Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Απόψε, μέσα από αυτήν τη συγκέντρωση, εδώ στο κέντρο της Αθήνας, θέλουμε να απευθυνθούμε στις εργάτριες και στους εργάτες των βιομηχανικών κλάδων, στους εργαζόμενους στα εργοστάσια και στην αμυντική βιομηχανία, στις οικοδομές και τα τεχνικά γραφεία, στους ναυτεργάτες και τους λιμενεργάτες, στους εργαζόμενους στα ναυπηγεία, στις αποθήκες και στις μεταφορικές εταιρείες, στις αστικές συγκοινωνίες, στους μεγάλους ομίλους των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής.

Σε όλους αυτούς λέμε ότι στις 7 Ιούλη μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ μπορεί να πιάσει τόπο. Δυναμώστε το μόνο κόμμα που εμπιστευόσαστε. Το μόνο κόμμα που γνωρίζετε μέσα στους χώρους δουλειάς. Το μόνο κόμμα που δεν συνομιλεί με τους επιχειρηματικούς ομίλους και την εκάστοτε κυβέρνηση, για το πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι. Το μόνο κόμμα που αναγνωρίζετε ότι βρίσκεται στην πρωτοπορία των αγώνων της εργατικής τάξης.

Δυναμώστε το Κόμμα σας, δυναμώστε το ΚΚΕ. Για να μπορούμε από καλύτερες θέσεις την επόμενη μέρα των εκλογών να οργανώσουμε την πάλη και να διεκδικήσουμε σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Για να διεκδικήσουμε προστασία στην εργασία και αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς.

Μόρφωση, Υγεία, Πρόνοια για εμάς και τις οικογένειές μας που να αντιστοιχούν στις σύγχρονες ανάγκες μας.

Εσείς γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα τι σημαίνει καπιταλιστική εκμετάλλευση. Γνωρίζετε πολύ καλά τι σημαίνει να παράγεις όλον αυτόν τον απίστευτο πλούτο που υπάρχει γύρω μας και ταυτόχρονα εσείς και οι οικογένειές σας να μην μπορείτε να απολαύσετε μια ζωή με αξιοπρέπεια και ευημερία.

Δεν πέρασαν παρά λίγες μέρες από τις ευρωεκλογές και δύο επιχειρηματικοί όμιλοι, η «Frigoglass» στην Πάτρα και η ΔΕΛΤΑ στο Πλατύ Ημαθίας, ανακοίνωσαν το κλείσιμο των εργοστασίων τους στην Ελλάδα γιατί στο πλαίσιο του συνολικότερου σχεδιασμού αυτών των ομίλων, η μεταφορά της παραγωγής σε άλλες χώρες θα τους δώσει μεγαλύτερη κερδοφορία.

Και βλέπουμε ξανά ότι καμία υποχώρηση των εργαζομένων δεν έπιασε τόπο. Η «Frigoglass» πριν από λίγα χρόνια είχε προχωρήσει σε 120 απολύσεις μέσω «εθελούσιου» προγράμματος και είχε πετύχει ανακεφαλαιοποίηση και «κούρεμα» των δανείων της κατά 100 εκατ. ευρώ, όμως τίποτα από αυτά δεν στάθηκε ικανό να σώσει τις θέσεις εργασίας.

Αντίστοιχα, μετά τις παχυλές κρατικές και ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις που έχει πάρει συνολικά ο όμιλος «Vivartia» για τον εκσυγχρονισμό των εργοστασίων του, στο εργοστάσιο της ΔΕΛΤΑ στο Πλατύ Ημαθίας οι εργαζόμενοι είχαν δεχτεί να δοθεί τμήμα της παραγωγής σε εργολάβο και να δουλέψουν με μειωμένα εργατικά δικαιώματα, «για να εξασφαλιστεί η συνέχιση της λειτουργίας». Μάταια.

Πριν από λίγους μήνες, στο λιμάνι του Πειραιά, οι λιμενεργάτες της COSCO ξεκίνησαν έναν πολυήμερο απεργιακό αγώνα για να διεκδικήσουν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, ένταξή τους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά, αυξήσεις στους μισθούς και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Απέναντί τους βρήκαν μονομπλόκ την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τη ΝΔ, τους μπράβους της Χρυσής Αυγής, τους εφοπλιστές και τον ίδιο τον όμιλο. Τα αστικά δικαστήρια τους έβγαλαν παράνομη την απεργία 6 φορές! Και όλα αυτά σε έναν όμιλο που σπάει τα ρεκόρ κερδοφορίας χρόνο με το χρόνο, σε μια «επένδυση» που διατηρεί - με τις υπογραφές της κυβέρνησης της ΝΔ και με την ανοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ειδικό φορολογικό καθεστώς.

Είναι αμέτρητος ο κατάλογος τέτοιων παραδειγμάτων επιχειρήσεων, ακόμα και ολόκληρων κλάδων, με χαρακτηριστικά τη ναυτιλία και τον τουρισμό. Η πλειοψηφία των εργαζομένων έδωσε πίστωση χρόνου στους επιχειρηματικούς ομίλους και στα κόμματά τους. Πότε με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, πότε με τον ΣΥΡΙΖΑ, οι άνθρωποι του μόχθου πίστεψαν ότι θυσιάζοντας κατακτήσεις και παραχωρώντας δικαιώματα, θα έρθουν καλύτερες μέρες. Πίστεψαν ότι μετά από οκτώ χρόνια κρίσης θα δουν φως στη ζωή τους. Διαψεύστηκαν οικτρά.

Ο εγκλωβισμός της λαϊκής δυσαρέσκειας στον έναν πόλο του εκμεταλλευτικού συστήματος, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, ή στον άλλο πόλο, με κορμό τη ΝΔ, έδινε κάθε φορά αέρα στα πανιά των επιχειρηματικών ομίλων και των κυβερνήσεων να επιβάλλουν νέα μνημόνια και νέα αντεργατικά μέτρα.

Ιδιαίτερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διακρίθηκε στην ικανότητά της να χειραγωγεί και να κοροϊδεύει το λαό. Πήρε δεκάδες εύσημα από τις εργοδοτικές ενώσεις, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, για την ικανότητά της να περνά αντιλαϊκά μέτρα και να κρατά καθηλωμένο ένα σημαντικό τμήμα από το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Τώρα, μπροστά στις εκλογές στις 7 Ιούλη, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ τσακώνονται για το ποιος είναι πιο ικανός να διατηρήσει σταθερή την πορεία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των κερδών για τα μονοπώλια, διατηρώντας ταυτόχρονα και τους εργαζόμενους αιχμάλωτους στη στρατηγική του κεφαλαίου. Ομως είναι πια καθαρό.

Η περιβόητη «ανάπτυξη», που κλίνουν σε όλες τις πτώσεις η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ, σημαίνει για τους βιομήχανους και τα μονοπώλια ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη, νέες φοροαπαλλαγές, νέα χρηματοδότηση με δισ. ευρώ, ενώ για τους εργάτες φέρνει φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωση. Κανένα συγχωροχάρτι λοιπόν στα κόμματα του κεφαλαίου.

Οσο πιο κάτω είναι η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, και παράλληλα όσο πιο ψηλά είναι το ΚΚΕ, τόσο καλύτερα θα είναι τα πράγματα για τους εργαζόμενους.

Καμία εμπιστοσύνη στα νέα αναχώματα που έρχονται να εγκλωβίσουν τμήματα των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων των βασικών κομμάτων της πλουτοκρατίας. Τέτοιο ρόλο θέλουν να παίξει ο δοκιμασμένος στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, ο γνωστός Βαρουφάκης.

Το golden boy του συστήματος, που ομολόγησε ως υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα ψήφιζε το 90% των αντιλαϊκών μνημονιακών νόμων που είχαν ψηφίσει μέχρι τότε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αφού τους θεωρούσε σε «σωστή κατεύθυνση». Που ομολόγησε ότι μετά τις εκλογές στις 7 Ιούλη θα μπορούσε να συνεργαστεί στην κυβέρνηση είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αντίστοιχα και το νέο ακροδεξιό φρούτο, ο Βελόπουλος, που όταν δεν συνομιλεί με τον Ιησού Χριστό και δεν πουλάει τις κηραλοιφές του, σπέρνει κι αυτός το ρατσιστικό του μίσος.

Οπως πρέπει να συνεχιστεί ο καταποντισμός της ΧΑ, να πεταχτεί έξω από τη Βουλή η εγκληματική - ναζιστική συμμορία. Αυτούς ειδικά, τους ξέρετε καλά στους χώρους δουλειάς. Είναι γνωστοί ρουφιάνοι και χαφιέδες της μεγαλοεργοδοσίας, μόνιμοι απεργοσπάστες και μαντρόσκυλά τους. Είναι αυτοί που συκοφαντούν τους κομμουνιστές, τους εργατικούς αγώνες, τα συνδικάτα.

Ηταν χαρακτηριστικός ο ρόλος τους στην απεργία των λιμενεργατών του Πειραιά, όπου τραμπούκιζαν εργαζόμενους και δημοσιογράφους, την ώρα που ανέλαβαν για λογαριασμό της εργοδοσίας να φτιάξουν απεργοσπαστικό μηχανισμό. Εσπασαν τα μούτρα τους βέβαια κάτω από την ισχυρή και ενωμένη θέληση των εργατών.

Ηταν χαρακτηριστικός ο ρόλος τους στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, όπου επιδίωξαν να στήσουν κλίμα τρομοκρατίας ώστε να κυριαρχήσει η εργοδοτική ασυδοσία και να μην υπάρχουν μέτρα υγείας και ασφάλειας. Απέτυχαν και εδώ επίσης.

Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα που μαζί με τα δουλεμπορικά γραφεία που προσπάθησαν να στήσουν οι χρυσαυγίτες για να χτυπήσουν εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, επιβεβαιώνουν τη θέση αυτού του ναζιστικού - εγκληματικού μορφώματος στο πλάι των κομμάτων που υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό δεν πρέπει να βρουν ούτε την ψήφο τους.

Την επόμενη μέρα των εκλογών το πραγματικό δίλημμα είναι αν θα είναι ισχυρό το ΚΚΕ. Αν απέναντι στην επόμενη κυβέρνηση, που θα πιάσει το νήμα από κει που το άφησε η προηγούμενη για να τσακίσει κι αυτή με τη σειρά της την εργατική τάξη για τα κέρδη της πλουτοκρατίας, θα βρίσκεται πιο ισχυρή εκείνη η δύναμη, η μόνη που θα βγάζει στην επιφάνεια τη δύναμη του λαού, θα πιέζει αποτελεσματικά, θα διεκδικεί, θα αποσπά κατακτήσεις.

Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να εγγυηθεί ότι θα καταθέσει όλες του τις δυνάμεις στην οργάνωση της λαϊκής πάλης, στην αταλάντευτη υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων.

Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να μεταφέρει τις αγωνίες και τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων μέσα στη Βουλή, να παλέψει γι' αυτά, να μην υποχωρήσει στη λογική των μειωμένων απαιτήσεων.

Οι βουλευτές του ΚΚΕ δεν έκαναν μόνο το αυτονόητο, δηλαδή να καταψηφίζουν τη συντριπτική πλειοψηφία των αντεργατικών νόμων και να ψηφίζουν ό,τι θετικό υποχρέωνε την κυβέρνηση το κίνημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων να φέρει στη Βουλή, αλλά ήταν και το μόνο κόμμα που κατέθεσε ολοκληρωμένες προτάσεις, σχέδια νόμου και τροπολογίες που προστατεύουν και διευρύνουν τα εργατικά δικαιώματα.

Το ΚΚΕ έφερε στη Βουλή το σχέδιο νόμου που κατέθεσαν 530 εργατικά συνδικάτα για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των κλαδικών ΣΣΕ, για την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων.

Το ΚΚΕ έφερε στη Βουλή πρόταση για την αναθεώρηση του άρθρου 103 του Συντάγματος η οποία αίρει τα εμπόδια μονιμοποίησης των συμβασιούχων στο Δημόσιο.

Το ΚΚΕ έφερε πολλές φορές σχέδια νόμου και τροπολογίες για τους ανέργους και τις οικογένειές τους, διεκδικώντας άμεσα μέτρα προστασίας, για την προστασία των σπιτιών και των καταθέσεων των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών, ειδικά για το πάγωμα και το «κούρεμα» των χρεών που έχουν «κοκκινίσει», για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των φόρων και των χαρατσιών που τσακίζουν το λαϊκό εισόδημα, με ταυτόχρονο ανέβασμα του αφορολόγητου ορίου για όλες τις κατηγορίες του λαού στις 12.000, για την επαναφορά των συντάξεων στα επίπεδα του 2009, της 13ης και 14ης σύνταξης και άλλα πολλά.

Ολα αυτά, φυσικά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν τα έβαζε καθόλου για συζήτηση. Ακόμα και όταν κάποια έφτασαν σε πρώτη συζήτηση σε επιτροπές, όλοι μαζί, και η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ, με πρόσχημα το δημοσιονομικό κόστος τα απέρριπταν. Αποδείχθηκε ότι τα κόμματα της πλουτοκρατίας δεν αλλάζουν.

Αυτοί όλοι, είτε από θέση κυβέρνησης είτε από θέση αντιπολίτευσης, πολιτεύονται με γνώμονα τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.

Η πορεία της νέας κυβέρνησης που θα προκύψει μετά τις 7 Ιούλη είναι προδιαγεγραμμένη, αφού δεσμεύεται από τις υποχρεώσεις για σκληρή αντιλαϊκή πολιτική που φέρνει ακόμα πιο μεγάλα ματωμένα πλεονάσματα, μεγαλύτερη ελαστικοποίηση της εργασίας, δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας, πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών, «σιωπή νεκροταφείου» στους χώρους δουλειάς, νέα προνόμια στο κεφάλαιο, όπως είναι οι δεκάδες φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές, το μεγάλο κεφάλαιο, όλα όσα μαζί ψήφισαν αυτά τα κόμματα.

Και η νέα κυβέρνηση - όπως ήδη διαφαίνεται, δεδομένης της μεγάλης διαφοράς η οποία φαίνεται παγιωμένη - στις αντιλαϊκές δεσμεύσεις που έχει ήδη συμφωνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσθέσει και όσες από τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου δεν πρόλαβε να υλοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, όπως ανακοίνωσε και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ, κατά τον προηγούμενο χρόνο από τα 96 νομοθετήματα και τις 280 διατάξεις που ψηφίστηκαν με επίδραση στην επιχειρηματικότητα, το 62% εκπληρώνουν θέσεις του ΣΕΒ.

Μόνο το ΚΚΕ και ένα ισχυρό εργατικό κίνημα μπορούν να σταθούν εμπόδιο σε όλα αυτά. Με αισιοδοξία μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την επόμενη μέρα αν έχουμε δίπλα μια συνεπή, μαχητική και ασυμβίβαστη δύναμη στη Βουλή και στο λαϊκό κίνημα.

Εχουμε επίγνωση των ευθυνών μας, να συμβάλουμε πιο αποφασιστικά στην ανασυγκρότηση, στη μαχητικότητα και μαζικότητα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στην οργάνωση της καθημερινής πάλης του λαού, στη δημιουργία μιας μεγάλης Κοινωνικής Συμμαχίας, χωρίς να υπολογίζουμε κόπους και θυσίες, για να εμποδιστούν νέα μέτρα, για την πραγματική ανακούφιση των εργαζομένων, των ανέργων, των λαϊκών νοικοκυριών, των συνταξιούχων, της νεολαίας, όλων όσοι υποφέρουν, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Οι κομμουνιστές και τα ταξικά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ, βρίσκονταν και θα συνεχίζουν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των αγώνων στα εργοστάσια και στους χώρους δουλειάς. Δίπλα στους εργαζόμενους στις φαρμακαποθήκες, στα εργοστάσια των τροφίμων, στα ναυπηγεία, στους εργολαβικούς του φυσικού αερίου, στους υδρονομείς της ΕΥΔΑΠ, στους Ελληνες και μετανάστες εργάτες στα φασονατζίδικα, στον Ιματισμό και στο Δέρμα. Μέσα από την πάλη του Συνδικάτου Οικοδόμων, που κόντρα στο μέτωπο κυβέρνησης και εργοδοτών υπέγραψε πολλές εργοταξιακές ΣΣΕ. Μέσα από την πάλη των ταξικών συνδικάτων στους ναυτεργάτες και τους λιμενεργάτες. Μέσα από την πάλη του ταξικού Σωματείου Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής και των σωματείων στις μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου.

Δεν υπήρξε αγώνας σε αυτούς τους κλάδους, είτε από θέση πλειοψηφίας είτε από θέση μειοψηφίας στα συνδικάτα, όπως και σε άλλους κλάδους των υπηρεσιών, στον Τουρισμό, στο Εμπόριο, στο Χρηματοπιστωτικό, στην Τοπική και Κεντρική Διοίκηση, στην Εκπαίδευση και στην Υγεία, που οι κομμουνιστές να μην έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων. Επιδιώκοντας συνεχώς να μεγαλώνει η συμμετοχή των εργαζομένων, να δυναμώνουν τα συνδικάτα με νέες δυνάμεις, ειδικά με νέους σε ηλικία εργαζόμενους, με γυναίκες, με μετανάστες, φροντίζοντας να διευρύνονται οι μαζικές διαδικασίες και η δημοκρατική λειτουργία των συνδικάτων, με Γενικές Συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, συσκέψεις.

Κόντρα στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης, επιχειρηματικών ομίλων αλλά και του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που πολλοί απ' αυτούς σήμερα βρίσκονται στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, ζητώντας και αυτοί συγχωροχάρτι για τα καμώματά τους στο εργατικό κίνημα, δηλαδή για την προσπάθειά τους να στοιχίσουν τους εργαζόμενους με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, με κάθε τρόπο, ακόμα και με νοθείες και με τους ίδιους τους εργοδότες μέσα στα σωματεία, όπως αποδείχθηκε και με τα γεγονότα μπροστά στα συνέδρια της ΓΣΕΕ και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Χωρίς αυτήν την προσπάθεια και αυτόν τον προσανατολισμό, όλη η αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε περάσει «άβρεχτη». Θα είχαν περάσει ακόμα πιο πλατιά και ακόμα πιο βαθιά όλα τα αντιδραστικά και συντηρητικά επιχειρήματα που αθωώνουν την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Θα ήταν πιο δύσκολο να αποκαλυφθούν όλα τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δήθεν η πολιτική του προστάτεψε τους αδύναμους, τους πολλούς, τους εργαζόμενους. Ομως η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με νόμο τον Γενάρη του 2018 χτύπησε κι άλλο το δικαίωμα στην απεργία, υλοποιώντας έναν διαχρονικό πόθο των επιχειρηματικών ομίλων αλλά και των άλλων αστικών κομμάτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποίησε το νόμο της κυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ του 2011 για να διευρύνει σε 32 τις εργάσιμες Κυριακές, από 8 που ήταν πριν. Αξιοποίησε επίσης τους αντιλαϊκούς νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων που διευρύνουν τον εργάσιμο χρόνο, τους εμπλούτισε και επικύρωσε Συμβάσεις όπως του Τουρισμού και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, που εφαρμόζουν το 7ήμερο και το 9ήμερο συνεχούς εργασίας, το 11ήμερο για τους νοσοκομειακούς γιατρούς.

Οι μισθοί παραμένουν εξαιρετικά χαμηλοί, στα τέλη του 2018 το 43% των εργαζομένων αμείβονταν με κάτω από 700 ευρώ μεικτά. Με βάση τα στοιχεία του ΕΦΚΑ το Νοέμβρη του 2018, ο μέσος μισθός για τους εργαζόμενους με μερική απασχόληση ανέρχεται στο εξευτελιστικό ποσό των 384,22 ευρώ μεικτά. Από τον Αύγουστο του 2016 μέχρι το Νοέμβρη του 2018, υπάρχει μείωση στον μέσο μισθό και στο μέσο μεροκάματο πάνω από 10%.

Οι άνεργοι παραμένουν σταθερά στο 1.000.000, ανακυκλούμενοι στη μερική απασχόληση, στην εποχιακή εργασία και σε 8μηνα προγράμματα.

Πάνω από 200.000 εργαζόμενοι και ειδικά νέοι επιστήμονες μετανάστευσαν σε άλλες χώρες εκτός της Ελλάδας.

Οι απλήρωτοι παραμένουν εκατοντάδες χιλιάδες στους χώρους δουλειάς.

Πάνω από 1.000.000 εργαζόμενοι και φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν υποστεί αναγκαστικές κατασχέσεις στους μισθούς και τις καταθέσεις τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, έχει το θράσος να επιχαίρει ότι επί των ημερών του προστατεύτηκαν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς. Ομως και πάλι τα τελευταία επίσημα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας είναι αποκαλυπτικά. Το 2017 ήταν έτος - ρεκόρ ως προς την αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων», τη μερική και εκ περιτροπής απασχόληση, την εργασία ανηλίκων, ενώ μειώθηκαν κι άλλο οι έλεγχοι για την τήρηση των μέτρων για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία (ΥΑΕ). Το 55% των νέων Συμβάσεων που υπογράφηκαν ήταν μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, ενώ και οι υπόλοιπες στην πλειοψηφία τους δεν είναι σταθερής και μόνιμης δουλειάς. Καταγράφηκαν 7.357 εργατικά «ατυχήματα», ο μεγαλύτερος αριθμός από το 2000. Καταγράφηκαν 76 θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα», ο μεγαλύτερος αριθμός από το 2011.

Θεωρήθηκαν 7.647 βιβλιάρια ανηλίκων (άνω των 15 ετών), έναντι 562 θεωρήσεων το 2012. Οι έλεγχοι για την τήρηση των μέτρων ΥΑΕ έφτασαν τους 21.423, οι λιγότεροι από το 2001.

Δεν είναι μονόδρομος η καπιταλιστική ανάπτυξη με την ένταση της εκμετάλλευσης, με εναλλακτικές στη διαχείριση της φτώχειας και της ανεργίας. Υπάρχει ο δρόμος της αντίστασης, της αντεπίθεσης, του αγώνα, για να έρθει ο λαός στην εξουσία, για να γίνει οργανωτής και κυρίαρχος του πλούτου που παράγει, να ικανοποιηθούν σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Το ΚΚΕ έχει επεξεργασμένο σχέδιο και για το σήμερα και για το αύριο. Η Ελλάδα έχει έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό. Και αυτό το αποδεικνύουν οι δικοί σας κλάδοι, οι έμπειροι και ικανοί εργάτες στα εργοστάσια, στις μεταφορές, στις τηλεπικοινωνίες. Η Ελλάδα έχει τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες στον βιομηχανικό αλλά και στον αγροτικό τομέα, που μπορούν να εξασφαλίσουν τη λαϊκή ευημερία, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών. Αυτές όμως είτε υποτάσσονται στην κερδοφορία του κεφαλαίου, είτε παραμένουν αναξιοποίητες, γιατί δεν αποτελούν «συγκριτικά πλεονεκτήματα», δεν προσφέρονται δηλαδή για μεγάλο και γρήγορο κέρδος. Αυτές οι δυνατότητες υπονομεύονται και από τους ευρωενωσιακούς περιορισμούς και καταμερισμούς.

Αυτό είναι το πολιτικό πρόβλημα της χώρας και μπορεί να λυθεί με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, με την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και τον κεντρικό σχεδιασμό με την εργατική - λαϊκή συμμετοχή στα όργανα διεύθυνσης και εξουσίας, την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως είναι η ΕΕ και ΝΑΤΟ. Κι αυτό το σχέδιο του ΚΚΕ συμφέρει το λαό, γιατί μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του.

Ψήφο λοιπόν στο ΚΚΕ για να δυναμώσει η λαϊκή αντίσταση, για να μπει φρένο, για να μπει το λαϊκό κίνημα σε φάση αντεπίθεσης, με τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας στο προσκήνιο, γιατί εκεί βρίσκεται η ελπίδα, η προοπτική της κοινωνικής ευημερίας. Αυτό θα μετρηθεί και στις εκλογές!

Γι' αυτό η ψήφος στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είναι η ψήφος που μετράει.