Το τελευταίο «αντίο» στην αγωνίστρια της ζωής, την κομμουνίστρια καπνεργάτρια, την πρωτοπόρα αγωνίστρια του γυναικείου ριζοσπαστικού κινήματος Στέλλα Τσαρουχά, που «έφυγε» από τη ζωή, πλήρης ημερών, είπαν συγγενείς, συναγωνιστές και σύντροφοί της, την Κυριακή 14/10, στα κοιμητήρια της Θέρμης Θεσσαλονίκης.

Στην πολιτική της κηδεία παραβρέθηκαν ο Νίκος Χριστάνης εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, επίσης αντιπροσωπείες της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και της ΟΓΕ.

Η σ. Στέλλα γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών το 1923. Στην Κατοχή οργανώνεται στην ΕΠΟΝ και στο ΚΚΕ και αναλαμβάνει διάφορες αποστολές. Το 1946 εκτελώντας χρέη συνδέσμου συλλαμβάνεται από τους μπουραντάδες και στέλνεται φυλακή στις Σέρρες μαζί με άλλες επτά γυναίκες. Ακολούθησε η εξορία στον Αη Στράτη, από όπου απολύθηκε με τα δήθεν ειρηνευτικά μέτρα του Σοφούλη.

Επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και δουλεύει σε διάφορες δουλειές μέχρι που την πήραν στα καπνομάγαζα του «Παπαστράτου», όπου και παρέμεινε έως τη σύνταξη.

Εκεί ανέπτυξε δράση ως μέλος και στέλεχος του σωματείου. Ταυτόχρονα συμμετείχε στο σύνδεσμο Bertrand Russell για την ειρήνη και ήταν από τους πρώτους στην ΕΔΥΕΘ. Πάντα με την Ασφάλεια να την παρακολουθεί.

Το 1965 παντρεύτηκε τον οικοδόμο κομμουνιστή Μιχάλη Τσαρουχά, αδερφό του δολοφονημένου από τη Χούντα στελέχους του ΚΚΕ Γιώργη Τσαρουχά. Στη χούντα συλλαμβάνονται οι δυο τους και απολύονται έπειτα από στρατοδικείο.

Μετά τη χούντα και την ντε φάκτο νομιμοποίηση του Κόμματος, πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Πανδημοκρατικού Συλλόγου Γυναικών Θεσσαλονίκης, του πρώτου συλλόγου της πόλης, το 1975.

Εκφωνώντας τον επικήδειο, ο Κώστας Καλαϊτζής, μέλος του ΤΓ Κεντροανατολικής Θεσσαλονίκης και Γραμματέας της ΚΟΒ Ροτόντας, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής της η σ. Στέλλα, σημείωσε:

«Η σ. Στέλλα ήταν περήφανη που ήταν καπνεργάτρια, ήταν θυμόσοφη, είχε χιούμορ, ήταν γνήσια λαϊκή αγωνίστρια. Το θυμούνται αυτό όσοι την γνώρισαν. Στην κρίση του κομμουνιστικού κινήματος και του Κόμματός μας το '89 - '91 δεν τα δίπλωσε, υπερασπίστηκε τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος. Εμεινε μέλος του ΚΚΕ μέχρι και σήμερα και όπως έλεγε κλείνοντας το βιογραφικό της σημείωμα "άμα γινόμουν νέα πάλι, τα ίδια θα έκανα. Τα ίδια και περισσότερα με την πείρα που έχω σήμερα"».