Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα ΝΕΑ

Μόλις τρεις μέρες πριν, η ΚΕ του ΚΚΕ απευθύνθηκε με την παραπάνω φράση στην εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα.

Ε, ο «τρίτος δρόμος» έσκασε μύτη. Επαναφέροντας την ξεφωνημένη «ενότητα στο πρόβλημα». Οπου ο εργάτης θα πρέπει να ξεχάσει ποιος τον πούλησε ξανά και ξανά και να κάνει μαζί του κομπρεμί «ενωμένος» στο πρόβλημα της σωτηρίας του καπιταλισμού. Πότε; Την ώρα που το σύστημα ομολογεί πως προτιμά να χύνει το μέλι στους δρόμους αντί να ταΐσει ανθρώπους, πως έχει να δώσει μόνο κουπόνια σίτισης αντί για πλήρη εργασία με πλήρη δικαιώματα, εκείνη την ώρα προσφέρεται ξανά σα λύση η δοκιμασμένη συνταγή της διαχείρισης.

«Μεικτή οικονομία» και «νέο κράτος», τα φρούτα που προσφέρονται. Και οι από καιρό πρόθυμοι δήλωσαν ήδη «παρών».

«Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις προς όφελος του λαού. Ο αγώνας είναι και θα είναι δύσκολος. Χρειάζεται να οργανωθεί πρώτα απ' όλα στους κλάδους, στους τόπους δουλειάς. Μόνο ένα κίνημα που θα φοβίζει το κεφάλαιο και τα κόμματά του μπορεί να έχει και άμεσα αποτελέσματα», διακηρύσσει το ΚΚΕ.

Μπα, απαντούν οι πρόθυμοι. Αρκεί η «υιοθέτηση ενός μοντέλου ανάπτυξης με γνώμονα την ισόρροπη ανάπτυξη»! Μπουρμπούτσαλα, δηλαδή. Που, καθώς βγάζουν μάτι, περνάνε στα ψιλά, για να μείνει στο προσκήνιο η εικόνα ενός τύπου που πίνει φραπέ παριστάνοντας τον «Κον Μπεντίτ». Ναι, αυτόν που μετά το «Μάη» ανακάλυψε την «ελευθερία» και τη «δημοκρατία» στη βομβαρδισμένη από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ Γιουγκοσλαβία και το κατακρεουργημένο Ιράκ, ως ντελάλης των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

Ασχετο: Για το τι παίζεται στο Βουκουρέστι, τα λένε όλα μόνοι τους: Βέτο προς το παρόν για την ΠΓΔΜ, ναι στη διεύρυνση, ναι και σ' όλα τ' άλλα, για τα οποία δε λένε λέξη: «Αντιπυραυλική ασπίδα», αύξηση των δυνάμεων στο Αφγανιστάν κ.ά. «Ερχονται χρόνια δύσκολα», που λέει και το τραγούδι...