Το βήμα του ΣΕΒ επέλεξε για μια ακόμη φορά ο Γ. Παπανδρέου για να χειροκροτήσει την αύξηση τους 1 ευρώ τη μέρα που υπέγραψε στην Εθνική Συλλογική Σύμβαση η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τους βιομηχάνους. Δίνοντας τα διαπιστευτήριά του μπροστά στους εκπροσώπους της τάξης, τα συμφέροντα των οποίων εκπροσωπεί, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τάχτηκε κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων και διεκδικήσεων και σαν γνήσιος εκφραστής της σοσιαλδημοκρατίας πρόβαλε το δρόμο της «συναίνεσης» και της «διαβούλευσης»...

Αποδεικνύοντας πώς αντιλαμβάνεται το ΠΑΣΟΚ την «κοινωνική συνοχή» και τη «δίκαιη κοινωνία», ο Γ. Παπανδρέου έπλεξε το εγκώμιο των βιομηχάνων που διαμόρφωσαν «με τη ΓΣΕΕ πρόσφατα συμφωνίες μέσα από διαβούλευση και συναίνεση, και όχι μέσα από συγκρούσεις και πολώσεις»!! Με ακροατήριο τους εκπροσώπους της ντόπιας πλουτοκρατίας, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης... ξέχασε τις αναφορές του περί «αναδιανομής του πλούτου» και με πολύ συγκεκριμένες προτάσεις και θέσεις ζήτησε την άμεση προώθηση των αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων», των «μεγάλων και προοδευτικών αλλαγών», όπως τις «βάφτισε» που ζητά το μεγάλο κεφάλαιο, συνδυάζοντάς τες με την αθρόα παροχή κινήτρων για την «ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και τη στήριξη των επενδύσεων»!!

Επιχειρώντας να αποδομήσει τις ταξικές διαφορές μέσα στην κοινωνία, κάλεσε τους εργαζόμενους να... συμπορευτούν με τους κεφαλαιοκράτες και «ενωμένοι, σε κοινούς στρατηγικούς στόχους», να δημιουργήσουν τους «βασικούς άξονες μιας νέας αναπτυξιακής στρατηγικής», προκειμένου όπως ισχυρίστηκε να αντιμετωπίσουν «την κρίση ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας»!!

Βέβαια ο Γ. Παπανδρέου αποδεικνύοντας περίτρανα πώς μεταφράζει το ΠΑΣΟΚ την «κρίση ανταγωνιστικότητας», φρόντισε να αναπαράγει τις γνωστές θεωρίες του μονοπωλιακού κεφαλαίου, υποστηρίζοντας ότι «θα ασκηθούν περαιτέρω σοβαρές πιέσεις, στην αγορά εργασίας, με την απώλεια θέσεων απασχόλησης», δημιουργώντας εκείνο το κλίμα για να ευδοκιμήσει ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Στήριξε το θεσμό της μερικής απασχόλησης και των «stage», προβάλλοντας σαν... ένσταση ότι αντί να «προετοιμάζουν τους νέους, στη διαμόρφωση ενός δυναμικού, που θα έχει την αυτοπεποίθηση, αλλά και τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στις νέες εξελίξεις», χρησιμοποιούνται «ρουσφετολογικά».

Ο Γ. Παπανδρέου στη συνέχεια της ομιλίας του ανακάλυψε ότι «η αβεβαιότητα και ανασφάλεια οξύνονται, όχι μόνο για τους εργαζόμενους, (...) αλλά και για σας, τους επιχειρηματίες»!! Γι' αυτό το λόγο πρότεινε ένα «νέο αναπτυξιακό πρότυπο, με ισχυρά επενδυτικά και φορολογικά κίνητρα για τις επενδύσεις, σε νέες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες» και «μία άλλη οικονομική και κοινωνική πολιτική, στηριγμένη σε θαρραλέες παρεμβάσεις, για την ενίσχυση του ανταγωνισμού».

Ο ίδιος ξεκαθάρισε «ότι δεν είναι κρατιστής», στηρίζοντας ακριβώς την πολιτική του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, ενώ έφτασε σε σημείο να... κατηγορήσει την κυβέρνηση που ακολουθεί την ίδια πολιτική, «για ένα ιδιότυπο κρατισμό που πρέπει να το αντιμετωπίσουμε»! Αναφερόμενος ειδικότερα στον ΟΤΕ, σημείωσε ότι «το δημόσιο συμφέρον δε σημαίνει ευκαιριακή ικανοποίηση συντεχνιακών αιτημάτων» και τάχτηκε υπέρ των «συμφερουσών συνεργασιών με τον ιδιωτικό τομέα για συγκεκριμένες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες».

Οσο για την ακρίβεια, την απέδωσε στην «αδυναμία της κυβέρνησης να παρέμβει με σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές, απελευθερώνοντας τις αγορές στην ελληνική οικονομία», αποφεύγοντας φυσικά να θίξει τα συμφέροντα των επιχειρηματιών που τον παρακολουθούσαν.