Εχει σημασία η δράση μας να δέσει αυτές τις «ομάδες», να απασχολήσουν τα ζητήματα της Παιδείας.

Σχετικά με τους εκπαιδευτικούς

«Οι εκπαιδευτικοί συμμετέχουν στην "παραγωγή" μορφωμένων και ιδεολογικά προσανατολισμένων νέων. Διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της συνείδησης των νέων και από αυτή την άποψη αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα η ποσοτική και ποιοτική ενδυνάμωση του Κόμματος στο χώρο αυτό... οι εκπαιδευτικοί αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του βασικού ιδεολογικού μηχανισμού του καπιταλιστικού συστήματος. Εχουν άμεση σχέση με τη διαμόρφωση κοινωνικής και κατ' επέκταση πολιτικής συνείδησης».

Ακριβώς για το λόγο αυτό η δράση και η δουλιά των κομμουνιστών εκπαιδευτικών είναι ιδιαίτερα σημαντική και δύσκολη. Ο ιδεολογικός και πολιτικός εξοπλισμός των ΚΟΒ Παιδείας και των συντρόφων εκπαιδευτικών, η συστηματική και με επιμονή παρέμβασή μας, η σχεδιασμένη προσπάθεια αυτομόρφωσης, αλλά και η άμεση επαφή τους και βοήθεια στις ΟΒ μαθητών της ΚΝΕ έχουν ιδιαίτερη σημασία.

Οι κομμουνιστές εκπαιδευτικοί έχουν να παίξουν ενεργητικό ρόλο στη διαπαιδαγώγηση των νέων. Ας μην ξεχνάμε πόσο θυμούνται οι μαθητές τους εκπαιδευτικούς εκείνους που τους προσέγγιζαν με ειλικρίνεια, τους εξηγούσαν καθετί που τους προβλημάτιζε, τους άνοιγαν νέους δρόμους στη σκέψη τους, αποτελούσαν γι' αυτούς το παράδειγμα του αγωνιστή.

Πέρα από το ζήτημα του παραδείγματος στη στάση μας, είναι ζήτημα βαρύτητας η παρέμβασή μας στον κλάδο των εκπαιδευτικών (δημοσίου και ιδιωτικού) με 3 ζητήματα αιχμής:

1) Τη σύνδεση των εργασιακών τους ζητημάτων με το περιεχόμενο συνολικά της εκπαίδευσης και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

2) Τους υπεύθυνους.

3) Τη δική μας πρόταση για την Παιδεία και την ανάγκη για μια Λαϊκή Εξουσία.

Να αναδεικνύουμε στους εκπαιδευτικούς τη σοβαρότητα του ρόλου τους και την ευθύνη που έχουν να γυρίσουν την πλάτη σε ΝΔ -ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, να στηρίξουν ενεργά τη δική μας πρόταση.

Σχετικά με τους γονείς

Οταν μιλάμε για γονείς, εννοούμε τη λαϊκή οικογένεια, το σύνολο της εργατικής τάξης, που σήμερα στενάζει κάτω από τα οικονομικά βάρη και την αντιλαϊκή επίθεση του κεφαλαίου. Ομως, είναι ανάγκη να ανοίξουμε δουλιά για τα ζητήματα της παιδείας, χωρίς να μένουμε μόνο στο πόσο βαθιά βάζουν το χέρι στην τσέπη, αλλά σχετικά με τις εξελίξεις, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, το περιεχόμενο και τους στόχους της παρεχόμενης παιδείας, τι νέους θέλουν να διαμορφώσουν και ποιοι είναι οι αίτιοι της σημερινής κατάστασης.

Να απλώνεται όσο γίνεται περισσότερο η δική μας πρόταση για την παιδεία και σε ποια κοινωνία θα πραγματωθεί, να τονίζουμε ότι το θέμα της παιδείας των νέων, των παιδιών τους είναι υπόθεση πάλης και διεκδίκησης της ίδιας της λαϊκής οικογένειας. Το αίτημα για Ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο, 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση να είναι στην ημερήσια διάταξη των μαζικών φορέων με αγωνιστικό, ταξικό περιεχόμενο (σωματεία, συνδικάτα κτλ.). Να ενισχύσουμε τις πρωτοβουλίες και τις κοινές για αυτά τα ζητήματα. Ιδιαίτερα για τις ηλικίες 10-15... χρόνων να ανοιγόμαστε θαρραλέα στους γονείς ξεκινώντας από τη μικρή σύσκεψη, συζητώντας, προβληματίζοντας, αναδεικνύοντας την ανάγκη για δράση πάνω στα ζητήματα της παιδείας.

Σχετικά με τους μαθητές

Η προσπάθεια ιδεολογικής χειραγώγησης είναι μεγάλη και σχεδιασμένη με προσοχή. Ιδιαίτερα δίνεται βάρος στο ρόλο και στο χαρακτήρα της ΕΕ, στα ζητήματα ελευθερίας, δημοκρατίας, ελεύθερης βούλησης. Εντονη σύγχυση υπάρχει γύρω από το τι είναι αλήθεια (αντισοσιαλιστική και αντισοβιετική προπαγάνδα) και κυρίως πραγματική αλήθεια και το αν μπορεί να κατακτηθεί.

Παράλληλα αναπτύσσονται και προωθούνται ιδεολογήματα σε σχέση με «την κοινωνία των ευκαιριών», «ο έξυπνος και ο ικανός προκόβουν», έντονος είναι ο ανταγωνισμός, ο ρατσισμός, ο ατομικισμός κτλ.

Η ιδεολογική δραστηριότητα που προτείνεται από το κείμενο των Θέσεων είναι απολύτως απαραίτητη.

Στη δουλιά στο χώρο των μαθητών μπορούμε να σημειώσουμε τα εξής:

1) Τους νέους και ιδίως τους μαθητές τους κερδίζει το ζωντανό παράδειγμα της πρωτοπόρας, αγωνιστικής και ανυπότακτης στάσης ζωής.

2) Να ανοίξουμε το ζήτημα της ψυχαγωγίας, του πολιτισμού και του αθλητισμού. Η εμπειρία του Φεστιβάλ της ΚΝΕ με την ερασιτεχνική δημιουργία και η δουλιά που έχει ανοίξει μέχρι τώρα το Κόμμα μας να ενισχυθεί, να αναδειχτούν τα αιτήματα για καλλιτεχνική παιδεία και μαζικό λαϊκό αθλητισμό και στο επίπεδο της γειτονιάς, του δήμου και μέσα από τα Συμβούλια Νέων που μπαίνουν και στο Κείμενο των Θέσεων.

3) Οσο η ΚΝΕ βάζει στόχο τα μέλη της να είναι γνωστά και πρωτοπόρα στο χώρο τους, άλλο τόσο πρέπει να είναι και τα μέλη του Κόμματος στους ίδιους χώρους της νεολαίας, δηλαδή (για το χώρο της εκπαίδευσης) οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς μέσα και από τους συλλόγους γονέων κτλ. Να συναντιούνται στους αγώνες με τους νέους, να στηρίζουν τους αγώνες τους, να παίρνουν κοινές πρωτοβουλίες, να ανοίγουν δρόμους, να λύνουν ζητήματα.

Τέλος, η ΚΝΕ έχει ανάγκη τη βοήθεια του Κόμματος ιδεολογική και πολιτική, στην 3μηνη Πολιτική Εξόρμηση στα TEE και στην 6μηνη Καμπάνια για το μισθοφορικό στρατό.

Αραβανή Αίγλη

Εκπαιδευτικός

Ανοίγοντας το ζήτημα της νεολαίας, νομίζω πως έχουμε τόσα να πούμε και να συζητήσουμε, που σίγουρα μια προετοιμασία μηνών δεν μπορεί, παρά να είναι μόνον η αρχή για προβληματισμό, δράση και μελέτη. Είναι ελπιδοφόρο πως το Κόμμα σήμερα κρίνει πως έχει τη δυνατότητα να κοιτάξει σε βάθος τη σημερινή κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί για ό,τι αφορά τη νεολαία και το κίνημά της.

Οι μηχανισμοί προπαγάνδας και ιδεολογικής παρέμβασης του κεφαλαίου σήμερα, 15 χρόνια μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ, συνειδητά ή ασυνείδητα, παίρνουν χαρακτηριστικά σταθερά. Οσο ο σοσιαλισμός ήταν ζωντανή πραγματικότητα, έκρυβαν την αλήθεια. Σήμερα, τη διαστρεβλώνουν και ξαναγράφουν την Ιστορία. Στη θέση της επιστήμης και της αντικειμενικής πραγματικότητας, σπέρνουν την ανασφάλεια και το σκοταδισμό. Ο κατακερματισμός των κλάδων της επιστήμης, εκτός από την παραγωγή εργατικού δυναμικού στα καλούπια των αναγκών της κερδοφορίας, εξυπηρετεί και αυτόν το σκοπό. Από αυτήν την πλευρά η εκλαΐκευση της κοσμοθεωρίας του μαρξισμού - λενινισμού και η πλατιά διάδοσή της στη μάζα της νεολαίας είναι μια αναγκαιότητα και μια ευθύνη, που πρέπει να σηκώσει το Κομμουνιστικό Κόμμα και η ΚΝΕ.

Η παρέμβαση της Σπουδάζουοας, με τη βοήθεια και την καθοδήγηση του Κόμματος, πρέπει να ενισχυθεί. Να δοθεί ένας προσανατολισμός τέτοιος και να εξετάσουμε τρόπους και μεθόδους - όπως οι μαρξιστικές ομάδες - που θα 'χουν τη δυνατότητα να αντιπαλέψουν και να φρενάρουν τη χειραγώγηση των επιστημών, τη διαστρέβλωσή τους. Τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχουν αυτές οι ομάδες; Αυτό νομίζω πως μπορούμε να το δούμε ανά χώρο. Μια τέτοια ομάδα στους χώρους του πανεπιστημίου μπορεί να περιλαμβάνει ομάδες μελέτης της Ιστορίας, ομάδες Πολιτικής Οικονομίας, ομάδες Φιλοσοφίας. Σε ένα βάθος χρόνου, μπορεί να γίνει δυνατή και η βοήθεια από τη Σπουδάζουσα KNE προς τους εργαζόμενους, ίσως με την παρουσίαση μαθημάτων ή την κοινή μελέτη. Αυτό θα δώσει και τη δυνατότητα στους αυριανούς επιστήμονες να συνδέσουν το αντικείμενό τους με την πραγματικότητα - κάτι, που προσπαθούν να αποφύγουν οι δυνάμεις του κεφαλαίου και να επιβεβαιώσουν έτσι το μαρξισμό και ίσως να εμβαθύνουν. Απ' την πλευρά των νέων εργαζόμενων, αυτό θα λειτουργήσει ενισχυτικά, φέρνοντας πιο κοντά, στη νομοτελειακή κίνηση της κοινωνίας και τον ιστορικό ρόλο της εργατικής τάξης, τα στρώματα αυτά που οι ταξικοί φραγμοί αποκόβουν από την επιστημονική γνώση. Ιδιαίτερο βάρος πρέπει να δοθεί στους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές. Να τους φέρουμε σε επαφή με την KOMEΠ, τα «Θέματα Παιδείας». Να κάνουμε γνωστή τη «Σύγχρονη Εποχή» και τις εκδόσεις της στα πανεπιστήμια.

Ισχυρό μέσο προπαγάνδας είναι και ο κινηματογράφος. Σαν μέσο ψυχαγωγίας, ξαναγνωρίζει μια άνθηση τα τελευταία χρόνια όπου οι νέες τεχνολογίες (DVDας πούμε) έγιναν προσιτά, στο μεγαλύτερο κομμάτι του λαού. Εως και τη δεκαετία του '70, παρά τη βιομηχανία του Χόλιγουντ υπήρχαν ρεύματα και τάσεις, που στο επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης αμφισβητούσαν, έθεταν ερωτήματα, παρουσίαζαν την πραγματικότητα. Τα τελευταία χρόνια, είναι λίγες οι τάσεις αυτές και είναι ελάχιστες αυτές που φτάνουν στις αίθουσες των πολυεθνικών - πολυκινηματογράφων. Η ιδεολογική παρέμβαση, τα ιδεολογήματα που αναπαράγουν αυτά τα χολιγουντιανά τερατουργήματα είναι τεράστια και πολύ καλοδουλεμένα! Ο ατομικισμός, ο τυχοδιωκτισμός, ο ιδεαλισμός σε κάθε μορφή του! Παρουσιάζουν τη φύση σαν δύναμη Θεού, ανεξέλεγκτη και παντοδύναμη, διαστρεβλώνουν την Ιστορία, αθωώνουν στη συνείδηση της νεολαίας τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, προβάλλοντας τη βία, αναπαράγουν τη λογική της υποταγής και της συναίνεσης. Η επιστήμη αναπτύσσεται επειδή υπάρχει στρατός, το κεφάλαιο και η εκμετάλλευση δε βρίσκονται πουθενά ή το πολύ πολύ είναι αθώοι συνένοχοι. Δε φταίει ο τρόπος παραγωγής, αλλά ο σατανικός πλούσιος. Υπάρχει ένα τέτοιο πρότυπο σε κάθε αμερικάνικη ταινία. Η ΕΕ έχει δώσει και αυτή μία παρόμοια κατεύθυνση στις ευρωπαϊκές παραγωγές.

Στον αντίποδα πρέπει να δούμε τι μπορούμε να προβάλλουμε από τα μέσα που διαθέτουμε. Τον «902», το «Ριζοσπάστη», τον «Οδηγητή». Υπήρξε σοβιετικός κινηματογράφος που παρά τις αδυναμίες του δεν πρέπει να ξεχαστεί. Υπήρξε τηλεόραση. Αυτά νομίζω ότι πρέπει να τα προβάλλουμε σαν αντιπαράδειγμα. Επίσης πρέπει να ενισχύσουμε την προσπάθεια που κάνουν νέοι δημιουργοί, στα πλαίσια συγκρότησης - ενίσχυσης του ΑΑΔΜ. Η αντίληψη περί «κουλτουριάρικου» κινηματογράφου και τέχνης για τους λίγους είναι λάθος. Το βαφτίζουν έτσι αυτές οι δυνάμεις που θέλουν το λαό και τη νεολαία αμόρφωτους, πειθαρχημένους, στρατιωτάκια για τις μηχανές τους! Ο «902» μπορεί να αναπτυχθεί στα πρότυπα των αστικών μέσων (τεχνολογίες, διάρθρωση προγράμματος, εκπομπές), για να είναι πιο προσιτός σε μεγαλύτερα τμήματα της νεολαίας. Να προβάλλει ταινίες, να γυρίσει ντοκιμαντέρ. Ο «Οδηγητής» πρέπει να στηριχτεί και από το «Ριζοσπάστη» και από το Κόμμα σε ό,τι αφορά στο περιεχόμενο, στη διακίνηση. Να κάνει μια καλύτερη μελέτη το ΚΚΕ με τη βοήθεια πανεπιστημιακών, για τις επιπτώσεις, τους τρόπους που παρεμβαίνει ιδεολογικά ο κινηματογράφος, η τηλεόραση στους νέους, καθώς και τα Ιντερνετ - καφέ, οι νέες τεχνολογίες, με σκοπό και να συζητηθεί και να εξετάσουμε και τρόπους παρέμβασης. Το άρθρο του Λιόση στην τελευταία ΚΟΜΕΠ είναι μια καλή αρχή.

Μια καλύτερη προσέγγιση ίσως πρέπει να γίνει και στο θέμα των ναρκωτικών. Σε κάποια τμήματα της νεολαίας, καλλιεργείται ένα πρότυπο και μια στάση ζωής τέτοια, που δημιουργεί μια προδιάθεση προς αυτά. Η ναρκω-κουλτούρα και η κουλτούρα του αλκοόλ μπορεί να μην έχουν ενεργό ρόλο στη συγκρότηση μιας συνείδησης, αλλά μπορούν να τη φρενάρουν. Σε μεγάλο κομμάτι των νέων, το χασίς είναι απενοχοποιημένο, είναι κάτι φυσικό και λογικό να συμβαίνει και συνοδεύεται και από μια στάση ζωής, που αναπαράγει κάθε αστικό πρότυπο και ιδεολόγημα που κατευθύνει την αντίδραση σε κανάλια ανώδυνα για το κεφάλαιο.

Τέλος, νομίζω πως πρέπει να δοθεί ένας προσανατολισμός τέτοιος, ώστε η ΚΝΕ να γίνει φορέας της ιστορίας του Κόμματος, των κατακτήσεων του λαού μας έως σήμερα. Να πάρουμε το παράδειγμα, από την πορεία 9 δεκαετιών, να συγκεντρώσουμε την πείρα του κινήματος. Η δύναμη του παραδείγματος ασκεί επιρροή στη νεολαία μερικές φορές μεγαλύτερη και από την καθημερινή πείρα και δράση. Μπορούν να αξιοποιηθούν τα αρχεία του Κόμματος, να γίνουν διαλέξεις, συζητήσεις από παλαιότερα στελέχη, μέλη, συνδικαλιστές. Σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας, έχουν ματώσει κομμουνιστές, την ιστορία τους πρέπει και μπορούμε να τη μάθουμε και να τη μελετήσουμε. Η επαφή με την ιστορία του ΚΚΕ θα ενισχύσει το ρεύμα αυτομόρφωσης, θα σπάσει αντιλήψεις που καλλιεργεί το σύστημα και μπορεί να γίνει καθημερινά ο φάρος προς τον τελικό μας στόχο, την κατάργηση της εκμετάλλευσης και την ανατροπή του καπιταλισμού, προς το νέο κόσμο, το Σοσιαλισμό!

Δημήτρης Σκαράκης, ΟΒ Μαθηματικού

Σπουδάζουσα KNE Παν/μίου Ιωαννίνων

Μέλος ΝΣ Σπουδάζουσας Ιωαννίνων της ΚΝΕ

Θα ξεκινήσω από το προσωπικό μου βίωμα πριν ενταχθώ στις γραμμές του Κόμματος και κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής μου δραστηριότητας (περιοδεύων αντιπρόσωπος), σ' ένα από τα ταξίδια μου, αν θυμάμαι καλά νομίζω πως ήταν στο Αγρίνιο, είδα στο δρόμο σ' ένα πανέρι μεταξύ άλλων και το «Πώς δενότανε τ' ατσάλι», και για να έχω κάτι να διαβάζω τα βράδια εκτός από τον «Ρ», τον διάβαζα καθημερινά πριν γίνω μέλος του Κόμματος, τ' αγόρασα και σε πέντε έξι βράδια το διάβασα. Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση, ποιο, η διάθεση για προσφορά του συγγραφέα, στην κοινή μας υπόθεση, δηλαδή τη νίκη της επανάστασης και την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας.

Δεν ξέρω, αν δεν είχα διαβάσει αυτό το βιβλίο, αν θα είχα γίνει μέλος του Κόμματος. Τόσο πολύ με είχε συγκινήσει και προβληματίσει. Αυτά γίνονταν στα τέλη της δεκαετίας του '70.

Ακόμη και σήμερα, όταν θέλω να προσφέρω κάποιο δώρο κι ανάλογα με την ηλικία, προσφέρω αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο.

Προτού εγκατασταθώ εδώ στη Φθιώτιδα και κατά τη διάρκεια της δραστηριότητάς μου στην Αθήνα, αναφέρομαι στη μετά το '90 εποχή, ένας στους τρεις ανθρώπους που γνώριζα, μου ομολογούσαν ότι είχαν περάσει από την ΚΝΕ, ιδιαίτερα τη δεκαετία '75-'85. Τι έφταιξε και δεν έμεινε κανείς ή σχεδόν κανείς, από εκείνες τις ηλικίες; Μπορεί ν' αραδιάσουμε δεκάδες αιτίες και δικαιολογίες, αλλά μια είναι η κύρια αιτία, που όλοι αυτοί οι σύντροφοι και συντρόφισσες έφυγαν. Είναι ότι δεν είχαν εμπεδώσει τη θεωρία μας, δεν είχαν γίνει πραγματικοί επαναστάτες, ήσαν αυτό που λέμε αυθόρμητο, έμειναν δυο τρία χρόνια και μετά σπίτι τους, δεν τους μαγνήτισε κάτι ουσιαστικά δυνατό, κάτι που να τους συνεπάρει το νου και την καρδιά.

Αν είχε γίνει αυτό, παρά τις αντιξοότητες που ακολούθησαν, οι μισοί τουλάχιστον θα είχαν μείνει.

Μετά απ' όλα αυτά που λέω πιο πάνω, βγάζω το συμπέρασμα και λέω ότι ο αφισοκολλητής δε γίνεται επαναστάτης, ο επαναστάτης γίνεται αφισοκολλητής και όχι μόνον.

Τονίζω και εγώ με τη σειρά μου πόσο σημαντικό ζήτημα είναι η γνώση για εμάς τους κομμουνιστές, ιδιαίτερα για τους νέους που δείχνουν πελαγωμένοι.

Ολο το Κόμμα, εκτός των άλλων υποχρεώσεων που έχει εκ των πραγμάτων, να επωμιστεί και αυτό, να ΜΕΤΑΔΩΣΕΙ τη γνώση στους νέους.

Ν' ανοίξουν τα γραφεία των ΚΟΒ, της ΚΟΑ, οι πρωτεύουσες των νομών, η αίθουσα συνεδρίων του Περισσού, ανάλογα με τη βαρύτητα και τη σημασία του κάθε επιμέρους μαθήματος με κύκλους στην Πολιτική Οικονομία, στη Φιλοσοφία, στην ιδεολογία, στην πολιτική κλπ. Είναι θέματα που δεν τελειώνουν σε τρεις μήνες ή σ' ένα χρόνο (ξέχασα την Ιστορία), ακόμη για ποίηση, θέατρο, κινηματογράφο, μουσική, διαβάζω Μπρεχτ και δεν τον καταλαβαίνω, διαβάζω Μαγιακόφσκι και δεν τον καταλαβαίνω, αλήθεια πόσα ακόμη μένουν να μάθουμε.

Πριν από ένα μήνα είχαμε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Πόσο χάρηκα που είδα αυτά τα ζωντανά και ξύπνια μουτράκια να γεμίζουν τους διάφορους χώρους. Και αυθόρμητα είπα μέσα μου, Γιώργο, να οι αυριανοί επαναστάτες, να αυτοί που θα κάνουν κόκκινη την οικουμένη. Θα είναι κρίμα και δε θα μας το συγχωρήσει η Ιστορία, αν αφήσουμε και χαθεί και αυτή η γενιά.

Το Κόμμα να γίνει ένα μεγάλο ανοιχτό Πανεπιστήμιο, που θα βγάλει συνειδητούς επαναστάτες.

Με αφορμή ετούτο το σημείωμα, μου δίδεται η δυνατότητα να διατυπώσω μια σκέψη, που με τριβελίζει εδώ και κάποια χρόνια, την έχω εκμυστηρευτεί στη σ. τη Δώρα.

Είμαστε σε μια εποχή άκρατου ιδεαλισμού, ακόμη και ο Μπους μιλάει με τον θεό (εκτός από τον Χριστόδουλο).

Ολες οι θρησκείες παραληρούν.

Θρησκευτικές και παραθρησκευτικές οργανώσεις και αιρέσεις επί αιρέσεων κηρύττουν το λόγο του εκάστοτε θεού και προσηλυτίζουν κόσμο.

Μαγείες άσπρες, μαύρες, πράσινες, κόκκινες, φλιντζανούδες, χαρτορίχτρες, αστρολόγοι, μαζί και οι έμποροι ναρκωτικών, έχουν πέσει σαν λάμιες πάνω στην ευάλωτη νεολαία και της πίνουν το αίμα.

Εχουμε χρέος εμείς σαν κομμουνιστές, αφού η πολιτεία βολεύεται με τέτοιου είδους φαινόμενα, που προάγουν την εξάρτηση των ατόμων, είτε θεός είναι αυτό, είτε ναρκωτικό, είτε ωροσκόπος, είτε μαγεία, να αποκαλύψουμε την αλήθεια.

ΠΩΣ; Συγκεντρώνοντας από τη μια όλη τη βιβλιογραφία, ελληνική και ξένη, Κορδάτος, Κάουτσκι, Σαγκάν και τόσοι άλλοι, από τους αρχαίους υλιστές φιλοσόφους μέχρι σήμερα και βεβαίως Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν και από την άλλη τις γραφές όλων των θρησκειών, χριστιανικές, μωαμεθανικές, βραχμανικές και άλλες να αντιπαρατεθούν και να ξετιναχτούν σελίδα τη σελίδα, ν' αποδειχθεί ότι όλα αυτά είναι ένα μεγάλο ψέμα και μια μεγάλη ουτοπία, απάτη θα έλεγα καλύτερα.

Οπως ο Μαρξ έδωσε μια οριστική και τελεσίδικη απάντηση με το «Κεφάλαιο» μεταξύ εργασίας - αμοιβής - υπεραξίας. Ετσι, και με αυτό το φιλόδοξο σχέδιο, να δοθεί μία οριστική και τελεσίδικη απάντηση στο δίλημμα λόγος ή ύλη. (Νομίζω ότι μπαίνουν στα χωράφια του ΚΚΕ).

Γιώργος Χρ. Πετρόπουλος

Πράγματι, όλα όσα αναφέρονται, στον πρόλογο για τη «Φυσική Αγωγή και τον αθλητισμό», στη σελίδα 41 των Θέσεων, είναι σωστά.

Είναι γεγονός ότι ο αθλητισμός, ιδιαίτερα σήμερα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά, οικονομικά και, βέβαια, πολιτικά ζητήματα. Δισεκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο ασχολούνται και ζουν από αυτόν. Και ενώ όλα αυτά είναι γνωστά, η απορία μου είναι, γιατί μέχρι σήμερα το ΚΚΕ δεν έχει ακόμα ασχοληθεί σοβαρά με ένα τόσο μεγάλο ζήτημα, που θα έπρεπε πριν πολύ καιρό να έχει ενταχθεί στα αιτήματα του λαϊκού κινήματος και της Νεολαίας όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Ανεργία κλπ. Πολύ φοβάμαι ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το Κόμμα εξακολουθεί, και λυπάμαι που το λέω αυτό, να μην έχει καλές σχέσεις με τον Αθλητισμό, γιατί δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι, ενώ ο αθλητισμός έχει εξελιχθεί, όχι μόνο στη χώρα μας, σε πρωτεύον ζήτημα, κάτι που τη δεκαετία του '80 είχε επισημανθεί ότι θα συμβεί, φτάσαμε εν έτει 2005 να μην έχουμε τεκμηριωμένες θέσεις για όλο το φάσμα του Αθλητισμού. Οι μεμονωμένες απόψεις που αφορούν κυρίως το ποδόσφαιρο, λες και είναι ποτέ δυνατό να απομονώσει κανείς ένα άθλημα από το συνολικό πραγματικό κομμάτι, που λέγεται αθλητισμός και να δώσει λύσεις, πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι δε βοηθάνε. Τα προβλήματα του αθλητισμού είναι ενιαία. Η χώρα μας δυστυχώς, ιδιαίτερα στο χώρο αυτό, έχει μείνει πολύ πίσω, έναντι, π.χ., των άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Προβλήματα όπως η υλικοτεχνική υποδομή, γυμναστές, προπονητές, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στις άλλες χώρες έχουν λυθεί από χρόνια. Με το να καταγγέλλουμε λοιπόν συνέχεια ότι είμαστε ενάντια στην εμπορευματοποίηση, όταν ο πρωταθλητισμός από τη φύση του είναι εμπορευματοποιημένος, δεν οδηγεί πουθενά.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποίησαν κατά τρόπο βάναυσο και ανήθικο το χώρο, με μοναδικό σκοπό το κομματικό τους όφελος, και κάτι ακόμα, ποτέ μέχρι σήμερα δεν παρουσίασαν ένα συνολικό πρόγραμμα για τον αθλητισμό.

Το ΚΚΕ έχει υποχρέωση να συγκροτήσει ομάδα επιστημόνων, η οποία θα μελετήσει το φαινόμενο Αθλητισμός και να δώσει τεκμηριωμένες θέσεις.

Οι κομμουνιστές, κύρια η ΚΝΕ χρειάζεται να έχει έναν «μπούσουλα» για να μπορεί να παλέψει και να διεκδικήσει έναν άλλο αθλητισμό.

Ν. Γεωργόπουλος

α. Είναι ταξικό, αφού με την όλη λειτουργία του, τους θεσμούς, τα προγράμματα σπουδών, τα ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια, τις εξετάσεις και τον κατανεμητικό του ρόλο, συμβάλλει στην αναπαραγωγή της ταξικής δομής της κοινωνίας, παρά την όποια κοινωνική - εκπαιδευτική κινητικότητα.

Τα παιδιά των εργατικών και λαϊκών οικογενειών στη μεγάλη τους πλειοψηφία εκπαιδεύονται για να γίνουν εργάτες και υπάλληλοι, να έχουν στο σύστημα της κοινωνικής παραγωγής εκτελεστικό ρόλο. Ενώ τα παιδιά της αστικής τάξης και άλλων εύπορων οικογενειών για να διευθύνουν.

Η επιταγή κι αυτού του αστικού συντάγματος για «ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση» κουρελιάζεται κυριολεκτικά στην πράξη.

β. Βρίσκεται σε κρίση επειδή συνδέεται και εξυπηρετεί όλο και πιο στενά τις ανάγκες των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, τις ανάγκες του καπιταλιστικού κοινωνικού καταμερισμού εργασίας.

Θα ρωτήσουν οι απολογητές: Η εκπαίδευση να μη συνδέεται με την «παραγωγή και την κοινωνία»; Πώς θα βρίσκουν δουλιά οι νέοι και πώς στελέχη και προσωπικό οι επιχειρήσεις, οι υπηρεσίες και το κράτος; Μόνο βέβαια που οι ανάγκες και τα συμφέροντα των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και του αστικού κράτους είναι στενά. Η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι στενή και δε χωράει όλους τους νέους, που έχουν ήδη ανεργία 25%. Είναι επίσης και στρεβλή, αφού δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες του λαού, της νεολαίας και της κοινωνικής εξέλιξης. Πλεονάζουν για παράδειγμα τα πάσης φύσεως καταναλωτικά προϊόντα και πολιτιστικά υποπροϊόντα, ενώ μεγαλώνει η φτώχεια, ενώ υποβαθμίζεται όλο και περισσότερο η δημόσια Παιδεία και Υγεία, το περιβάλλον, η Κοινωνική Πρόνοια, η εκπαίδευση των ΑμΕΑ, ο πολιτισμός, ο λαϊκός αθλητισμός, η γνήσια τέχνη. Πλεονάζουν επίσης, στα πλαίσια του καπιταλιστικού κοινωνικού καταμερισμού εργασίας, τα ΝΑΤΟικά οπλικά συστήματα, οι χωροφύλακες, αγροφύλακες, συνοροφύλακες, μισθοφόροι, η δημοτική αστυνομία, η αντι«τρομοκρατική», οι Ζητάδες, οι σεκιουριτάδες, οι ιδιωτικοί αστυνομικοί, οι φουσκωτοί, οι καμεροχαφιέδες κλπ.

Και το κυριότερο πριν από τον κοινωνικό (επαγγελματικό) καταμερισμό εργασίας υπάρχει ο άνθρωπος, που έχει ανάγκη από ολόπλευρη και σφαιρική ανάπτυξη της προσωπικότητας και αφομοίωση κοινωνικών - ηθικών κριτηρίων, που χρειάζεται την επιστημονική γνώση για να κατανοεί τον κόσμο, να μπορεί να κάνει ελεύθερα επιλογές για να τον αλλάξει. Να μπορεί να προσανατολίζεται στη ζωή, για να γίνει μαζί με τους άλλους «υποκείμενο» της κοινωνικής εξέλιξης.

Γι' αυτά τα τελευταία δε δίνουν δεκάρα, φυσικά, οι δυνάμεις της αγοράς, η ΕΕ των μονοπωλίων, η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΝ κάνει πως δεν καταλαβαίνει και συντάσσεται... κριτικά με την κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική.

Παράλληλα, το εκπαιδευτικό σύστημα όλο και λιγότερο έχει την ικανότητα να αφομοιώνει τη νέα γνώση που φέρνει η ανάπτυξη της επιστήμης - τεχνολογίας.

γ. Η κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος εκδηλώνεται με δραματικό τρόπο και στο ίδιο το περιεχόμενο της Παιδείας.

Η εκπαίδευση προσφέρει «ακριβοπληρωμένη αμάθεια»; Τότε πώς λειτουργεί η οικονομία και το κράτος στον καπιταλισμό, πώς αναπτύσσεται η επιστήμη, η διαστημική, η μικροηλεκτρονική, η βιοτεχνολογία; Πώς γίνονται τα μεγάλα έργα; Με αμαθείς; Το σωστό είναι να πούμε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα του καπιταλισμού προσφέρει τόση και τέτοια μόρφωση που αντιστοιχεί στις ανάγκες του (ταξικού) κοινωνικού καταμερισμού εργασίας, για να λειτουργήσει και ν' αναπτυχθεί το «Σύστημα».

Η αστική τάξη, ιδιαίτερα κατά τον 20ό αι. και στις μέρες μας, έχει συμβιβαστεί με τη διεύρυνση της μόρφωσης των μαζών, γιατί αυτό απαιτεί η σύνθετη τεχνολογία της παραγωγής, η επιστημονική - τεχνική επανάσταση και οι νέες τεχνολογίες.

Η αστική τάξη προσφέρει στο λαό και στη νεολαία τόση και τέτοια μόρφωση που αντιστοιχεί, φυσικά, στα ταξικά της συμφέροντα και όχι τη μόρφωση που πραγματικά έχει ανάγκη ο λαός, η νεολαία και η κοινωνία για ν' αναπτυχθεί, σύμφωνα με τις δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η επιστήμη - τεχνολογία. Και δω βρίσκεται το πρόβλημα «Η αστική τάξη μέσα από τη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος προστατεύει από τη μια μεριά τα προνόμια τα δικά της και από την άλλη, ληστεύει την εργατική τάξη, όχι μόνο οικονομικά με την ιδιοποίηση της απλήρωτης εργασίας των εργατών, αλλά και πνευματικά περιορίζοντας και φτωχαίνοντας τις πνευματικές τους ανάγκες, εξαγοράζοντας και προσελκύοντας με το μέρος της ένα μέρος των πνευματικών δυνάμεων της εργατικής τάξης» (Λένιν).

Τον Οδυσσέα Τσενάι, τον προικισμένο Αλβανό μαθητή στη Θεσσαλονίκη, που δεν τον άφηναν να σηκώσει την ελληνική σημαία, τον πήρε με υποτροφία, πανεπιστήμιο της Αμερικής...

Στον τομέα των θετικών επιστημών το εκπαιδευτικό σύστημα (Πρωτοβάθμια - Δευτεροβάθμια - Τριτοβάθμια Εκπαίδευση) προσφέρει μια γνώση, αλλά με τέτοια διαίρεση, δομή και οργάνωση της διδακτέας ύλης σε κάθε μάθημα, ώστε ο μαθητής -φοιτητής να μαθαίνει ιδιότητες της ύλης και νόμους της φύσης, να μαθαίνει για το σύμπαν και τη βιολογική ύπαρξη του ανθρώπου, αλλά να μη συνειδητοποιεί φιλοσοφικά την υλικότητα του κόσμου και να υιοθετεί τον ιδεαλισμό και τη μεταφυσική αντίληψη.

Πρόκειται για μια διάσπαση (κατακερματισμός) του γνωστικού αντικειμένου με τέτοιον τρόπο, με τέτοια κενά και αποσιωπήσεις, ώστε να σχηματίζεται σ' ένα δεύτερο επίπεδο, φιλοσοφικό, μέσα από τη γνώση των θετικών επιστημών η κοσμοαντίληψη της αστικής τάξης, να αναπαράγεται δηλαδή η αστική ιδεολογία, για να εξασφαλίζεται μαζί με τη δύναμη του κράτους η πολιτική κυριαρχία της άρχουσας τάξης.

Για παράδειγμα: ο Β. Χάιζενμπεργκ, που είχε ασχοληθεί με τη μηχανική του κβάντα, την ατομική φυσική και τη θεωρία των «στοιχειακών σωματιδίων» («πεδίο», «αυτενέργεια»), στο επίπεδο της φυσικής πειραματικής επιστήμης, στις ειδικές έρευνες, δικαιώνει στην ουσία την υλιστική άποψη για τη φύση. Στις διαλέξεις του όμως σε φιλοσοφικά ζητήματα της θεωρητικής φυσικής δεν παραδεχόταν την ανεξάρτητη από την ανθρώπινη συνείδηση φυσική πραγματικότητα με την παρατήρηση και έκλινε προς τον απροσδιοριστικισμό των μικροπροτσές.

Στη συνέχεια οι εκπρόσωποι της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας και οι κάθε είδους φιλοσοφούντες ερμήνευσαν τις ανακαλύψεις του στη φυσική με τέτοιον τρόπο, ώστε να αμφισβητήσουν την αιτιοκρατία στη φύση και το μαρξισμό.

Στο εκπαιδευτικό σύστημα: Οι μαθητές μαθαίνουν για τις ιδιότητες της ύλης όσο μαθαίνουν - και την αφθαρσία της ύλης (η ύλη ούτε γεννιέται ούτε χάνεται), μαθαίνουν επίσης την αρχή των προσωποκρατικών - όταν τη μαθαίνουν - «εκ του μηδενός μηδέν γεννάται», δεν κατανοούν όμως ότι σε φιλοσοφικό επίπεδο αυτά σημαίνουν πως δεν υπάρχει δημιουργός της ύλης, δηλαδή θεός.

Φυσικά, δεν είναι τυχαίο ότι η θεωρία του Δαρβίνου δε διδάσκεται στην Α΄βάθμια και Β΄βάθμια εκπαίδευση, ενώ έχει υποβαθμιστεί το μάθημα της Χημείας και Βιολογίας - στα οποία δε χωράει εύκολα η μεταφυσική - και έχει καταργηθεί η Γεωλογία με την οποία ερμηνεύεται υλιστικά η δημιουργία του σύμπαντος.

Στις θετικές επιστήμες οι μαθητές του Λυκείου και οι φοιτητές μαθαίνουν για νόμους της φύσης, όμως για τους επιμέρους ή ιδιαίτερους νόμους ή για τους κοινούς, για μεγάλες ομάδες φαινομένων. Δε μαθαίνουν για τους γενικούς, καθολικούς νόμους, τις βασικές διαλεκτικές νομοτέλειες του κόσμου, που εκφράζουν τη σχέση ανάμεσα στις καθολικές ιδιότητες που υπάρχουν παντού και τις τάσεις ανάπτυξης της ύλης. Για τους νόμους που δρουν ως καθολικές αρχές κάθε ύπαρξης που είναι κάτι γενικό και εμφανίζεται σε πολλαπλούς νόμους και δεν εκφράζεται με μαθηματικές σχέσεις. Δε μαθαίνουν δηλαδή φιλοσοφία. Ετσι δεν μπορούν να κατανοήσουν τη συνολική εικόνα της φύσης και την εξέλιξή της.

Βέβαια, στα τμήματα και ινστιτούτα που γίνεται η έρευνα και η εφαρμογή στη βιοχημεία, βιοτεχνολογία, στη μικροηλεκτρονική, στα όπλα του βιολογικού πολέμου ή στην παραγωγή αυτοματοποιημένων συστημάτων παραγωγής οι επιστήμονες σκέφτονται, ερευνούν και παράγουν με αυστηρά επιστημονικά - υλιστικά κριτήρια. Εδώ θριαμβεύει η υλιστική αντίληψη και δε χωράει καθόλου μεταφυσική.

Στα επιτελεία της πολιτικής κρατικής εξουσίας οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης γνωρίζουν πολύ καλά την ταξική πάλη και τις κοινωνικές νομοτέλειες, αλλά από την ανάποδη, για την εξυπηρέτηση της πολιτικής και των συμφερόντων της αστικής τάξης ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Βασίλης Θεοδωρακόπουλος

Φιλόλογος, ΚΟΒ Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης

Ο Λένιν στο «Τι να κάνουμε» χτυπούσε τους οικονομιστές λέγοντας ότι οι σοσιαλδημοκράτες στη δουλιά με τους εργάτες δεν μπορούν να περιορίζονται στον οικονομικό αγώνα, αλλά πρέπει να καταπιαστούν με την πολιτική διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη Νεολαία: Μόνο το 9-12% της σημερινής νεολαίας της Ελλάδας είναι γόνοι της μεγαλοαστικής ή της μεσαίας αστικής τάξης. Πάνω από το 70-80% είναι παιδιά μικροαστικών και προλεταριακών οικογενειών.

Το ΚΚΕ πρέπει να απευθυνθεί στη Νεολαία ανοιχτά πολιτικά και να προσανατολίσει ένα μεγάλο μέρος της προς τη μόνη σωτήρια λύση για την Ελλάδα. Μια ανεξάρτητη λαϊκοδημοκρατική χώρα. Αλλωστε «οι καιροί ου μενετοί»...

α. Η εξαρτώμενη αστική Ελλάδα παρακμάζει

Η οικονομία της (ΕΟΚικής - ΝΑΤΟικής) Ελλάδας πάει όλο και χειρότερα: Στις 31/12/1995 τα χρέη των νοικοκυριών ήταν 4 δισ. ευρώ και στις 31.7.2005 έφτασαν τα 58 δισ. ευρώ. (Δηλαδή σε μια 10ετία ο πληθωρισμός αυξήθηκε 60% και τα χρέη των νοικοκυριών 1.450%!).

Είναι γνωστή η στασιμότητα της ελληνικής βιομηχανίας: Στα τελευταία 25 χρόνια (ΕΟΚ - ΕΕ) η Ελλάδα είχε αύξηση βιομηχανίας 35-40%. Την ίδια στιγμή η ΛΔ Κίνας είχε αύξηση βιομηχανικής παραγωγής πάνω από 1.000%!

Τέλος το δημόσιο χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε 10 φορές σε πραγματικές τιμές τα χρόνια 1979-2005 και ξεπέρασε τα 200 δισ.

β. Προέλαση της ΛΔ Κίνας - παρακμή της Δύσης

Τα τελευταία 15 χρόνια έγιναν σοβαρές αλλαγές στη διεθνή κατάσταση: «Τετραπλασιάστηκε το ΑΕΠ της ΛΔ Κίνας (μέσος ετήσιος ρυθμός 9,5%) και εξαπλασιάστηκε η βιομηχανία της. Πρέπει να πούμε ότι η βαριά βιομηχανία της Κίνας παραμένει κρατική στην μεγάλη της πλειοψηφία, αλλά και το τραπεζικό σύστημα ελέγχεται κατά 80% από το κράτος της ΛΔ. Το δημόσιο χρέος της Κίνας φτάνει το 30% του ΑΕΠ μόνο, ενώ η ιμπεριαλιστική Ιαπωνία έχει χρέος 140% του ΑΕΠ. Υπάρχει οικονομική στασιμότητα σε Γερμανία και Ιταλία και πολύ χαμηλοί ρυθμοί σε Γαλλία και Ιαπωνία. Στην Αγγλία του Μπλερ τα χρέη των νοικοκυριών διογκώθηκαν πολύ.

Τέλος, να πούμε ότι η αστική Ρωσία (του Πούτιν) προσεγγίζει τη ΛΔ Κίνας με επιταχυνόμενους ρυθμούς (γοργή αύξηση ρωσοκινεζικού εμπορίου, κοινές στρατιωτικές ασκήσεις κλπ.).

γ. «Μυαλό, καρδιά, όπλα και τραγούδια»

Αυτό απάντησε ένας παλαιός επαναστάτης όταν τον ρώτησαν τι χρειάζεται για μια επανάσταση. Οπως είναι γνωστό, στη νεολαία μπορεί κανείς να βρει «πολλές φλογερές καρδιές». Το θάρρος ποτέ δεν έλειψε στην επαναστατική νεολαία. «Οπλα και τραγούδια» θα βρεθούν... σαν έρθει η ώρα. Αυτό όμως που χρειάζεται πάνω απ' όλα είναι το μυαλό (σκέψη, ιστορικές γνώσεις, ανάλυση, ικανότητα σύγκρισης με ανάλογες περιπτώσεις του παρελθόντος και ταυτόχρονα επαναστατική ψυχραιμία).

Ενα επαναστατικό κόμμα απευθυνόμενο στη νεολαία πρέπει να επιδιώκει να «βγάλει» από αυτήν χιλιάδες νεαρά στελέχη. Τα στελέχη αυτά πρέπει ταυτόχρονα να είναι πιστοί στην επαναστατική υπόθεση και να έχουν κριτική σκέψη. Πρέπει να ξέρουν να κάνουν «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης». Η μπολσεβίκικη τέχνη καθοδήγησης «χρειάζεται το στέρεο μ-λ θεωρητικό βάθρο, το δημιουργικό και όχι δογματικό». (Ν. Ζαχαριάδης: «Προβλήματα καθοδήγησης στο ΚΚΕ» σελ. 23).

Αυτά τα στελέχη μπορούν να ανοιχτούν σε εκατοντάδες χιλιάδες νέους, λέγοντάς τους την αλήθεια: Οτι η εξαρτημένη καπιταλιστική Ελλάδα οδηγείται σε χρεοκοπία και βαθύτατες συμφορές για τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Επίσης ότι η υποταγή στους Αγγλοαμερικανούς ιμπεριαλιστές οδηγεί σε μεγάλες περιπέτειες την Ελλάδα.

δ. Ο αριστερός πατριωτισμός

Ιδιαίτερα πρέπει να εκλαϊκευτεί στη νεολαία ότι ο ραγιαδισμός, που καλλιεργεί η παρασιτική αστική τάξη με τη μορφή του αντιπατριωτισμού και του κοσμοπολιτισμού, δεν έχει καμιά σχέση με τις δημοκρατικές παραδόσεις του λαού μας. Είμαστε υπερήφανοι για τον ξεσηκωμό του 1821, για την Αλαμάνα και τον Θανάση Διάκο, για τα Δερβενάκια και τον Θ. Κολοκοτρώνη, για την Αράχοβα και τον Γιώργη Καραϊσκάκη. Είμαστε εξίσου περήφανοι για τον ξεσηκωμό της Εθνικής Αντίστασης που προσέφερε πολλά στον παγκόσμιο αντιφασιστικό αγώνα. Πρέπει επίσης να δούμε ότι η Κύπρος είναι ένα νησί με ξεκάθαρη πλειοψηφία ελληνική (78% του νόμιμου πληθυσμού). Το ΚΚΕ παλαιότερα διακήρυξε ανοιχτά: «Πολεμώντας σκληρά τον αμερικανοαγγλικό ιμπεριαλισμό το ΚΚΕ είναι ο πιο αδιάλλαχτος αγωνιστής της πάλης για την Ενωση (της Κύπρου με την Ελλάδα)» («ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» Αύγουστος 1950 σελ. 434-440).

Το ΚΚΕ δεν πρέπει να αφήσει τη νεολαία να πέσει στο «δεξιό κοσμοπολίτικο ιδεαλισμό» που καλλιεργούν οι ΝΑΤΟικοί ηγέτες στα Βαλκάνια. Ετσι υπάρχει ο μύθος «του κακού Ελληνα που καταδιώκει τον ταλαίπωρο Αλβανό και πρέπει (ο Ελληνας) να τιμωρηθεί!». Την ίδια στιγμή η τεράστια πλειοψηφία των Αλβανών τάσσονται υπέρ του ΝΑΤΟ (αλλά όχι βέβαια υπέρ της ΛΔ Κίνας!). Υπάρχουν πάρα πολλοί Αλβανοί εθνικιστές και μέσα στην Ελλάδα. Αυτοί σέβονται και υμνούν τις ΗΠΑ, αλλά περιφρονούν την Ελλάδα! Πρέπει να στηρίξουμε τον αλβανικό λαό να ανατρέψει τον καπιταλισμό της Αλβανίας; Ναι, πρέπει. Πρέπει να στηρίζουμε τους Αλβανούς εθνικιστές να... επεκτείνουν την καπιταλιστική Αλβανία προσαρτώντας ελληνικά εδάφη; Οχι βέβαια, αυτό είναι εγκληματική ηλιθιότητα που μόνο το ΝΑΤΟ βοηθά!

ε. Ορθοδοξία και πατριωτισμός

Τελευταία, υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στους «εκσυγχρονιστές - καπιταλιστές» και τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Ο αρχιεπίσκοπος και το περιβάλλον του παίρνει θέσεις που εκνευρίζουν τους Αγγλοσάξονες ιμπεριαλιστές. Π.χ. «Οχι ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ». Οχι στο «σχέδιο Ανάν», «Οχι στον αλβανικό επεκτατισμό». Αυτό γίνεται γιατί η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής αστικής τάξης υποτάσσεται πλήρως στους δόλιους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Μια μικρή μειοψηφία (στην οποία ανήκει και ο Χριστόδουλος) αντιδρά για τους δικούς της λόγους. Οι Αγγλοαμερικανοί βιάζονται όμως (καθώς δυναμώνει γοργά η ΛΔ Κίνας και ανασυντάσσεται η Ρωσία) και θεωρούν τον Χριστόδουλο «βλαβερό εθνικιστικό εμπόδιο». Η ελληνική νεολαία, βλέποντας τη σαπίλα και τα υπαρκτά σκάνδαλα της Εκκλησίας, εύκολα μπορεί να παρασυρθεί από τους οπαδούς του αγγλοσαξονικού ιμπεριαλισμού (Ανδρουλάκης, Δαμανάκη, Κουναλάκης κλπ.) και να αντιδράσει μιλώντας υπέρ του ανθελληνικού «δυτικού διεθνισμού». Οι νεολαίοι όμως δεν πρέπει να ξεχνούν ότι η ορθόδοξη πολιτιστική παράδοση βοήθησε και αυτή σημαντικά στον ξεσηκωμό του 1821. Δεν υπήρχε μόνο ο Π. Π. Γερμανός, αλλά υπήρχε και ο Παπαφλέσας. Σκληρές αντιθέσεις υπήρξαν και μέσα στην Εκκλησία. «Ακόμα και μέσα στον κλήρο, όχι μόνον τον κατώτερο μα και τον ανώτερο και τον ανώτατο, υπάρχουν παράγοντες, που μέσα τους ζουν οι εθνικές παραδόσεις των αγωνιστών κληρικών ενάντια στην Τουρκοκρατία, για την εθνική υπόσταση και ανεξαρτησία της Ελλάδας. Το καλό ελληνικό φιλότιμο είναι τεράστια λαϊκή πατριωτική δύναμη που πρέπει να την επιστρατεύσουμε στον ενεργητικό εθνικό αντιαμερικανικό αγώνα» (Ν. Ζαχαριάδης: «Προβλήματα καθοδήγησης στο ΚΚΕ» σελ. 165).

Τελειώνοντας και αναφερόμενος στην καταθλιπτική πολιτικοστρατιωτική εξάρτηση της Ελλάδας από τις ΗΠΑ, Αγγλία, αλλά και στον τουρκικό και αλβανικό εθνικισμό, να προσθέσω ότι όπως έχει δείξει η ιστορία: Αρκετές φορές οι «ταγματασφαλίτες» είναι ακόμη πιο άγριοι και από τους ίδιους τους «Γερμανούς»!

Η λύση υπάρχει: «Μυαλό, καρδιά, όπλα και τραγούδια».

Γιάννης Εμμανουηλίδης

Αγιος Στέφανος

Οι Θέσεις του Κόμματος για τη Νεολαία είναι πολύ καλές. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη πρέπει να ασχοληθεί με όλες τις ηλικίες των νέων. Σωστά αναφέρεται για τους μαθητές, από την προεφηβική ηλικία, τους σπουδαστές, φοιτητές, τους νέους που αναζητούν επαγγελματικό προσανατολισμό.

Μεγάλη προσοχή να δώσουμε στους εργαζόμενους νέους, στους εργαζόμενους μαθητές - σπουδαστές και τους ανέργους.

Ιδιαίτερα οι νέοι αυτοί είναι που ενηλικιώνονται πιο γρήγορα, σε αυτούς τους νέους να δώσουμε μεγάλη προσοχή.

Για τη διαμόρφωση της κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης της νεολαίας, στη βάρβαρη καπιταλιστική - ιμπεριαλιστική πραγματικότητα, προτεραιότητα έχει η ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των νέων. Μεγάλο ρόλο θα παίξει η εργατική συνείδηση και η συνδικαλιστική μόρφωση των νέων.

Μέσα στα συνδικάτα, στα πρωτοβάθμια κυρίως σωματεία, με τη συμμετοχή τους στους ενωμένους εργατικούς ταξικούς αγώνες, θα μάθουν τα δικαιώματά τους, πώς πρέπει να τα διεκδικούν, να τα διευρύνουν, να τα υπερασπίζονται.

Επίσης μεγάλη προσοχή στην ιδεολογική, πολιτική και κομματική μόρφωση των νέων της ΚΝΕ.

Απαραίτητα τα ιδεολογικά μαθήματα, αλλά και μαθήματα της ιστορίας του Κόμματος, που σε λίγα χρόνια θα γίνουν μέλη του.

Η μεταφορά σε κλαδικές ΟΒ των εργαζομένων μελών της ΚΝΕ να γίνει χωρίς να διαλυθούν οι επιτροπές νέων των συνδικάτων.

Στα πρωτοβάθμια σωματεία να δυναμώσουν οι επιτροπές νέων ανέργων, και όπου δεν έχουν γίνει να συγκροτηθούν.

Βέβαια, μπαίνουν πολλές υποχρεώσεις, πολλή δουλιά στους νέους της ΚΝΕ. Δε γίνεται όμως διαφορετικά. Η νεολαία του Κόμματος θα κουραστεί πολύ, για να έχει θετικά αποτελέσματα. Βέβαια, θα βοηθήσουν τα κομματικά μέλη των οργανώσεων βάσης.

Με σωστή κατανομή του χρόνου τους, οι νέοι, ανάμεσα στις σπουδές, στην εργασία και τη δράση, θα πετύχουν.

Οπως λέει ο ποιητής, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλιά πολλή. Εμείς οι κομμουνιστές, από μικρή ηλικία, μαθαίνουμε να αγωνιζόμαστε, κόντρα στις δυσκολίες που ο ταξικός αντίπαλος βάζει, δενόμαστε με την εργατική τάξη, ατσαλώνουμε το χαρακτήρα μας και δεν υποχωρούμε, αν δε νικήσουμε, αν δε δικαιωθούμε. Δεν υποχωρούμε, αν δεν ανατρέψουμε το σάπιο και βάρβαρο καθεστώς του καπιταλισμού.

Δύο προτάσεις:

Για την ΚΕ και το Πολιτικό Γραφείο: 1. Ο ΟΔΗΓΗΤΗΣ να γίνει δεκαπενθήμερος και να πωλείται 0,40 ευρώ. 2. Επειδή η Ιστορία στα σχολεία είναι «μπασταρδεμένη», να μελετήσουμε μια πρόταση που είχα κάνει πριν από χρόνια. Την έκδοση από τη «Σύγχρονη Εποχή» πρώτα της Ιστορίας της Ελλάδας, από την προετοιμασία του απελευθερωτικού αγώνα του 1821, μέχρι τις μέρες μας, που ανατράπηκαν τα σοσιαλιστικά καθεστώτα, με τις γνωστές επιπτώσεις και στον ελληνικό λαό. Η έκδοση αυτή να γίνει σε εβδομαδιαία περιοδικά εικονογραφημένα. Οπως παλαιά τα Κλασικά Εικονογραφημένα. Τα εικονογραφημένα περιοδικά διαβάζονται από μικρής ηλικίας παιδιά μέχρι και 30-35 ετών νέους. Αφού ολοκληρώσουμε αυτόν τον κύκλο έκδοσης, να συνεχίσουμε με τις μεγάλες επαναστάσεις στον κόσμο, που σηματοδότησαν την ιστορική πορεία της Ανθρωπότητας.

Γιάννης Ιωαννίδης

ΚΟΒ Ν. Φιλαδέλφειας