«Εδώ δεν είναι ζωή. Σε δύο - τρία βήματα απόσταση βρίσκονται όλα: Τουαλέτα, νεροχύτης, μπάνιο, μια καρέκλα. Και μια βιβλιοθήκη άδεια, που δεν ξέρω για ποιο λόγο βρίσκεται εδώ. Ο φωταγωγός σαν ένα μικρό κελί, μπορώ να πω σαν ένας τάφος. Το πιο φοβερό; Δε βλέπω καθόλου, μα καθόλου ήλιο. Μας θάψανε ζωντανούς»... Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία. Με τις κραυγές αγωνίας των πολιτικών κρατουμένων προς την Οργάνωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκίας. Βέβαια τότε, σχεδόν τρία χρόνια πριν, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τη συνέχεια, το μεγάλο αγώνα μέχρι θανάτου που θα 'διναν οι φυλακισμένοι αριστεροί της γειτονικής χώρας, σχεδόν 11.000 άνθρωποι. Ενας αγώνας, που καλά κρατεί μέχρι σήμερα, παρά τις...