Τον τελευταίο χαιρετισμό της ΚΕ του ΚΚΕ προς τη συντρόφισσα Ρούλα Κουκούλου, μετέφερε ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ.

"Συντρόφισσα Ρούλα, είπε, σήμερα είμαστε όλοι εδώ. Ντυμένοι στα καλά μας, όπως μας ήθελες πάντα. Στη χαρά και στη λύπη, στα καλά και στα δύσκολα, να ακτινοβολούμε από τη δύναμη και την ομορφιά του αγώνα. Και είναι μαζί μας, δίπλα σου, τιμημένοι σύντροφοι και συντρόφισσες, για να σε οδηγήσουν στο ταξίδι της αιωνιότητας.

Ο Μπελογιάννης, ο Καλοδίκης, ο Τσιτήλος, ο Ν. Ζαχαριάδης, η Αύρα, ο Λουλές, ο Ρίτσος, η Αλεξίου και χιλιάδες άλλοι μαχητές και μαχήτριες που βρεθήκατε δίπλα - δίπλα σε ένα τιτάνιο αγώνα για έξι δεκαετίες, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Είμαστε όλοι εδώ, όχι για να σε αποχαιρετήσουμε, αλλά για να ολοκληρώσουμε τις συζητήσεις που είχαμε τις τελευταίες μέρες, τις τελευταίες ώρες μαζί σου.

Τώρα, έχουμε σειρά εμείς. Μας οδηγεί το χρέος και η ευθύνη να σου εξομολογηθούμε για το πόσο αισθανόμαστε το κενό που αφήνεις και το βάρος της κληρονομιάς που μας παραδίνεις.

Μάρτυρες αυτής μας της εξομολόγησης είναι οι ηρωικοί ναυτεργάτες, οι ξωμάχοι του κάμπου, οι εργάτες και οι εργάτριες της φάμπρικας και του Πνεύματος, που μάχονται αυτόν τον καιρό, μέρες και νύχτες, για να σηκώσουν τον ήλιο πάνω από τη λάσπη.

Ακριβή μας συντρόφισσα,

Μέσα από τη σιγουριά σου ότι η νύχτα της σκλαβιάς, για την εργατική τάξη, για τους λαούς θα τελειώσει και ότι θα ξημερώσουν μέρες χαράς, ευτυχίας και ειρήνης, ήσουν πάντα ανήσυχη.

Ησουν πάντα ανήσυχη για την πορεία του Κόμματος, καθώς γνώριζες μέσα από την πολύχρονη πείρα σου πόσο σύνθετα και δύσκολα είναι τα καθήκοντα της ταξικής πάλης.

Το μέγεθος των δυσκολιών ποτέ δε σε τρόμαζε. Ησουν απόλυτα σίγουρη ότι η δύναμη του λαού είναι ακατανίκητη.

"Η ανθρωπότητα", έλεγες στην τελευταία συνέντευξή σου, "γνώρισε "ιερές εξετάσεις", "ιερές συμμαχίες", "τη χιτλερική νέα τάξη". Γνώρισε πισωγυρίσματα, μα η πορεία του κόσμου τραβά μπροστά και η σημερινή "νέα τάξη" θα έχει την ίδια τύχη".

Μα είχες πάντα συνείδηση ότι για το άνοιγμα του δρόμου προς την τελική νίκη του εργατικού κινήματος δε φτάνει μόνο η πίστη στον τελικό σκοπό, αλλά και η ικανότητα και η τέχνη του αγώνα από την πρωτοπορία. Ικανότητα και τέχνη να βρίσκεται το Κόμμα στην πρώτη γραμμή με γνώση και σωστό προσανατολισμό, αλλά μέσα στο λαό και μαζί με το λαό. Με τα μάτια ανοιχτά και πάντα έτοιμο να αντιμετωπίζει τις πανουργίες των αντιπάλων, χωρίς να τα χάνει μπροστά στις σύνθετες καταστάσεις και έτοιμο να προσφέρει κάθε θυσία όταν το απαιτεί ο αγώνας και το συμφέρον του λαού.

Σου υποσχόμαστε συντρόφισσα ότι θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να συνεχίσουμε σταθερά το δρόμο που εσύ με χιλιάδες άλλους κομμουνιστές και κομμουνίστριες ανοίξατε.

Θα επαγρυπνούμε έχοντας πάντα κατά νου σε αυτό που πάντα θεωρούσες κύριο, ότι τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δύναμη της γνώσης και ότι δεν μπορεί να υπάρχει επαναστατικό κίνημα χωρίς επαναστατική θεωρία.

Σε αυτή την τόσο σύνθετη και δύσκολη σχέση θεωρίας και πράξης θα έχουμε πάντα στραμμένη την προσοχή μας.

Είμαστε και μεις ανήσυχοι, δε στο κρύβουμε, γιατί ξέρουμε ότι στο μεγάλο αυτό πρόβλημα δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Το βάρος της ευθύνης γίνεται ακόμα πιο μεγάλο όταν φεύγουν από κοντά μας έμπειροι και δοκιμασμένοι σύντροφοι και συντρόφισσες σαν εσένα.

Θα αντλούμε δύναμη από το παράδειγμά σου, τη σκέψη σου. Θα θυμόμαστε πάντα τις συμβουλές και τις υποδείξεις σου. Δεν κουραζόσουν να επαναλαμβάνεις ότι το βασικό, το πιο αποφασιστικό για την πλατύτερη και βαθύτερη σύνδεση του Κόμματός μας με τις λαϊκές μάζες, είναι η σύνδεση που γίνεται μέσα από την πάλη.

Θα μας εμπνέει η αγωνιστική σου στάση, η ακούραστη προσωπική σου προσπάθεια για να συμβαδίζουν τα έργα με τα λόγια σε όλους τους τομείς, έχοντας πάντα ως πυξίδα και πάνω απ' όλα το συμφέρον του Κόμματος. Το συμφέρον των εργατών, των εργαζομένων, των γυναικών, του λαού. Το πάθος για την απελευθέρωσή τους από την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Δε συμβιβαζόσουν με τη ρουτίνα, με τις εύκολες λύσεις και ήσουν πάντα απαιτητική στη δημιουργική δουλιά, στη δουλιά με αποτελέσματα. Για να ζητάς περισσότερα από τους άλλους, έλεγες, πρέπει πρώτα να ζητάς από τον εαυτό σου,και με πλήρη συνέπεια τηρούσες αυτή την αρχή.

Μας δίδαξες με το παράδειγμά σου ότι ο κομμουνιστής πρέπει να είναι έτοιμος να ανταποκριθεί με επιτυχία, όχι μόνο σε έναν αλλά σε πολλούς τομείς δράσης. Να διακρίνεται για την πολυμάθειά του, για την πολυμέρειά του.

Και πάνω απ' όλα μας δίδαξες ότι ο κομμουνιστής σε όποιον τομέα δράσης κι αν βρεθεί πρέπει να αφήνει ζωντανά τα ίχνη του, να βάζει τη σφραγίδα του με έργα αντάξια της αποστολής του. Εργα που θα τιμούν το Κόμμα χωρίς ίχνος προσωπικού οφέλους και αυτοπροβολής. Το μόνο προσωπικό όφελος δεν μπορεί να είναι παρά ένα και μόνο. Η ικανοποίηση ότι προχώρησε το μεγάλο έργο του Κόμματος.

Συντρόφισσα, αναπαύσου ήσυχη. Προχώρησες επάξια το έργο του Κόμματος και άφησες αισθητά τα ίχνη της προσφοράς σου σε κάθε τομέα που το Κόμμα σου ανέθεσε. Μα αν υπάρχει κάτι για το οποίο το Κόμμα αισθάνεται ιδιαίτερα περήφανο, είναι η ξεχωριστή προσφορά σου στον αγώνα για τα δικαιώματα της γυναίκας, στην ανάπτυξη του γυναικείου κινήματος, στην επεξεργασία των θεωρητικών ζητημάτων για την απελευθέρωσή της από την καταπίεση του κεφαλαίου. Ησουν βαθιά πεισμένη πως καμιά νίκη δεν κερδίζεται χωρίς τη συμμετοχή των γυναικών και ειδικά όσων προέρχονται από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα και μοιράζονται με τους άντρες τους τα βάσανα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Αγαπημένη μας συντρόφισσα,

Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, για όλα όσα πρόσφερες, για όλα όσα μας άφησες παρακαταθήκη, δεν έχουμε να σου δώσουμε τίποτα άλλο, από την υπόσχεση ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να συνεχίσει το Κόμμα σταθερά και αταλάντευτα την πορεία του.

Αιωνία σου η μνήμη!

Εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ, τον τελευταίο χαιρετισμό απεύθυνε η Ρίτα Νικολαϊδου,μέλος του Γραφείου του ΚΣ.

Μεταξύ άλλων τόνισε: "Η συντρόφισσα που σήμερα αποχαιρετούμε αφήνει πίσω της μια μεγάλη ιστορία. Είναι η ίδια που αποσιωπείται και διαστρεβλώνεται, που στιγμή δε θα πάψουν να συκοφαντούν, που πολύ θα ήθελαν να ξαναγράψουν. Είναι η ιστορία των πιο ελπιδοφόρων αγώνων του λαού μας, η ιστορία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Είναι το ιστορικό παρελθόν που οι νεότερες γενιές δεν έχουμε ζήσει και έχουμε ανάγκη να γνωρίσουμε και να το υπερασπίσουμε, για να ζήσουμε το μέλλον που μας αξίζει.

Η συντρόφισσα που έφυγε, μας κληροδότησε την πίστη της σ' αυτό το μέλλον, στις κομμουνιστικές αξίες και το όραμα του σοσιαλισμού. Με το παράδειγμά της περισσότερο κι απ' τα λόγια της, έδειξε πως στον αγώνα για το σοσιαλιστικό μέλλον της ανθρωπότητας, στο συντροφικό αγώνα για τον εξανθρωπισμό του ανθρώπου, η ζωή ούτε ξοδεύεται ούτε σπαταλιέται, πως αντίθετα η ζωή αποκτά νόημα και μεγαλώνει, γιατί τρέφεται με αξίες και ιδανικά.Σήμερα, που εξαπλώνουν τόσο τη φτώχεια της ζωής όσο και της συνείδησης, αισθανόμαστε πραγματικά προνομιούχοι μ' αυτήν την τόσο πλούσια σε ιδανικά και αξίες κληρονομιά.

Το ΚΣ της ΚΝΕ αποχαιρετούμε την σ. Ρούλα Κουκούλου, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, που στάθηκε στον κοινό αγώνα με σταθερότητα, με τη δική της ξεχωριστή πολύτιμη προσωπικότητα. Η ανυποχώρητη προσφορά της στο λαό και στο Κόμμα μας, μέσα σε όλες τις συνθήκες, θα παραμείνει, ιδιαίτερα με τη σημερινή εκσυγχρονισμένη ιδεολογική τρομοκρατία, ζωντανό παράδειγμα για τους νέους που θέλουν να γίνουν αντάξιοι του Κόμματός μας.Στη μνήμη σου, αγαπητή μας συντρόφισσα, οι νέοι κομμουνιστές θα υποκλίνονται πάντα με περηφάνια".

Πλήθος και χτες οι προσφορές στη μνήμη της Ρούλας Κουκούλου:

• Στη μνήμη της συντρόφισσας Ρούλας Κουκούλου προσφέρω στο ΚΚΕ 10.000 δρχ. Στρατής Γ. Φιλιππότης - εκδότης.
• Στη μνήμη της Ρούλας Κουκούλου και αντί για στεφάνι στον τάφο της, προσφέρω 10.000 δρχ. στο ΚΚΕ. Θα τη θυμάμαι πάντα, Βούλα Κούτρα.
• Στη μνήμη της αγαπημένης μας και αξέχαστης συντρόφισσας και συμμαχήτριας Ρούλας Κουκούλου και αντί για στεφάνι στον τάφο της, προσφέρουμε 10.000 δρχ. στο ΚΚΕ. Θα τη θυμούμαστε πάντα Ελλη Ερυθριάδου, Χρυσούλα Γκόγκογλου.
• Ο Θεμιστοκλής Ζαφειρόπουλος,δικηγόρος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Θυμάτων Γερμανικής Κατοχής "Ο Φοίνικας", προσφέρει 20.000 δρχ. στο "Φοίνικα", στη μνήμη της Ρούλας Κουκούλου.
• Ο Παναγιώτης Ζαβουδάκης στη μνήμη της Ρούλας Κουκούλου - Ζαχαριάδη προσφέρει 5.000 δρχ.
• Η Επιτροπή Γυναικών της ΠΕΑΕΑ τιμώντας την προσφορά της Ρούλας Κουκούλου,στο επαναστατικό κίνημα της χώρας, προσφέρει στη μνήμη της 10.000 δρχ. στο Κέντρο Μελέτης της Ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης.
• Η Μαζκανιώτου Τασία στη μνήμη της αγαπημένης μας συντρόφισσας Ρούλας Κουκούλου,αντί για στεφάνι προσφέρει 15.000 δρχ. στο "Ριζοσπάστη".
• Σύντροφος εργαζόμενος στο "Ρ" προσφέρει 5.000 στη μνήμη της σ. Ρούλας Κουκούλου και 5.000 στη μνήμη του σ. Ζήνωνα Ζορζοβίλη.
• Στη μνήμη της ακριβής μας συντρόφισσας Ρούλας Κουκούλου που έφυγε από κοντά μας, αντί για στεφάνι προσφέρουμε στη ΝΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ 5.000 δρχ. Η οικογένεια Βαγγέλη Παπαναστασίου.
• Αντί για λουλούδια στη μνήμη της συντρόφισσας Ρούλας δίνω 5.000 στο Κόμμα μας και άλλες 5.000 στη μνήμη του Ζήνωνα. Γιώργος Φωτιάδης.
• Ο Γιώργος και η Φλώρα προσφέρουν στο ΚΚΕ 30.000 δρχ.
• Ο Κώστας Δ. προσφέρει στο ΚΚΕ 30.000 δρχ.
• Ο Θανάσης Ρ. προσφέρει στο ΚΚΕ 5.000 δρχ.

"Η συντρόφισσα που έφυγε... που με το παράδειγμά της περισσότερο απ' τα λόγια της μας έδειξε πως η ζωή στον αγώνα δεν ξοδεύεται, μεγαλώνει", αυτή η συντρόφισσα έζησε 60 από τα 81 χρόνια της στην πρώτη γραμμή του επαναστατικού κινήματος της χώρας μας. Είναι η συντρόφισσα που πήρε μέρος στην ίδρυση του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, που απ' το '48 ακόμα διακήρυσσε πως "άλλο ισοτιμία κοινωνική και πολιτική κι άλλο φυσική εξομοίωση του άνδρα και της γυναίκας" και καθοδηγούσε άνδρες στο πώς να εκπαιδεύουν γυναίκες να γίνουν αξιωματικοί του ΔΣΕ. Είναι η συντρόφισσα που η Ερη Ρίτσου την ευχαρίστησε, χτες, "για το χαμόγελό της" κι ο Φρέντυ Γερμανός έγραψε "έφυγες όπως σου ταίριαζε, πολεμώντας". Αυτή, λοιπόν, η συντρόφισσα έφυγε πράγματι χτες για το πιο μακρύ ταξίδι. Ετσι όπως την είδαμε στη φωτογραφία του "Ρ" καβάλα στο άτι της, κι όπως της έγραψε ο Στρ. Τσαμπής στο βιβλίο συλλυπητηρίων, "μας ήρθες όμορφη και φεύγεις πιο ωραία". Και είναι ψέμα αν πούμε πως εκεί στο νεκροταφείο της Καισαριανής που την αποχαιρετήσαμε, αυτό που επικρατούσε ήταν η θλίψη. Ελλειψη ήταν. Για μια γυναίκα που και στο πάλεμά της με το θάνατο στάθηκε ορθή γράφοντας, μια μέρα πριν, τις τελευταίες γραμμές του βιογραφικού της: "μέσα σ' αυτή την αγάπη του Κόμματός μου, του λαϊκού κινήματος και της οικογένειάς μου, φεύγω απ' τη ζωή ικανοποιημένη".

Κι έφυγε με παραστάτες όχι μόνο τον Χ. Φλωράκη και την Α. Παπαρήγα, όχι μόνο τις 10 τετράδες των στελεχών του Κόμματος και του μαζικού λαϊκού κινήματος, αλλά ένα πλήθος κόσμου, που από τους πλέον διαφορετικούς χώρους προέλευσης ήρθε εκεί για αυτόν τον τελευταίο ασπασμό στη Ρούλα Κουκούλου, τη συντρόφισσα. Την τίμησαν όλοι: Κόμματα, φορείς, ξεχωριστές προσωπικότητες της δημόσιας ζωής, άνθρωποι που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλα αυτά τα 81 χρόνια περπάτησαν δίπλα της. Ο γιος της, γιος και του Νίκου Ζαχαριάδη, ο Σήφης, τα εγγόνια της, όλη η οικογένεια, οι συναγωνιστές στο κίνημα ειρήνης και οι συναγωνίστριες στο γυναικείο κίνημα, οι σύντροφοι της Αντίστασης, της εξορίας, της φυλακής, της παρανομίας, μια μεγάλη ομάδα δημοσιογράφων που μέσα απ' την κόντρα με τη Ρούλα που "δε μάσαγε τις κουβέντες της", έμαθε να τιμά τον αντίπαλο, κι εμείς, περισσότερο απ' όλους εμείς, το Κόμμα, λιγοστέψαμε. Ντυμένοι στα καλά μας, όπως η ίδια ήθελε, μείναμε μ' ένα σύνθημα "τιμημένο ΚΚΕ" και μια κουβέντα ανολοκλήρωτη για, "το πραγματικό νόημα της ζωής", για "τη δύναμη του λαού", για το πώς "καμία δύναμη δεν μπορεί να σταματήσει την κοινωνική πορεία του κόσμου προς το σοσιαλισμό".

"Αγαπημένη μας συντρόφισσα, είπε η Αρετή Μήτση,η Κομματική Οργάνωση Παγκρατίου, της οποίας υπήρξες μέλος, μου ανέθεσε το βαρύ καθήκον να σου απευθύνω εκ μέρους της το τελευταίο αντίο. Εφυγες αγαπημένη μας, αφήνοντας πίσω σου όλους εμάς γεμάτους από σένα.

Ναι συντρόφισσα, μπορεί να έφυγες, όμως ζεις και θα ζεις πάντα μέσα μας. Θα 'σαι παρούσα στη ζωή και τη δράση της Οργάνωσης, όπως ήσουν πάντα. Κανένα κρεβάτι, καμιά αρρώστια δεν μπόρεσε να σταθεί εμπόδιο στη συμμετοχή σου. Ακόμα και τώρα που η προσέλευσή σου ήταν πλέον αδύνατη, έδινες το καθημερινό σου παρών.

Μόνιμα ζητούσες ενημέρωση από την Κομματική σου Οργάνωση, έβαζες τον προβληματισμό σου, συνέβαλες αποφασιστικά στην πορεία μας.

Σε θυμόμαστε σε δύσκολες μέρες που με αγάπη και αποφασιστικότητα ήσουν δίπλα μας, μας χτυπούσες συντροφικά την πλάτη και μας τραβούσες μπροστά.

Ελεγες τότε θυμάμαι: "Εμπρός σύντροφοι και μόνο εμπρός, το ποτάμι δε γυρίζει πίσω" Προχωράμε και προχωρούσαμε συντρόφισσά μας. Αν καμιά φορά ξεχνιόμαστε, σταματούσαμε, εσύ γλυκιά και τρυφερή, μας κοίταζες ίσια στα μάτια και μας έλεγες ότι αυτό μας το σταμάτημα αφήνει χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται απ' τις σφαίρες του πολέμου, εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα να γίνονται στάχτη κάτω από τις βόμβες.

Δεν έχουμε καιρό, έλεγες, πρέπει να βιαστούμε να παλέψουμε για τα εκατομμύρια των ανέργων και ήσουν εσύ που ακούραστα πάντα άνοιγες και το δικό μας το δρόμο.

Σήμερα στεκόμαστε όλοι εδώ, πλάι σου και θέλουμε να σου πούμε τούτο: Θα 'σαι πάντα μαζί μας συντρόφισσα στους αγώνες μας, στις πορείες μας στα μικρά και στα μεγάλα και να 'σαι σίγουρη ότι θα 'σαι πάντα περήφανη για μας, για την ΚΟΒ που τόσο αγάπησες και τόσο σε αγάπησε".

Σύντροφοι μιας ζωής, οι αντιστασιακοί, χρέωσαν το Νίκο Τερζόγλου για τον αποχαιρετισμό:

"Είναι βαριά, είπε ανάμεσα σε άλλα, η υποχρέωση ως πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, να αποχαιρετήσω από μέρους των αντιστασιακών την αγωνίστρια Ρούλα. Ολες οι ενέργειες, όλες οι δραστηριότητές της ξεκινούσαν από τη συνείδηση ότι αγωνίζεται για το δίκιο του λαού. Πάλεψε για να σπάσουν οι παλιές αλυσίδες, που έδεναν τη γυναίκα σε δευτερεύοντα ρόλο. Αγωνίστηκε για μια ισότιμη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, για τον ερχομό της αυριανής ευτυχισμένης ζωής. Με το προσωπικό της παράδειγμα, με την επίμονη πολιτική δουλιά της, επάξια καθοδήγησε τις γυναίκες, σ' όποιο τομέα του ΔΣΕ υπηρέτησαν για να κατανοήσουν το σωστό νόημα και περιεχόμενο της ζωής της μαχήτριας.

Δεν μπορώ να ξεχάσω τις στιγμές, όταν με προσωπική της παρέμβαση βοηθούσε πρακτικά εμάς τους στρατιωτικούς. Διοικητή και εκπαιδευτές της Σχολής Αξιωματικών του Γενικού Στρατηγείου, για το πώς καλύτερα και αποδοτικότερα θα μπορούσαμε να εκπαιδεύσουμε τις μελλοντικές Αξιωματικίνες του ΔΣΕ, ώστε να σταθούν παράγοντες μαχητικότητας, σταθερότητας, πειθαρχίας, αλληλεγγύης στα μάχιμα τμήματα του ΔΣΕ, να μπορούν να εμψυχώνουν τους μαχητές ανεξάρτητα φύλλου στο δύσκολο αλλά δίκαιο αγώνα μας.

Το δικό της προσωπικό παράδειγμα, εμψύχωσε τους αγωνιστές μας και αργότερα, στα δύσκολα έντεκα χρόνια φυλακής και στις εξορίες στη Γυάρο, στην Αλικαρνασσό, στον Ωρωπό. Η ίδια άντεξε στις πιο σκληρές δοκιμασίες και διώξεις. Επάξια συνέχισε μέχρι, χτες, ακόμα, τη δράση της για την ειρήνη, τον πολιτισμό, για το γυναικείο κίνημα. Οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, άνδρες και γυναίκες εκφράζουν τη βαθιά τους θλίψη γιατί έφυγε από κοντά τους η αγωνίστρια Ρούλα.

Δηλώνουμε, συναγωνίστρια Ρούλα, ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα εμπνεόμενοι από τη δική σου σκέψη, που διατύπωσες ότι: "καμία ήττα, όσο μεγάλη και αν είναι, δεν είναι παντοτινή. Προσωρινά δυσκολεύει και εμποδίζει, μα δεν μπορεί να σταματήσει την κοινωνική πορεία του κόσμου προς το Σοσιαλισμό". Πάντα θα σε νιώθουμε κοντά μας. Αντίο αγωνίστρια Ρούλα".

Η Ασπα Μανδηλαρά είχε την τιμή για τον τελευταίο χαιρετισμό, εκ μέρους του γυναικείου κινήματος.

Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδος είπε, ανάμεσα σε άλλα, με ιδιαίτερη συγκίνηση αποχαιρετά σήμερα τη μεγάλη αγωνίστρια, την πολύ σημαντική προσωπικότητα, τη σπουδαία γυναίκα, που αφιέρωσε ολάκερη τη ζωή της για τα μεγάλα ιδανικά της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Ειρήνης.

"Η ΟΓΕ, συνέχισε σε άλλο σημείο, αισθάνεται ιδιαίτερη τιμή γιατί αυτή η μεγάλη γυναικεία μορφή, στην πλούσια και πολυτάραχη ζωή της, έδωσε ένα μεγάλο κομμάτι της αγωνιστικής ζωής της στο Γυναικείο Κίνημα, πίστεψε στην αναγκαιότητά του και έστερξε να 'ναι μια από τις σπουδαίες πρωτοπόρες γυναίκες, που, το Φλεβάρη του 1946, ίδρυσαν την Πανελλήνια Οργάνωση Γυναικών και πήρε μέρος τον Μάη του ίδιου χρόνου στο 1ο Συνέδριο της Οργάνωσης, που γρήγορα απλώθηκε σ' όλη την Ελλάδα και αριθμούσε εκατοντάδες χιλιάδες μέλη. Συνεργάτιδα της Μεγάλης Δασκάλας Ρόζας Ιμβριώτη, πρωτοστάτησε και στην Ιδρυση της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Οργάνωσης Γυναικών.

Εκεί είναι η αφετηρία μιας μακράς πορείας μεγάλων αγώνων για την Ισοτιμία και την Απελευθέρωση της Γυναίκας και εκεί βρίσκονται οι ρίζες της ΟΓΕ.

Γράφει η Ρούλα Κουκούλου το 1948 σ' ένα άρθρο της: "Να ξεκαθαρίσουμε τη σύγχυση που υπάρχει στο ζήτημα της γυναικείας ισοτιμίας, άλλο ισοτιμία κοινωνική και πολιτική, που είναι αίτημα του αγώνα μας και άλλο φυσική εξομοίωση του άντρα και της γυναίκας, πράγμα που είναι καθαρά παραλογισμός".

Αυτά, πενήντα χρόνια πριν. Σήμερα, μπροστά στο 2000, πισωγυρίζουμε.

Συναγωνίστρια Ρούλα, αναπαύσου εν ειρήνη, έκανες στο ακέραιο το χρέος σου, εμείς υποκλινόμαστε μπροστά σου, σ' αυτό το στερνό αντίο.

Η Ρόζα, η Αύρα, ο Λαμπράκης, σε περιμένουν στο Πάνθεο των Ηρώων και των Ηρωίδων του Λαού μας".

Ο Β. Μαχαίρας ήθελε να αποχαιρετήσει τη Ρούλα Κουκούλου εκ μέρους των αντιστασιακών του Μοριά, "που θα θυμούνται πάντα τη δραστηριότητα, τις οργανωτικές σου ικανότητες και τον ενθουσιασμό σου". Είχε, όμως, χρέωση από το φιλειρηνικό κίνημα να αποχαιρετίσει τη συντρόφισσα. Και, ανάμεσα στ' άλλα, κατέθεσε: "Το 1948 είχε κιόλας αρχίσει ο ψυχρός πόλεμος και οι ιμπεριαλιστές απειλούσαν και τρομοκρατούσαν τους λαούς με τις ατομικές βόμβες. Τότε οι πιο σημαντικοί διανοούμενοι απ' όλες τις χώρες του κόσμου, εκφράζοντας την παγκόσμια ανησυχία για το μέλλον του ανθρώπινου γένους, συνήλθαν στο Βρότσλαντ της Πολωνίας και αποφάσισαν να ιδρύσουν μια παγκόσμια οργάνωση για να υπερασπίσουν την ειρήνη. Η χώρα μας είχε την τιμή να εκπροσωπηθεί στη σύσκεψη αυτή με τον καθηγητή Πέτρο Κόκκαλη,την συγγραφέα Ελλη Αλεξίου και την Ρούλα Κουκούλου και ένα χρόνο αργότερα συνήλθε ταυτόχρονα στο Παρίσι και στην Πράγα το Ιδρυτικό Συνέδριο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, στο οποίο πήρε μέρος η ίδια ελληνική αντιπροσωπεία.

Στις 15 Μάη 1955, ιδρύθηκε η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ). Η Ρούλα Κουκούλου είχε καταβάλει πολλές προσπάθειες και για την ίδρυση και για την ανάπτυξη της ΕΕΔΥΕ στα δύσκολα εκείνα χρόνια των δεκαετιών 1950, 1960 και 1970, που οι φίλοι της ειρήνης διώκονταν, εξορίζονταν και δολοφονούνταν.

Κατά τη διάρκεια της χούντας, η ΕΕΔΥΕ είχε τεθεί εκτός νόμου και χρειάστηκαν νέες προσπάθειες το 1975 για την ανασυγκρότησή της, στις οποίες πήρε δραστήριο μέρος και η Ρούλα Κουκούλου.

Για τη συνολική και ιδιαίτερα σημαντική προσφορά της στον αγώνα της ειρήνης, η ΕΕΔΥΕ τής απέμεινε, κατά τη διάρκεια του 12ου Συνεδρίου της, που έγινε το 1995, το Μετάλλιο Ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη".