Μάλιστα, τα στοιχεία αυτά, που δείχνουν ότι ένας στους πέντε καλείται να βγάλει το μήνα με λιγότερο από 400 ευρώ, αποτυπώνουν (όσο την αποτυπώνουν) την πραγματικότητα «μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις», όπως λέγονται τα επιδόματα και οι υπόλοιπες παροχές πτωχοκομείου, που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως τάχα «πολιτική με επίκεντρο την κοινωνία». Δείχνουν δηλαδή ότι τα μέτρα διαχείρισης της φτώχειας αποτελούν πραγματικά σταγόνα στον ωκεανό της αντιλαϊκής πολιτικής. Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς τα εκατομμύρια όσων ζουν με «κατιτίς» παραπάνω και δεν καταγράφονται καν, και αν πάρει υπόψη ότι όλα συμβαίνουν χωρίς να έχουν «ξεδιπλωθεί» σε όλη τους τη «δόξα» τα μέτρα του τρίτου μνημονίου και όσα ψηφίζονται αυτές τις μέρες, εύκολα καταλαβαίνει ότι δεν μιλάμε για κάτι που ο λαός άφησε πίσω του, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για αυτά που έχει να βρει μπροστά του. Γι' αυτό χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ παντού, για να δυναμώσει η σύγκρουση με την πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου, διεκδικώντας όσα έχασε όλα τα προηγούμενα χρόνια και όσα καλύπτουν τις δικές του σύγχρονες ανάγκες.