Η συνταγή του «όλα για όλα» και των πολιτικών ελιγμών μέσω διλημμάτων και εκβιασμών, στο Βερολίνο, πέτυχε επί του παρόντος... Ο Γκέρχαρντ Σρέντερ κατάφερε την περασμένη Παρασκευή μία διττή, αλλά πύρρειο, όπως εκτιμούν αρκετοί, νίκη στην Ομοσπονδιακή Βουλή: Αφ' ενός ανάγκασε τους διαφωνούντες Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινους βουλευτές να ψηφίσουν υπέρ της αποστολής γερμανικών στρατευμάτων σε Κεντρική Ασία, Αφγανιστάν και αλλού. Αφ' ετέρου πέτυχε την κοινοβουλευτική «ανανέωση» του εναπομείναντος ενός τετάρτου στη θητεία της κυβέρνησής του μέσω της ψήφου εμπιστοσύνης που επιτεύχτηκε με τη διαφορά μόλις δέκα ψήφων.

«Η σημερινή απόφαση για την ανάπτυξη των στρατιωτών θα είναι σίγουρα ένα σημείο καμπής... Ομως, για μία απόφαση τέτοιας σημασίας, είναι απόλυτα απαραίτητο ο καγκελάριος και η κυβέρνησή του να βασιστούν στην πλειοψηφία», έλεγε ο Γκέρχαρντ Σρέντερ μιλώντας στη Βουλή, για να εισπράξει ακολούθως το ένα μετά το άλλο τα «ναι» των διαφωνούντων βουλευτών της «Σοσιαλδημοκρατικής» παράταξής του έστω και εάν αυτά «αποσπάστηκαν» με τη βία και τη συνοδεία «επεξηγηματικών» ομιλιών.

Ωστόσο, το γεγονός πως ο Γκέρχαρντ Σρέντερ επιβίωσε κατά την ψηφοφορία της περασμένης Παρασκευής στη Βουλή, δε σημαίνει πως εξασφάλισε την ηρεμία του απ' τα «ανήσυχα» στελέχη της παράταξής του και κυρίως την «αδιασάλευτη» συνέχιση της κυβερνητικής συμμαχίας Σοσιαλδημοκρατών - Πρασίνων. Αλλωστε, ο δεδομένος τρόπος με τον οποίο δόθηκε η ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του δεν ήταν μόνο μία ακόμη αφορμή «διαζυγίου», αλλά ένα ακόμη «θανάσιμο» πλήγμα για το όποιο μέλλον της συγκατοίκησης Σοσιαλδημοκρατών - Πρασίνων στην εξουσία... Ανοίγοντας, ενδεχομένως, ακόμη περισσότερο τους κρουνούς εξελίξεων και για αμφότερες τις κυβερνητικές παρατάξεις...