Η εργασία με το Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, το λεγόμενο «μπλοκάκι», στον κλάδο των Κατασκευών και Τεχνικών Μελετών αλλά και ευρύτερα στον κλάδο παροχής Επιστημονικών - Τεχνικών Υπηρεσιών, μετράει ήδη πάνω από τρεις δεκαετίες «ζωής», ενώ πλέον είναι κύρια εργασιακή σχέση για τη μισθωτή εργασία των μηχανικών - τεχνικών.

Από την εμφάνισή του μέχρι την πλήρη επικράτησή του, το «μπλοκάκι» αξιοποιήθηκε από το κεφάλαιο ως αιχμή της επίθεσης για την παράκαμψη όποιων νομοθετικών «περιορισμών» για την εργοδοσία είχαν κατακτηθεί στο έδαφος πολύχρονων αγώνων του ταξικού κινήματος. Αξιοποιήθηκε για την κατάργηση αυτονόητων εργατικών δικαιωμάτων, αλλά και την υπονόμευση υπογραφής και εφαρμογής Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, επομένως της ίδιας της εργατικής ενότητας, τόσο στο επίπεδο μιας επιχείρησης όσο και ολόκληρου του κλάδου.

Το «μπλοκάκι» αποτελεί δοκιμασμένο όπλο στα χέρια της εργοδοσίας για να συγκαλύπτει τη συμβατική σχέση μισθωτής εργασίας, εργαζομένων που παρέχουν εξαρτημένη εργασία, με μηνιαίο μισθό, σε έναν εργοδότη, κάποιες φορές με μερική απασχόληση σε παραπάνω από έναν εργοδότες. Εργαζομένων που η εργασία τους υπόκειται στον έλεγχο και εποπτεία του εργοδότη, ο οποίος καθορίζει το χρόνο και τόπο παροχής της εργασίας, ενώ ο εργοδότης έχει την αποκλειστική ιδιοκτησία του προϊόντος αυτής. Ωστόσο, με τυπικούς - νομικούς όρους καταγράφονται από τις αρχές του αστικού κράτους (εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, Επιθεώρηση Εργασίας, ΕΛΣΤΑΤ) ως αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες.

Το «μπλοκάκι», ως σχέση εργασίας, συνοψίζει όλα τα χαρακτηριστικά των ελαστικών σχέσεων και της κινητικότητας που το κεφάλαιο σχεδιάζει να γενικεύσει συνολικά στην αγορά εργασίας.

Λύνει τα χέρια του κεφαλαίου από μια σειρά «υποχρεώσεων» και «δεσμεύσεων» που συγκροτούν αυτό που ονομάζει «εργατικό κόστος», δηλαδή τον άμεσο και έμμεσο μισθό, την τιμή της εργατικής δύναμης:

-- Την εργοδοτική εισφορά για την Κοινωνική Ασφάλιση.

-- Τον 13ο και τον 14ο μισθό.

-- Την καταβολή αποζημίωσης απόλυσης στον εργαζόμενο, καθώς ονομάζει την απόλυση λύση σύμβασης με κάποιον «συνεργάτη», δηλαδή εργολάβο.

-- Η εργοδοσία αποφεύγει τη χορήγηση νόμιμης άδειας με αμοιβή, της άδειας τοκετού και λοχείας για τις γυναίκες, καθώς η εγκυμοσύνη ισοδυναμεί με «οικειοθελή αποχώρηση» ή με άδεια «άνευ αποδοχών», της άδειας ασθενείας ή λόγω εργατικού ατυχήματος, ενώ και το κράτος απαλλάσσεται από το επίδομα ανεργίας.

-- Η εργοδοσία, χωρίς κανέναν νομοθετικό περιορισμό, παρακάμπτει το τυπικό ωράριο απασχόλησης με απαλλαγή από την πληρωμή υπερωριών, την πενθήμερη εργασία, έχει πλήρη ευελιξία για την παράκαμψη του νομικού ορίου απολύσεων και την εκτεταμένη ανανέωση της εργατικής δύναμης.

-- Στην πράξη η σχέση εργασίας με το «μπλοκάκι» κατοχυρώνει την αποκλειστικά ατομική διαπραγμάτευση του εργαζόμενου με τον εργοδότη για το ύψος μισθού και τους όρους εργασίας.

Η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα δεν ξεκίνησε με την καπιταλιστική κρίση και τα μνημόνια, αλλά κλιμακώθηκε στο έδαφος της μεγάλης ανεργίας και της πολιτικής του αστικού κράτους για τη διαχείριση της κρίσης και τη θωράκιση της κερδοφορίας των ομίλων.

Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν εμπόδισε, αντίθετα έφερε νέες απώλειες για τους εργαζόμενους.

Με το νόμο - λαιμητόμο του Κατρούγκαλου για το Ασφαλιστικό, στην πραγματικότητα νομιμοποίησε τελεσίδικα το «μπλοκάκι» ως βασικό τρόπο αμοιβής της εξαρτημένης εργασίας και κατοχύρωσε τα κίνητρα του εργοδότη για απασχόληση των μισθωτών με ΔΠΥ. Αφού νομοθέτησε τη δήθεν «υποχρέωση» των εργοδοτών για συμμετοχή στην ασφάλιση των μισθωτών με ΔΠΥ, η κυβέρνηση, ως πιστός «υπηρέτης» των εργοδοτών, πέταξε το «μπαλάκι» στους ίδιους τους εργαζόμενους προκειμένου να αποδείξουν ότι έχουν εξαρτημένη σχέση εργασίας και δεν είναι αυτοαπασχολούμενοι, με... καταγγελία στον ΕΦΚΑ.

Οι εργοδότες υποχρέωσαν τους εργαζόμενους να αποδεχτούν μειώσεις στους μισθούς τους: Είτε μέσω της «νόμιμης» εφαρμογής της ρύθμισης για τα «μπλοκάκια», οπότε μεγάλο τμήμα ή ολόκληρη την εργοδοτική συμμετοχή, 21% από το σύνολο του 38,5% των ασφαλιστικών εισφορών επί του μισθού, ο εργοδότης το μετακύλησε άμεσα στις απολαβές του εργαζόμενου. Είτε ζήτησε από τους εργαζόμενους να υπογράψουν υπεύθυνη δήλωση ότι είναι «ελεύθεροι επαγγελματίες» και να αναλάβουν το σύνολο του 38,5% των ασφαλιστικών εισφορών επί του μισθού τους.

Τα μετέπειτα δημοσιευμένα στοιχεία, άλλωστε, απέδειξαν ότι οι εργαζόμενοι με ΔΠΥ που δηλώθηκαν από τους εργοδότες στη ρύθμιση της παραγράφου 9 του άρθρου 39 του Ν4387/16 είναι λιγότεροι από 10.000 για το σύνολο των κλάδων της οικονομίας, δηλαδή αποτελούν μόνο ένα μικρό τμήμα του συνόλου των εργαζομένων που στην πραγματικότητα εργάζονται ως μισθωτοί και αμείβονται με ΔΠΥ, ξεσκεπάζοντας οριστικά την απάτη της κυβέρνησης ότι με το νόμο αυτό «καταπολεμά την ανομία» της ελαστικής εργασίας με το «μπλοκάκι».

Οι πρόσφατες υποτιθέμενες «ελαφρύνσεις» που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ για το Ασφαλιστικό, εκτός από το γεγονός ότι θα φέρουν νέες απώλειες στις μελλοντικές «ανταποδοτικές» κατακρεουργημένες συντάξεις «Κατρούγκαλου», δίνουν νέα «κίνητρα» στους εργοδότες ώστε να υποχρεώσουν τους μισθωτούς που έχουν υπαχθεί στη ρύθμιση του νόμου Κατρούγκαλου για τα «μπλοκάκια» αλλά και τους συμβατικά μισθωτούς, να επιλέξουν την κατώτατη κλάση στους κλάδους Επικουρικής Ασφάλισης και Εφάπαξ, προκειμένου ο εργοδότης να απαλλαχθεί από το μεγαλύτερο τμήμα της νομικής του υποχρέωσης για συμμετοχή 3,5% επί του μισθού στην επικουρική ασφάλιση.

Η ανάπτυξη του αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων με τις «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις είναι αναγκαίο να δεθεί με ριζοσπαστικούς στόχους πάλης για: Κατάργηση των ατομικών συμφωνητικών και του Δελτίου, υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς για κάλυψη των απωλειών της κρίσης, βάζοντας ρότα προς την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και τη μείωση του χρόνου εργασίας.

Να ενισχυθεί ο αγώνας με συνολικό πλαίσιο πάλης που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τη στρατηγική αύξησης των κερδών του κεφαλαίου.

Η πετυχημένη οργάνωση της πάλης απαιτεί το εργατικό κίνημα και στο χώρο των Μισθωτών Τεχνικών να σημαδέψει τον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια, το κράτος τους, την κυβέρνησή τους, να δώσει τη μάχη στον κλάδο και συνολικά μαζί με τον ταξικό πόλο του εργατικού κινήματος, το ΠΑΜΕ.