«Ας σταθούμε απέναντι στην Ουάσιγκτον με την ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση μιας ευρωπαϊκής χώρας που δε νιώθει ότι την απειλεί κανείς. Και με απλό τρόπο ας εξηγήσουμε ότι "σόρι που σας χαλάσαμε το πάρτι, αλλά αυτά είναι τα δικά μας συμφέροντα και αυτά τα δικά σας..."». Λόγια του Αλ. Παπαχελά στο χτεσινό πρωτοσέλιδό του σχόλιο στην «Καθημερινή». Και συνεχίζει: «Μόλις περάσει το Βουκουρέστι, η Ελλάδα θα πρέπει να σκεφθεί άμεσα πώς θα εξαργυρώσει το χαρτί του βέτο. Δε θα έχει πλέον ανάγκη τις συνομιλίες παρουσία του αναπληρωτή υφυπουργού των ΗΠΑ, δε θα χρειάζεται να αποδείξει ότι είναι καλό παιδί αφού θα έχει χαρακτηριστεί κακό και θα πρέπει να εισέλθει στη διαπραγμάτευση με ξεκάθαρη αφετηρία, χωρίς εκπτώσεις και ανασφάλεια». Αναμφίβολα ο αρθρογράφος γνωρίζει τα πράγματα στην Ουάσιγκτον και η κυβέρνηση οφείλει να τείνει ευήκοον ους στις συμβουλές του... Το αφελές ερώτημα είναι το εξής: Γιατί δεν απέδωσε τα αναμενόμενα η στάση της κυβέρνησης που ακριβώς κινήθηκε στη λογική του «καλού συμμάχου», που ανταποκρίνεται σε όλες τις «αποστολές» που αναθέτουν διαρκώς τα μεγάλα αφεντικά της Ουάσιγκτον; Μήπως με το «βέτο», που λέει ότι θα θέσει, θα δώσει περισσότερα;