Τη λογική της «απεξάρτησης» από την ουσία της απεξάρτησης απ' τα ναρκωτικά και την προώθηση της πολιτικής των υποκαταστάτων, που υποτάσσεται στη μείωση της βλάβης και υποβαθμίζει την πρόληψη, φαίνεται ότι διαγράφει ο Οργανισμός Κατά των Ναρκωτικών, όπως προκύπτει από την ομιλία της προέδρου του, Αννας Κοκκέβη, σε εκδήλωση για την εμπειρία της Ελβετίας, με ομιλητή τον καθηγητή ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης και πρόεδρο του Ινστιτούτου Ερευνας της Τοξικοεξάρτησης, Ambrow Uchtenhagen.

«Είναι ανάγκη να ξεφύγουμε από το ιδεολογικό στερεότυπο ότι η μόνη θεραπευτική προσέγγιση είναι η απεξάρτηση. Να ξεφύγουμε από ψευτοδιλήμματα που αναστέλλουν την πορεία προς μια πιο αποτελεσματική πολιτική», υποστήριξε η Αννα Κοκκέβη, ενώ σε άλλο σημείο υπογράμμισε: «Καθήκον και χρέος μας και στην Ελλάδα είναι να ακολουθήσουμε μια ρεαλιστική πολιτική χωρίς ιδεολογικούς δογματισμούς».

Η απόρριψη των «ιδεολογικών δογματισμών» τής έδωσαν τη δυνατότητα να μην κάνει καμία αναφορά στα κοινωνικά αίτια της τοξικομανίας, που όλοι τη θεωρούν ένα πολυσύνθετο φαινόμενο. Αλλωστε, η πρόκριση της συντήρησης του προβλήματος με υποκατάστατα αποτυπώνεται και στον προϋπολογισμό του 2002, ο οποίος προβλέπει αύξηση της επιχορήγησης για τον ΟΚΑΝΑ κατά 23,5% (συνολικά θα πάρει 14,50 εκατομμύρια ευρώ) και περίπου 13% για το ΚΕΘΕΑ (συνολικά 10 εκατομμύρια ευρώ).

«Η λύση δεν είναι να αντιγράψουμε τη μία ή την άλλη πολιτική», είπε η Αννα Κοκκέβη. Ωστόσο όμως το γεγονός ότι κλήθηκε εκπρόσωπος απ' την Ελβετία για να δώσει το «ιδεολογικό στίγμα» της αντιμετώπισης των ναρκωτικών στη χώρα του δείχνει τις προτιμήσεις της ελληνικής κυβέρνησης.

Η Ελβετία έχει πειραματιστεί στη χορήγηση της ηρωίνης ως μέσου θεραπείας. Είναι κάποια προγράμματα για τα οποία δεν υπάρχουν ακόμα τελικές αξιολογήσεις. Ο Ambrow Uchtenhagen πάντως είπε και χτες ότι το μέτρο αυτό αποτελεί την έσχατη λύση, αφού, όπως επισήμανε, η ιατρική χορήγηση ηρωίνης μπορεί να εφαρμόζεται μόνο σε χώρες που έχουν επάρκεια πολλαπλών προγραμμάτων κι άρα να χορηγείται μόνο σε όσους απέτυχαν να ωφεληθούν από αυτά.

Στην Ελβετία το 70% των εξαρτημένων βρίσκονται σε κάποιο θεραπευτικό πρόγραμμα, εκ των οποίων μόνο στο 10% χορηγείται ηρωίνη, το 20% παρακολουθεί στεγνά προγράμματα, και σε πάνω απ' τους μισούς χορηγούνται υποκατάστατα. Στην Ελλάδα - κατά την Αννα Κοκκέβη και σύμφωνα πάντα με εκτιμήσεις, μια και δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία - το ποσοστό των εξαρτημένων που παρακολουθούν κάποιο πρόγραμμα δεν ξεπερνά το 10%!

Παράλληλα, πάνω από 2.000 άτομα βρίσκονται στη λίστα αναμονής, προκειμένου να εισέλθουν στο πρόγραμμα χορήγησης μεθαδόνης.