«Η παράσταση "Αρης" στο "Cartel" μού έδωσε ελπίδες, όχι μόνο για τη συνείδηση που αγωνίζεται να ξεπεράσει τη ματαιοδοξία του μπράβο και του χειροκροτήματος, πώς θα νικήσει δηλαδή τις ανώριμες ανάγκες του ατομικού ανθρώπου για αναγνώριση και δύναμη, αλλά και για τη μορφή και το περιεχόμενο που βρίσκουν στον αρμό της επί σκηνής δράσης την αγαστή συμφωνία της ψυχοσωματικής χορευτικότητας, όταν ο ηθοποιός μέσα στο αγνό του συνεργατικό σχέδιο - με τον σκηνοθέτη, τον συγγραφέα και το κοινό του - πλάθει το ρόλο άξιο να πλαστεί, να αναπλαστεί δηλαδή και να αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στους ευλαβικούς παραστάτες της παράστασης - που συνήθως τους λέμε θεατές.

Οσοι παρακολουθούσαμε την παράσταση "Αρης" είμαστε ευλαβικοί παραστάτες, ένα εκκλησίασμα, που προσεκτικά, λέξη λέξη, ανάσα - ανάσα και με εναργή ψυχή, ακούγαμε τη φωνή του ήρωα, που ερχόταν από κάπου, από ένα σώμα τελικά, που περνούσε με απρόσμενη χρονική ταχύτητα, από το πάθος στο μεγαλείο, από την τραγωδία στο φως, από το συναίσθημα και την ανθρωπιά στη διονυσιακή έκσταση, από το αίσθημα του δίκαιου και του λογικού στο τυράγνισμα του αντάρτη, καθώς ακατάσχετα αντιμάχεται με άνισα όπλα τους γίγαντες και τιτάνες, βέβαιος πως θα γονατίσει πριν πεθάνει, αλλά πως αιώνια θα παραμείνει όρθιος.

Τα σκηνικά ευρήματα και οι μεταφορές της θεατρικής πράξης συγκλονίζουν στην απλότητά τους, όπως το γράψιμο στο έδαφος, στο έπιπλο και στον αέρα, η ντουλάπα/χρονοντούλαπο/καθρέφτης/οθόνη, των γραμμάτων προς το Κόμμα, ο παθιασμένος εναγκαλισμός με το κομμένο κεφάλι του συντρόφου, ο μεταφορικός καθαγιασμός με το απλό τσίπουρο όλων των ταπεινών αντικειμένων της καθημερινής ζωής, το πότισμα του φυτού, σαν την αγάπη που βλασταίνει μετατρέποντας την παράνοια της τιμωρίας σε άνθισμα ζωής και ομορφιάς, το πρόσωπο του δίκαιου πατέρα προβεβλημένο στην καρδιά του επαναστάτη γιου, η ένδυση και απέκδυση του προσώπου του ήρωα μέσα από την εναλλαγή ρούχου, γύμνιας και σύγχρονου t-shirt, το ροκ συνηχώντας με το τσάμικο και το ηπειρώτικο συρτό... Τέλος, το Ψαραντωνικό κρητικό τραγούδι του τέλους, που εκπλήσσει, αφού ενώ μας αλλάζει γεωγραφικό μήκος και πλάτος, συνδέει ταυτόχρονα το σήμερα, κρατώντας ζωντανή τη φλόγα και την ανάγκη της αντίστασης και πάλης για έναν δίκαιο κόσμο...».