Δεν είναι οι πολλοί, οι περισσότεροι, που θα πέσουν αυτή τη φορά στη λούμπα. Ομως, ίσως αποδειχτούν μοιραία αρκετοί. Γιατί «πολιτισμένες» ανακοινώσεις, του τύπου «οι κυβέρνηση στηρίζει τους αγώνες των αγροτών, αλλά όχι το κλείσιμο των δρόμων», έρχονται να ενισχυθούν από δημοσκοπήσεις που φέρνουν το 70% (!) του κόσμου (;) να συμφωνεί μ' αυτήν ακριβώς τη θέση. Και πώς να μη δημοσκοπηθεί ένας λαός, που μόλις τώρα αρχίζει να καταλαβαίνει την ευρωπαϊκή κόλαση; Τη στιγμή που η όξυνση του ανταγωνισμού των καπιταλιστικών συμφερόντων υπερδιαφημίζει το ευρώ, για να κρύψει τον όλεθρο του πολέμου των πετρελαϊκών και βιομηχανικών αντιτρομοκρατικών δήθεν πρωτοβουλιών, η Ευρώπη και η ελληνική κυβέρνηση σφάζουν με το μπαμπάκι την αγροτιά και πολλαπλασιάζουν τη στρατιωτική μας εμπλοκή στα σχέδια των αφεντικών.

Θα δώσουμε, λοιπόν, δυσανάλογα με τον πληθυσμό της Ελλάδας νιάτα, χρήμα και όπλα, για να μας επιτρέψουν να γλείψουμε (οι καπιταλιστές μας δηλαδή) το κόκαλο απ' το πλιάτσικο. Και συνάμα θα καταβάλουμε, όπως γίνεται επί δεκαετίες τώρα, τον τεράστιο όγκο θυσιών για να φέρουμε δικαιώματα, παιδεία, αγροτική παραγωγή, μεταποιητική βιοτεχνία και ουσιαστική αποβιομηχάνιση της χώρας, στα μέτρα των συμφερόντων τους.

Οι περιφερειακές διοικήσεις των μεγάλων σύγχρονων παγκοσμιοποιημένων «αυτοκρατορικών οικονομικών ζωνών» της ΕΕ, των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, όπως η δική μας κυβέρνηση, έχουν ένα μόνο πολιτικό πρόγραμμα - στόχο. Το σφάξιμο με το μπαμπάκι κάθε λαϊκής αντίδρασης. Κοστίζει λιγότερο να στέλνεις τους προπαγανδιστές να πείθουν τον κόσμο ότι η κυβέρνηση τώρα θέλει την αγροτιά στο πόδι, για να παλέψει δήθεν με το θηρίο των Βρυξελλών, παρά να βγάζεις ΜΑΤ και να διακινδυνεύεις την οργή και των αδιάφορων ακόμη.