Εντείνει τις προσπάθειες καθησυχασμού από τη μια, αλλά και διάσπασης των εργαζομένων από την άλλη η κυβέρνηση και τα στελέχη της, σχετικά με τις ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα, κάνοντας ταυτόχρονα σαφή την απαίτησή της για έναρξη του «κοινωνικού διαλόγου» της απάτης. Από την Πάτρα, όπου εκπροσώπησε την κυβέρνηση στη γιορτή του πολιούχου της Αγίου Ανδρέα, ο υπουργός Εργασίας Δ. Ρέππας μίλησε χτες για την επιθυμία του να συνάψει ένα «νέο συμβόλαιο» για το ασφαλιστικό σύστημα, με τη βοήθεια του «κοινωνικού διαλόγου».

Από τη Θεσσαλονίκη, ο υφυπουργός Εργασίας Λ. Τζιόλας ανέφερε ότι «ήδη έχει διαμορφωθεί ανάμεσα στους κοινωνικούς εταίρους ένα πολύ θετικό, εποικοδομητικό κλίμα, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το προηγούμενο κλίμα έντονης αντιπαράθεσης. Το κλίμα αυτό, υπευθυνότητας και εμπιστοσύνης, θέλουμε να το σταθεροποιήσουμε, να διατηρήσουμε και να επεκτείνουμε, καταθέτοντας μέσω του διαλόγου στους κοινωνικούς εταίρους τις θέσεις μας...».

Ετσι, μετά την προβολή των δηλώσεων των «κοινωνικών εταίρων» - με έμφαση έχει θέσει το θέμα και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος - οι οποίοι ζητούν με επιμονή την έναρξη του «διαλόγου», έρχεται η κυβέρνηση να επισφραγίσει και να οριοθετήσει τη στημένη διαδικασία.

Με τις ίδιες δηλώσεις του, ο Δ. Ρέππας επανέλαβε ότι οι αλλαγές δε θα αφορούν τους συνταξιούχους και τους ασφαλισμένους που θα συνταξιοδοτηθούν ή θα θεμελιώσουν δικαίωμα μέχρι και το τέλος Δεκέμβρη του 2006. «Αυτό πρέπει να το τονίσω, για να μην υπάρχει ανησυχία σε μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας», πρόσθεσε ο υπουργός, εφαρμόζοντας την τακτική του «διαίρει και βασίλευε», στην οποία η κυβέρνηση δίνει ιδιαίτερο βάρος για να περιορίσει την αντίδραση των εργαζομένων, αντίδραση που πριν μερικούς μήνες κλόνισε τα θεμέλια της αντιασφαλιστικής πολιτικής της και όχι μόνο.

Ωστόσο οι τεχνικοί διαχωρισμοί, που επιχειρεί η κυβέρνηση, δεν μπορούν να πείσουν κανέναν. Τα δικαιώματα των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων, αυτών που έχουν «ώριμα» και όσων δεν έχουν, των νέων, θα χτυπηθούν βαρύτατα από τα κυβερνητικά μέτρα στο βαθμό που θα θεσμοθετηθούν. Η συνολική κυβερνητική πολιτική στους τομείς της υγείας και της πρόνοιας έχουν ήδη τσακίσει κοινωνικές κατακτήσεις και έχουν βάλει ως στόχο ό,τι έχει απομείνει.

Παράλληλα, η «ευελιξία» στις εργασιακές σχέσεις, που τελευταία συμπληρώθηκε με τη ρύθμιση για την «ενοικίαση» εργαζομένων, δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού σε κανέναν εργαζόμενο, όσο λίγο χρόνο κι αν χρειάζεται για να συνταξιοδοτηθεί. Μερική απασχόληση, ανασφάλιστη εργασία, «ενοικίαση», αλλά και η εκδίωξη χιλιάδων εργαζομένων από διάφορους κλάδους (χιλιάδες εργαζόμενοι στις τράπεζες ΑΛΦΑ και ΕΘΝΙΚΗ είναι υποψήφιοι άνεργοι), απομακρύνουν την ελπίδα συνταξιοδότησης για ένα υπολογίσιμο τμήμα των εργαζομένων.

Η πολιτική της κυβέρνησης σε όλους αυτούς τους τομείς και τα σχέδιά της για τις ανατροπές στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης αποτελούν μια ενότητα εξαιρετικά απειλητική για όλους τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους, ενώ ο «κοινωνικός διάλογος» στοχεύει στη νομιμοποίησή της στα μάτια των εργαζομένων.