Με την παραπέρα υποβάθμιση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων, σχεδιάζει να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την αναζωπύρωση του πληθωρισμού και τα άλλα κρισιακά φαινόμενα (υποβόσκουσα ύφεση) που απειλούν τις χώρες - μέλη της ΕΕ. Η εφαρμογή εισοδηματικών πολιτικών λιτότητας που θα επιβάλουν, μεταξύ άλλων και τη «συγκράτηση των μισθών», ήταν ένα από τα θέματα της ατζέντας των συμβουλίων υπουργών Οικονομίας των 25 χωρών - μελών της ΕΕ (ΕΚΟΦΙΝ - Γιουρογκρούπ), οι εργασίες των οποίων ξεκίνησαν χτες και ολοκληρώνονται σήμερα στις Βρυξέλλες. Στην ίδια συνεδρίαση, θα συζητηθούν οι πρόσφατες οικονομικές εξελίξεις, καθώς και οι εξελίξεις στο τραπεζικό - πιστωτικό σύστημα.

Με δεδομένο το ενδιαφέρον του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για την περιοχή των Βαλκανίων (έχει εξελιχθεί σε θέατρο ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και συγκρούσεων με επίκεντρο τους ενεργειακούς αγωγούς που θα περάσουν από τα εδάφη της), στο ΕΚΟΦΙΝ θα εξεταστεί και σχέδιο συμπερασμάτων σχετικά με την κοινή πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των υπό τον έλεγχό της επενδυτικών τραπεζών, με σκοπό τη διαμόρφωση έως το 2010 ενιαίου επενδυτικού πλαισίου για τα Δυτικά Βαλκάνια... Παρεμπιπτόντως μεταξύ των προτεραιοτήτων που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το 2009 - όπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο Τύπου - είναι και «η ανάληψη επιχειρήσεων για ειρήνευση και σταθερότητα στο πλαίσιο της άσκησης της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ»!

Ολα τα γεγονότα δείχνουν ότι όσα συνέβησαν στα Βαλκάνια τη δεκαετία του '90 (εμφύλιες συρράξεις, διαμελισμοί κρατών, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις) απλώς ήταν η πρώτη πράξη του δράματος, ενώ φαίνεται ότι έχει ανοίξει και δεύτερος κύκλος, ο οποίος, εκτός από τους οξύτατους οικονομικούς ανταγωνισμούς μεταξύ των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Ρωσίας, εμπεριέχει και τη χρήση στρατιωτικών δυνάμεων, με τα μεγάλα θύματα βέβαια τους λαούς των Βαλκανίων.

Οι υπουργοί Οικονομικών συζήτησαν χτες και τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις, οι οποίες είναι υπέρ το δέον ανησυχητικές. Εκτός από τη χρηματοπιστωτική κρίση, η οποία έχει αγκαλιάσει όλα τα τραπεζικά μεγαθήρια του πλανήτη, οι ευρωπαϊκές οικονομίες βρίσκονται αντιμέτωπες με τη φρενήρη ανοδική πορεία των τιμών του πετρελαίου, των τροφίμων, την ισοτιμία του ευρώ - δολαρίου, παράγοντες οι οποίοι αθροιστικά οδηγούν σε μείωση των ρυθμών ανάπτυξης και σε άνοδο των επιτοκίων και του πληθωρισμού.

Στην πεπατημένη των αξιώσεων για ακόμη σκληρότερα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, ακόμη περισσότερες μεταρρυθμίσεις υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, ακόμη μεγαλύτερες ταχύτητες στην εφαρμογή της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής από την κυβέρνηση, κινήθηκε η χτεσινή, ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, η οποία επανεξέλεξε στη θέση του προέδρου του τον Δ. Δασκαλόπουλο. Τους μεγαλοεπιχειρηματίες τίμησαν, όπως κάθε χρόνο, η κυβέρνηση με την παρουσία του πρωθυπουργού, Κ. Καραμανλή, και του υπουργού Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη, και το ΠΑΣΟΚ με τον πρόεδρό του, Γ. Παπανδρέου. Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ επιφύλαξε και έναν καλό λόγο για την κυβέρνηση, σημειώνοντας ότι στις ομιλίες των εκπροσώπων της εκφράστηκε μια «ειλικρινής μεταρρυθμιστική βούληση».

Η επίμονη προσπάθεια του ΣΕΒ για την ανάδειξή του σε δύναμη ...κοινωνικής προόδου, για την ηθική εξύψωση της ...επιχειρηματικότητας και την εύρεση συνοδοιπόρων μέσα στην κοινωνία, ενισχύθηκε φέτος επιχειρηματολογικά από την «κρίση». Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, που μίλησε με έμφαση για την ανάγκη ...«αλλαγής», δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «αντιμετωπίζουμε σήμερα μια κρίση που απαιτεί συνολική αλλαγή στην αντίληψη και τη συμπεριφορά όλων των παραγόντων του δημόσιου βίου, τον πολιτικό κόσμο, το συνδικαλιστικό κίνημα, τα ΜΜΕ, τον επιχειρηματικό κόσμο. Σήμερα, η κυρίαρχη επιλογή είναι στασιμότητα ή αλλαγή. Ο επιχειρηματικός κόσμος είναι έτοιμος να συνεισφέρει σε μια συμμαχία προόδου που θα επιλέξει και θα εφαρμόσει την αλλαγή».

Στην ομιλία του ο Δ. Δασκαλόπουλος ήταν πιο αναλυτικός για τα προβλήματα που υποτίθεται ότι η λύση τους προϋποθέτει την αποδοχή των αντιδραστικών θέσεων του κεφαλαίου και τον κυρίαρχο ρόλο του: «Η παγκόσμια οικονομία και κοινωνία - είπε - βρίσκονται αντιμέτωπες με επελαύνουσες ανατροπές», που οι επιπτώσεις για τον μέσο πολίτη ήδη διαφαίνονται. Απαιτείται, πρόσθεσε, «συνολικός επαναπροσδιορισμός» του ρόλου του κράτους, του ιδιωτικού τομέα, του συνδικαλιστικού κινήματος, των ΜΜΕ, και «η επίτευξη μιας νέας ισορροπίας ανάμεσά τους». Ακολούθησε η επίθεση στην αξιοπιστία του δημόσιου λόγου που είναι «μειωμένη» και η δήλωση πως «το βαθύτερο πρόβλημα είναι ότι στη σημερινή Ελλάδα, τα κόμματα βρίσκονται σε μια ιδιότυπη ομηρία σε σχέση με την κοινή γνώμη». Επιπλέον, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, η δημόσια διοίκηση είναι ανίκανη να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις και το συνδικαλιστικό κίνημα «είναι παραδοσιακά ταγμένο στην πάλη των τάξεων»! Ο πρόεδρος του ΣΕΒ έκανε ωστόσο και την «αυτοκριτική» του, σημειώνοντας ότι στο παρελθόν υπήρξαν και επιχειρήσεις που «παρέμειναν στενά κρατικοδίαιτες»...

Μέσα από τις ιδεολογικοπολιτικές αυθαιρεσίες των βιομηχάνων προκύπτει ότι το ζητούμενο είναι:

• Ενα πολιτικό σύστημα που θα αγνοεί το λαό, («να καθοδηγεί το λαό, αντί να τρέχει λαχανιάζοντας πίσω από το υποτιθέμενο κοινό αίσθημα»), και δε θα υπολογίζει το πολιτικό κόστος.
• Ενα κράτος στην υπηρεσία των βιομηχάνων («εστιασμένων αρμοδιοτήτων» με «λιγότερη γραφειοκρατία»).
• Ενα συνδικαλιστικό κίνημα υποταγμένο στους πλουτοκράτες (που «θα αναλάβει από κοινού με τον ιδιωτικό τομέα τολμηρές πρωτοβουλίες»). Μάλιστα, ο Δ. Δασκαλόπουλος επιβεβαίωσε ότι η ΓΣΕΕ κάνει φιλότιμες προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση, χαρακτηρίζοντας τη νέα Εθνική Συλλογική Σύμβαση του 1 ευρώ αύξησης τη μέρα μεικτά, ως «υπόδειγμα δημιουργικού συμβιβασμού».
• Μέσα ενημέρωσης πλήρως αυτολογοκριμένα και στην υπηρεσία του κεφαλαίου («η επιρροή που ασκούν, οφείλει να φορτίζει δημιουργικά την κοινωνία, αντί να καλλιεργεί τις παθογένειές της με άλλοθι την τηλεθέαση»).

Κλείνοντας την ομιλία του, ο Δ. Δασκαλόπουλος δεν παρέλειψε να πλέξει το εγκώμιο του επιχειρηματικού κόσμου, λέγοντας ότι αυτός «δημιούργησε νέους αναπτυξιακούς όρους και νέα οικονομικά σύνορα για τον τόπο». Πρόσθεσε ότι η επιχειρηματικότητα «είναι το κλειδί για το μέλλον». Νωρίτερα, ο γενικός διευθυντής του ΣΕΒ, Δ. Νικολάου, είχε επισημάνει ότι ο Σύνδεσμος θα επιδοθεί στα επόμενα δύο χρόνια σε νέες πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη, για τη διεύρυνσή του και για την άρση των εμποδίων της επιχειρηματικής δράσης.

Μπροστά σ' αυτή τη με νέα ένταση συνδυασμένη επιθετικότητα ΣΕΒ-κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν απέναντί τους μια πολιτική εξουσία που εκφράζει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό και πρέπει να οργανώσουν την αντίσταση και τον αγώνα κατά των αντεργατικών μέτρων, διεκδικώντας την ικανοποίηση όλων των αναγκών τους. Να συνειδητοποιήσουν ότι η πάλη τους δεν αρκεί να κατευθύνεται γενικά και αόριστα ενάντια στην πολιτική της ΝΔ, που άλλωστε είναι και πολιτική του ΠΑΣΟΚ, αλλά ενάντια στην πολιτική της πλουτοκρατίας. Σε εξέλιξη βρίσκεται η μάχη για την υπογραφή των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Και μπορούν και πρέπει να τη δώσουν με αποφασιστικότητα, αυταπάρνηση, μαζί με το ΠΑΜΕ, αλλά και εμπιστοσύνη στις ανεξάντλητες δυνάμεις τους.

Την πολιτική συρρίκνωσης και απαξίωσης του ομίλου της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» (ΟΑ) που εφάρμοσαν συστηματικά, τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προς όφελος των ιδιωτικών ανταγωνιστριών εταιρειών, κατήγγειλαν σε χτεσινή συνέντευξη οι εκπρόσωποι των τεχνικών ενώσεων ΟΑ. Ιδιαίτερη αναφορά έκαναν και στην εφαρμογή της «πολιτικής φιλελευθεροποίησης» του κλάδου των αερομεταφορών, επισημαίνοντας ότι τα άμεσα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι: Η απορύθμιση των κανόνων και η απελευθέρωση αεροπορικού έργου. Οι συνεργασίες - συγχωνεύσεις, με στόχο τη δημιουργία ισχυρών ομίλων. Η συμπίεση του κόστους εργασίας. Η ελαστικοποίηση των συνθηκών εργασίας και των κανόνων ασφαλείας.

Οπως κατήγγειλαν οι εκπρόσωποι των τεχνικών ενώσεων, απόδειξη της βλαπτικής και απαξιωτικής πολιτικής που εφαρμόστηκε από όλες τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε βάρος του ομίλου ΟΑ, είναι:

• Η απώλεια του 50% της αγοράς, λόγω έλλειψης επενδύσεων σε αεροσκάφη και προσωπικό.
• Η διευκόλυνση της ταυτόχρονης ανάπτυξης του κύριου εγχώριου ανταγωνιστή (σ.σ. «Aegean»), στον οποίο ουσιαστικά προσφέρθηκε το έργο της ΟΑ.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε, εξαιτίας της πολιτικής συρρίκνωσης και απαξίωσης, από τον περασμένο Φλεβάρη έχουν ακυρωθεί 2.600 πτήσεις της ΟΑ, ενώ για πρώτη φορά φέτος, η εταιρεία θα μεταφέρει λιγότερους επιβάτες από την «Aegean». Λόγω τις έλλειψης αεροσκαφών (λείπουν έξι αεροσκάφη για την εκτέλεση του θερινού προγράμματος πτήσεων), μόνο το διάστημα 2 έως 6 Μάη 2008, ακυρώθηκαν 42 πτήσεις, γεγονός που πέραν των οικονομικών, πλήττει καίρια και την αξιοπιστία της εταιρείας. Για τις ενοικιάσεις αεροσκαφών, κατήγγειλαν ότι με τα μισθώματα που καταβλήθηκαν το 2007 στις εκμισθώτριες εταιρείες, η ΟΑ θα μπορούσε κάλλιστα να αγοράσει σύμφωνα με τις τρέχουσες τιμές, τέσσερα αεροσκάφη σαν και αυτά που ενοικίασε!

Καταλήγοντας οι εκπρόσωποι των τεχνικών, επισήμαναν ότι για να είναι βιώσιμος και κερδοφόρος ο όμιλος, απαιτείται μια άλλη αναπτυξιακή πολιτική. Οσο απαξιώνεται και συρρικνώνεται, τόσο μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς παραδίδεται στους ανταγωνιστές, τόσο πιο ζημιογόνος γίνεται.

Το «πανίσχυρο μέτωπο» με τους βιομήχανους, τα «αιτήματα» των οποίων είναι στόχοι της κυβερνητικής πολιτικής, ανέδειξε ο Κ. Καραμανλής, επιχειρώντας ταυτόχρονα να εξωραΐσει τον «κοινωνικό ρόλο» του κεφαλαίου. Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε θεματοφύλακας των συμφερόντων των επιχειρηματιών, κατέδειξε ότι η κυβερνητική πολιτική αποτελεί εγγύηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και δεσμεύτηκε για νέα μέτρα στήριξης της επιχειρηματικότητας. Παράλληλα, και για χάρη των μακροπρόθεσμων συμφερόντων της αστικής τάξης και του πολιτικού συστήματος, απηύθυνε έκκληση προς τους βιομήχανους να συμβάλουν στην αντιμετώπιση «των φαινομένων αισχροκέρδειας, νοθείας και απάτης», να φτάνουν στον καταναλωτή προϊόντα «με υψηλή ποιότητα και χαμηλές τιμές» και γενικότερα «να αποδείξουμε στην πράξη ότι ελεύθερη αγορά δε σημαίνει ασύδοτη αγορά»(!). Παραπλανώντας συνειδητά τα λαϊκά στρώματα προσπάθησε να εξωραΐσει τη σημερινή βαρβαρότητα και να παρουσιάσει έναν άλλο ανθρώπινο, αλλά ανύπαρκτο καπιταλισμό, όπου οι επιχειρήσεις αποκλείουν «ολιγοπωλιακές πρακτικές» και μπορούν να αναλάβουν δέσμευση για «την προστασία του περιβάλλοντος, τη συγκράτηση των τιμών, την απόκρουση νοσηρών φαινόμενων». Αυτά, σύμφωνα με τον Κ. Καραμανλή, «είναι στόχοι για την επίτευξη των οποίων ο επιχειρηματικός κόσμος μπορεί να αναπτύξει πρωταγωνιστικό ρόλο», ζητώντας στη βάση αυτή «να συγκροτήσουμε ένα πανίσχυρο μέτωπο»...

Στη συνέχεια όμως άφησε στην άκρη τα εντυπωσιοθηρικά και μιλώντας επί της ουσίας ξεκαθάρισε ότι η κυβερνητική πολιτική είναι ταγμένη στην υπηρεσία του κεφαλαίου. «Είναι ανάγκη να γίνει κοινή συνείδηση ότι η αύξηση των επενδύσεων, η εξωστρέφεια των επιχειρήσεων, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και η ελκυστικότητα της χώρας μας συνδιαμορφώνουν τις πιο κρίσιμες προϋποθέσεις για τη διασφάλιση ισχυρής ανάπτυξης», τόνισε, αποσαφηνίζοντας ότι αυτοί «είναι βασικοί στόχοι της πολιτικής μας». Καυχήθηκε ότι «οι μεταρρυθμίσεις που προωθήσαμε στα τέσσερα προηγούμενα χρόνια θωράκισαν σε σημαντικό βαθμό την οικονομία μας, διασφάλισαν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και περιορίζουν τις δυσμενείς επιπτώσεις» (σ.σ. από τη «διεθνή αναταραχή»), ενώ ισχυρίστηκε ότι «τα έως τώρα αποτελέσματα δικαιώνουν τις επιλογές μας και αποδεικνύουν ότι είναι επιτακτική ανάγκη να συνεχίσουμε, εντατικά, τη μεταρρυθμιστική στρατηγική που χαράξαμε».

Ο πρωθυπουργός παρουσίασε τον πλούσιο απολογισμό της κυβέρνησης στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου (μείωση της φορολογίας, αναπτυξιακός νόμος, Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, αναμόρφωση του Πτωχευτικού Δικαίου, δημιουργία νέων υποδομών για την υποστήριξη της επιχειρηματικότητας, συγκροτημένη πολιτική εξωστρέφειας, που δίνει τη δυνατότητα σε εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις να επεκτείνουν τη δραστηριότητά τους, όχι μόνο στις παραδοσιακές, αλλά και σε πολλές αναδυόμενες αγορές, κ.ά.).

Για τη συνέχεια, μπούσουλας της κυβέρνησης το «Εθνικό Σχέδιο Μεταρρυθμίσεων», που αποτελεί εξειδίκευση στη χώρα της στρατηγικής της Λισαβόνας, ενώ αναφερόμενος στο ξεπούλημα των πρώην ΔΕΚΟ, των λιμανιών, των αεροδρομίων κ.ο.κ. στα μονοπώλια, υποστήριξε ότι πρόκειται για «ανάπτυξη στρατηγικών συμμαχιών για τη μετεξέλιξη της χώρας σε εγχώριο διαμετακομιστικό, εμπορικό και οικονομικό κέντρο στην ευρύτερη περιοχή μας»...

Σήμερα σε πανελλαδική τους συνέλευση αναμένεται να αποφασίσουν οι ιδιοκτήτες φορτηγών αυτοκινήτων ΔΧ και βυτιοφόρων υγρών καυσίμων, αν θα συνεχίσουν ή θα αναστείλουν την κινητοποίηση που άρχισαν την περασμένη βδομάδα, με κεντρικό αίτημα την αύξηση των κομίστρων.

Οπως έχουν ανακοινώσει οι εκπρόσωποι των Συνεργαζόμενων Ομοσπονδιών Φορτηγών Αυτοκινήτων ΔΧ, στη σημερινή συνέλευση θα τεθούν υπόψη του κλάδου οι προτάσεις των συναρμόδιων υπουργών, θα εκτιμηθεί η κατάσταση και ανάλογα θα αποφασιστεί η αναστολή ή όχι της κινητοποίησης.

Το βήμα του ΣΕΒ επέλεξε για μια ακόμη φορά ο Γ. Παπανδρέου για να χειροκροτήσει την αύξηση τους 1 ευρώ τη μέρα που υπέγραψε στην Εθνική Συλλογική Σύμβαση η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τους βιομηχάνους. Δίνοντας τα διαπιστευτήριά του μπροστά στους εκπροσώπους της τάξης, τα συμφέροντα των οποίων εκπροσωπεί, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τάχτηκε κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων και διεκδικήσεων και σαν γνήσιος εκφραστής της σοσιαλδημοκρατίας πρόβαλε το δρόμο της «συναίνεσης» και της «διαβούλευσης»...

Αποδεικνύοντας πώς αντιλαμβάνεται το ΠΑΣΟΚ την «κοινωνική συνοχή» και τη «δίκαιη κοινωνία», ο Γ. Παπανδρέου έπλεξε το εγκώμιο των βιομηχάνων που διαμόρφωσαν «με τη ΓΣΕΕ πρόσφατα συμφωνίες μέσα από διαβούλευση και συναίνεση, και όχι μέσα από συγκρούσεις και πολώσεις»!! Με ακροατήριο τους εκπροσώπους της ντόπιας πλουτοκρατίας, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης... ξέχασε τις αναφορές του περί «αναδιανομής του πλούτου» και με πολύ συγκεκριμένες προτάσεις και θέσεις ζήτησε την άμεση προώθηση των αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων», των «μεγάλων και προοδευτικών αλλαγών», όπως τις «βάφτισε» που ζητά το μεγάλο κεφάλαιο, συνδυάζοντάς τες με την αθρόα παροχή κινήτρων για την «ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και τη στήριξη των επενδύσεων»!!

Επιχειρώντας να αποδομήσει τις ταξικές διαφορές μέσα στην κοινωνία, κάλεσε τους εργαζόμενους να... συμπορευτούν με τους κεφαλαιοκράτες και «ενωμένοι, σε κοινούς στρατηγικούς στόχους», να δημιουργήσουν τους «βασικούς άξονες μιας νέας αναπτυξιακής στρατηγικής», προκειμένου όπως ισχυρίστηκε να αντιμετωπίσουν «την κρίση ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας»!!

Βέβαια ο Γ. Παπανδρέου αποδεικνύοντας περίτρανα πώς μεταφράζει το ΠΑΣΟΚ την «κρίση ανταγωνιστικότητας», φρόντισε να αναπαράγει τις γνωστές θεωρίες του μονοπωλιακού κεφαλαίου, υποστηρίζοντας ότι «θα ασκηθούν περαιτέρω σοβαρές πιέσεις, στην αγορά εργασίας, με την απώλεια θέσεων απασχόλησης», δημιουργώντας εκείνο το κλίμα για να ευδοκιμήσει ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Στήριξε το θεσμό της μερικής απασχόλησης και των «stage», προβάλλοντας σαν... ένσταση ότι αντί να «προετοιμάζουν τους νέους, στη διαμόρφωση ενός δυναμικού, που θα έχει την αυτοπεποίθηση, αλλά και τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στις νέες εξελίξεις», χρησιμοποιούνται «ρουσφετολογικά».

Ο Γ. Παπανδρέου στη συνέχεια της ομιλίας του ανακάλυψε ότι «η αβεβαιότητα και ανασφάλεια οξύνονται, όχι μόνο για τους εργαζόμενους, (...) αλλά και για σας, τους επιχειρηματίες»!! Γι' αυτό το λόγο πρότεινε ένα «νέο αναπτυξιακό πρότυπο, με ισχυρά επενδυτικά και φορολογικά κίνητρα για τις επενδύσεις, σε νέες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες» και «μία άλλη οικονομική και κοινωνική πολιτική, στηριγμένη σε θαρραλέες παρεμβάσεις, για την ενίσχυση του ανταγωνισμού».

Ο ίδιος ξεκαθάρισε «ότι δεν είναι κρατιστής», στηρίζοντας ακριβώς την πολιτική του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, ενώ έφτασε σε σημείο να... κατηγορήσει την κυβέρνηση που ακολουθεί την ίδια πολιτική, «για ένα ιδιότυπο κρατισμό που πρέπει να το αντιμετωπίσουμε»! Αναφερόμενος ειδικότερα στον ΟΤΕ, σημείωσε ότι «το δημόσιο συμφέρον δε σημαίνει ευκαιριακή ικανοποίηση συντεχνιακών αιτημάτων» και τάχτηκε υπέρ των «συμφερουσών συνεργασιών με τον ιδιωτικό τομέα για συγκεκριμένες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες».

Οσο για την ακρίβεια, την απέδωσε στην «αδυναμία της κυβέρνησης να παρέμβει με σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές, απελευθερώνοντας τις αγορές στην ελληνική οικονομία», αποφεύγοντας φυσικά να θίξει τα συμφέροντα των επιχειρηματιών που τον παρακολουθούσαν.

Με ιδιαίτερη έμφαση σε νέα μέτρα ενίσχυσης των επιχειρήσεων, δεσμεύσεις για περαιτέρω εμβάθυνση των πολιτικών δημοσιονομικής πειθαρχίας, καθώς και συνέχιση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων με ξεχωριστές αναφορές στα θέματα αναμόρφωσης του ευρύτερου δημόσιου τομέα, απευθύνθηκε προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών. Ο Γ.Αλογοσκούφης φρόντισε να υπενθυμίσει στους επιχειρηματίες ότι η Ελλάδα μαζί με την Ιρλανδία απολαμβάνει τη χαμηλότερη φορολογική επιβάρυνση ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ευρωζώνη, αλλά παράλληλα άσκησε και «κριτική» στον ΣΕΒ για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπέγραψε με τη ΓΣΕΕ. Αν και από τη Σύμβαση αυτή προκύπτει «αύξηση» μόλις 1 ευρώ τη μέρα, κατά την άποψη του Γ. Αλογοσκούφη, η εξέλιξη αυτή υπονομεύει τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.

Ο υπουργός έκανε εκτενή αναφορά στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που ακολουθεί η κυβέρνηση, όπου και επιχείρησε να εμφανίσει το ξεπούλημα βασικών υποδομών της χώρας (τηλεπικοινωνίες, λιμάνια, αεροδρόμια), ως... επιβράβευση της ασκούμενης πολιτικής από το διεθνές κεφάλαιο. Ο υπουργός συνέδεσε τις ιδιωτικοποιήσεις με την προώθηση του στρατηγικού στόχου της άρχουσας τάξης για ενδυνάμωση του ρόλου της Ελλάδας ως διαμετακομιστικού κέντρου της ευρύτερης περιοχής, ενώ χαρακτήρισε τη στάση του ΠΑΣΟΚ ως φοβική, εσωστρεφή, αναντίστοιχη με τα διεθνή δεδομένα και μεμψίμοιρη...

Οι παρεμβάσεις Αλογοσκούφη δείχνουν και το στίγμα της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Τη στιγμή που η ακρίβεια, η κερδοσκοπία και η τραπεζική τοκογλυφία βυσσοδομούν και απειλούν εκατομμύρια εργαζόμενους, ο υπουργός Οικονομίας εγκαλεί τον ΣΕΒ για την αύξηση του 1 ευρώ τη μέρα. Μάλιστα, παραπονέθηκε στους επιχειρηματίες ότι «από την πλευρά μας τηρούμε τις δεσμεύσεις μας χωρίς παρεκκλίσεις και κάνουμε πράξη αυτά που εξαγγέλλουμε» και υπενθύμισε ότι «για την ελληνική οικονομία εγείρεται ένα μείζον ζήτημα διεθνούς ανταγωνιστικότητας», καθώς και ότι «η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας δεν είναι αποκλειστικό θέμα της κυβέρνησης, αλλά είναι και θέμα των υπόλοιπων κοινωνικών εταίρων». Χαρακτήρισε τον πληθωρισμό σαν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, καθώς επί πολλά χρόνια διατηρείται σε υψηλότερα επίπεδα από τον πληθωρισμό της ΕΕ, με αποτέλεσμα «σε ορισμένες περιπτώσεις οι τιμές στην Ελλάδα να έχουν ξεπεράσει ακόμη και το επίπεδο τιμών σε πιο αναπτυγμένες ευρωπαϊκές οικονομίες». Και απευθυνόμενος στους επιχειρηματίες επισήμανε ότι «δεν έχει κανένα νόημα να συμφωνούνται μισθολογικές αυξήσεις και μετά να φαλκιδεύονται από την πλευρά κάποιων επιχειρήσεων και κάποιων κλάδων με αντίστοιχες ή και μεγαλύτερες αυξήσεις τιμών»!