«Στροβιλίζομαι σε άλλη πυρπόληση. / Τα φιτίλια στα εκρηκτικά μου. / Θ' ανάψουν απρόσμενα - θ' ανατινάξουν τα στάσιμα».

(Μάχη Μουζάκη)

1964: Το ΔΝΤ επέμενε ότι η Δομινικανή Δημοκρατία θα έπρεπε να επιβάλει «δραστικά» μέτρα άμεσα, ώστε να πέσει το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης, για να εισπραχθούν οι τόκοι. Το 1965, μετά από οργανωμένες ταραχές, η αμερικανική κυβέρνηση επενέβη στρατιωτικά. Στην Γκάνα, το 1972, ο καθηγητής Μπουσία (πρωθυπουργός) αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, εξαιτίας του σφοδρού ανταγωνισμού με την πτώση του μοναδικού εθνικού προϊόντος, του κακάου. Οταν προσέφυγε στο ΔΝΤ, οι όροι ήταν δυσβάσταχτοι που προκάλεσαν άμεσα στρατιωτικό πραξικόπημα. Στο Ζαΐρ (1976), ο Γερμανός τραπεζίτης Ερβιν αναγκάζει, ως εκπρόσωπος του ΔΝΤ, την Τράπεζα του Ζαΐρ, αν δεν πλήρωνε όλα τα τοκοχρεολύσια, να μη συναλλάσσεται με μερικές εταιρίες. Ασκούσε, ουσιαστικά, τον έλεγχο της οικονομίας. Ο Μομπούτου υποτάσσεται ολότελα, επιστρέφουν στη χώρα του Βέλγοι - Γάλλοι - Γερμανοί, νοικιάζοντας σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες με συμβόλαια, έως το τέλος του 21ου αιώνα, να εκμεταλλεύονται το πλούσιο υπέδαφος κοιτασμάτων. Ανάλογα γεγονότα έχουμε το 1976 στη Νότια Αφρική, αμέσως μετά την εξέγερση στο Σοβέτο (1976) και τη σφαγή εκατοντάδων μαθητών. Οι ρατσιστές πήραν απ' το ΔΝΤ, 190 εκατομμύρια δολάρια για να εξοπλίσουν στρατό - αστυνομία, ενάντια στην ανερχόμενη αντιρατσιστική εξέγερση στη Νότια Αφρική. Σε Τουρκία (1978), Αίγυπτο (1976), στο Περού (1976), στην Τζαμάικα - στο Σουδάν, με εντολή του προέδρου του ΔΝΤ Λαρό Ικέρ, επεμβαίνει σε επίπεδο ανάθεσης - έργου υπουργών. Κράτος εν κράτει, δηλαδή. Εντολοδόχοι εκτέλεσης αποφάσεων κατά γράμμα!