6. Τα βασικά μέτωπα πάλης

Τα επόμενα χρόνια η εργατική τάξη στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα, αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και η παράταξη είναι ανάγκη να παίξει αποφασιστικό ρόλο στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων για την αντιμετώπισή τους. Τα βασικά μέτωπα πάλης που έχουμε μπροστά μας είναι:

Αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις

Με την προώθηση των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις η κυβέρνηση, με τη φιλολογία της ρύθμισης του συνολικού χρόνου απασχόλησης, έχει στόχο να καταργήσει το 8ωρο και να παραδώσει τη ρύθμιση συνολικά του χρόνου απασχόλησης στη δικαιοδοσία της εργοδοσίας. Είναι ανάγκη να ορθωθεί μέτωπο τώρα για την υπεράσπιση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας. Να προβληθεί το αίτημα "7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο", με διασφάλιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και αυξήσεις στις αποδοχές.

Η ρύθμιση που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση είναι κομμένη και ραμμένη στις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών και έρχεται να καταργήσει μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του αιώνα.

Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να περάσει η λογική που προβάλλει η κυβέρνηση ότι εάν γίνουν ορισμένες παραχωρήσεις δικαιωμάτων των εργαζομένων, τότε θα αντιμετωπιστούν τα προβλήματα. Αν περάσουν τα μέτρα αυτά, τότε η κατάσταση για τους εργαζόμενους θα χειροτερέψει σε όφελος του κεφαλαίου και των πολυεθνικών.

Αντιμετώπιση της ανεργίας και προστασία των ανέργων

Η ανεργία στη χώρα μας και στις χώρες της ΕΕ παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Ιδιαίτερα οξυμένο είναι το πρόβλημα στη νεολαία όπου μέρα με τη μέρα αυξάνεται με μεγάλους ρυθμούς.

Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι τα επόμενα χρόνια θα πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις.

Η ανεργία είναι ένα από τα προβλήματα που γεννάει το καπιταλιστικό σύστημα και δεν πρόκειται να λυθεί μέσα σε αυτό. Βασικό καθήκον είναι να οργανωθεί η πάλη της εργατικής τάξης, ανέργων και εργαζομένων, για να αποκρουστούν οι επιπτώσεις και να προστατευτούν οι άνεργοι, που η θέση τους γίνεται όλο και πιο τραγική.

Τα προβλήματα του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα η πάλη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις

Τα βασικότερα προβλήματα είναι:

Η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας θα σημάνει εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών και γενικευμένη επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.

Η ιδιωτικοποίηση δεν περιορίζεται εκεί. Στόχος της κυβέρνησης είναι να παραδώσει στο ιδιωτικό κεφάλαιο και την υγεία και την παιδεία.

Η κυβέρνηση διατηρεί και "εκσυγχρονίζει" παραπέρα όλο το αντιδραστικό νομικό πλαίσιο. Στα πλαίσια αυτά αναμορφώνεται ο αντιδραστικός δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας. Οι δημόσιοι υπάλληλοι συνεχίζουν να μην έχουν πολιτικά δικαιώματα. Να μην έχουν το δικαίωμα υπογραφής ΣΣΕ.

Αυτά καθώς και η πρόθεση της κυβέρνησης να καταργήσει τη μονιμότητα και γενικά οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις είναι από τα βασικά ζητήματα της πάλης στα επόμενα χρόνια.

Σημείο αιχμής της αντιπαράθεσης σ' αυτή την πολιτική πρέπει να είναι η θέση "οι ΔΕΚΟ 100% στο δημόσιο".

Για το ασφαλιστικό και την επίθεση στα εργασιακά κοινωνικά δικαιώματα

Η κυβέρνηση, με τον "κοινωνικό διάλογο" της απάτης, προωθεί την αφαίρεση βασικών κατακτήσεων από το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που κατάφεραν να κατακτήσουν με τον αγώνα τους οι εργαζόμενοι.

Οι αλλαγές που η κυβέρνηση προωθεί είναι στην κατεύθυνση της ΕΕ.

Σκοπεύουν να αυξήσουν τα όρια συνταξιοδότησης. Να μειώσουν τις συντάξιμες αποδοχές. Να καταργήσουν τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Να καταργήσουν τις κρατικές ενισχύσεις στην κοινωνική ασφάλιση και να μετατρέψουν τις συντάξεις σε βοηθήματα πρόνοιας.

Η πάλη για τα εργασιακά ασφαλιστικά προβλήματα πρέπει να δένεται με την πάλη για προβολή και λύση συνολικά των προβλημάτων της υγείας, της παιδείας.

Εκείνο που πρέπει να γίνει για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα στην κοινωνική ασφάλιση, είναι να χτυπηθούν τα προνόμια και οι διευκολύνσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, η εισφοροδιαφυγή, τα δανεικά και αγύριστα. Να καταργηθεί το αντιασφαλιστικό νομοθετικό πλαίσιο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Να μειωθούν οι προϋποθέσεις για συνταξιοδότηση, να αυξηθούν οι συντάξεις.

Η ιδεολογική πολιτική παρέμβαση της Παράταξης μέσα στην εργατική τάξη πρέπει πρώτα απ' όλα να έχει στόχο το ανέβασμα της συνείδησης των εργαζομένων.

Την ενότητα της εργατικής τάξης, τάξης με κοινά συμφέροντα και στόχους στην κοινωνία. Το ανέβασμα της ταξικής συνείδησης και των ταξικών χαρακτηριστικών. Η δουλιά πρέπει να είναι σωστά και σταθερά προσανατολισμένη, ώστε η εργατική τάξη να συνειδητοποιεί την ιστορική της αποστολή που είναι η ανατροπή του καπιταλιστικού κινήματος και η οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Την αποκάλυψη του χαρακτήρα και της ουσίας του καπιταλιστικού συστήματος, του εκμεταλλευτικού του χαρακτήρα. Του ρόλου και του χαρακτήρα των κομμάτων και της πολιτικής τους.

Την αποκάλυψη του χαρακτήρα και της ουσίας της κυβερνητικής πολιτικής, μιας πολιτικής που υπαγορεύεται από τις πολυεθνικές και εκφράζει τα συμφέροντα του διεθνούς ιμπεριαλισμού και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Να κατανοηθεί από τους εργαζόμενους ότι η πολιτική της κυβέρνησης δεν είναι πρόσκαιρη και αποσπασματική με ημερομηνία λήξης. Είναι μια πολιτική μόνιμη, σταθερή, που υλοποιεί τη στρατηγική του κεφαλαίου και των πολυεθνικών.

Η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση και η ανταγωνιστικότητα δεν είναι παρά το πρόσχημα για την επίθεση στα εργασιακά κοινωνικά δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Ο μονόδρομος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι μονόδρομος των μονοπωλίων και των πολυεθνικών και ταυτόχρονα ανοιχτός εκβιασμός για τους εργαζόμενους.

Να αποκαλύπτεται η μαύρη προπαγάνδα, ότι τάχα αυτή η πολιτική είναι αναγκαία για να βγούμε από τη στενωπό και ότι, αν πιάσουμε τους στόχους της ΟΝΕ, τότε όλα θα τελειώσουν καλά και οι εργαζόμενοι θα φάνε με χρυσά κουτάλια.

Να αποκαλύπτεται ο ρόλος των κομμάτων του Μααστριχτικού τόξου, όπου, πέρα από ορισμένες διαφορές, η πολιτική τους είναι στο ίδιο μήκος κύματος με την πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Να αποκαλύπτεται η επιδίωξη της άρχουσας τάξης για εναλλακτικά κυβερνητικά σχήματα, κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά, για να συνεχίζει την ίδια πολιτική με τους ίδιους στόχους.

Να αποκαλύπτεται ο ρόλος και οι επιδιώξεις των άλλων Παρατάξεων:

- Της ΠΑΣΚΕ, που είναι ευθυγραμμισμένη πολιτικά, ιδεολογικά με την πολιτική του κεφαλαίου. Την πολιτική αυτή την υπερασπίζεται στο σύνολό της, ακολουθώντας τακτική ελιγμών, με την οποία προσπαθεί να μην αποκόπτεται από την εργατική τάξη.

Χαρακτηριστική ήταν η στάση της στον "κοινωνικό διάλογο" - απάτη, στην εφαρμογή του προγράμματος των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, στα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων και τις αλλαγές που δρομολογούνται για την κοινωνική ασφάλιση.

Η ΠΑΣΚΕ στηρίζει το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής, τις αλλαγές στο δημόσιο χαρακτήρα του συστήματος εκπαίδευσης και υγείας. Κάνει ό,τι μπορεί να μην αναπτυχθεί συντονισμός, κοινή δράση και αλληλεγγύη στους αγώνες των εργαζομένων με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Κάνει ό,τι μπορεί για να μετατραπούν τα συνδικάτα από όργανα πάλης των εργαζομένων σε όργανα στήριξης της πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ και των βιομηχάνων.

- Της ΔΑΚΕ, που ουσιαστικά κινείται και ευθυγραμμίζεται με αυτή την πολιτική. Σε ορισμένες περιπτώσεις διαφοροποιείται για λόγους αντιπολιτευτικούς και κάτω από την πίεση του εργατικού κινήματος, προσπαθώντας και αυτή να κρατήσει επαφή με τους εργαζόμενους, όπως με την αποχώρησή της από τον "κοινωνικό διάλογο" στην τελική του φάση.

- Της "Αυτόνομης Παρέμβασης" του ΣΥΝ, που η πολιτική της όχι μόνον είναι ευθυγραμμισμένη με την πολιτική της ΕΕ, της κυβέρνησης και των βιομηχάνων, αλλά πρωτοστατεί στην υλοποίησή της και σπέρνει αυταπάτες με τη θέση της για τον ευρωπαϊκό μονόδρομο και το ψεύτικο όραμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης των εργαζομένων.

Στο πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΕ και οι τρεις αυτές παρατάξεις επιβεβαίωσαν τη συμπόρευσή τους ψηφίζοντας από κοινού το "πρόγραμμα δράσης" του συνεδρίου. Το ότι η ΔΑΚΕ και η "Αυτόνομη Παρέμβαση" καταψήφισαν το Διοικητικό Απολογισμό αυτό έγινε για ευνόητους λόγους.

Να παρθούν μέτρα ενίσχυσης της προπαγανδιστικής δουλιάς, καθώς και της εφημερίδας ΕΦ.

4. Η δράση της Παράταξης - Σκοπός της Ενοποίησης

Βασική επιδίωξη στα χρόνια που πέρασαν ήταν η ΕΣΑΚ και η ΔΕ να ανταποκριθούν στο καθήκον της συσπείρωσης των ταξικών δυνάμεων, στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, στον ταξικό προσανατολισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος, στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, στην ενίσχυση του ταξικού και αγωνιστικού συνδικαλιστικού κινήματος, ώστε αυτό να αποτελέσει βάθρο του αντιμονοπωλιακού και αντιιμπεριαλιστικού μετώπου.

Η πολιτική και η τακτική της Παράταξης στο συνδικαλιστικόκίνημα την προηγούμενη περίοδο ήταν γενικά σωστή. Βασική επιδίωξη ήταν η ενότητα δράσης των εργαζομένων, η διαμόρφωση συσπειρώσεων και μετώπου πάλης, η αντιπαράθεση με τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που συμβιβάζονται, υποτάσσονται και συμφιλιώνονται με τα εργοδοτικά και κυβερνητικά συμφέροντα. Συνέβαλε στην προώθηση πρωτοβουλιών για συσπείρωση και συντονισμό από τα κάτω, στα Πρωτοβάθμια Σωματεία.

Τα βήματα όμως που έγιναν δεν ήταν αποφασιστικά, ώστε να δοθεί ώθηση στο βασικό καθήκον που είναι: η συσπείρωση των ταξικών δυνάμεων και η δράση τους για την ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων, ο αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός των αγώνων.

Η καθυστέρηση αυτή οφείλεται στο ότι αυτός ο προσανατολισμός δεν έγινε υπόθεση όλων των δυνάμεων, σταθερά και ολοκληρωμένα με επαρκή σχεδιασμό και έλεγχο.

Δε συγκροτήθηκαν παντού Κλαδικές Επιτροπές ριζωμένες στους χώρους δουλιάς, που να συσπειρώνουν και να δραστηριοποιούν τις αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις.

Δεν εξασφαλίστηκε η αναγκαία στελέχωση των τοπικών επιτροπών. Παραμένουν προβλήματα στη λειτουργία πολλών από αυτές.

Παραμένει αδύνατη η βοήθεια που δίνεται στις Κλαδικές Ομοσπονδιακές Ομάδες και τις ΤΕ από την ΕΕ της Παράταξης.

Σκοπός της ενοποίησης

Η Παράταξη μπορεί να δώσει γερή ώθηση στη συσπείρωση των ταξικών και αγωνιστικών δυνάμεων.

Επομένως η ενοποίηση δεν είναι μία τυπική και στενά οργανωτική διαδικασία. Είναι ένα σύνθετο πολιτικό και οργανωτικό καθήκον που έχει στόχο να ενισχύσει το ρόλο της Παράταξης και την παρέμβασή της στο συνδικαλιστικό κίνημα και συνολικά στην εργατική τάξη, προϋπόθεση για την αλλαγή της κατάστασης και την προώθηση των στόχων μας.

Πιο συγκεκριμένα, με την ενοποίηση επιδιώκουμε να ενισχυθεί η επιτελική δυνατότητα των οργάνων της Παράταξης με πιο ορθολογική διάταξη και αξιοποίηση των στελεχών της. Να ενιαιοποιηθεί η δράση όλων των δυνάμεων σε κεντρικούς στόχους και άξονες που θα ανεβάσουν την αποτελεσματικότητα της παρέμβασης. Αυτό δε σημαίνει ισοπέδωση των ιδιαίτερων ζητημάτων και προβλημάτων του κάθε χώρου ή του κλάδου.

Προς αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να δούμε τα εξής πολιτικά και

οργανωτικά ζητήματα:

α). Ενίσχυση στην αυτοτελή δράση της παράταξης μέσα στην εργατική τάξη, για να παίξει αποφασιστικό ρόλο στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, την αναζωογόνηση και ενίσχυση της δράσης των πρωτοβάθμιων σωματείων. Χωρίς να υποσκελίζεται η δουλιά των συνδικάτων, η δράση αυτή θα βοηθήσει αποφασιστικά στην ιδεολογική πολιτική παρέμβαση για την αποκάλυψη της κυβερνητικής πολιτικής, το ρόλο της ΕΕ και των πολυεθνικών. Θα ενισχύσει το ταξικό ρεύμα στο συνδικαλιστικό κίνημα, θα οξύνει την αντιπαράθεσή του με τις δυνάμεις του ρεφορμισμού και της ταξικής συναίνεσης στοκίνημα. Θα βοηθήσει αποφασιστικά την ανάπτυξη της δράσης των σωματείων και θα συμβάλει γενικά στον ταξικό αντιμονοπωλιακό αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό της εργατικής τάξης και του συνδικαλιστικού κινήματος.

Από τα βασικότερα ζητήματα που χρειάζεται να λυθούν είναι η ανάπτυξη και το πλάτεμα της δουλιάς για τη συσπείρωση του ταξικού ρεύματος. Πηγαίνοντας προς τις συνδιασκέψεις πρέπει να καθοριστούν συγκεκριμένα καθήκοντα για την επιτυχία αυτού του στόχου.

Οι τοπικές και κλαδικές επιτροπές να βάζουν στόχους και να πάρουν μέτρα για τη συσπείρωση πρωτοπόρων εργαζομένων. Να επαναδραστηριοποιηθούν οι κλαδικές επιτροπές που έχουν αδρανοποιηθεί για διάφορους λόγους. Να μπει στόχος για τη δημιουργία νέων κλαδικών επιτροπών.

β). Στελέχωση της ΕΕ, ώστε να ανταποκριθεί στην καθοδήγηση συνολικά της δουλιάς σύμφωνα με τις σημερινές απαιτήσεις και την οξύτητα των προβλημάτων. Αυτό σημαίνει ότι τα βήματα που έγιναν αυτά τα χρόνια δεν επαρκούν στις σημερινές ανάγκες. Το Γραφείο και η ΕΕ πρέπει να παίξουν πιο αποτελεσματικά τον καθοδηγητικό τους ρόλο και να δώσουν αποφασιστική βοήθεια για την καλή λειτουργία των Ομοσπονδιακών Ομάδων, των ΤΕ, των κλαδικών επιτροπών και γενικά για τη βελτίωση της δουλιάς της παράταξης.

γ). Η λειτουργία των Ομοσπονδιακών Ομάδων, παρά τα βήματα που έγιναν, είναι πολύ πίσω από τις απαιτήσεις και τα προβλήματα στους κλάδους παραγωγής. Δεν έχει εξασφαλιστεί σε όλες τις ομάδες τακτική λειτουργία και εκείνες που λειτουργούν περιορίζονται σε ζητήματα που έχουν σχέση μόνον με περιορισμένες διεκδικήσεις.

Πηγαίνοντας στη συνδιάσκεψη να γίνει συζήτηση και να μπει στόχος η λειτουργία των Ομοσπονδιακών Ομάδων, ώστε να ανταποκριθούν στις σημερινές ανάγκες και προβλήματα των κλάδων. Να ξεφύγουν από τη δουλιά "μεροδούλι, μεροφάι", την περιστασιακή ενασχόληση μόνο με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Να γίνουν επιτελεία που θα παίζουν αποφασιστικό ρόλο στον ταξικό προσανατολισμό και την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων του κλάδου.

Η δουλιά στους κλάδους πρέπει να είναι υποχρέωση και ευθύνη όχι μόνο των Ομοσπονδιακών Ομάδων, αλλά συνολικά της παράταξης.

δ). Η δουλιά των ΤΕ, παρά τα βήματα που έγιναν, είναι και αυτή πίσω από τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του κινήματος.

Δεν παρακολουθούν τις κλαδικές επιτροπές, τις αρχαιρεσίες, τα συνέδρια. Είναι φανερό ότι δεν μπορεί να συνεχίσουν με αυτούς τους ρυθμούς και αυτή τη λειτουργία.

Οι ΤΕ σε επίπεδο νομού πρέπει να παίξουν αποφασιστικό ρόλο στη λειτουργία του πρωτοβάθμιου σωματείου, στην ανάπτυξη της δουλιάς των συντονιστικών και στο συντονισμό δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος της ΕΤ με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

2. Για το χαρακτήρα και τους στόχους της επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων

Η συνδιάσκεψη της Παράταξης ΕΣΑΚ - ΔΕ πραγματοποιείται σε μία περίοδο που έχουμε νέα στοιχεία που εκδηλώνονται και έχουν επίδραση στη ζωή των εργαζομένων και του λαού συνολικότερα, στις διαθέσεις τους μπροστά στους αγώνες, στους όρους που αναπτύσσουν την πάλη τους.

Εχουν επίσης επίδραση, αυτά τα νέα στοιχεία, στην πάλη της Παράταξης και του Συνδικαλιστικού Κινήματος.

Για ποια στοιχεία γίνεται λόγος:

Η επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη είναι συνέχεια των προηγούμενων επιθέσεων και της μόνιμης επιδίωξης του κεφαλαίου να εντείνει την εκμετάλλευση.

Τώρα όμως αυτή η επίθεση έχει πιο ισχυρά τα στοιχεία της έντασης, είναι γενικευμένη, σαρώνει το σύνολο των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων, θίγει όλες τις πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας των δυνάμεων του κεφαλαίου να εξασφαλίσουν το μοίρασμα αγορών, μπροστά στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και την τάση πτώσης του μέσου ποσοστού κέρδους.

Η επίθεση έχει αυτά τα χαρακτηριστικά λόγω του αρνητικού συσχετισμού των δυνάμεων σε παγκόσμιο επίπεδο, μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών. Ταυτόχρονα εκφράζει και εκδηλώνει τις βαθύτερες ανάγκες και τις τάσεις του κεφαλαίου, στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Εχει βαθύτερους στόχους, όχι μόνο την αύξηση των κερδών, αλλά τη μεγιστοποίησή τους. Την επικράτηση των πολυεθνικών στα πλαίσια του μονοπωλιακού και ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και κυρίως την ενίσχυση των δυνάμεων του κεφαλαίου στο σύστημα σε βάρος της εργατικής τάξης και το αποφασιστικό χτύπημα του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος.

Η επίθεση αυτή εκφράζεται με συγκεκριμένες μεθόδους:

• Με τη βίαιη ανατροπή εργασιακών σχέσεων (ωράρια, ΣΣΕ, μονιμότητα) που ίσχυαν μέχρι σήμερα και την αντικατάστασή τους από την πλήρη και ασύδοτη επιβολή της θέλησης του καπιταλιστή επάνω στον εργαζόμενο.
• Τις γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις.
• Την αφαίρεση κοινωνικών δικαιωμάτων (υγεία, ασφάλιση, παιδεία, πρόνοια κ.ά.).
• Την αλματώδη αύξηση της εκμετάλλευσης, με σκοπό τον πολλαπλασιασμό των κερδών.
• Με συστηματική, γενικευμένη και καλοσχεδιασμένη προσπάθεια να χτυπηθεί κάθε δυνατότητα του εργατικού κινήματος να αμφισβητήσει την εξουσία και την κυριαρχία του κεφαλαίου. Με συνδυασμό της ενσωμάτωσης και της εξαγοράς, με τον περιορισμό της δημοκρατίας και την ένταση του αυταρχισμού.

Στα πλαίσια της προσπάθειας για την προώθηση αυτών των επιδιώξεων και την εφαρμογή αυτών των μέτρων εντάσσεται και η πολυμέτωπη επίθεση που εξαπολύει ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Με τα πιο εξειδικευμένα μέτρα για τη δήθεν εξυγίανση των ΔΕΚΟ, με τις ιδιωτικοποιήσεις, τη νομοθετική κατάργηση του σταθερού ωραρίου (8ωρου), την κατάργηση της μονιμότητας και των ΣΣΕ. Με το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την επέλαση στο εισόδημα των εργαζομένων, την προσαρμογή της εκπαίδευσης στις ανάγκες της πλήρους ασυδοσίας της αγοράς. Με την αξιοποίηση της υποτίμησης της δραχμής για ένταση των αντεργατικών μέτρων, που επιβάλλονται και από τις δεσμεύσεις και υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ειδικότερα την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η κυβέρνηση και οι δυνάμεις του κεφαλαίου εξειδικεύουν τα μέτρα και προσαρμόζουν την τακτική τους παίρνοντας υπόψη τις αντιδράσεις των εργαζομένων, την παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων και αξιοποιώντας τη διεθνή πείρα από τις επιθέσεις σε βάρος των εργαζομένων.

Παράλληλα με την εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων, αναπτύσσει έντονη ιδεολογική πολιτική και προπαγανδιστική δραστηριότητα σε συνδυασμό με πολύμορφες παρεμβάσεις των μηχανισμών της εξουσίας, ώστε να πετύχει τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων, να εξασφαλίσει τη συναίνεση και στήριξη του συνδικαλιστικού κινήματος, να καθυποτάξει τις αντιστάσεις και τους αγώνες.

Βασικά μέσα και όπλα που χρησιμοποιεί είναι:

Ο "κοινωνικός διάλογος", η συστηματική προσπάθεια να εμπεδώσει στις συνειδήσεις τη λογική της κοινωνικής συναίνεσης, η εξαγορά και η διάβρωση συνδικαλιστικών στελεχών.

Η μεθοδευμένη δυσφήμιση και συκοφάντηση των αγώνων και τμημάτων του λαού που αγωνίζονται και η προσπάθεια διάσπασης και διαχωρισμού των εργαζομένων.Η πολύμορφη άσκηση εκβιασμών και τρομοκρατίας, σε συνδυασμό με τον περιορισμό των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, ιδιαίτερα μέσα στους χώρους δουλιάς.

Η κυβερνητική πολιτική αξιοποιεί τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, την πολιτική της συναίνεσης ή της ρηχής αντιπολίτευσης που κυριαρχεί στο Κοινοβούλιο.

3. Η κατάσταση στο Συνδικαλιστικό Κίνημα

Την προηγούμενη περίοδο και ειδικότερα από τις εκλογές του 1996 και μετά αναπτύχθηκαν ισχυρές αγωνιστικές κινητοποιήσεις, σημαντικές, με αξιόλογα χαρακτηριστικά: μαζικότητα, συσπείρωση και ενότητα, μαχητικότητα, συμπαράσταση και αλληλεγγύη ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, αιτήματα που στρέφονταν ενάντια στις επιλογές της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του πολυεθνικού κεφαλαίου.

Αναδείχτηκαν κοινές αιτίες προβλημάτων σε διάφορους κλάδους και κοινωνικά στρώματα. Φάνηκε πιο καθαρά η δυνατότητα των εργαζομένων να απαντήσουν δυναμικά στην επίθεση που δέχονται, να αποκρούσουν τη βία και τρομοκρατία που εξασκείται.

Εγινε πιο φανερό ότι η κυβέρνηση, οι μηχανισμοί του κράτους παρεμβαίνουν πολύμορφα και συστηματικά για την υπονόμευση των αγώνων, μελετούν έγκαιρα την τακτική τους και την αναπροσαρμόζουν όταν χρειάζεται, ώστε να δώσουν πλήγμα στους αγώνες των εργαζομένων.

Την ίδια περίοδο έγινε πιο φανερό ότι μεγάλο εμπόδιο και σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας είναι η στάση των ηγετικών οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος, ιδιαίτερα της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αλλά και Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων, όπου επικρατεί η λογική της "κοινωνικής συναίνεσης", της υποταγής στους μονόδρομους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ΟΝΕ.

Οι δυνάμεις αυτές, που παίζουν ηγετικό ρόλο σ' αυτά τα όργανα, ούτε τώρα που η θύελλα των μέτρων σαρώνει τα πάντα δεν εγκαταλείπουν τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας. Παρά την πίεση που δέχονται, παρά τις όποιες "κινητοποιήσεις" που υποχρεώνονται να εξαγγείλουν, αποτελούν τροχοπέδη για τους αγώνες. Φρενάρουν τις κινητοποιήσεις, τις εκτονώνουν με ελιγμούς, αρνούνται πεισματικά την προώθηση του συντονισμού και την ανάπτυξη παλλαϊκού μετώπου της πάλης.

Τελευταία, επανεμφανίζονται φαινόμενα ανοιχτής απεργοσπασίας και απροκάλυπτο ξεπούλημα κινητοποιήσεων.

Η κατάσταση αυτή είναι αποτέλεσμα των αρνητικών συσχετισμών που εκφράστηκαν και στο 29ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, στο οποίο έγιναν από την άποψη των αποφάσεων και του προσανατολισμού νέα βήματα οπισθοδρόμησης, που θα έχουν επιπτώσεις σε όλο το συνδικαλιστικό κίνημα. Ταυτόχρονα γίνεται πιο σύνθετη η κατάσταση στη ΓΣΕΕ, γιατί από τη μια η απόσταση με τα συμφέροντα των εργαζομένων θα μεγαλώνει και απ' την άλλη θα γίνεται πιο δύσκολη η υποταγή τους με τις μέχρι τώρα μεθόδους.

Αρνητικός επίσης παράγοντας στην ανάπτυξη της πάλης είναι ο ρόλος και οι δραστηριότητες της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, που προωθεί την πλήρη χειραγώγηση και ενσωμάτωση του συνδικαλιστικού κινήματος στη γραμμή και τις επιδιώξεις της ΕΕ.

Ταυτόχρονα αυξάνει η δυσαρέσκεια μέσα στους εργαζόμενους, στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος. Διαμορφώνονται προϋποθέσεις και δυνατότητες αγωνιστικής αντίδρασης και αντίστασης, απεγκλωβισμού από την επιρροή δυνάμεων και κομμάτων που αντιτίθενται στην ανάπτυξη της πάλης. Δυνατότητες συσπείρωσης δυνάμεων στο ταξικό ρεύμα του συνδικαλιστικού κινήματος.

Γίνονται πιο ορατές οι ενδείξεις ότι την επόμενη περίοδο θα εκδηλωθούν σοβαρές διεργασίες μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα που θα έχουν επίδραση στους εργαζόμενους.

Από την άμεση παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων που δρουν και συσπειρώνονται στην Παράταξη θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό αν οι διεργασίες αυτές θα αποκτήσουν αγωνιστικό προσανατολισμό, θα εκφραστούν με αλλαγή στάσης πλατιών τμημάτων των εργαζομένων απέναντι στις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που αντιτίθενται στα συμφέροντά τους και με συσπείρωσή τους στο αγωνιστικό ταξικό ρεύμα ή θα παγιδευτούν σε νέα αδιέξοδα και νέες απογοητεύσεις.

Στη σημερινή περίοδο από το βαθμό που θα απεγκλωβίζονται οι εργαζόμενοι και θα συσπειρώνονται στο αγωνιστικό ταξικό ρεύμα, θα εξαρτηθεί και η πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος: αν δηλαδή θα βγει από την κρίσιμη καμπή έγκαιρα, χωρίς χάσιμο άλλου πολύτιμου χρόνου ή θα οδηγηθεί σε μακρόχρονη πορεία κρίσης. Υπάρχουν σήμερα δυνατότητες και πρέπει να αξιοποιηθούν, ώστε να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα.

Η κυβέρνηση με τη στήριξη των ταυτισμένων με αυτήν συνδικαλιστικών οργάνων στην πράξη υπονομεύει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Στο δημόσιο τομέα, με την απαγόρευση υπογραφής ΣΣΕ, με την επιβολή της εισοδηματικής της πολιτικής, μειώνει χρόνο με το χρόνο το εισόδημα των εργαζομένων.

Ανάλογα, στον ιδιωτικό τομέα, με τις 2χρονες Συμβάσεις, με την παραπομπή των ΣΣΕ στον ΟΜΕΔ, με την προώθηση των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, με τη μη εφαρμογή στην πράξη των συμβάσεων που υπογράφονται σε μεγάλη κλίμακα.

Η υπεράσπιση του θεσμού των ΣΣΕ και η εφαρμογή τους είναι από τα σοβαρά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν, όπως και η υπογραφή ΣΣΕ που να ανταποκρίνονται και να καλύπτουν τις βασικές ανάγκες της εργατικής οικογένειας.

Γίνεται καθαρό και στους δύσπιστους ότι η πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση θα συνοδεύεται με κατασταλτικά μέτρα και αύξηση της τρομοκρατίας. Αυτό οι εργαζόμενοι το ζουν καθημερινά μέσα και έξω από τους χώρους δουλιάς. Στους αγώνες, στις απεργιακές κινητοποιήσεις που πραγματοποίησαν αυτά τα χρόνια, οι συνταξιούχοι, ναυτεργάτες, νεολαία, καθηγητές, τα φαινόμενα της βίας και της τρομοκρατίας ήταν στην ημερήσια διάταξη.

Αλλα φαινόμενα τέτοια και μάλιστα με πρωτοφανείς μεθόδους έχουμε και σε άλλα κοινωνικά στρώματα: Επιχείρηση "Βουλκανιζατέρ" και ατέλειωτα αγροτοδικεία που έχουν στηθεί σε όλη τη χώρα ενάντια στους αγωνιζόμενους αγρότες. Παρακολούθηση των δραστηριοτήτων του συνδικαλιστικού κινήματος και της ΕΣΑΚ. Διατήρηση του αντιδραστικού δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα του μετεμφυλιακού κράτους.

Η ψήφιση της Συνθήκης Σένγκεν, η οποία με επιστημονικό τρόπο φακελώνει τη δραστηριότητα των εργαζομένων που αγωνίζονται ενάντια σ' αυτή την πολιτική.

Η κυβέρνηση και οι βιομήχανοι στους αλλοδαπούς εργάτες έχουν βρει εύκολη λεία την υπερεκμετάλλευσή τους. Τα μέτρα που πάρθηκαν για την "πράσινη κάρτα" κλπ., θα διαιωνίσουν το πρόβλημα. Λύση μόνιμης παραμονής δεν πρόκειται να δοθεί. Το θέμα δεν είναι διαδικαστικό, αλλά πολιτικό. Η κυβέρνηση δε θέλει να δώσει λύση στο πρόβλημα γιατί θέλει με αυτόν τον τρόπο να έχει τους αλλοδαπούς εργαζόμενους σε μια ελεγχόμενη παρανομία, τέτοια που να βολεύει τη ρουσφετολογική της πολιτική και την παροχή φτηνής εργατικής δύναμης για τους κεφαλαιοκράτες.

Η δική μας πάλη χρειάζεται να αποκαλύπτει αυτή την πολιτική και μαζί με τους αλλοδαπούς εργάτες να απαιτεί τη νομιμοποίηση που θα τους εξασφαλίζει μόνιμη παραμονή με δικαιώματα και χωρίς διακρίσεις.

6.4.98

Η Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΣΑΚ - ΔΕ

Η πάλη για την αλλαγή στους συσχετισμούς των δυνάμεων είναι ένα σύνθετο ιδεολογικοπολιτικό - οργανωτικό καθήκον στα πλαίσια της δράσης μας στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η ίδια η πείρα δείχνει ότι σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά η προώθηση αυτού του στόχου έχει σχέση με πιο βαθιές διεργασίες στη συνείδηση των εργαζομένων.

Αυτό σημαίνει ότι τα οργανωτικά ή εκλογικά μέτρα, λίγο πριν από τις αρχαιρεσίες ή τα συνέδρια, δεν αρκούν από μόνα τους για την αλλαγή της στάσης των εργαζομένων, απέναντι στις άλλες δυνάμεις. Ούτε και οι αγώνες, όταν δε συνοδεύονται με όξυνση της ιδεολογικής πολιτικής αντιπαράθεσης, με τεκμηριωμένη και πειστική αποκάλυψη της στάσης των ηγεσιών των άλλων δυνάμεων. Οταν όλα αυτά δε συνδυάζονται με πρωτοπόρα καθημερινή δράση, συνέπεια λόγων και έργων από τις δυνάμεις της παράταξης.

Σήμερα δημιουργούνται δυνατότητες για ριζοσπαστικές αλλαγές στη συνείδηση και τη στάση σημαντικών τμημάτων των εργαζομένων.

Τα όργανα και οι φίλοι της παράταξης είναι ανάγκη να διευκολύνουν με τη δράση τους τον απεγκλωβισμό εργαζομένων από την επιρροή των άλλων δυνάμεων, να τους συσπειρώσουν στο ταξικό αγωνιστικό ρεύμα, στις γραμμές της Παράταξης.

Επομένως, όλη η δραστηριότητα πρέπει να στοπεύει σ' αυτό τον κύριο στόχο, με συγκεκριμένα μέτρα και έλεγχο.

- Για τη συναγωγή συμπερασμάτων από τις εξελίξεις, τη στάση των άλλων δυνάμεων και τους αγώνες.

- Για την πλατιά συσπείρωση εργαζομένων στα επιμέρους μέτωπα και το δυνάμωμα των δεσμών τους με την παράταξη.

- Για την καταξίωση των στελεχών της παράταξης στο χώρο δουλιάς, στον κλάδο και ευρύτερα στους εργαζόμενους.

- Για την έγκαιρη προετοιμασία των αρχαιρεσιών και ταυτόχρονα ενάντια στους κάθε λογής εκβιασμούς και παρεμβάσεις που ασκούν η εργοδοσία, οι κρατικοί μηχανισμοί και άλλες δυνάμεις.

- Για να αποτρέπεται η νόθευση των αποτελεσμάτων.

- Για τη συγκρότηση πλατιών ψηφοδελτίων με κορμό τις δυνάμεις της Παράταξης.

Λόγω της γενικής κατάστασης, αλλά και της άσχημης κατάστασης στο ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα, γίνεται πιο επιτακτική η ανάγκη να ξεπερνιούνται εμπόδια και δυσκολίες στην ανάπτυξη της πάλης και να συσπειρώνονται όλο και περισσότερες πλατιές δυνάμεις στον ταξικό αγώνα και στην πάλη ενάντια στα μονοπώλια και στον ιμπεριαλισμό.

Στην περίοδο αυτή ανάπτυξης της πάλης θα εξαρτηθούν πολλά από την ικανότητα της Παράταξης να αξιοποιεί διάφορες μορφές συσπείρωσης, με σκοπό να προωθήσει τον ενιαίο αγώνα των εργαζομένων και να συσπειρώσει ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις στον αγώνα.

• Πρωταρχικής σημασίας ζήτημα, από το οποίο θα κριθεί η ίδια η ανάπτυξη των αγώνων και ο προσανατολισμός τους, είναι το αντιπάλεμα του ισχυρού ρεύματος του ρεφορμισμού και της ενσωμάτωσης, είναι η συσπείρωση των ταξικών δυνάμεων και η συγκροτημένη παρουσία και παρέμβασή τους σε όλα τα επίπεδα του συνδικαλιστικού κινήματος και πλατιά μέσα στους εργαζόμενους.
• Αναγκαία μορφή συσπείρωσης αποδείχτηκε ο συντονισμός "από τα κάτω" με τη συγκρότηση συντονιστικών επιτροπών πρωτοβάθμιων σωματείων.

Αυτή η μορφή μπορεί να βοηθήσει να αντιμετωπιστεί η σκόπιμη αδράνεια των κεντρικών συνδικαλιστικών οργάνων. Υπάρχουν παραδείγματα και εμπειρίες, όπως: στη Ζώνη Περάματος, στους Ναυτεργάτες, στην Πάτρα κ. ά. Αυτή όμως η σωστή κατεύθυνση δεν υλοποιήθηκε παντού, σύμφωνα με το γενικότερο πνεύμα που είχε.

Πέρα από τις αντικειμενικές δυσκολίες, όπως οι αδύνατες δυνάμεις στα σωματεία, επέδρασε αρνητικά, ο δισταγμός και η υποχώρηση μπροστά στις δυσκολίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι "συντονιστικές επιτροπές", πήραν διεκπεραιωτικό χαρακτήρα, δεν έγινε δυνατό να συσπειρώσουν ευρύτερες δυνάμεις εργαζομένων, σε ένα αγωνιστικό πλαίσιο ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα.

Την επόμενη περίοδο οι ΤΕ χρειάζεται να μελετήσουν καλύτερα αυτή τη μορφή, να αξιοποιήσουν τη μέχρι τώρα πείρα, να συμβάλουν στο συντονισμό και στην κοινή δράση με εργοστασιακά και τοπικά σωματεία.

Δεν μπορεί όμως να αποτελεί τη μοναδική μορφή συντονισμού.

Ενδεικτικά προτείνονται και άλλες μορφές.

• Συσπείρωση και συντονισμός κατά κλάδο σε τοπικό επίπεδο, στους χώρους δουλιάς με προοπτική τον πανελλαδικό συντονισμό.
• Επιτροπές αλληλεγγύης για έναν κλάδο ή κοινωνικό στρώμα.
• Επιτροπές κοινής δράσης εργατοϋπαλλήλων, αγροτών, μικρομεσαίων επαγγελματιών.

Είναι ανάγκη η προσπάθεια οργάνωσης του αγώνα με συσπειρώσεις σε διάφορα επίπεδα να αποκτήσει μεγαλύτερο εύρος και μαζικότητα με συμμετοχή στη δράση μέσα από αυτές τις μορφές πλατιών τμημάτων των εργαζομένων, συνδικαλιστικών στελεχών και συνδικάτων και δυνάμεων που αγωνίζονται για επιμέρους ή γενικότερα ζητήματα.

Η πολύπλευρη αυτή προσπάθεια για συσπείρωση και δράση δε σημαίνει απομάκρυνση από τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος ή μη συμμετοχή σ' αυτά, αλλά αξιοποίηση της πίεσης που ασκείται από τις συσπειρώσεις, ώστε να αναπτύσσεται δράση.

Είναι ανάγκη να εξασφαλίζεται η πιο πλατιά συμμετοχή και συσπείρωση ενάντια στη νεοφιλελεύθερη επίθεση και ταυτόχρονα να συσπειρώνονται και να δρουν συγκροτημένα οι ταξικές δυνάμεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα και να αποτελούν τον κύριο μοχλό πίεσης για την ανάπτυξη των αγώνων.

5. Ορισμένα βασικά ζητήματα που χρειάζεται να στραφεί η προσοχή της Παράταξης και να επικεντρωθεί η δράση της:

• Στην οργάνωση της πάλης και στην κατεύθυνση, στο περιεχόμενο των αιτημάτων.
• Στις μορφές συσπείρωσης.
• Στην ιδεολογικο-πολιτική παρέμβαση
• Στην μάχη για την αλλαγή των συσχετισμών

α). Για την οργάνωση του αγώνα και την κατεύθυνση της πάλης

Λόγω του χαρακτήρα της επίθεσης και των δυσκολιών κάτω από τις οποίες διεξάγεται η πάλη των εργαζομένων, είναι φανερό ότι ο αγώνας που περιορίζεται στο χώρο δουλιάς ή ο τοπικός αγώνας - όσο σημαντικός και αν είναι - δεν αρκεί για να αποκρουσθεί η επίθεση, πολύ περισσότερο για να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα. Ο αγώνας, έχοντας τις βάσεις του στους χώρους δουλιάς και στον κλάδο, είναι ανάγκη να γίνεται καθολικός, να αποκτά στοιχεία συνολικής αντεπίθεσης, ώστε να δημιουργεί όρους αποτελεσματικότητας. Αυτό σημαίνει να συνδυάζεται σωστά η αντίσταση και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων με την προβολή και διεκδίκηση αιτημάτων σύμφωνα με τις σημερινές απαιτήσεις και τις ανάγκες των εργαζομένων. Σημαίνει πολιτικοποίηση του αγώνα από τα ίδια τα συνδικάτα, με ανάδειξη των υπευθύνων, των βαθύτερων αιτιών που προκαλούν τα προβλήματα, του ρόλου των μονοπωλίων, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των πολιτικών δυνάμεων. Προβολή της ανάγκης για βαθύτερες αλλαγές, για ρήξη με τα μονοπώλια.

Ιδιαίτερη σημασία σ' αυτές τις συνθήκες αποκτά η καλή οργάνωση και ανάπτυξη του αγώνα, η επιλογή κατάλληλων μορφών πάλης που να συνενώνουν, να προκαλούν το ενδιαφέρον, να εξασφαλίζουν τη γενικότερη συμπάθεια και αλληλεγγύη.

Στην όλη οργάνωση της πάλης πρέπει να παίρνονται υπόψη οι σημαντικοί κίνδυνοι για την ίδια την ενότητα και τη μαζικότητα του συνδικαλιστικού κινήματος, που δημιουργούνται από τις νέες δυσκολίες και τα εμπόδια που μπαίνουν στους εργαζόμενους λόγω των αλλαγών που προωθούνται, κυρίως στις εργασιακές σχέσεις, με την εφαρμογή των ελαστικών μορφών απασχόλησης και την εξατομίκευση της εργασίας.

Η αύξηση της ανεργίας, που αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό των εργαζομένων, γίνεται ταυτόχρονα όπλο στα χέρια των εργοδοτών και της κυβέρνησης, ώστε να γίνουν οι άνεργοι, ιδιαίτερα οι νέοι και οι γυναίκες, θύματα για την εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων (ελαστικές μορφές, Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, χτύπημα κοινωνικής ασφάλισης, κ.ά.).

Σ' αυτές τις συνθήκες ξεχωριστή σημασία έχει η δράση της Παράταξης για την ανασυγκρότηση των Πρωτοβάθμιων Σωματείων, πράγμα που σημαίνει πρακτικά μέτρα για σταθερή και μόνιμη λειτουργία και δράσης τους, οργάνωση του αγώνα για τα προβλήματα με σωματειακές επιτροπές στους χώρους δουλιάς. Παρέμβασή του για όλα τα ενδιαφέροντα των εργαζομένων. Δημοκρατική λειτουργία, ενημέρωση και συμμετοχή των μελών. Συστηματική προσπάθεια για εγγραφή νέων στα συνδικάτα. Ανάδειξη κατάλληλων στελεχών στις διοικήσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων.

Συστηματική πλατιά προσπάθεια για σωστό προσανατολισμό και περιεχόμενο της δράσης, με υιοθέτηση και αποδοχή από τα ίδια τα μέλη του. Συστηματική πολιτική ενημέρωση και διαφώτιση των εργαζομένων για την πολιτική στο συνδικαλιστικό κίνημα, για την ανάγκη να αποκτήσει ο αγώνας αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο, ώστε να μπορεί να αποδώσει αποτελέσματα.

Η Συνδιάσκεψη της Παράταξης ΕΣΑΚ - ΔΕ συνέρχεται σε μια περίοδο, που η ένταση της πολύμορφης και πολυμέτωπης επίθεσης των δυνάμεων του κεφαλαίου, διεθνούς και εγχώριου, βρίσκεται σε εξέλιξη και οι συνέπειες για τους εργαζόμενους και για το συνδικαλιστικό τους κίνημα είναι μεγάλες. Αυτήν ακριβώς την περίοδο επιδιώκουμε να ενισχυθεί η παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα και να πρωτοστατήσουν στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων. Να ολοκληρωθεί η προσπάθεια αναγέννησης και αναδιοργάνωσης του συνδικαλιστικού κινήματος, να βγει από το τέλμα και την άσχημη κατάσταση που βρίσκεται σήμερα και να μη χαθεί και άλλος πολύτιμος χρόνος. Η αγωνιστική και ταξική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος να γίνει υπόθεση όλων των δυνάμεων που συσπειρώνονται στην Παράταξή μας, και να αναδειχτεί ως πρόβλημα που αφορά όλη την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους γενικότερα. Δίχως ισχυρό ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, δεν είναι δυνατό να μπει φραγμός στη νεοφιλελεύθερη επίθεση, να αποσπαστούν νέες κατακτήσεις για τους εργαζόμενους.

Οι ταξικές δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στις γραμμές της ΕΣΑΚ - ΔΕ να πάρουν περισσότερες και πιο αποτελεσματικές πρωτοβουλίες, ώστε να αντιπαλέψουν πιο αποτελεσματικά τις προσπάθειες υποταγής και ενσωμάτωσης του κινήματος στη λογική της ταξικής συνεργασίας και της κοινωνικής συναίνεσης. Να δράσουν πιο αποφασιστικά για την αλλαγή της σημερινής κατάστασης. Σήμερα είναι πιο ρεαλιστικός ο στόχος, καθώς σημειώνονται θετικές διεργασίες που αύριο θα γίνουν περισσότερες λόγω της μεγαλύτερης όξυνσης των κοινωνικών προβλημάτων.

Με την παρέμβασή τους να προχωρήσει πιο αποφασιστικά ο συντονισμός της πάλης των εργαζομένων. Να αποχτήσουν οι αγώνες που θα αναπτυχθούν μαζικότητα και νέα δυναμική. Να ανοίγουν προοπτική για να πάρει παλλαϊκό χαρακτήρα η αντίσταση και η αντεπίθεση ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Να δυναμώσει και ισχυροποιηθεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, προϋπόθεση για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού μετώπου πάλης.

Συνδυασμένα με αυτούς τους στόχους η Παράταξη θα προχωρήσει στην αναδιάταξη των στελεχών και την ανάδειξη νέων οργάνων με την ενοποίηση των δυνάμεων στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα.

Θα κάνει βασική εκτίμηση της δράσης της προηγούμενης περιόδου, θα σχεδιάσει την παρέμβασή της στις αρχαιρεσίες και τα συνέδρια για την αλλαγή στους συσχετισμούς δυνάμεων.