ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στις 16 Απρίλη απεργούμε!

Η απεργία στις 16 του Απρίλη μας αφορά όλους. Σ' αυτή την κρίσιμη καμπή του αγώνα για τις Συλλογικές Συμβάσεις και το Ασφαλιστικό, κάθε Ομοσπονδία, Εργατικό Κέντρο και Σωματείο έχει μεγάλη ευθύνη απέναντι στους εργαζόμενους που εκπροσωπεί και στις σύγχρονες ανάγκες τους. Κρίνεται από το κατά πόσο συμβάλλει στην αναγκαία όσο ποτέ κλιμάκωση της πάλης ή οχυρώνεται πίσω από ψευτοεπιχειρήματα για να δικαιολογήσει τη σύμπλευση ή την ανοχή του στα αντεργατικά χτυπήματα από την εργοδοσία και τα κόμματά της.

Στις 16 του Απρίλη απεργούμε:

Γιατί δεν ανεχόμαστε την «αύξηση» του ενός (1) ευρώ τη μέρα που υπέγραψε με τους εργοδότες η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Είναι κοροϊδία και εμπαιγμός για όλη την εργατική τάξη και αυτό πρέπει να εκφραστεί με κάθε μέσο, σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς.
Διεκδικούμε ικανοποιητικές αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα στις κλαδικές συμβάσεις, η διαπραγμάτευση των οποίων βρίσκεται σε εξέλιξη. Αίτημά μας είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας που παράγει τον πλούτο με τα χέρια και το μυαλό της.
Κόβουμε τη φόρα στους μεγαλοεργοδότες που προτείνουν κλαδικές αυξήσεις μικρότερες ή ίσες με αυτές της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, ξεσαλωμένοι από την πολιτική της κυβέρνησης και τη γονυκλισία της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής πλειοψηφίας.
Καταγγέλλουμε τον εμπαιγμό της κυβέρνησης, των πολιτικών και συνδικαλιστικών της βαστάζων, που ισχυρίζονται ότι δήθεν «η οικονομία δεν αντέχει αυξήσεις». Τα κέρδη των 300 εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών, που για το 2007 έφτασαν τα 11 δισ. ευρώ, φανερώνουν ότι η οικονομία αντέχει, και με το παραπάνω, κατώτερο μισθό ίσο με 1.400 ευρώ και κατώτερο μεροκάματο 56 ευρώ, που διεκδικεί το ΠΑΜΕ.

Δίνουμε αποφασιστική συνέχεια στη μάχη ενάντια στο νόμο Πετραλιά. Γιατί το αντιπάλεμα, το δυσκόλεμα στην εφαρμογή του και η κατάργησή του, μαζί με τους νόμους Σιούφα και Ρέππα, είναι πρώτα και κύρια υπόθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Απαιτείται ένταση της ταξικής πάλης και πολιτικοποίηση του αγώνα. Και αυτό είναι που πρέπει τώρα να σηματοδοτήσουν οι αγωνιστικές επιλογές των εργαζομένων.

Αντιστεκόμαστε στα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα που ετοιμάζουν το κεφάλαιο και τα κόμματά του, όπως η κατάργηση των Βαρέων - Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο για το δημόσιο, οι νέες αντιδραστικές αλλαγές στην Υγεία, που είναι άμεσα συνδεδεμένη με την Κοινωνική Ασφάλιση, κ.ά.
Στέλνουμε μήνυμα αντίστασης στα νέα αντεργατικά μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση, με την απελευθέρωση των απολύσεων, τις νέες μορφές διευθέτησης του χρόνου εργασίας, την παραπέρα ελαστικοποίηση των μορφών απασχόλησης. Είναι συνένοχη η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που στα θεσμικά αιτήματα της Συλλογικής Σύμβασης επί της ουσίας αποδέχεται τις αξιώσεις των εργοδοτών.
Ορθώνουμε αναχώματα στην επίθεση ενάντια στο δικαίωμα στην απεργία που βάλλεται με δικαστικές διώξεις και απόπειρες ποινικοποίησης.
Καταγγέλλουμε τις δυνάμεις που στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και υποστηρίζουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Δεν μπορούν να κάνουν πραγματική αντιπολίτευση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Δεν μπορούν να τα βάλουν με την πλουτοκρατία.

Βάζουμε ακόμα πιο γερά θεμέλια για τη μαζικοποίηση των συνδικάτων, τη ριζοσπαστικοποίηση της πάλης τους. Ορος αναγκαίος για να είναι αποτελεσματική η πάλη της εργατικής τάξης, να ανοίγει δρόμους για πιο ριζικές αλλαγές προς όφελός της.

«Κίνδυνοι» και στόχοι καπιταλιστών

Γρηγοριάδης Κώστας

«Οι ελληνικές επιχειρήσεις στα Σκόπια είναι πολύ πιο βαθιά χωμένες από ό,τι νομίζουν. Οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν είναι εκτεθειμένες και δεν πρόκειται να επηρεαστούν από τις αποφάσεις». Τάδε έφη ο πρόεδρος των βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας (ΣΒΒΕ) Γ. Μυλωνάς, μιλώντας χτες στον «Αλφα 9,89», προτρέποντας μάλιστα την κυβέρνηση «να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να λαμβάνει υπόψη της ότι υπάρχει κίνδυνος για τις ελληνικές επιχειρήσεις, δεν υπάρχει κίνδυνος». Δεν ξέρουμε από πού αντλεί τη βεβαιότητα ο εκπρόσωπος των βιομηχάνων, ίσως από τη θέση του «πρώτου ξένου επενδυτή» στη γειτονική χώρα, που έχει «επενδύσει» περισσότερο από 1 δισ. δολάρια την τελευταία δεκαετία, όπως συχνά αναφέρουν με περηφάνια οι βιομήχανοι και οι κυβερνώντες. Σε κάθε περίπτωση, η παραπάνω δήλωση δεν υπαγορεύεται από καμία «πατριωτική στάση» των καπιταλιστών, που μοναδικό κίνητρό τους είναι η συνεχής κατάκτηση των αγορών εκτός των συνόρων και η απόσπαση μεγαλύτερης μερίδας από τη λεία των αγορών στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και κερδών ξεζουμίζοντας τους εκεί εργαζόμενους. Ακριβώς αυτά τα σχέδια πιστεύουν ότι υπηρετεί η στάση της κυβέρνησης στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ...

Η «ψυχραιμία» δε φτάνει...

«Ας σταθούμε απέναντι στην Ουάσιγκτον με την ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση μιας ευρωπαϊκής χώρας που δε νιώθει ότι την απειλεί κανείς. Και με απλό τρόπο ας εξηγήσουμε ότι "σόρι που σας χαλάσαμε το πάρτι, αλλά αυτά είναι τα δικά μας συμφέροντα και αυτά τα δικά σας..."». Λόγια του Αλ. Παπαχελά στο χτεσινό πρωτοσέλιδό του σχόλιο στην «Καθημερινή». Και συνεχίζει: «Μόλις περάσει το Βουκουρέστι, η Ελλάδα θα πρέπει να σκεφθεί άμεσα πώς θα εξαργυρώσει το χαρτί του βέτο. Δε θα έχει πλέον ανάγκη τις συνομιλίες παρουσία του αναπληρωτή υφυπουργού των ΗΠΑ, δε θα χρειάζεται να αποδείξει ότι είναι καλό παιδί αφού θα έχει χαρακτηριστεί κακό και θα πρέπει να εισέλθει στη διαπραγμάτευση με ξεκάθαρη αφετηρία, χωρίς εκπτώσεις και ανασφάλεια». Αναμφίβολα ο αρθρογράφος γνωρίζει τα πράγματα στην Ουάσιγκτον και η κυβέρνηση οφείλει να τείνει ευήκοον ους στις συμβουλές του... Το αφελές ερώτημα είναι το εξής: Γιατί δεν απέδωσε τα αναμενόμενα η στάση της κυβέρνησης που ακριβώς κινήθηκε στη λογική του «καλού συμμάχου», που ανταποκρίνεται σε όλες τις «αποστολές» που αναθέτουν διαρκώς τα μεγάλα αφεντικά της Ουάσιγκτον; Μήπως με το «βέτο», που λέει ότι θα θέσει, θα δώσει περισσότερα;

Επίδειξη εμπαιγμού

«Οι σημερινές αυξήσεις φωτιά στα διόδια τριών αυτοκινητοδρόμων επιβεβαιώνουν τη σκληρή κριτική που άσκησε το ΠΑΣΟΚ στο μοντέλο χρηματοδότησης των παραχωρήσεων που προώθησε το ΥΠΕΧΩΔΕ. Οι οικονομικές επιπτώσεις στους οδηγούς επιβατικών αυτοκινήτων, αλλά και στους επαγγελματίες οδηγούς είναι δυσβάστακτες. Η κυβέρνηση και το ΥΠΕΧΩΔΕ οφείλουν να απολογηθούν στους πολίτες για τις αυξήσεις που ξεπερνούν σε πολλές περιπτώσεις το 80%, και να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους».

Μόλις πήραμε με το ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο τη δήλωση αυτή, στην κυριολεξία «τρίβαμε τα μάτια μας». Κι αυτό επειδή την υπογράφει ο υπεύθυνος για τον Τομέα ΥΠΕΧΩΔΕ του ΠΑΣΟΚ Γ. Μανιάτης!

Πρόκειται φυσικά για μια ανακοίνωση περισσής θρασύτητας, καθώς, όπως είναι γνωστό, τις ληστρικές για το λαό αυτές συμβάσεις που τώρα καταγγέλλει το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση ακριβώς του ΠΑΣΟΚ δημοπράτησε, για να έρθει τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ να υλοποιήσει. Και επιπλέον, το ΠΑΣΟΚ παρά τη ...«σκληρή κριτική» στη Βουλή υπερψήφισε μαζί με τη ΝΔ τις συμβάσεις αυτές!

Μήπως, τελικά, αντί το ΠΑΣΟΚ τέτοιου είδους επιδείξεις εμπαιγμού, λεονταρισμού και θρασύτητας θα ήταν καλύτερο να δικαιολογήσει κι αυτό, μαζί με την κυβέρνηση, στο λαό τις επιλογές του;

Περί κακοδιοίκησης

Στον «Καποδίστρια 2» «βλέπει» ο πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ), Ν. Κακλαμάνης, την «οριστική θεραπεία» στα φαινόμενα κακοδιοίκησης που κατέδειξε εκ νέου η έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη για το 2007. Ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ άδραξε την ευκαιρία για να προπαγανδίσει υπέρ των «λιγότερων και ισχυρότερων δήμων», οι οποίοι, κατά την άποψή του, θα λειτουργούν ως αυτοτελείς διοικητικές και προγραμματικές μονάδες. Πόσο, όμως, αυτοτελείς μπορούν να είναι αυτές οι μονάδες όταν βασική φιλοσοφία στη λειτουργία τους - όπως την υπερασπίζεται η ΚΕΔΚΕ - είναι η άσκηση μεριδίου της κρατικής εξουσίας; Δηλαδή, η υλοποίηση μιας συγκεκριμένης αντιλαϊκής πολιτικής, η οποία μπορεί να είναι αποτελεσματική για το σύστημα, αλλά ταυτόχρονα είναι άδικη για τους εργαζόμενους, οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο της λεγόμενης αποσυγκέντρωσης της εξουσίας. Αλλωστε, τόσο στα προγράμματα του δικομματισμού, όσο και στις αποφάσεις της ΚΕΔΚΕ το «ιδανικό» διοικητικό μοντέλο προβλέπει την εκτέλεση από την Αυτοδιοίκηση των στρατηγικών επιλογών της πλουτοκρατίας μέσω του κράτους, θεσμός του οποίου είναι η Αυτοδιοίκηση. Αυτό βεβαίως δεν είναι κακοδιοίκηση...