Στον «Καποδίστρια 2» «βλέπει» ο πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ), Ν. Κακλαμάνης, την «οριστική θεραπεία» στα φαινόμενα κακοδιοίκησης που κατέδειξε εκ νέου η έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη για το 2007. Ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ άδραξε την ευκαιρία για να προπαγανδίσει υπέρ των «λιγότερων και ισχυρότερων δήμων», οι οποίοι, κατά την άποψή του, θα λειτουργούν ως αυτοτελείς διοικητικές και προγραμματικές μονάδες. Πόσο, όμως, αυτοτελείς μπορούν να είναι αυτές οι μονάδες όταν βασική φιλοσοφία στη λειτουργία τους - όπως την υπερασπίζεται η ΚΕΔΚΕ - είναι η άσκηση μεριδίου της κρατικής εξουσίας; Δηλαδή, η υλοποίηση μιας συγκεκριμένης αντιλαϊκής πολιτικής, η οποία μπορεί να είναι αποτελεσματική για το σύστημα, αλλά ταυτόχρονα είναι άδικη για τους εργαζόμενους, οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο της λεγόμενης αποσυγκέντρωσης της εξουσίας. Αλλωστε, τόσο στα προγράμματα του δικομματισμού, όσο και στις αποφάσεις της ΚΕΔΚΕ το «ιδανικό» διοικητικό μοντέλο προβλέπει την εκτέλεση από την Αυτοδιοίκηση των στρατηγικών επιλογών της πλουτοκρατίας μέσω του κράτους, θεσμός του οποίου είναι η Αυτοδιοίκηση. Αυτό βεβαίως δεν είναι κακοδιοίκηση...