Μεταξύ των άλλων ομιλητών, ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σ. Παπασπύρος, σημείωσε ότι παρ' όλο που αυξάνεται το γυναικείο εργατικό δυναμικό, το μεγαλύτερο τμήμα του κατευθύνεται στη μερική και εποχική απασχόληση. Ο Σάββας Ρομπόλης, επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ/ ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, επισήμανε ότι η υποχώρηση της πλήρους απασχόλησης και η «ευελιξία» στις εργασιακές σχέσεις, δημιουργούν επιπρόσθετα προβλήματα στο ασφαλιστικό σύστημα. Για τις ασφαλιστικές ανισότητες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες, μίλησε ο πρόεδρος της ΠΟΠΟΚΠ (εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία) Γ. Κουτρουμάνης. Χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα, όπου μια γυναίκα η οποία διορίστηκε στο δημόσιο μετά το 1983 θα πάρει, αν συνταξιοδοτηθεί με 25ετία, σύνταξη κατά 107% μικρότερη από μια συνάδελφό της που προσλήφθηκε πριν το 1983!

Εκ μέρους του ΚΚΕ χαιρέτισε στην ημερίδα ο Γ. Σταυρόπουλος, μέλος της ΚΕ του Κόμματος, ο οποίος στάθηκε ιδιαίτερα στις συνέπειες στους εργαζόμενους, από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Επισήμανε επίσης το πολύμορφο πλαίσιο περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, το οποίο έχει προωθήσει η κυβέρνηση με αφορμή τον πόλεμο, αλλά και πιο πριν. Αναλυτικά τοποθετήθηκε και στο θέμα της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Αναφέρθηκε στο «λιγότερο κράτος» που σημαίνει μεγαλύτερη επιβάρυνση των εργαζομένων και στην ανάγκη να δοθεί μάχη για το ασφαλιστικό, ενάντια στην ανατροπή των κατακτήσεων και για τη διεύρυνσή τους.

Η Αλέκα Γιαννούση, υπεύθυνη γυναικείων θεμάτων στο Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών, παρουσίασε ειδική εισήγηση με θέμα «η γυναίκα στην παγκοσμιοποίηση». Υπογράμμισε ότι όλα τα μέτρα που παίρνονται για τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα τα τελευταία χρόνια - από τα οποία πλήττονται συνολικά οι εργαζόμενοι αλλά και οι γυναίκες, στη βάση των πρόσθετων βαρών τους - συνοδεύονται από την αναγκαιότητα της «παγκοσμιοποίησης», ένα φαινόμενο που παραπέμπει ευθέως και ανεξάρτητα από το όνομα, στη διεθνή δράση των κεφαλαίων. Μια δράση που στα πλαίσια του ιμπεριαλισμού χαρακτηρίζεται από τη συνένωση της δύναμης των μονοπωλίων και την ένταση της επιθετικότητάς τους.

Αναφερόμενη στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, επισήμανε ότι το μέτωπο των ιμπεριαλιστών δεν είναι αρραγές. «Οι ανταγωνισμοί, οι αντιθέσεις των κρατών για τις σφαίρες επιρροής, για την ηγεμονία, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, άσχετα αν κάθε φορά εμφανίζονται με τόση ένταση ή συγκαλύπτονται πίσω από κοινά συμφέροντα», τόνισε.