«Γκαζωμένη» στο στόχο της ανάπτυξης για το κεφάλαιο, η ΝΔ προωθεί, παράλληλα, μέτρα στήριξης της κερδοφορίας του, όπως φοροαπαλλαγές και επενδυτικά κίνητρα, που περιέχονται σε νομοσχέδια των αμέσως επόμενων ημερών. Αλλωστε, και οι αλλαγές στο κράτος, όπως και η κατάργηση του ακαδημαϊκού ασύλου, ως «σινιάλο» για ένταση του αυταρχισμού, τον ίδιο στόχο υπηρετούν: Να γίνει αποτελεσματικότερο το κράτος, ανεξάρτητα από την κυβερνητική εναλλαγή, στη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, να παίξει «επιτελικό» ρόλο στην ανάπτυξη της κερδοφορίας τους. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει με άλλον τρόπο πέρα από το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων, τη σύνθλιψη των λαϊκών αναγκών.

Χαρακτηριστική είναι όμως και η στάση των άλλων κομμάτων απέναντι στα μέτρα που προωθεί η νέα κυβέρνηση. Παρά την προσπάθεια να παρουσιάσει ως φιλολαϊκή και φιλεργατική τη δική του προηγούμενη κυβερνητική θητεία, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κρύψει ότι στο έδαφος που ο ίδιος έστρωσε έρχεται τώρα η ΝΔ να επιταχύνει την αντιλαϊκή - αντεργατική πολιτική. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τα μνημόνια και τα μέτρα που ψήφισε, αλλά και με το γεγονός ότι συκοφάντησε αγωνιστικές αξίες και ιδέες, «δικαίωσε» και νομιμοποίησε ως «μονόδρομο» την πολιτική των μνημονίων, των θυσιών δίχως τέλος στο όνομα της ανάπτυξης.

Γι' αυτό σήμερα, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις από τα νομοσχέδια της ΝΔ, θα βρεις από κάτω τη «συνέχεια του κράτους», δηλαδή αντίστοιχους νόμους που ψήφισε προηγουμένως ο ΣΥΡΙΖΑ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τα επιχειρήματα με τα οποία η ΝΔ δικαιολογεί την επιτάχυνση της επίθεσης έχουν χρησιμοποιηθεί και από τον ΣΥΡΙΖΑ, με βασικότερο αυτό της «βελτίωσης του επιχειρηματικού κλίματος», που «θα φέρει επενδύσεις» και μέσα από εκεί «καλύτερες και περισσότερες θέσεις εργασίας», «αυξήσεις μισθών» και πάει λέγοντας. Ας τα δούμε όλα αυτά μέσα από το παράδειγμα των όσων ψήφισε ή σχεδιάζει η ΝΔ στα Εργασιακά για το αμέσως επόμενο διάστημα.