Μια μεγάλη και, από κάθε άποψη, εντυπωσιακή αποκάλυψη είναι το κείμενο του Χαβιέ Σολάνα για «Μια ασφαλή Ευρώπη σ' έναν καλύτερο κόσμο», το οποίο χαιρετίστηκε ως «πολύ σημαντικό» από τον υπουργό Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου και υιοθετήθηκε, ουσιαστικά, από τους ηγέτες της ΕΕ. Το κείμενο του Υπατου Εκπροσώπου για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας της ΕΕ είναι ένας ύμνος στον ακατάλυτο δεσμό του «ευρωατλαντισμού» και διακήρυξη μιας αχαλίνωτης ιμπεριαλιστικής επέμβασης.

Ο Χαβιέ Σολάνα είχε λάβει εντολή από το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ να καταρτίσει μια έκθεση σχετικά με την «ευρωπαϊκή στρατηγική ασφάλειας και τη δημιουργία μιας στρατηγικής αντίληψης για την Ευρωπαϊκή Ενωση». Πίσω από τις λέξεις κρύβονταν δύο σκοποί: Η γεφύρωση της διαφοράς μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, με αφορμή την επιδρομή στο Ιράκ, και η ανάγκη διαμόρφωσης μιας νέας σχέσης των δύο πλευρών στον τομέα της ασφάλειας και των στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, πρωταγωνιστής στη σφαγή των λαών της Γιουγκοσλαβίας, με το κείμενό του προτείνει την πλήρη «αμερικανοποίηση» της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας της ΕΕ. Υιοθετεί πλήρως την αμερικανική στρατηγική ανάλυση και χαρακτηρίζει ως τους μεγαλύτερους κινδύνους για την ΕΕ την τρομοκρατία, τα όπλα μαζικής καταστροφής και το οργανωμένο έγκλημα και συμπληρώνει τον κατάλογο των περιπτώσεων όπου απαιτείται η επέμβαση με τις χώρες που «έχουν αυτοτοποθετηθεί εκτός των ορίων της διεθνούς κοινωνίας» και οι οποίες «είναι επιθυμητό να επανέλθουν στη διεθνή κοινότητα»!

Ομως ο Χαβιέ Σολάνα δεν προτείνει μόνο την υιοθέτηση των στόχων της αμερικανικής πολιτικής, προτείνει και την υιοθέτηση των ίδιων μέσων, δηλαδή της στρατιωτικής βίας και των επιδρομών. Στο κείμενό του προσδιορίζει ότι «η παραδοσιακή μας αντίληψη της αυτοάμυνας - μέχρι το τέλος του πολέμου του Κόλπου - βασιζόταν στο φόβο της εισβολής. Με τις νέες απειλές που εμφανίζονται, η πρώτη γραμμή άμυνας είναι συχνά στο εξωτερικό».

Φυσικά, μια τέτοια αντίληψη προϋποθέτει την υιοθέτηση των προληπτικών χτυπημάτων. Ο Σολάνα το λέει ευθέως: «Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δράσουμε προτού ξεσπάσει η κρίση. Οσο νωρίτερα αρχίζει η πρόληψη των συγκρούσεων και των απειλών, τόσο καλύτερα»!

Περισσότερα όπλα, περισσότερες επεμβάσεις, είναι η συνταγή του Χ. Σολάνα, την οποία όπως φαίνεται θα ακολουθήσουν οι «είκοσι πέντε». «Ως ένωση 25 κρατών που δαπανούν συνολικά 160 εκατομμύρια ευρώ για την άμυνα, θα έπρεπε, αν χρειαστεί, να μπορούμε να εκτελούμε δύο ή περισσότερες επιχειρήσεις ταυτόχρονα», τονίζει ο ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ. Και, μάλιστα, διατυπώνει τον ισχυρισμό ότι όσο περισσότερες επεμβάσεις κάνει ή συμμετέχει η ΕΕ, τόσο θα αυξάνεται το ειδικό της βάρος στη διεθνή σκηνή. «Αν η ΕΕ, γράφει, γίνει πιο δραστήρια, θα έχει και μεγαλύτερο βάρος σε όλες τις περιστάσεις, ακόμη και αν δεν αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο στρατιωτικής ή μη επέμβασης». Ενώ, σχετικά με τους εξοπλισμούς, ο Χ. Σολάνα είναι κατηγορηματικός: «Περισσότερους πόρους για την άμυνα. Αν παίρνουμε στα σοβαρά τις νέες απειλές και το στόχο της δημιουργίας πιο ευέλικτων κινητών μονάδων, θα πρέπει ν' αυξήσουμε τους πόρους που αφιερώνουμε στην άμυνα».

Και κάτι «αφιερωμένο» σε εκείνους που προσπαθούσαν να πείσουν τον ελληνικό λαό, κατά τη διάρκεια της επιδρομής στο Ιράκ, ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει η δύναμη αποτροπής των πολέμων και των επεμβάσεων: «Αναντικατάστατη θέση κατέχει η ευρωατλαντική σχέση. Ενεργώντας από κοινού, η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι ΗΠΑ μπορούν να αποτελέσουν μια κολοσσιαία δύναμη αγαθού για τον κόσμο μας. Αν δυναμώσουμε τις δυνατότητες και βελτιώσουμε τη συνοχή μας, θα είμαστε πιο αξιόπιστοι ως παράγοντας και θα έχουμε περισσότερη επιρροή ως εταίρος» αναφέρει ο Χαβιέ Σολάνα και με αυτή τη θέση θα επισκεφθεί την Ουάσιγκτον στις 25 Ιουνίου ο προεδρεύων της ΕΕ Κ. Σημίτης.

Σε ανακοίνωσή της, αναφερόμενη στη συζήτηση για τη λαθρομετανάστευση, η Κίνηση «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003», σημειώνει τα παρακάτω:

«Η "Δράση: Θεσσαλονίκη 2003", με αφορμή τις θέσεις και τις αντεργατικές πολιτικές που συζητά η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ για τη λαθρομετανάστευση, έχει να δηλώσει τα εξής: Η συζήτηση που διεξάγεται από τους Ευρωπαίους ηγέτες με θέμα τη λαθρομετανάστευση, αποτελεί προσβολή και βάναυση πρόκληση σε βάρος των Ελλήνων εργαζόμενων, των εργαζομένων της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των μεταναστών από διάφορες χώρες.

Αυτοί που με τις αποφάσεις τους και με τα όπλα μαζικής καταστροφής ισοπεδώνουν, καίνε, λεηλατούν 10άδες χώρες και λαούς. Αυτοί οι ίδιοι που με τις αποφάσεις τους και την πολιτική τους, καταληστεύουν τον πλούτο των λαών καταδικάζοντάς τους στην ανεργία, στην πείνα, στην εξαθλίωση, στο θάνατο, μαζί με το άλλο ιμπεριαλιστικό κέντρο, το αμερικάνικο.

Αυτοί οι ίδιοι αυτές τις μέρες συζητούν τι θα κάνουν με τα θύματα της πολιτικής τους, τι πρόσθετα μέτρα θα πάρουν, ώστε αυτά τα θύματα να είναι λιγότερο ακίνδυνα για αυτούς, αλλά περισσότερο εκμεταλλεύσιμα, με ποιο φθηνή εργατική δύναμη, στο περιθώριο της ζωής.

Για τη "Δράση: Θεσσαλονίκη 2003" η εργατική τάξη της χώρας μας, η εργατική τάξη της Ευρώπης, του κόσμου συνολικά είναι μια ενιαία ανεξάρτητη από χώρα, φυλή, γλώσσα και θρησκεία.

Οι εργαζόμενοι συνολικά έχουν μεγάλη υποχρέωση να σφυρηλατήσουν την αλληλεγγύη και την ενότητά τους, να αναπτύξουν τη δράση και τους αγώνες τους όλο και πιο αταλάντευτα, αποφασιστικά, ενάντια στις δυνάμεις του κεφαλαίου και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, σε αυτούς που στη Χαλκιδική με περίσσια ξετσιπωσιά συζητούν για πρόσθετα μέτρα ενάντια στα θύματά τους, στην εργατική τάξη της χώρας μας, της Ευρώπης, τους μετανάστες».

Ο λαός μας λοιπόν ξέρει ότι η φτώχεια, η ανέχεια, η πείνα σε οδηγεί στον ξεριζωμό. Ο λαός μας ξέρει ότι ο πόλεμος αναγκάζει ανθρώπους να φεύγουν μακριά, για να σωθούν και να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Ο λαός μας έχει ζήσει, επίσης, τι σημαίνει να παίρνεις το δρόμο της προσφυγιάς λόγω των πολιτικών σου φρονημάτων. Η Ελλάδα για δεκαετίες γνώρισε την προσφυγιά που ήταν συνέπεια του ανελεύθερου και ανώμαλου εσωτερικού πολιτικού καθεστώτος.

Το ομοίωμα του «εχθρού» πρέπει να είναι κάπως πιο σκούρο από τη φυλή των Αρίων Ευρωπαίων, τα ρούχα του δε μυρίζουν την καταναλωτική αφθονία των φημισμένων οίκων μόδας, το ομοίωμα αυτό πρέπει να δαιμονοποιείται ότι κλέβει τις δουλιές από τους άλλους εργάτες της Ευρώπης, αλλά και να αντιμετωπίζεται ως χρήσιμη εργατική δύναμη, που θα είναι αμίλητη, δουλική, μισοαμειβόμενη και διπλοεκμεταλλευόμενη από τα αφεντικά της Αρίας φυλής.

Τίποτα από αυτά δεν έγινε ποτέ και ούτε πρόκειται να γίνει από τους κ. Μπλερ. Αντίθετα τι έχουμε; Εχουμε μια πολιτική λήψης αστυνομικών μέτρων από εκείνους που προκαλούν τις αιτίες της μετανάστευσης. Φτάσαμε στο σημείο, ο Μπλερ να ζητά συγκρότηση «στρατοπέδων συγκέντρωσης» των μεταναστών! Φτάσαμε στο σημείο, την εποχή των Γκουαντανάμο, να «προτείνουν» τη συγκρότηση μεταναστευτικών «Αουσβιτς» σε ευρωπαϊκό έδαφος! Οι «25» μιλούσαν στη Χαλκιδική περί της «πρότασης» για ίδρυση «γκέτο» για μετανάστες και τα ΜΜΕ ασχολούνταν με το πόσα κιλά ψάρια θα φάνε στο δείπνο οι ηγέτες... Αίσχος!

Το αποτέλεσμα είναι η ένταση της εκμετάλλευσης των μεταναστών, είναι η αυταρχικοποίηση στο εσωτερικό των ίδιων των δυτικών κοινωνιών, αφού η αστυνομοκρατία δεν αφορά μόνο τους πιο μελαμψούς, αφορά τους πάντες, το αποτέλεσμα είναι αυτό το γκέτο που χτίζεται από τα έξω προς τα μέσα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες να λειτουργεί ως θερμοκήπιο για το αυγό του φιδιού, για το ρατσισμό και την ξενοφοβία.

Νομίζουμε ότι όλα αυτά δεν πρέπει να τα παρακάμπτει, ούτε να τα ανεχτεί ο ελληνικός λαός. Πολύ περισσότερο που τέτοιου είδους αποφάσεις παίρνονται στην Ελλάδα και βαφτίζονται (κι αυτές!) «επίτευγμα» της Ελληνικής Προεδρίας!

Τα λούσα και τα αστραφτερά φώτα στις συνεδριάσεις και τις δεξιώσεις της ΕΕ δεν αφορούν άλλους, παρά τους «ηγέτες», τους παρατρεχάμενούς τους, τους συνεργαζόμενους με αυτούς μεγαλοκαρχαρίες, άντε και τους εκάστοτε και κατά συνθήκη φιλοξενούμενούς τους. Παραπέρα;

Το μαύρο σκοτάδι... Στο τριήμερο της Συνόδου Κορυφής, ακούστηκαν πολλά, κυρίως για τη νέα διοίκηση του «Πόρτο - Καρράς» (μεγαλοεπιχειρηματίας Στέγκος), το τι εξασφάλισε για να φιλοξενήσει τις «εργασίες», αλλά και τις συνθήκες εργασίας στο ξενοδοχειακό συγκρότημα. Ακούστηκαν πολλά και δεν μπορούν να διασταυρωθούν όλα. Ωστόσο μπορούμε, νομίζουμε, κάτι να σας μεταφέρουμε.

Οι κάτοικοι του γειτονικού Ν. Μαρμαρά είναι οργισμένοι με τις επεκτάσεις του ξενοδοχείου, που επιχειρεί ο Στέγκος προς την παραλία αυθαίρετα, σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι ο εν λόγω επιχειρηματίας προχώρησε στην κατασκευή χώρων (απαραίτητων για τη Σύνοδο), χωρίς την άδεια της Πολεοδομίας, την οποία θα πάρει ...εκ των υστέρων.

Για τις ανάγκες της Συνόδου, έφερε φτηνό προσωπικό από τη Λετονία (σπουδαστές σχολής τουριστικών επαγγελμάτων). Την ίδια ώρα που οι «ηγέτες» συζητούσαν, λίγα μέτρα πιο πέρα, για την «ενσωμάτωση» των μεταναστών.

Ισως η εικόνα των Λετονών σπουδαστών να έχει και το συμβολισμό της. Αφού η χώρα τους θα είναι ένα από τα νέα μέλη της ΕΕ, έχοντας υποστεί προηγουμένως τη λεηλασία των ισχυρών της ΕΕ και με τους εργαζόμενους αντικείμενα σκληρής εκμετάλλευσης.

Για να αμβλύνει κάπως τις εντυπώσεις (κυρίως στον ντόπιο πληθυσμό και σε όσους, αντί να τα «βάλουν» με την κυρίαρχη πολιτική που γεννά ανεργία, βρίζουν τους αλλοδαπούς που τους «κλέβουν» τις δουλιές), χρησιμοποίησε ως αρχισερβιτόρους Ελληνες και Ελληνίδες. Ωστόσο, επέβαλε εξοντωτικούς ρυθμούς εργασίας. Δεν επέτρεπε διαλείμματα ούτε για κολατσιό, με αποτέλεσμα (κατά ορισμένες πληροφορίες) Πέμπτη και Παρασκευή να υποβληθούν παραιτήσεις από εργαζομένους στα όρια της εξάντλησης.

Πίσω στα φώτα, οι κάθε είδους πρόεδροι και προεδρεύοντες αλληλοσυγχαίρονταν για τη συμπλήρωση άλλης μιας επιτυχημένης - με τα δικά τους μέτρα και σταθμά - Προεδρίας.

Και το τελειωτικό: Η Ελληνική Προεδρία χάριζε στους φιλοξενούμενούς της πετσέτες. Στην ούγια, το έλεγε ξεκάθαρα: «Made in Egypt. 100% finest egyptian cotton». Οι Θεσσαλοί βαμβακοπαραγωγοί μπορούν να περιμένουν. Μήπως, τελικά, οι τραπεζοκόμοι της Βαλτικής την έχουν καλύτερα;

Με σταθερά βήματα η Ευρωπαϊκή Ενωση ενισχύει τα αντιδραστικά χαρακτηριστικά της. Η Σύνοδος της Χαλκιδικής με τις αποφάσεις για τους πρόσφυγες, το «Ευρωσύνταγμα», τη «στρατηγική ασφάλειας», την προώθηση των αποφάσεων της Λισαβόνας, θα πρέπει να θεωρείται «ορόσημο» σ' αυτή την πορεία.

Υψώνοντας τείχη για να κρατήσει έξω από την «επικράτειά» της τους παρίες της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης», συζητώντας συντάγματα για την ενίσχυση της Ενωσης των πολυεθνικών και των τραπεζιτών, κατεδαφίζοντας τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και με τις πολεμικές ιαχές του Χαβιέ Σολάνα, ο κ. Σημίτης, η Ελληνική Προεδρία και οι ηγέτες των κρατών της ΕΕ πανηγύρισαν «νέες επιτυχίες» και έζησαν «ιστορικές ημέρες».

Η Σύνοδος της Χαλκιδικής πέρασε στην Ιστορία και οι αποφάσεις της δρομολογούν εξελίξεις που θα καταγραφούν σε μερικές από τις πιο μαύρες σελίδες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.