάρχει όλος ο νόμος του 2002, ο "νόμος Ρέππα", που είναι προς εφαρμογή».

Με επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, με πρώτο τον κοινοβουλευτικό του εκπρόσωπο Χ. Καστανίδη, προσπάθησαν να κρύψουν την επί της ουσίας ταύτισή τους με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία δεν κάνει τίποτα άλλο από το να συνεχίζει στα χνάρια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Ο Χ. Καστανίδης στην αρχή κιόλας της ομιλίας του είπε ότι η ταύτιση της πολιτικής των δύο μεγάλων κομμάτων είναι μια άποψη «την οποία το Κομμουνιστικό Κόμμα ακολουθεί διεθνώς και στο εσωτερικό εδώ και πάνω από 50 χρόνια». Εφτασε μάλιστα στο σημείο να ισχυριστεί ότι κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου (!) «οι σοσιαλιστικές απόψεις εταυτίζοντο με τον ανερχόμενο τότε φασισμό σύμφωνα με την άποψη της Τρίτης Διεθνούς», ενώ δεν παρέλειψε να πει ότι στις αρχές της δεκαετίας του '50 «το σύνθημα το οποίο έγινε ιστορικά γνωστό στον τόπο μας ήταν "τι Πλαστήρας, τι Παπάγος"».

Συνεχίζοντας την επίθεσή του, καταφέρθηκε και κατά της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, ισχυριζόμενος ότι «μονίμως αισθάνεται υποχρεωμένη να σχολιάζει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ χωρίς προηγουμένως να τον έχει κατανοήσει(!)», ενώ δεν παρέλειψε να πει απευθυνόμενος στους βουλευτές του ΚΚΕ πως «ξέρω ότι ενοχλείστε με το ΠΑΣΟΚ και δεν υπάρχει λόγος να το δείχνετε». Φυσικά, το απαραίτητο κερασάκι στην τούρτα ήταν η απαξιωτική αναφορά στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, με τον Χ. Καστανίδη να λέει ότι δε θα ήθελε να σχολιάσει «τα επιτεύγματα του καταρρεύσαντος υπαρκτού σοσιαλισμού μέσω του παραδείγματος του Τσουγκασβίλι (Στάλιν)».

Απάντηση βέβαια πήρε από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ Ο. Κολοζώφ. Αλλά και ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ στην πρόταση νόμου Α. Χωρέμης ισχυρίστηκε ότι «υπάρχει μία υπέρμετρη ευαισθησία του Κομμουνιστικού Κόμματος ως προς την αντιμετώπιση της ΝΔ» και είπε ότι «είναι ένα ζήτημα προβληματισμού όλων μας αυτή η διαφορά αντιμετώπισης της ΝΔ σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ»!

Βέβαια, επί της ουσίας της πρότασης οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ - ο αρχηγός των οποίων πρότεινε προεκλογικά από το Λαύριο την ανασφάλιστη εργασία των νέων ως λύση στην ανεργία - ήταν «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Ως λύση πρότειναν την εφαρμογή των νόμων του ΠΑΣΟΚ για την απασχόληση και τη σύνδεση με την κατάρτιση, νόμοι που όπως είναι γνωστό οδήγησαν στην εκτόξευση της ανεργίας και το χτύπημα αρκετών δικαιωμάτων.

Εκ μέρους του ΣΥΝ ο Γ. Δραγασάκης είπε μεν ότι ψηφίζει επί της αρχής την πρόταση νόμου, αλλά επανέφερε την πρόταση του κόμματός του για το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», που στην ουσία πρόκειται για την καθιέρωση ενός απλού «φιλοδωρήματος ελεημοσύνης». Κριτική άσκησε και για τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, λέγοντας ότι πρέπει να ασκηθεί πίεση για «απασχόληση με τη βοήθεια των δημοσίων επενδύσεων, με τη βοήθεια αυτού που ορισμένοι ονομάζουν "κοινωνική οικονομία"» δηλαδή στην ουσία την ημιαπασχόληση την οποία έχουν ήδη βιώσει αρκετοί απολυμένοι εργαζόμενοι.

«Με την πρόταση νόμου που κάνουμε, δε στοχεύουμε στην υλοποίηση του Προγράμματος του Κόμματός μας», επισήμανε στην παρέμβασή του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Ορέστης Κολοζώφ, προσθέτοντας ότι «σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε υπόψη μας αυτήν την πραγματικότητα που υπάρχει, αυτήν την αντεργατική πολιτική που ασκείται και να προτείνουμε μέσα στο πλαίσιο αυτού του συστήματος μέτρα για ανακούφιση των εργαζομένων. Ομως αν δεν υπάρξει αγώνας δε θα μπορέσουν ούτε αυτά τα μέτρα να υλοποιηθούν».

Αναφερόμενος συνολικά στο θέμα της ανεργίας ο Ορ. Κολοζώφ είπε πως «είναι πεποίθησή μας ότι η ανεργία δεν είναι δυνατόν να απαλειφθεί στα πλαίσια του σημερινού κοινωνικού συστήματος, του καπιταλιστικού συστήματος. Η ανεργία είναι σύμφυτη με το σύστημα αυτό. Αντίθετα, ένας από τους βασικούς κανόνες ανάπτυξης του καπιταλισμού είναι η ύπαρξη της ανεργίας που αξιοποιείται από το σύστημα για την καθήλωση του μεροκάματου και του μισθού στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα, έτσι ώστε να εκβιάζονται οι εργαζόμενοι και να περιορίζουν τις απαιτήσεις τους ή ακόμη και να μην προβάλουν καμία απαίτηση.

Θέλω να επισημάνω και να μην αμφισβητήσω το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις στις καπιταλιστικές χώρες ενδιαφέρονται για την ανεργία, δεν τους είναι αδιάφορη. Τη θέλουν την ανεργία και τη συγκρατούν σε εκείνα τα επίπεδα όπου και να εξυπηρετούν τους εργοδότες, αλλά και να μην την αφήνουν να παίρνει τέτοιες διαστάσεις που μπορεί να δημιουργήσουν πολιτικά προβλήματα σ' αυτόν που κυβερνάει. Επομένως, η προσπάθεια η δική μας για την προστασία των εργαζομένων στο ζήτημα της ανεργίας, είναι σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση από τις προσπάθειες που αναμφισβήτητα κάνει η κυβέρνηση για να μπορέσει να την κρατήσει στα πλαίσια εκείνα που συμφέρουν στο σύστημα.

Τέλος, απαντώντας στις επικρίσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ, Χ. Καστανίδη, ο Ορ. Κολοζώφ σημείωσε ότι «στη συνείδηση του ελληνικού λαού έχει περάσει το γεγονός ότι όντως τα δύο κόμματα ακολουθούν τον ίδιο βασικό δρόμο στους κεντρικούς άξονες της πολιτικής τους. Κι αν υπάρχει εκεί μία αδυναμία σήμερα στο κόμμα του ΠΑΣΟΚ να ασκήσει μία αντιπολίτευση που να του δίνει πόντους, είναι ακριβώς αυτό το ζήτημα, γιατί δεν μπορεί να ασκήσει κριτική στους βασικούς άξονες της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση».