Πολυκατοικίες χωρίς θεμέλια, χτισμένες στην άμμο, που ήταν μοιραίο να πέσουν σαν τραπουλόχαρτα, επιχωματωμένες περιοχές πάνω στη θάλασσα δίχως τις παραμικρές προδιαγραφές. Ρεπορτάζ που καταγράφουν «τι έφταιξε στην Αλβανία» για την ισοπέδωση ολόκληρων περιοχών, αναφέρουν ότι μετά το 1990, δηλαδή με την καπιταλιστική παλινόρθωση στη χώρα, άρχισαν να υψώνονται στα γρήγορα πανύψηλα κτίρια, στις παραλίες γύρω από το Δυρράχιο, στη Θούμαν και αλλού. Εκεί που παλιότερα το αλβανικό κράτος δεν ανέπτυσσε οικοδομική δραστηριότητα, μετά το 1990, με τον «οργασμό των επενδύσεων κεφαλαίου» και τον «άνεμο ελευθερίας», άρχισαν να εμφανίζονται εταιρείες που έκοβαν και μοίραζαν τα παραλιακά φιλέτα, χτίζοντας ανεξέλεγκτα, στην ουσία πάνω στο νερό. Ετσι, με αυτήν την «οικοδομική έκρηξη» μπήκε και το «real estate» στην αλβανική οικονομία, ως πηγή κέρδους για μεγάλους ομίλους. Ολα αυτά, σε συνδυασμό με την απουσία ελέγχου στις κατασκευές, τα ελλιπή μέτρα αντισεισμικής θωράκισης, που άφησαν το λαό εκτεθειμένο σε θανάσιμους κινδύνους, συνετέλεσαν ώστε να θαφτούν εκατοντάδες άνθρωποι κάτω από τα συντρίμμια του Εγκέλαδου και δεκάδες από αυτούς να ανασυρθούν νεκροί. Εγκλήματα δηλαδή και μάλιστα «εκ προμελέτης», με τα οποία η εξουσία του κεφαλαίου εμπλουτίζει κι άλλο τη συλλογή της...