Τα κάλπικα διλήμματα και τις πλαστές διαχωριστικές γραμμές με τις υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις, που επιστρατεύει ενόψει και των εκλογικών μαχών του επόμενου διαστήματος ο ΣΥΡΙΖΑ για τον εγκλωβισμό του λαού και τη συγκρότηση του «προοδευτικού πόλου» αστικής διαχείρισης, παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας από το βήμα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο πρωθυπουργός δεν δίστασε να παρουσιάσει ως εγγύηση για τη «στρατηγική συμπόρευση» με τις υπόλοιπες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, που «ξεπλένει» το διάστημα αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, τα αντιλαϊκά «έργα και ημέρες της κυβέρνησης», τα οποία έφτασε να βαφτίσει «απτή απόδειξη» για την «εναλλακτική προοπτική υπέρ των δικαιωμάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας».

Ανάμεσα σε άλλα, ο πρωθυπουργός - λίγες μέρες απ' όταν η Κομισιόν θύμιζε το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο και τις δεσμεύσεις του, που σηματοδοτούν μόνιμη εποπτεία για τις λαϊκές ανάγκες, και ενώ όλο το μνημονιακό οπλοστάσιο είναι εδώ και εμπλουτίζεται - κήρυξε το «τέλος των μνημονίων», επανέλαβε ότι η κυβέρνηση του «πέτυχε αυτό που δεν κατάφεραν τρεις προηγούμενες κυβερνήσεις (...) να πιάσουμε και να υπερβούμε δημοσιονομικούς στόχους (...) να δώσουμε ώθηση και ανάκαμψη στην ελληνική οικονομία» για λογαριασμό του κεφαλαίου, ενώ ως πλευρά αυτού του επιτεύγματος παρουσίασε την ικανότητα που επέδειξε η κυβέρνησή του στη λαϊκή χειραγώγηση, την οποία βάφτισε «διατήρηση της κοινωνικής συνοχής», πανηγυρίζοντας και για τα μέτρα διαχείρισης της φτώχειας που φουντώνει η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Δεν δίστασε εξάλλου να ισχυριστεί ότι η κυβέρνησή του επανέφερε συνθήκες «εργασιακής κανονικότητας» - όπως βαφτίζουν τη ζούγκλα στην αγορά εργασίας - ενώ είχε το θράσος να μιλήσει και για προστασία της πρώτης κατοικίας, την ώρα που παζαρεύονται οι όροι για την ολοκληρωτική άρση της για εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά και η γενίκευση των εκβιασμών και πλειστηριασμών.

Ανάμεσα στα άλλα ο πρωθυπουργός έριξε και το χαρτί της «εντιμότητας» της δικής τους διαχείρισης σε σχέση με των προηγούμενων, επιβεβαιώνοντας ότι και η σκανδαλολογία θα είναι στην πρώτη γραμμή της προεκλογικής προπαγάνδας.

Μετά τους κομπασμούς για όσα έχουν ήδη κάνει πράξη, προχώρησε και σε ανέξοδες υποσχέσεις όπως για διευκόλυνση των φορολογούμενων με μέτρα που θα δημιουργούν «κουλτούρα πληρωμών», όπως είπε.

Ολα τα παραπάνω τα βάφτισε «εναλλακτικό δρόμο» για το λαό και επιβεβαίωση ότι τάχα τα συμφέροντα του κεφαλαίου συμβιβάζονται με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ενώ με βάση αυτά επανέφερε το κάλπικο δίλημμα «πρόοδος - συντήρηση»: «Και είναι τελικά αυτή η διαρκής σύγκρουση ανάμεσα στον λεγόμενο μονόδρομο της απόλυτης αποδοχής του νεοφιλελεύθερου κοινωνικού κανιβαλισμού και της εναλλακτικής προοπτικής υπέρ των δικαιωμάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας, που αποτυπώνεται στα δύο απολύτως διακριτά πολιτικά σχέδια που σήμερα κατατίθενται ενώπιον του ελληνικού λαού»!

Στη βάση αυτής της κάλπικης διαχωριστικής γραμμής - την οποία αποκαλύπτει η στρατηγική τους σύμπλευση με τη ΝΔ - επιτέθηκε στην αξιωματική αντιπολίτευση ότι ετοιμάζει μνημόνιο «ίσως πιο ωμό, πιο ακραίο, πιο ισοπεδωτικό απ' αυτά που ζήσαμε πιο πριν».

Ταυτόχρονα, απευθυνόμενος στο εγχώριο κεφάλαιο επιχείρησε να αποδομήσει την ικανότητα της ΝΔ να διαχειριστεί τις υποθέσεις του. Η ΝΔ, είπε, είχε αποδεχτεί πολύ μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα, ενώ η δική του κυβέρνηση «όχι μόνο διαπραγματεύτηκε και μείωσε δραστικά τους στόχους των πλεονασμάτων - από 4,5%, που είχαν υπογράψει αυτοί, σε 3,5%, σταδιακά σε 3,5% και σε 2% μετά το '22 - αλλά πέτυχε κι αυτό που δεν είχαν θέσει καν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Το πιο κρίσιμο όλων (...) την απόφαση του Γιούρογκρουπ τον Ιούνη του '18 για την αναδιάρθρωση του χρέους».

Υποσχέθηκε μάλιστα κι αυτός στο κεφάλαιο προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης των πλεονασμάτων, προκειμένου να εξοικονομηθεί χρήμα για τη στήριξη της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Μία ακόμα κάλπικη διαχωριστική γραμμή που χάραξε ο πρωθυπουργός ήταν η ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών. Ισχυρίστηκε ότι και αυτή «ανέδειξε μια σαφέστατη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον προοδευτικό πολιτικό κόσμο και στο πολιτικό προσωπικό της πιο βαθιάς συντήρησης και της αδράνειας», δικαιολογώντας έτσι και τις «πολιτικές μετατοπίσεις», όπως βάφτισε το πήγαινε - έλα ανάμεσα στα αστικά πολιτικά κόμματα, στη βάση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών που από κοινού υπηρετούν.

Με βάση και τα παραπάνω και αναφερόμενος στις ευρωεκλογές, χάραξε και εκεί τις ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις δυνάμεις της «προόδου» και στις δυνάμεις του φασισμού, τις οποίες η ΕΕ και οι δυνάμεις που την υπηρετούν, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, «ταΐζουν» με την πολιτική τους.

Υπέδειξε δε στην ΚΕ να αποδεχτεί το κάλεσμα συμπόρευσης και συνεργασίας στις άλλες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, τόσο για την κάλπη των ευρωεκλογών όσο και των εθνικών εκλογών, στη βάση των παραπάνω διλημμάτων.

Η ΚΕ ομόφωνα ενέκρινε την απόφαση, που ανάμεσα σε άλλα σημειώνει ότι «αποτελεί στρατηγική μας προτεραιότητα η συγκρότηση ενός ευρύτατου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου αριστερών, προοδευτικών δυνάμεων που μπορούν να ομονοήσουν σε συγκεκριμένους προγραμματικούς στόχους, για μία σειρά αναγκαίων ριζοσπαστικών προοδευτικών αλλαγών σε όλα τα επίπεδα».