Οι ασθενείς θα πληρώνουν για επίσκεψη μέχρι και 44.297 δρχ., ενώ για μεσαία χειρουργική επέμβαση σε νοσηλευόμενους ασθενείς θα πληρώνουν μέχρι και 51.112 δρχ. Τα χρήματα για ιατρικές επισκέψεις επιβαρύνουν αποκλειστικά και μόνο τον ασθενή, ενώ το σύνολο των δαπανών για διαγνωστικές και θεραπευτικές πράξεις θα βαρύνει είτε τους ασφαλισμένους, είτε τα ασφαλιστικά τους ταμεία.
Την κρατική υποχρηματοδότηση, των «δημοσίων» κατά τ' άλλα νοσοκομείων, καλείται να ακριβοπληρώσουν για ακόμα μια φορά οι Ελληνες εργαζόμενοι και τα ασφαλιστικά τους ταμεία.
Δεν είναι και λίγα αυτά που ήδη πληρώνουν, έτσι που το «δωρεάν» στην Υγεία να αποτελεί απλά και μόνο ένα κοσμητικό επίθετο. Την τελευταία τριετία η κρατική χρηματοδότηση, προς τα νοσοκομεία μειώθηκε σε ποσοστό 49%, ενώ την αντίστοιχη χρονική περίοδο οι δαπάνες για περίθαλψη των ασφαλιστικών ταμείων αυξήθηκαν κατά 15,5%.
Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, πληρώνουν στην κυριολεξία με το αίμα τους την ασυδοσία των καπιταλιστών και του κράτους τους, εξαιτίας των ανύπαρκτων μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας στους χώρους δουλιάς.
Πληρώνουν τους άμεσους και έμμεσους φόρους, πληρώνουν τα ασφαλιστικά τους ταμεία.
Πληρώνουν τα «φακελάκια» στα νοσοκομεία. Πληρώνουν και απ' ευθείας τους ιδιώτες επιχειρηματίες στο χώρο της Υγείας και της Ασφάλισης. Πληρώνουν επιπλέον και ειδικό φόρο στον καπνό και το αλκοόλ για τη δήθεν χρηματοδότηση του ΕΣΥ.
Καλούνται για μια ακόμα φορά να ξαναπληρώσουν με τον πλέον επίσημο και προκλητικό τρόπο και στα πλαίσια του «δημόσιου» νοσοκομείου. «Τα δικαιώματα του πολίτη», «το χτύπημα της παραοικονομίας», «ο εκσυγχρονισμός του ΕΣΥ», αποδεικνύονται προπαγανδιστικά τρικ της κυβέρνησης, για να περάσει με τα λιγότερα εμπόδια την αντιλαϊκή πολιτικής της.
Η κυβέρνηση, για να μετατρέψει σε συνένοχους της πολιτικής της τους υγειονομικούς, προσπαθεί να τους εξαγοράσει, να διαφθείρει συνειδήσεις, στις διάφορες ειδικότητες εργαζομένων στα νοσοκομεία.
Το μέτρο αυτό εντάσσεται στα πλαίσια της συνολικότερης πολιτικής ανατροπής των εργασιακών σχέσεων και του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος.
Η εμπορευματοποίηση του συστήματος Υγείας, η συρρίκνωση των αντίστοιχων παροχών, τα νέα εμπόδια στην πρόσβαση των υπηρεσιών Υγείας, η κρατική υποχρηματοδότηση, η συρρίκνωση κατακτήσεων του λαού, είναι προϋποθέσεις για τη μεγαλύτερη διευκόλυνση επενδύσεων των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών και των ιδιωτικών επιχειρήσεων στην υγεία.
Το ζήτημα είναι η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να αναπτύξουν την πάλη τους για τη διεκδίκηση ενός δημόσιου δωρεάν συστήματος Υγείας με έμφαση στην πρόληψη, στις υγιεινές και ασφαλείς συνθήκες εργασίας, στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Ενα σύστημα που στο επίκεντρό του θα είναι ο άνθρωπος και οι ανάγκες του και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Το ζητούμενο και στη νοσοκομειακή περίθαλψη είναι η κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικοποίησης και επιχειρηματικής δράσης. Αυτός ο αγώνας είναι κοινός και των υγειονομικών και του λαού.