«Τι εννοούμε με τον όρο ασφάλεια; Ασφάλεια των ανθρώπων ή ασφάλεια του συστήματος;». Καίριο το ερώτημα που έθεσε προχτές (στο ραδιοσταθμό «Φλας») ο καθηγητής Εγκληματολογίας Γ. Πανούσης, σχολιάζοντας την, πολλοστή, «τυχαία εκπυρσοκρότηση» που οδήγησε στο θάνατο του νεαρού Αλβανού. Αυτή είναι και η ρίζα του προβλήματος και τα περί εκπαίδευσης αστυνομικών και άλλα τέτοια περισπούδαστα, ανούσια. Το πρόβλημα είναι ότι οι αστυνομικοί εκπαιδεύονται στο πλαίσιο συγκεκριμένων προσανατολισμών και «διαπαιδαγωγούνται» μέσα σ' ένα μηχανισμό ο οποίος δεν μπορεί να απαλλαγεί από τη λογική του «εσωτερικού εχθρού», πρώτα και κύρια των λαϊκών αγώνων. Με άλλα λόγια, αποστολή των Σωμάτων Ασφαλείας είναι η υπεράσπιση του συστήματος και όχι βέβαια η ασφάλεια των ανθρώπων, από το οργανωμένο έγκλημα, με το οποίο, ούτως ή άλλως, βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία ενάντια στον «εχθρό».