Στην πεπατημένη των αξιώσεων για ακόμη σκληρότερα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, ακόμη περισσότερες μεταρρυθμίσεις υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, ακόμη μεγαλύτερες ταχύτητες στην εφαρμογή της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής από την κυβέρνηση, κινήθηκε η χτεσινή, ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, η οποία επανεξέλεξε στη θέση του προέδρου του τον Δ. Δασκαλόπουλο. Τους μεγαλοεπιχειρηματίες τίμησαν, όπως κάθε χρόνο, η κυβέρνηση με την παρουσία του πρωθυπουργού, Κ. Καραμανλή, και του υπουργού Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη, και το ΠΑΣΟΚ με τον πρόεδρό του, Γ. Παπανδρέου. Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ επιφύλαξε και έναν καλό λόγο για την κυβέρνηση, σημειώνοντας ότι στις ομιλίες των εκπροσώπων της εκφράστηκε μια «ειλικρινής μεταρρυθμιστική βούληση».

Η επίμονη προσπάθεια του ΣΕΒ για την ανάδειξή του σε δύναμη ...κοινωνικής προόδου, για την ηθική εξύψωση της ...επιχειρηματικότητας και την εύρεση συνοδοιπόρων μέσα στην κοινωνία, ενισχύθηκε φέτος επιχειρηματολογικά από την «κρίση». Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, που μίλησε με έμφαση για την ανάγκη ...«αλλαγής», δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «αντιμετωπίζουμε σήμερα μια κρίση που απαιτεί συνολική αλλαγή στην αντίληψη και τη συμπεριφορά όλων των παραγόντων του δημόσιου βίου, τον πολιτικό κόσμο, το συνδικαλιστικό κίνημα, τα ΜΜΕ, τον επιχειρηματικό κόσμο. Σήμερα, η κυρίαρχη επιλογή είναι στασιμότητα ή αλλαγή. Ο επιχειρηματικός κόσμος είναι έτοιμος να συνεισφέρει σε μια συμμαχία προόδου που θα επιλέξει και θα εφαρμόσει την αλλαγή».

Στην ομιλία του ο Δ. Δασκαλόπουλος ήταν πιο αναλυτικός για τα προβλήματα που υποτίθεται ότι η λύση τους προϋποθέτει την αποδοχή των αντιδραστικών θέσεων του κεφαλαίου και τον κυρίαρχο ρόλο του: «Η παγκόσμια οικονομία και κοινωνία - είπε - βρίσκονται αντιμέτωπες με επελαύνουσες ανατροπές», που οι επιπτώσεις για τον μέσο πολίτη ήδη διαφαίνονται. Απαιτείται, πρόσθεσε, «συνολικός επαναπροσδιορισμός» του ρόλου του κράτους, του ιδιωτικού τομέα, του συνδικαλιστικού κινήματος, των ΜΜΕ, και «η επίτευξη μιας νέας ισορροπίας ανάμεσά τους». Ακολούθησε η επίθεση στην αξιοπιστία του δημόσιου λόγου που είναι «μειωμένη» και η δήλωση πως «το βαθύτερο πρόβλημα είναι ότι στη σημερινή Ελλάδα, τα κόμματα βρίσκονται σε μια ιδιότυπη ομηρία σε σχέση με την κοινή γνώμη». Επιπλέον, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, η δημόσια διοίκηση είναι ανίκανη να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις και το συνδικαλιστικό κίνημα «είναι παραδοσιακά ταγμένο στην πάλη των τάξεων»! Ο πρόεδρος του ΣΕΒ έκανε ωστόσο και την «αυτοκριτική» του, σημειώνοντας ότι στο παρελθόν υπήρξαν και επιχειρήσεις που «παρέμειναν στενά κρατικοδίαιτες»...

Μέσα από τις ιδεολογικοπολιτικές αυθαιρεσίες των βιομηχάνων προκύπτει ότι το ζητούμενο είναι:

• Ενα πολιτικό σύστημα που θα αγνοεί το λαό, («να καθοδηγεί το λαό, αντί να τρέχει λαχανιάζοντας πίσω από το υποτιθέμενο κοινό αίσθημα»), και δε θα υπολογίζει το πολιτικό κόστος.
• Ενα κράτος στην υπηρεσία των βιομηχάνων («εστιασμένων αρμοδιοτήτων» με «λιγότερη γραφειοκρατία»).
• Ενα συνδικαλιστικό κίνημα υποταγμένο στους πλουτοκράτες (που «θα αναλάβει από κοινού με τον ιδιωτικό τομέα τολμηρές πρωτοβουλίες»). Μάλιστα, ο Δ. Δασκαλόπουλος επιβεβαίωσε ότι η ΓΣΕΕ κάνει φιλότιμες προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση, χαρακτηρίζοντας τη νέα Εθνική Συλλογική Σύμβαση του 1 ευρώ αύξησης τη μέρα μεικτά, ως «υπόδειγμα δημιουργικού συμβιβασμού».
• Μέσα ενημέρωσης πλήρως αυτολογοκριμένα και στην υπηρεσία του κεφαλαίου («η επιρροή που ασκούν, οφείλει να φορτίζει δημιουργικά την κοινωνία, αντί να καλλιεργεί τις παθογένειές της με άλλοθι την τηλεθέαση»).

Κλείνοντας την ομιλία του, ο Δ. Δασκαλόπουλος δεν παρέλειψε να πλέξει το εγκώμιο του επιχειρηματικού κόσμου, λέγοντας ότι αυτός «δημιούργησε νέους αναπτυξιακούς όρους και νέα οικονομικά σύνορα για τον τόπο». Πρόσθεσε ότι η επιχειρηματικότητα «είναι το κλειδί για το μέλλον». Νωρίτερα, ο γενικός διευθυντής του ΣΕΒ, Δ. Νικολάου, είχε επισημάνει ότι ο Σύνδεσμος θα επιδοθεί στα επόμενα δύο χρόνια σε νέες πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη, για τη διεύρυνσή του και για την άρση των εμποδίων της επιχειρηματικής δράσης.

Μπροστά σ' αυτή τη με νέα ένταση συνδυασμένη επιθετικότητα ΣΕΒ-κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν απέναντί τους μια πολιτική εξουσία που εκφράζει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό και πρέπει να οργανώσουν την αντίσταση και τον αγώνα κατά των αντεργατικών μέτρων, διεκδικώντας την ικανοποίηση όλων των αναγκών τους. Να συνειδητοποιήσουν ότι η πάλη τους δεν αρκεί να κατευθύνεται γενικά και αόριστα ενάντια στην πολιτική της ΝΔ, που άλλωστε είναι και πολιτική του ΠΑΣΟΚ, αλλά ενάντια στην πολιτική της πλουτοκρατίας. Σε εξέλιξη βρίσκεται η μάχη για την υπογραφή των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Και μπορούν και πρέπει να τη δώσουν με αποφασιστικότητα, αυταπάρνηση, μαζί με το ΠΑΜΕ, αλλά και εμπιστοσύνη στις ανεξάντλητες δυνάμεις τους.