Πολλές αναλύσεις ακούστηκαν και γράφτηκαν μέσα στο Σαββατοκύριακο, με αφορμή την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, για την ανάγκη να υπάρξει «ομόνοια» όλων των πολιτικών δυνάμεων, να «πέσουν οι τόνοι» και οι «συνθήκες ακραίας πόλωσης» που υπονομεύουν υποτίθεται την «εθνική γραμμή» απέναντι στην Τουρκία κ.λπ. Λίγες ώρες πριν, βέβαια, στο λεγόμενο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, η εικόνα ανάμεσα στα αστικά πολιτικά κόμματα ήταν εντελώς διαφορετική, με τους εκπροσώπους τους να δηλώνουν ζυγισμένοι - στοιχισμένοι στην «εθνική» γραμμή, που συνοψίζεται στο εξής: Η ακόμα πιο βαθιά εμπλοκή στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, όπως σηματοδοτείται και από τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ, αποτελεί εγγύηση για τα κυριαρχικά δικαιώματα και «ασπίδα προστασίας» απέναντι στις πάγιες απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης. Ενώ μέσα στη βδομάδα, σε συνέδριο για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, οι εκπρόσωποι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ «με ένα στόμα» έλεγαν ότι στα «ατού» της χώρας για την «αναβάθμιση» του ρόλου της στα αμερικανικά σχέδια είναι και το γεγονός της «στοίχισης» των πολιτικών δυνάμεων στα σχέδια αυτά. Οι «παραινέσεις» των αστικών επιτελείων, επομένως, κάθε άλλο παρά στα κόμματά τους απευθύνονται. Στο λαό στοχεύουν, ώστε να τον στοιχίσουν στους στόχους της αστικής τάξης που τον βάζουν σε πολύ μεγάλους κινδύνους. Και σ' αυτήν την προσπάθεια πρέπει να βρουν τείχος.